Spis treści:
Księga pierwsza /5
Zawiera:
1. Ogólne wiadomości o Cesarstwie Rzymskim /7
2. Wdarcie się plemion barbarzyńskich /10
3. Wędrówki Wandalów i ich wdarcie się do Afryki /16
4. O znakach Marcjana /21
5. Zamordowanie Maksymusa. Genzeryk plądruje Rzym /26
6. Atak cesarza Leona na Wandalów w roku 468 /29
7. Stosunki Rzymian z Wandalami do roku 477 /33
8. Następcy Genzeryka /36
9. Panowanie Hilderyka i Gelimera /40
10. Różne opinie na temat wojny z Wandalami /44
11. O wojsku cesarza. Gelimer próbuje odzyskać Sardynię /48
12. Odpłynięcie z Bizancjum /52
13. Podróż na Sycylię /55
14. Dalsza podróż do Afryki /58
15. Zejście na ląd /60
16. Początek marszu na Kartaginę /64
17. Gelimer każe zabić króla Hilderyka /67
18. Pierwszy sukces Belizariusza /69
19. Atak Gelimera /71
20. Belizariusz wkracza do Kartaginy /74
21. Belizariusz w królewskim pałacu /77
22. O zemście za czyny Genzeryka /80
23. Czyn Diogenesa. Belizariusz odbudowuje mury Kartaginy /82
24. Tzazon odzyskuje Sardynię. Król Wizygotów zrywa porozumienie z Wandalami /84
25. Większość Maurów staje po stronie Belizariusza /86
Księga druga /91
Zawiera:
1. Gelimer próbuje odzyskać Kartaginę /93
2. Przed bitwą pod Trikamaron /95
3. Klęska Wandalów pod Trikamaron /98
4. Rozluźnienie dyscypliny w rzymskim wojsku. Pościg za Gelimerem /101
5. Zdobywanie dalszych terytoriów. Spór Rzymian i Ostrogotów pod Lilibeum /106
6. Atak na górę Papua. O sposobie życia wandalów i Maurów /109
7. Poddanie się Gelimera /113
8. Belizariusz zostaje oskarżony przed cesarzem /115
9. Wspaniały powrót Belizariusza do Bizancjum /118
10. Maurowie zadają Rzymianom wielką klęskę /120
11. O sukcesach Solomona /123
12. Kolejna klęska Maurów na górze Burgaon /128
13. Wyprawa Solomona przeciwko Jaudasowi /132
14. Belizariusz zajmuje Sycylię. Powstanie przeciwko Solomonowi /136
15. Powstanie w Libii /141
16. Cesarz Justynian wysyła Germanosa do Libii /146
17. Germanos ściga Stotzasa do Numidii /149
18. Bunt doryphora Maksiminosa /152
19. Solomon zostaje ponownie zarządcą Libii /154
20. Zdobycie Tunar /157
21. Zdradzieckie zamordowanie mauretańskiej szlachty /161
22. O dalszych walkach w Libii /164
23. Maurowie zdobywają Hadrumentum /166
24. Przybycie Areobindosa /169
25. Bunt Gontharisa /171
26. Początkowe sukcesy Areobindosa /173
27. Gontharis walczy z Maurami /177
28. Artabanes odsuwa Gontharisa, Johannes przywraca spokój w Libii /180
Autor | Prokopiusz z Cezarei |
Wydawnictwo | Henryk Pietruszczak |
Rok wydania | 2019 |
Oprawa | miękka |
Liczba stron | 185 |
Format | 15.0 x 21.5 cm |
Numer ISBN | 9788365061751 |
Kod paskowy (EAN) | 9788365061751 |
Wymiary | 150 x 215 mm |
Data premiery | 2019.01.11 |
Data pojawienia się | 2019.01.11 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Książka przedstawia dwie pierwsze księgi Historii wojen Prokopiusza z Cezarei, opowiadające o wojnie perskiej toczącej się w latach 527–531. Spis treści: Księga pierwsza Księga druga
"CLXI. W obozie odtrąbiono alarm. Nasi ludzie zbiegli się ze wszystkich stron i próbowali przepędzić Greków. Wielu z nich zabito, wielu schwytali do niewoli. Byli tacy, którzy uciekając nie schronili się w wieży, lecz pobiegli do łodzi, którymi przypłynęli. Wielu z nich utonęło, niewielu uciekło. Natomiast ci, którzy uciekli do wieży byli tak mocno atakowani przez ludzi z obozu, że nie mogli zamknąć za sobą bramy. Właśnie przed tą bramą doszło do zaciętej walki. W końcu zdobyliśmy bramę i broniących jej wzięliśmy do niewoli. Wielu też zostało zabitych. [...] CVXIII. Minęły cztery dni. Piątego dnia całe wojsko uzbroiło się i stanęło w szyku bojowym tak, jak je podzielono. Potem wyruszyło powyżej portu, naprzeciwko pałacu Blachernai. Flota podp...
Historia Kościoła Teodoreta z Cyru opisuje lata 323–428, obejmujące okres walk z ariańską herezją.
Liutprand z Cremony (ok. 920, Pawia - ok. 970, Konstantynopol), dyplomata i historyk. Przebywał na dworze Hugona z Prowansji, a jego następca Berengar II wysłał go jako ambasadora do Konstantynopola. Liutprand popadł jednak w konflikt z Berengarem i musiał szukać schronienia na dworze Ottona I. Przez Ottona został mianowany biskupem Cremony i uzyskał znaczący wpływ na politykę Niemiec względem Italii i Państwa Kościelnego. W roku 968 został wysłany ponownie do Konstantynopola, tym razem z misją przygotowania małżeństwa syna Ottona z córką cesarza bizantyjskiego Romana II. Napisał również historię Europy obejmującą okres od 888 do 962. Ponadto w Relatio de legatione Constantinopolitana zawarł swoje wspomnienia z misji na dworze bizantyjskim z roku 958.
Spis treści: Księga pierwsza 5 Księga druga 51 Księga trzecia 97 Księga czwarta 151
" (...) Tak właśnie wygląda ta zatoka. Cesarz Justynian otoczył ją wspaniałymi budowlami i podniósł przez to jej świetność. Po lewej stronie zatoki kazał zbudować martyrium Świętego Wawrzyńca, przekształcić ciemną, ponurą budowlę i nadać jej obecny blask. Przed nim, na tak zwanym Placu Blachernai, postawił kościół ku czci Matki Boskiej budując go w opisany powyżej sposób. Na przeciwnym brzegu postawił kościół Świętego Priscusa i Mikołaja. Była to nowa budowla, w której mieszkańcu Bizancjum chętnie się zatrzymywali, częściowo po to, aby nacieszyć się pięknem poświęconego miejsca..." (fragment Budowle przy Złotym Rogu. Kościół Świętego Wawrzyńca. Kościół Matki Boskiej w Blachernai. Kościoły Świętego Piscusa i Mikołaja. Kościół...
" W dziele, które mamy przed sobą zasialiśmy wiele wiadomości o zachowaniu się królów, ich życiu, wyglądzie, częściowo chwaląc ich, a częściowo ganiąc, z zgodnie z tym, jak przebiegały poszczególne zdarzenia. Jeżeli przeczytają to ich potomni, być może pogniewają się na kronikarza, na co sobie nie zasłużył, staną się jego wrogiem, uznając go, być może za człowieka, powodowanego zazdrością albo za kłamcę, czego bardzo staraliśmy się uniknąć, a Bóg nam tego świadkiem.(...) Robimy to na wezwanie świętej pamięci króla Amalryka, którego dusza niech odpoczywa w pokoju. Temu wezwaniu nie mogliśmy się oprzeć, choć sami też pragnęliśmy przystąpić do napisania tego dzieła. (...) Rozpoczęliśmy zatem od wypraw dzielnych i miłych Bogu książ...
"Tygodniami przebywaliśmy w środku wrogiego kraju i nie mieliśmy żadnej sprawdzonej wiadomości o położeniu naszych towarzyszy i pielgrzymów przebywających w Filippopolis. Wtedy, po uprzedniej naradzie, cesarz powołał księcia Bertolda z Dalmacji, hrabiego z Holandii, wójta Fryderyka z Berg i innych wspaniałych rycerzy, dał im tysiąc dwieście uzbrojonych ludzi i wysłał siódmego grudnia do Filippopolis razem z wozami i zwierzętami jucznymi, aby przynieśli naszym odpowiednie uzbrojenie. Wszyscy, którzy pozostali, mieli zostać bezpiecznie przyprowadzeni do Adrianopola razem ze wszystką bronią, aby po połączeniu się całego wojska można było podjąć decyzję o zimowym marszu chrześcijańskiej armii." (fragment rozdz. Obóz zimowy w Adrianopolu)
„1. Po tym, jak usłyszałem opowieści o wszystkich wydarzeniach rozgrywających się po tej stronie morza, na terenie Syrii i Cypru, które odnosiły się jedynie do cesarza i do mieszkańców Cypru, postanowiłem opowiedzieć o wielu innych rzeczach, do których doszło w tym miejscu oraz w kilku innych wartych przypomnienia, położonych po tamtej stronie morza. 2. Kiedy trwała wojna pomiędzy ludźmi z Cypru a ludźmi cesarza, o czym sam słyszałem, cesarz dowiedział się, że Genueńczycy udzielili mieszkańcom Cypru znacznej pomocy, walczyli przeciwko jego ludziom i przeciw niemu, gdy on przebywał w Akri z pomocą władcy Bejrutu. Dlatego znienawidził Genueńczyków i rozkazał wyrzucić ich ze wszystkich podległych mu terytoriów pod groźbą utraty głowy, począwszy od u...
„Po zdobyciu Konstantynopola przez Łacinników, 12 kwietnia 1204 roku, państwo rzymskie rozpadło się na wiele części, podobnie jak statek zaatakowany na pełnym morzu przez sztorm i ogromne fale. Jeden przywłaszczył sobie tę jego część, drugi inną, do której doprowadziło go przeznaczenie. W końcu w stolicy prowincji, w Nicei, cesarzem został wybrany Teodor Laskaris. Miał wówczas trzydzieści lat. DO niego przyłączyli się dobrowolnie wszyscy: jedni uznając się za pokonanych, inni poddali się bez oporu. Wyjątek stanowił władca Kolchidy, Aleksy Komnenos, a w Europie władca Tessalii i tak zwanego Starego Epiru, Michał Angelos Komnenos. Oni zdobyli sobie najdalsze części Cesarstwa Rzymskiego i panowali, ufając w potężne umocnienia tamtejszych twierdz. Aż do...
Wczesną jesienią 401 r. p.n.e. zaciężne wojsko greckie, liczące ponad 10 tysięcy żołnierzy – hoplitów i peltastów – rozpoczęło odwrót spod Babilonu w środkowej Mezopotamii, kierując się ku ziemiom ojczystym. Jak do tego doszło, że grecka armia znalazła się w samym centrum potężnego perskiego imperium Achemenidów? Dlaczego Grecy podjęli decyzję o odwrocie? Czy zdołali przedrzeć się – zimą – przez wyżyny i góry Armenii, przez tereny wrogiego im mocarstwa i krainy półdzikich a często nieznanych im plemion? Czy dotarli do rodzimych miast nad Morzem Egejskim? Dokładną relację z całej wyprawy, absolutnie wyjątkowej w dotychczasowych dziejach, spisał i przekazał potomności Ksenofont, syn Gryllosa, Ateńczyk – najpierw zwykły żołnierz, a z cz...
Jedna z najważniejszych prac nurtu psychologii dobra i zła. Autor interesująco prezentuje analizę eksperymentu stanfordzkiego i wykazuje ścisły związek z tym, co później wydarzyło się w więzieniu w Abu Ghraib. Przedstawia mechanizmy i czynniki, które czynią ze zwykłego człowieka oprawcę i ofiarę systemu. Udowadnia możliwość zmiany lub zapobiegania niechcianym zachowaniom jednostki lub grupy, dzięki zrozumieniu, jakie siły, wartości i skłonności przez nie przejawiane są wnoszone w daną sytuację. Uważa, że można mieć większy wpływ na zredukowanie niepożądanych indywidualnych reakcji przez wiedzę, pokazuje, jak ich unikać lub je modyfikować. Zimbardo poszukuje wyjaśnienia dla stwierdzonych zależności, odwołując się do dotychczasowych badań nad je...
„W związku z tak wielkim znaczeniem Historii wojen dla współczesnych badań przygotowanie przez prof. Dariusza Brodkę kompletnego przekładu tego dzieła z języka greckiego na język polski trzeba uznać za ważne wydarzenie. Wreszcie udało się zrealizować stary postulat polskiego środowiska naukowego. Filolodzy, historycy archeolodzy i wszyscy zainteresowani późnym antykiem i Bizancjum będą mogli skorzystać nie tylko z nowoczesnego przekładu opatrzonego komentarzem, ale także z towarzyszącego mu wprowadzenia; na szczęście całość jest dziełem wybitnego znawcy twórczości Prokopiusza, co daje gwarancję jakości niniejszej publikacji.” – z recenzji dr hab. S. Turleja
Piszący ok. połowy VI w. Prokopiusz z Cezarei jest zaliczany do najwybitniejszych historyków, zarówno z perspektywy starożytności jak i Bizancjum. Napisał trzy dzieła: Historię wojen, Historię sekretną oraz O budowlach, które dostarczają podstawowych informacji nie tylko o wojnach i ogólnie panowania cesarza Justyniana (527–565), lecz także o wydarzeniach wcześniejszych. Dzięki Prokopiuszowi znane są zmagania militarne Bizancjum z Persami, Wandalami, Ostrogotami i innymi ludami barbarzyńskimi.
" (...) Tak właśnie wygląda ta zatoka. Cesarz Justynian otoczył ją wspaniałymi budowlami i podniósł przez to jej świetność. Po lewej stronie zatoki kazał zbudować martyrium Świętego Wawrzyńca, przekształcić ciemną, ponurą budowlę i nadać jej obecny blask. Przed nim, na tak zwanym Placu Blachernai, postawił kościół ku czci Matki Boskiej budując go w opisany powyżej sposób. Na przeciwnym brzegu postawił kościół Świętego Priscusa i Mikołaja. Była to nowa budowla, w której mieszkańcu Bizancjum chętnie się zatrzymywali, częściowo po to, aby nacieszyć się pięknem poświęconego miejsca..." (fragment Budowle przy Złotym Rogu. Kościół Świętego Wawrzyńca. Kościół Matki Boskiej w Blachernai. Kościoły Świętego Piscusa i Mikołaja. Kościół...
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro