Normański rycerz 950-1204

W średniowiecznych Niemczech przemoc była o wiele bardziej akceptowanym środkiem niż w pozostałych królestwach, ale miała też swoje ograniczenia. Feudałowie zwykle uciekali się do niej w obronie swych praw lub przy sporze, w którym środki pokojowe okazały się nieskuteczne. Christopher Gravett dokonuje wnikliwej analizy organizacji i kampanii wojennych toczonych przez średniowieczne armie niemieckie w latach 1000-1300, przedstawiając nam zeszyt pełen fotografii i ilustracji, wraz z ośmioma kolorowymi planszami autorstwa Grahama Turnera.

Otton I był władcą wyjątkowym, znacznie przekraczającym standardy epoki, którego porównać można jedynie z Karolem Wielkim. Posiadał cechy wielkiego przywódcy, odznaczał się poczuciem sprawiedliwości, umiał wykorzystywać swoje talenty militarne i dyplomatyczne. Kiedy w 962 roku został koronowany na cesarza Rzymu, przestał być jednym z wielu europejskich władców, a zaczął przewodzić całemu chrześcijańskiemu światu. Nad pogańskimi nieprzyjaciółmi – Madziarami, Normanami i przede wszystkim Słowianami połabskimi odnosił walne zwycięstwa, z Mieszkiem I potrafił zawrzeć korzystny dla obu stron sojusz. Swemu synowi, Ottonowi II, zostawił państwo silne i stabilne. Wpływ Ottona I na czasy, w których żył, był tak doniosły – w dziedzinie sztuki, literat...

Wojna francusko-pruska z lat 1870-1871 brutalnie zmieniła bieg historii Europy. Zaniepokojony ambicjami terytorialnymi Bismarcka oraz miażdżącymi zwycięstwami armii pruskiej nad Danią w 1864 i nad Austrią w 1866 roku, francuski cesarz Napoleon III poprzysiągł zmusić Prusy do uległości. Oparta na wielu materiałach archiwalnych z Europy i Stanów Zjednoczonych, wykorzystanych tu po raz pierwszy, Wojna francusko-pruska Geoffreya Wawro opisuje wynikłą wskutek tego wojnę w porywający i szczegółowy sposób. Kiedy w lipcu 1870 roku mobilizowały się armię, wynik konfliktu jawił się jako niemożliwy do przewidzenia. Prusy i ich niemieccy sojusznicy mieli dwukrotnie więcej żołnierzy niż Francuzi. Lecz grognards (stare zrzędy) marszałka Achille'a Bazaine'a owiani byli le...

Po wielkim zwycięstwie Saladyna pod Hattin z 1187 roku Outremer jak Europejczycy nazywali pozostałe katolickie enklawy na Bliskim Wschodzie nie było już zagrożeniem dla świata islamskiego. Tamtejsze elity wojskowe wolały żyć w pokoju, skupiając się w równym stopniu na handlu, co na obronie swych miejsc świętych. W tej pierwszej angielskiej pracy obiektywnie analizującej klasę rycerską Outremer, David Nicolle ukazuje bardzo wyważony i oparty na bogatym materiale obraz zachodnich rycerzy, którzy tak długo bronili państw łacinników.

W 1525 roku Francja pragnęła podbić bogate włoskie księstwo Mediolanu, w czym pomagały jej lub przeszkadzały włoskie państewka. Obie strony wezwały na pomoc szwajcarskich, niemieckich i włoskich najemników. Najgorszym przeciwnikiem Francji w tej wojnie była armia Hiszpanii, a połączenie tronów Hiszpanii i Austrii w 1519 roku całkowicie zmieniło naturę wojen włoskich. W tytanicznym starciu pod Pawią Francuzi zostali rozgromieni przez cesarską armię, król Franciszek I trafił do niewoli, a śmietanka jego arystokracji została wyrżnięta.

Niniejsza praca opisuje organizację i przedstawia wyposażenie wojsk, które wpływały na wyjątkowo zróżnicowaną i barwną historię średniowiecznej Polski, śledząc je od narodzin państwowości w X wieku, poprzez tzw. krucjaty północne, wojny z zakonem krzyżackim, aż po ekspansję terytorialną za panowania Jagiellonów i pierwsze starcia z Turkami Osmańskimi. Treść jest bogato ilustrowana inskrypcjami komemoratywnymi, wczesnymi malowidłami, zdjęciami i rysunkami zachowanych zabytków, na podstawie których Gerry Embleton przygotował plansze odtwarzające wygląd żołnierzy.

Niniejsza praca opisuje i przedstawia uzbrojenie ochronne, zaczepne, fortyfikacje i okręty wykorzystywane w trakcie jednej z najmniej znanych faz średniowiecznego ruchu krucjatowego ekspedycji podejmowanych przez skandynawskich katolików przeciwko pogańskim ludom zamieszkującym przeciwległy brzeg Morza Bałtyckiego, oraz następujących po nich starciach z prawosławnymi książętami Nowogrodu Wielkiego i Moskwy. Operując z odizolowanych zamków położonych w niedostępnym otoczeniu lasów, bagien i jezior, niewielkie garnizony musiały w równej mierze stawiać czoła przeciwnikom, co trudnemu klimatowi i ukształtowaniu terenu. Uzupełnieniem dla tekstu są fotografie rzadkich trójwymiarowych zabytków ruchomych i zamków oraz żywe kolorowe plansze autorstwa Angusa McBride.

Armie Karola Wielkiego i jego następców pozwoliły zachodnim Frankom na utworzenie tego, co ówcześni im kronikarze uważali za odrodzone Imperium Rzymskie. Społeczność Franków była dobrze przygotowana do wojny, posiadając dobrze przygotowaną sieć komunikacyjną sięgającą najbardziej odległych obszarów rozległego państwa. Niniejsza praca podkreśla rolę konnicy głównej siły uderzeniowej armii frankijskich oraz innowacji technologicznych strzemion w obrazie ówczesnych działań wojennych. W ten sposób możemy przekonać się, jak wzrastał prestiż ciężkozbrojnych jeźdźców okresu karolińskiego, którzy w przeciągu X wieku przekształcali się powoli w warstwę rycerską.

Podbój Saksonii przez Karola Wielkiego był najcięższą i najdłuższą z toczonych przez niego wojen. Składał się z 18 kampanii, do których doszło na przestrzeni 33 lat, a także licznych pomniejszych walk oraz jednego z najsurowszych traktatów pokojowych, jakie Karol kiedykolwiek wymusił na pokonanym nieprzyjacielu. Karolińska kampania, która rozpoczęła się w 772 roku od serii najazdów, przemieniła się wkrótce w podbój o charakterze religijnym, który być może stał się później inspiracją dla krucjat przeciwko muzułmanom i pogańskim Prusom. Po kilku buntach i powstaniach, na czele których stał popularny wśród saskiego ludu Widukind, w 782 roku Karol Wielki osobiście przejął dowodzenie w walce z wrogiem. W 785 roku, po kilku bitwach w polu i licznych mni...

Inaczej niż ich będący przez pewien czas ich rywalem zakon templariuszy, Zakon Szpitalników św. Jana Jerozolimskiego (czy też szpitalników, pod którą to nazwą jest bardziej znany) nie powstał w wyniku zorganizowania pierwszej krucjaty w 1099 r.; przeciwnie został prawdopodobnie założony przez grupę włoskich kupców z Amalfi w połowie XI w. Jednak w wyniku powstania ruchu krucjatowego szpitalnicy posiedli cenioną wiedzę specjalistyczną na temat zdolności militarnych nieprzyjacielskich armii muzułmańskich. Ta książka pierwsza z dwóch analizujących styl życia, doświadczenia oraz rolę militarną rycerza szpitalnika obejmuje okres od powstania zakonu aż do inwazji na Rodos w 1306 r.

Japońska armia w okresie przedwojennym używała czołgów w szerokim zakresie i ze sporymi sukcesami. Zainspirowany konstrukcjami europejskimi, nowatorski program konstrukcji czołgów ułatwił Japończykom prowadzenie kampanii w Chinach przed wybuchem wojny na Pacyfiku w grudniu 1941. Podczas późniejszych starć z Aliantami w początkowym stadium konfliktu, czołgi skierowano z dużą wyobraźnią do walki w terenie porośniętym dżunglą, wcześniej uważanym za niemożliwy do spenetrowania przez tego typu pojazdy. W ten sposób odegrały ważną rolę w kampanii na Malajach i zajęciu Singapuru. Jednakże rozwój myśli technicznej w zakresie japońskiej broni pancernej został zahamowany przez priorytetowe traktowanie potrzeb marynarki wojennej. Japońskie czołgi z powodu zawrot...

Klasyczna i wybitna praca jednego z największych historyków XX wieku R.C. Smaila. W XI i XII wieku organizacja feudalnego społeczeństwa podporządkowana była wojnie. Większość badań ogranicza się do samego przebiegu konfliktu militarnego na polu bitwy. W niniejszej książce podjęto próbę zwrócenia należytej uwagi na to, że działania wojenne stanowiły integralną część życia w łacińskiej Syrii i wywierały wpływ na inne aspekty codzienności oraz same znajdowały się pod ich wpływem.

Działania oblężnicze pełniły kluczową rolę w strategii działań wojennych epoki średniowiecza. Oblężenia miały miejsce zdecydowanie częściej niż bitwy, poczynając od niewielkich akcji przeciw drewniano-ziemnym umocnieniom, a na szeroko zakrojonych operacjach przeciw wielkim twierdzom kończąc. Nie dziwi więc, że sztuka oblężnicza była niezmiernie ważna zarówno dla napastników, jak i obrońców. W niniejszym opracowaniu Christopher Gravett prezentuje różnorakie aspekty średniowiecznych działań oblężniczych, od kurtuazyjnych formalności, przez podstępy, aż po element zaskoczenia. Jego tekst jest bogato ilustrowany ilustracjami z epoki, a także12 kolorowymi planszami autorstwa Richarda i Christy Cook.

W średniowiecznych Niemczech przemoc była o wiele bardziej akceptowanym środkiem niż w pozostałych królestwach, ale miała też swoje ograniczenia. Feudałowie zwykle uciekali się do niej w obronie swych praw lub przy sporze, w którym środki pokojowe okazały się nieskuteczne. Christopher Gravett dokonuje wnikliwej analizy organizacji i kampanii wojennych toczonych przez średniowieczne armie niemieckie w latach 1000-1300, przedstawiając nam zeszyt pełen fotografii i ilustracji, wraz z ośmioma kolorowymi planszami autorstwa Grahama Turnera.