Dalila

Jason Donald urodził się w Szkocji, dzieciństwo spędził w Afryce. Ukończył literaturę i filozofią angielską. Wykłada kreatywne pisanie. Pisze powieści, które mają wywoływać efekt ekspresywny i intelektualny jednocześnie. Dzięki Wydawnictwu Kobiecemu polski czytelnik może się zapoznać z jego ostatnią powieścią pt. „Dalila".

Bohaterką książki jest tytułowa Dalila, a dokładnie Irene Dalila Mwathi. Jej najbliższa rodzina zostaje zamordowana. Trafia pod opiekę dalszej rodziny, gdzie jej koszmar tylko się pogłębia, bo traktowana jest jak niewolnica. Ucieka ze swojego kraju - Kenii. Trafia do Londynu, gdzie ludzie, którzy mieli jej pomóc, wykorzystują ją. Dalila jednak się nie poddaje, ale walczy o siebie i lepsze jutro...

Książa napisana na potrzebę dyskusji na temat problemów współczesnych imigrantów. Na pewno wzrusza i porusza, bo główną bohaterkę spotykają naprawdę straszne rzeczy. Tragiczna śmierć najbliższych, koszmar gwałtu, brak oparcia, pomocy i zrozumienia. Wędrówka w nieznane, obcy kraj, język i ludzie, długi procedury imigracyjne.

Jest to lektura dla osób chcących poznać odczucia i zmagania ludzi uciekających ze swoich domów, krajów. Zważywszy na to się wokół nas dzieje temat aktualny i warty bliższego zagłębiania. Nie jest to lekka i przyjemna książka. Ma wywołać u czytelnika wstrząs i refleksje. Czy wywołuję? Przekonaj się sam.

MJ

źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Książka "Dalila" Jason Donald, to jedna z tych lektur, po których musiałam chwilę zebrać myśli, by móc o niej napisać. Gdy myślę o tej historii, to głównie w kategoriach mocna, przejmująca, okrutna. Przede wszystkim jednak wzbudzająca falę wstydu, związanego z postrzeganiem imigrantów i bardzo na czasie, zważywszy na problemy z przyjmowaniem i nadal napływającą liczbą osób starających się o azyl.

"Dalila" opowiada losy młodej kobiety, Irene Dalila Mwathi. Kenijka zmuszona jest uciekać ze swojego kraju. Trafia do Londynu. Już na samym początku wpada w kłopoty. Ludzie, którzy mieli jej pomóc okazują się niebezpieczni i nieobliczalni. Irene zamiast kończyć studnia i pracować jako dziennikarka, o czym marzyła, musi zmagać się z tym by przetrwać w kraju, który miał być dla niej domem. Ośrodki dla imigrantów i spotkania z prawnikami, są jak wyprawy przez pola minowe. Nigdy nie wiadomo co się wydarzy i ciągle trzeba mieć się na baczności. Czy Dalili uda się osiągnąć w końcu swój azyl, w tym nieprzyjaźnie nastawionym do niej kraju?

Powieść napisana jest w niezwykle wciągający i skłaniający do refleksji sposób. Już od pierwszych stron tej lektury, czuć rosnące napięcie, później jest go już tylko coraz więcej. To książka o młodej kobiecie z Kenii, a z drugiej strony o nas samych. To książka o decyzjach i ich konsekwencjach. O człowieczeństwie, a czasem o jego braku. Czy moralność i miłosierdzie, są mniej ważne, niż prawo? Kto tak naprawdę, powinien o tym decydować? Najgorsza w tej powieści jest świadomość, że takich historii jest więcej. Dużo więcej, niż może nam się wydawać...

Jeśli jesteście ciekawi jak zakończyła się ta niesamowita historia, czy Dalili uda się osiągnąć upragnione bezpieczeństwo, koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Polecam, choć nie jest to łatwa lektura.

Imigracja jest w XXI wieku dosyć gorącym tematem. Wzbudza wiele kontrowersji, kojarzona jest zdecydowanie negatywnie. Duża ilość osób wciąż łączy (nie do końca słusznie) temat terroryzmu w Europie z przybyłymi do niej imigrantami. Posądza się ich również o kradzieże, gwałty, życie na koszt prawdziwych obywateli danego kraju.

A co, gdybyś poznał opowieść z drugiej strony?

Irene Dalila Mwathi to młoda kobieta z Kenii. W swym ojczystym kraju doświadczyła wielkiego okrucieństwa. Jej rodzina została zamordowana przez gang, a gdy trafiła pod opiekę wuja, ten traktował ją jak niewolnicę, znęcając się nad nią zarówno psychicznie jak i fizycznie.

Gdy na horyzoncie pojawia się szansa ucieczki do Wielkiej Brytanii, Dalila decyduje się na nią bez chwili wahania. Jednak Londyn okazuje się nie być tak przyjaznym miejscem, jak się spodziewała

Nie lubię ujawniać wielu szczegółów w recenzji książki. Podzielę się jednak z wami moją osobistą opinią. „Dalila” to powieść, którą w dzisiejszych czasach zdecydowanie należy przeczytać, z wielu powodów.

Na sam początek to, że jest napisana bardzo przyjemnym, lekkim językiem, dzięki czemu nie czuje się upływania kolejnych godzin. Przez tę książkę się płynie, strona po stronie. Mimo że jest dosyć długa, można ją przeczytać w zawrotnym tempie – autor co i rusz nas zaskakuje, przez co lektura nie ma prawa się znudzić.

Zaskakuje także ilość szczegółów i dokładność, z jaką zostały opisane procedury ubiegania się o azyl w Wielkiej Brytanii. Mam wrażenie, że nikt z nas nie ma bladego pojęcia, jak to wygląda od zaplecza. Ja nie wiedziałam i naprawdę cieszę się, że tę nową wiedzę zdobyłam.

Autor wskazał pewien bardzo istotny aspekt – biurokracja i wszelkie procedury nie dość, że są skomplikowane, to na dodatek wymierzone jak najbardziej przeciw imigrantom. Urzędnicy traktują ich brutalnie, poniżają i wzbudzają w nich strach. I choć to normalne, że duży napływ obcokrajowców może nie być czymś, co podoba się mieszkańcom danego kraju, to należy pamiętać, że po drugiej stronie jest człowiek. Istota, której zwyczajnie należy się szacunek i zrozumienie jej problemu.

Pisarz celowo przedstawił historię imigrantki, której kibicujemy. Do samego końca nie wiemy, co się z nią stanie i czy będzie mogła ostatecznie poczuć się bezpieczna. Ta niewiedza trzyma nas w ciągłym napięciu. Sytuacje, których dziewczyna jest świadkiem, przerażają nas i smucą. Zaczynamy zastanawiać się, jak sami postąpilibyśmy na jej miejscu.

Co, gdyby nas tak potraktowano? Czy dalibyśmy sobie radę w świecie, który miał być azylem, a okazał się kolejnym niebezpieczeństwem? Czy sami aby na pewno nie zachowujemy się jak Ci „podli urzędnicy”, spoglądając na osoby innego wyznania czy koloru skóry z lekką obawą, podejrzliwością, rezerwą?

„Dalila” mnie wzruszyła, czego się początkowo nie spodziewałam. Zakończenie mnie złamało, a cała historia pozostanie ze mną na długo.

Komu polecam tę książkę? Myślę, że każdemu – w końcu tak jak wspomniałam we wstępie, jest to bliski naszemu życiu temat. Nieważne w jakich gatunkach literackich gustujecie – sama nie jestem ogromną fanką powieści obyczajowych, a jednak ta mnie wciągnęła i dała sporo do myślenia.

„Dalila” to powieść, która ukazała się w sierpniu 2017 roku, nakładem wydawnictwa Kobiecego. Autorem powieści jest Jason Donald. Tematyka książki nie jest prosta, nie można, więc oczekiwać po niej, że będzie to lekka lektura. Powieść dotyka ciężkiego tematu jakim jest emigracja i proces ubiegania się o azyl. Czytając tę historię czułam się przygnębiona tym jak machina urzędnicza jest obojętna na losy jednostki i jak ludzie, którzy mieli pomagać stali się jedynie trybikami w bezdusznej maszynie. Losy Dalili składają się z wielu przykrych chwil, ale też z wielu sytuacji, które podnoszą na duchu. Uważam, że autor świetnie wyważył emocje, które odnajdziemy w tej książce. Już od pierwszych stron bardzo zżyłam się z główną bohaterką. Kibicowałam jej w walce o lepszy życie – pomimo kłód, które rzucał jej pod nogi los.

Napisać o tej książce, że skłania do refleksji, byłoby dużym niedopowiedzeniem. Ona nie skłania. Ona zmusza! Jest to historia, której nie sposób zapomnieć, nie sposób zlekceważyć. I pomimo tego, że losy Dalili zostały wymyślone to smutnym jest fakt, iż w naszym świecie nagminnie dochodzi do sytuacji, w których ludzie tracą dom nad głową i zmuszeni są do ucieczki. Nie jestem sobie w stanie wyobrazić momentu, w którym zabrakłoby wszystkiego co daje mi poczucie bezpieczeństwa.

„Dalila” to powieść, którą musicie przeczytać. Niezależnie od tego czy taka tematyka i gatunek Was interesują czy nie. Uważam, że każdy z Was znajdzie w tej książce dla siebie coś ciekawego i inspirującego. Jest to piękna historia o tym jak ważne w naszym życiu są związki z innymi ludźmi – rodzina, przyjaźń oraz podstawowe poczucie bezpieczeństwa. Świetna książka, która pozwoli Wam docenić to co przyniosło Wam życie.

Pozostałe moje recenzje: www.prostymislowami.com

Dwudziestoletnia Kenijka nie jest bezpieczna w swoim kraju. Od śmierci swojej rodziny mieszka u wujka, który się nad nią znęca. Dalila dociera do Londynu, lecz tam sprawy się komplikują. Uzyskanie azylu nie jest prostą sprawą, a częste wizyty w ośrodkach dla imigrantów nie należą do przyjemnych. Jednak dziewczyna się nie poddaje — zdana tylko na siebie wie, że walka o możliwość zostania w Wielkiej Brytanii to jej jedyna szansa na lepsze życie.

Podczas czytania czułam bezradność bohaterki i nietrudno było zauważyć brutalność świata, z którą musiała się zmierzyć. Biurokracja sprawiła, że ludzie, którzy mieli jej pomóc, stali się maszynami wykonującymi kolejne polecenia i nikt z pracowników ministerstwa nie dostrzegał w niej człowieka, a jedynie kolejny problem. Jednak jeszcze gorsza jest świadomość, że to dzieje się naprawdę. Historia Dalili może i jest fikcją literacką, ale nie jest ona wyssana z palca — tak rzeczywiście wygląda ubieganie się o azyl.

„Dalila” to historia nie tylko tytułowej bohaterki, ale również innych osób, które spotkała na swojej drodze. Kobiet, mężczyzn, całych rodzin, samotnych matek... Każdy ma swoją własną historię, różne są powody ucieczki z własnego kraju, ale wszyscy walczą o to samo — o możliwość bezpiecznego życia. Czytając ich historie, nieraz łzy same napływają do oczu, ponieważ przeszłość wielu z nich jest przerażająca, a strach, który ich opanował, udziela się czytelnikowi.

Nie ukrywam, że były w książce momenty nużące, jednak całość odebrałam jako lekturę nie tylko ciekawą, ale też pouczającą. Książka uczy szacunku i tego, że nie można wszystkich oceniać jedną miarą. Autor podjął kontrowersyjny temat, lecz ukazując go poprzez wykreowanie Dalili, mamy okazję poznać sytuację uchodźców patrząc na wszystko oczami jednego z nich. W moim odczuciu ta książka była bardzo poruszająca i wstrząsająca, mam też pewność, że szybko o niej nie zapomnę. Pewnie nie każdemu ten typ literatury przypadnie do gustu, jednak osobom, które lubią powieści obyczajowe, traktujące o problemach społecznych jak najbardziej polecam.