Trzy siostry

Na urokliwej wyspie Blackberry stoją trzy wiktoriańskie domy zwane Trzema Siostrami. Do środkowego wprowadziła się właśnie Andi Gordon, która z dala od swego dotychczasowego środowiska zamierza zapomnieć o tym, że narzeczony porzucił ją przed ołtarzem! Po dziesięciu latach związku stwierdził, że nie jest gotowy. Żenujące było to, co zrobił później...

Z czasem Andi nawiązuje bliższą relację z mieszkanką prawego domu - Boston King, artystką zmagającą się ze śmiercią synka. Ucierpiało na tym jej małżeństwo, bo niby są razem, ale rozmijają się w kojeniu bólu, każde robi to na swój sposób, samotnie. Czy prośba Andi pomoże sąsiadce uleczyć duszę? Czy Boston i Zeke odnajdą jeszcze siebie?

Do tego duetu dołącza również Deanna Phillips z domu po lewej, która mając męża wciąż w delegacjach, sama wychowuje pięć córek. Jednak jej życie nie jest idyllą, bowiem rysy, które się pojawiły, powiększają się a kobieta popada w nerwicę natręctw. Małżeństwo rozpada się z powodu wzajemnych pretensji i jej apodyktyczności; Deanna ma wrażenie, że nawet córki jej nie chcą w swoim życiu...

Między sąsiadkami rodzi się nić porozumienia, żeby nie było zbyt sielankowo to ich problemy nawarstwiają się, bywają chwile załamania i rozbicia. A kiedy do worka wydarzeń dorzucimy zachowanie mężczyzn, to robi się niezły ambaras. Czasami bohaterom naprawdę trudno się porozumieć. Autorka poruszyła tą historią bardzo dużo realnych problemów: trauma po utracie dziecka, syndrom dziecka alkoholika, porzucenie w tak podniosłej chwili jaką jest ślub, wewnętrzny przymus do bycia ideałem, samotne rodzicielstwo, adaptacja w nowej społeczności, stawanie się kobietą.

Na urokliwej wyspie, w trzech kolorowych dziewiętnastowiecznych domach wcale nie jest tak kolorowo jak się początkowo wydaje. Ich mieszkańcy to zwykli ludzie, którzy doświadczają różnych emocji, zaś Susan Mallery potrafiła ich schematyczne zachowania czy wydarzenia z ich życia opisać w ciekawy i intrygujący sposób. Czy w każdym z domów zapanuje szczęście i miłość? Czy może muszą szukać go gdzieś daleko...?

Podsumowując - "Trzy Siostry" to historia o przyjaźni, trudnych relacjach damsko-męskich, pustce w sercu, bolesnej przeszłości oraz tkwieniu w skorupie. Opowieść o samotności, bólu, tęsknocie, goryczy, skatowanej duszy ukrytej za murem niedostępności, potrzebie poczucia bezpieczeństwa, samookaleczeniu, a przede wszystkim o nadziei, która obecna w życiu każdego człowieka powinna rosnąć wraz z każdym krokiem zmierzania do upragnionego celu.

Wielu osobom Wydawnictwo HarperCollins może nie być znane, ale zaręczam, że warto zapoznać się z ofertą książkową proponowaną przez nie. Współpracuję od jakiegoś czasu z tym wydawnictwem i muszę przyznać, że każda książka, którą miałam okazję otrzymać do recenzji okazywała się trafiona w dziesiątkę. To chyba trudna sztuka by w ofercie znajdowały się same bestsellery.

"Trzy siostry" to godna polecenia powieść. Na jej przykładzie możemy zobaczyć, że wcześniej czy później zza chmur wyjdzie słońce, a nawet największe problemy wyblakną lub całkowicie znikną ustępując miejsca szczęściu.

Akcja zaczyna się w momencie gdy Andi postanawia zmienić swoje życie. By zapomnieć o przeszłości postanawia wyjechać. Kupuje zrujnowany dom na pięknej wyspie, postanawia go wyremontować i otworzyć gabinet lekarski. Podziwiam ją. Naprawdę. Wiele kobiet w jej sytuacji zamknęło by się w sobie, nie miało ochoty na życie. Przede wszystkim byłoby im wstyd, że zostały porzucone przed ołtarzem (byłby to wstyd zupełnie irracjonalny, brak jakiejkolwiek winy to sprawa oczywista).

Andi poznaje swoje sąsiadki. To kobiety, tak jak ona doświadczone przez życie. Boston trudno pogodzić się ze śmiercią półrocznego synka, w swój sposób przeżywa żałobę. Oddala się od mężem. Ona szuka ucieczki w malarstwie- on w alkoholu. Czy uda im się do siebie dotrzeć?

Deanna to kobieta silna. Matka pięciu córek, szczęśliwa żona. Tak wydaje się boku. Nasza bohaterka dąży do ideału, nie zważając na nic. Nie zdaje sobie sprawy, że swoim zachowaniem rani bliskich.. Mało kto wie, że na teraźniejszość wielki wpływ miała przeszłość i traumatyczne wydarzenia jakie Deanne przeżyła jako mała dziewczynka.

Czy naszym bohaterkom uda się ułożyć życie i skosztować szczęścia? Sprawdźcie.

Książkę czyta się szybko, jest bardzo wiele interesujących wątków. Nie potrafiłabym zdecydować, który najbardziej do mnie "trafił", wzruszył. Wiem jedno- z chciałabym przeczytać inne powieści tej autorki (mam nadzieję, że powstaną).

Tytuł brzmi dwuznacznie. Musicie wiedzieć, że Trzy Siostry to między innymi nazwy domów. Pokusiłabym się o stwierdzenie, że może to być określenie przyjaźni bohaterek.

To taki lek na całe zło...

Życie nigdy nie było usłane różami. Na każdej drodze czeka przeszkoda- mniejsza bądź większa, którą musimy pokonać. Ile jesteśmy w stanie przyjąć na swoje barki nim dosięgnie nas klęska? Poczucie porażki? Niechęć do jakiegokolwiek funkcjonowania? Jak sobie z tym poradzić?

Zazdrość to najgorsza cecha u człowieka. Zawsze się znajdzie moment w życiu każdego z nas, że komuś czegoś zazdrościmy. A to, że inni nie mają żadnych problemów na głowie, są szczęśliwym małżeństwem z gromadką cudownych dzieci, nie ma między nimi zgrzytów, krzyków, ani bicia. Zdarza się jednak, że nasze domysły nie zawsze są trafne. Niektórzy mogą mieć w życiu nawet o wiele gorzej od nas samych, nie żyjemy z każdym i nie jesteśmy w stanie tego najzupełniej sprawdzić, widzimy tylko to co chcą nam pokazać, a pod przykrywką może się kryć bardzo złamane i pokaleczone serce. Zabierając się za powieść ,,Trzy siostry" wiedziałam, że każda z bohaterek otworzy przede mną swe drzwi i przedstawi swoje życie. Więc czy chcemy dalej podążać tymi ścieżkami? Poznawać ich ból, cierpienie, niepowodzenia, częste zgrzyty, wspomnienia? Czy jesteśmy w stanie przyjąć ich z otwartymi ramionami i wysłuchać ich historii? Czy odważysz się zagłębić w ich opowieść, która sprowadziła je na to same miejsce?

Zawsze się zastanawiam jak najlepiej opisać wam daną książkę, która wzbudziła moje zainteresowanie czy chociażby sympatię, która zaintrygowała, zszokowała, zaskoczyła, lub zdenerwowała. Siadam przed komputerem i pisze, często skreślam, poprawiam, zmieniam koncepcje. Czasami zdarza się tak, że w głowie natłok myśli, a na papierze brak jakiegokolwiek zdania, jednak gdy w końcu sobie wszystko poukładam wiem jak dalej funkcjonować. Bohaterki także zboczyły z tej utartej ścieżki, na ich drogach pojawiły się przeszkody, które muszą pokonać, niektóre z nich nie chcą się ruszyć z miejsca, inne zmieniają wszystko wokół siebie, a jeszcze inne trzymają się gorliwie swojego postanowienia bo robią wszystko tak jak trzeba. Zwyczajne kobiety ze zwykłymi problemami codziennego życia. Uwielbiam takie historie, prawdziwe, przejmujące, chwytające za serce. Opowieść nie wyróżniająca się na tle innych powieści, ale posiada w sobie pewien charakter, siłę, która wybija ją na piedestał innych historii.

Książka jest bardzo ciekawa, interesująca, a zarazem lekka. Szybko się ją czyta, podoba mi się to, że każda z bohaterek ma czynny udział w opowiadaniu swojej historii, to dopełnia powieść jako całość, a także pozwala czytelnikowi poznać charakter, osobowość, problemy życia danej postaci. Czułam się jakby każda z nich otwierała przede mną swoje drzwi i ochoczo wpuszczała do swojego świata, stałam sobie na uboczu, mogłam spokojnie zaglądać do życia każdej z kobiet, słyszałam ich wspólne rozmowy, żale, smutki, cieszyłam się za każdym razem, kiedy widziały światełko w tunelu. Bohaterowie są świetnie wykreowani, barwni, prawdziwi, nie są doskonali, z bagażem doświadczeń, opowiadają o zwykłym codziennym życiu, które nie zawsze jest łatwe do pokonania. Fabuła doskonale skonstruowana, zachwyca pod każdym względem. Jednym zdaniem to powieść z którą warto się zapoznać. Skusisz się? Gorąco polecam.

Powiem szczerze, że chyba się starzeję. Ja, zagorzała zwolenniczka fantastyki, ostatnimi czasy pochłaniam powieści obyczajowe. Szczególnie te o zaczynaniu życia od nowa, przeprowadzce w malownicze i spokojne rejony, bądź po prostu o odnajdywaniu siebie. Dzisiaj przedstawię Wam jedną z nich.

Powieść „Trzy siostry” Susan Mallery była dla mnie miłym zaskoczeniem i odskocznią wprowadzającą w błogi nastrój. Książka ta porusza ważne problemy (utrata dziecka, porzucenie przed ołtarzem, problemy małżeńskie…) jednak w magiczny, jedynie sobie znany sposób potrafi obrócić każdą sytuację pełną lęku i smutku w balsam dla serca.

Powieść Susan Mallery opowiada losy trzech kobiet zamieszkujących słynne wiktoriańskie domy na wyspie Blackberry. Andrea Gordon porzucona tuż przed ołtarzem postanowiła dokonać zmian w swoim życiu. Sprzedaje mieszkanie i przeprowadza się do jednego z trzech domów położonego kilka godzin jazdy od Seattle (będącego jej dotychczasowym miejscem zamieszkania). Młoda lekarka niezniechęcona tragicznym stanem nowego domu, postanowiła wprowadzić w życie powzięte przez siebie zmiany. Pragnie otworzyć własną praktykę lekarską, skupić się na sobie i nigdy więcej nie myśleć o facetach.Boston King to kolejna mieszkanka Blackberry, urocza i zwariowana malarka mieszka w jednym z trzech wiktoriańskich domów wraz ze swoim mężem Zeke’em. Ich relacje zaczynają się psuć po stracie kilkumiesięcznego synka. Ostatnią mieszkanką Trzech Sióstr jest Deanna Philips, perfekcyjna pani domu, wychowująca pięć córek. Jej nadmierna perfekcja i ciężki charakter powoli niszczą relacje z mężem i córkami.

Trzy kompletnie różne kobiety zaczyna łączyć przyjaźń. Powieść Susan Mallery w piękny sposób ukazuje, że człowiek jest w stanie znieść naprawdę wiele cierpienia i przeciwności losu. Bo w życiu ważnym jest, by nie zapomnieć o tym co naprawdę cenne: o rodzinie i przyjaźni.

Książkę polecam wszystkim mającym ochotę na naprawdę pokrzepiającą historię. :)

Powieść obyczajowa mająca dużą moc przykuwania uwagi czytelnika i wciągania go w historie trzech kobiet znajdujących się w dramatycznym momencie życia. Książka bardzo wzrusza i nakłania do wielu przemyśleń. Czyta się ją z niezwykłą lekkością, trudno się od niej oderwać, a wykreowaną przez autorkę rzeczywistość cechuje bogactwo uczuć, koloryt obrazu i zrozumienie ludzkich pragnień. Bohaterki świetnie sprofilowane, posiadające wyraziste cechy, dalekie od doskonałości, jednakże szybko wzbudzające nasze zainteresowanie oraz sympatię. Wręcz identyfikujemy się z ich porażkami, rozgoryczeniem, rezygnacją i bólem, współczujemy im, ale również staramy się popchnąć ku odzyskaniu równowagi duchowej, określeniu własnej tożsamości oraz wspomóc w pokonaniu życiowych problemów. Fabuła przyciąga intrygującymi zdarzeniami, ciekawymi sytuacjami, zaskakującymi zwrotami akcji. Dialogi naturalne i pełne pogłębionych odniesień do różnorodnych aspektów scenariuszy ludzkich losów. A do tego bardzo porywająca narracja, która współtworzy barwny i ciepły klimat powieści. Po takie książki chciałabym sięgać jak najczęściej, dostarczają bardzo dużą satysfakcję czytelniczą. Bo wszystko tu ze sobą współgra i świetnie komponuje się w przekazywanej treści. Bez względu na jakie natrafimy w swoim życiu labirynty uczuć i losowych zdarzeń, co nas spotka i co sami sprowokujemy, nie powinniśmy wątpić w umiejętność wybaczenia samemu sobie, tracić zaufania do drugiego człowieka, nadziei na szczęśliwe życie, wiary we własne możliwości stawienia czoła najtrudniejszym nawet wyzwaniom.

Andi, Boston i Deanna, to główne bohaterki powieści, charakteryzujące się zupełnie odmiennymi osobowościami i mające za sobą różnorodne doświadczenia życiowe. Spotykają się na pięknej wyspie "Trzy siostry", a ich drogi krzyżują się w bardzo trudnym okresie dla każdej z nich. Andi, pediatra, porzucona przez narzeczonego, przeprowadza się z dużego miasta do małego miasteczka, aby tam zacząć nowy etap życia, przestać spełniać cudze oczekiwania, a skoncentrować się na własnych pragnieniach i marzeniach. Boston, malarka, mająca wielką pustkę w sercu, wraz z mężem, każde na swój sposób, opłakują śmierć synka. Deanna, matka pięciu córeczek, przeżywająca kryzys małżeński, a wszystko nad czym pracowała przez kilkanaście lat, o co się starała, straciło swój blask i sens, dążenie do ideału i perfekcjonizm stały się jej obsesjami i ogromnymi obciążeniami. Kobiety stopniowo pozwalają sobie na zmiany w życiu, próbują odzyskać ufność i pewność, pogodzić się z tragedią, pozwolić sobie na niedoskonałość. Jak potoczą się ich dalsze losy? Czy Andi, Boston i Deanna okażą się dla siebie wsparciem, połączy je prawdziwa przyjaźń? Będą potrafiły zaakceptować własne ułomności i ograniczenia? Rozwiązać nawarstwiające się przez wiele lat problemy i przeszkody życiowe? Odciąć się skutecznie od demonów przeszłości uniemożliwiających pójście na przód? Znaleźć swoje miejsce na ziemi, satysfakcję, miłość i szczęście?

bookendorfina.blogspot.com

Istnieją takie powieści, które przede wszystkim traktują o przyjaźni między kobietami, są przeznaczone dla kobiet i pozwalają im utożsamić się z życiowymi meandrami literackich bohaterek.

Do tego rodzaju powieści obyczajowych, po które chętnie sięgają panie, mogę zaliczyć książkę amerykańskiej pisarki Susan Mallery, pt. "Trzy siostry".

W urokliwej okolicy, do której chętnie przyjeżdżają turyści, na Blackberry Island znajduje się wzgórze zwane Trzema Siostrami. Z dala od zgiełku nowoczesnego Seattle, żyją mieszkańcy małej społeczności. Wśród nich typowe amerykańskie rodziny zmagające się z codziennością, przeżywające radości i smutki, z którymi każdy z nas ma do czynienia na co dzień.

Na wzgórzu stoją trzy domy zbudowane w stylu królowej Anny Stuart.

Dwa z nich prezentują się dość okazale i cieszą oko. Jeden nadaje się do kapitalnego remontu i tylko człowiek z wyobraźnią może dojrzeć w nim ogromny potencjał oraz ukryte piękno. Działa renowacji podejmuje się Andi Gordon, która przybywa do Blackberry Island w poszukiwaniu nowego życia. Pod wpływem impulsu decyduje się na kupno domu w fatalnej kondycji, która niewiele odbiega od jej stanu ducha. Andi została porzucona przed ołtarzem, na oczach trzech setek gości weselnych. Przyszły mąż, z którym żyła w związku od dziesięciu lat, okazał się niedojrzałym partnerem. Młoda kobieta postanowiła zacząć swoje życie na nowo, wyremontować dom i otworzyć praktykę lekarską na wyspie. Jako pediatra ma szansę na karierę w małej społeczności, w której mieszkają rodziny z dziećmi. Renowacja domu i plany na przyszłość pochłaniają Andi oraz pozwalają jej zapomnieć o tym, że w rodzinie utalentowanych i utytułowanych lekarzy traktowana jest jak "czarna owca", ponieważ nie robi międzynarodowej kariery, poświęcając się mało znaczącej (w mniemaniu rodziców kobiety) pediatrii. Tak więc młoda lekarka ma wiele do przemyślenia, ma nadzieję na pozytywne zmiany, tym bardziej że pracami budowlanymi kieruje przystojny Wade.

Powoli nawiązuje pierwsze kontakty sąsiedzkie. W jednym z budynków na wzgórzu Trzech Sióstr mieszka idealna pani domu, Deanna Phillips, której jedynym pragnieniem jest posiadanie perfekcyjnego domu i nienagannie funkcjonującej rodziny. Tymczasem kobieta, na pozór wyniosła i zasadnicza, nie radzi sobie z własnymi problemami, których początku należy upatrywać w jej skomplikowanym dzieciństwie. W wyniku wielu przeciwności mąż i dzieci odsuwają się od Deanny.

Drugą sąsiadką przyszłej lekarki rodzinnej na wyspie jest Boston King. Ona również boryka się z trudną przeszłością. Nie może poradzić sobie z bólem po stracie dziecka. I chociaż ma kochającego męża oraz duży talent malarski, zupełnie zatraciła się w rozpaczy. Małżonkowie muszą odbudować swoje relacje i spróbować żyć od nowa.

Wspólne cierpienie, nieszczęścia i codzienne perypetie z czasem połączą więzami przyjaźni trzy kobiety. Los sprawi, że mimo dzielących je różnic potrafią one wyzwolić w sobie siłę, by wspólnie walczyć o zmiany w życiu.

"Trzy siostry" to opowieść o sile przyjaźni i przetrwaniu ludzkich kryzysów. Dobrze napisana powieść o ludziach, którzy szukają bliskości i zrozumienia. Charakteryzuje się prostym językiem, umiejętnie wplecionym humorem i dużą dozą ciepła, które docenią z pewnością wszystkie czytelniczki. Proste czynności, zwykłe sytuacje i ludzkie nieszczęścia powodują, że bardzo łatwo możemy utożsamiać się z poszczególnymi bohaterkami. Ich życiowe historie bawią, smucą, złoszczą i wzruszają. To lektura, która daje przyjemność czytania. Czytelniczki z pewnością znajdą w niej cząstkę siebie i poczują ulgę, ponieważ książka ma szczęśliwe zakończenie.

Celowo wskazuję kobiety jako odbiorców docelowych tej powieści, gdyż to one w pełni docenią emocje targające bohaterami, ogólny serdeczny nastrój i kobiecy styl pisania autorki. Inteligentny humor, naturalne dialogi i ogólnie pozytywne przesłanie dopełniają całości.

Drogie Panie, czasem "ciepła woda i kawa" mogą wystarczyć, aby na nowo czuć się szczęśliwym człowiekiem. Jeśli dodacie do tego zestawu książkę, która przeniesie was na wyspę pełną stokrotek, gdzie będziecie mogły zapisać się na degustację win z okolicznych winnic i podziwiać zachód słońca nad oceanem, uzyskacie receptę na przyjemności. Czego życzę wszystkim wraz ze zbliżająca się wiosną.

Jak wskazuje tytuł najnowszej książki autorstwa Susan Mallery, czytelnik będzie miał do czynienia z trzema siostrami, ale w tym przypadku słowo "siostra'" ma zupełnie inne znaczenie. "Trzy siostry" to nic innego jak trzy wspaniałe domy zlokalizowane na wyspie Blackberry Island. Żeby było jeszcze ciekawiej stoją obok siebie na najwyższym szczycie wyspy. Każdy z nich ma swoich lokatorów, chociaż środkowy został kupiony dopiero jakiś czas temu. Właścicielką nieruchomości stała się Andi Gordon. Kilka dni temu została porzucona przed ołtarzem przez ukochanego po dziesięciu latach związku. Na oczach rodziców oraz gości w liczbie trzystu. Z zawodu jest lekarzem - pediatrą. I właśnie z jej zawodem, a raczej ze specjalizacją nie mogą pogodzić się rodzice Andi, którzy również ukończyli studia medyczne i mogą szczycić się sławą. Uważają, że stać ich córkę na więcej. Z tej też przyczyny relacje na linii rodzice-córka nie należą do najlepszych.

Od kilku już lat w jednym z domów mieszka Deanna Philips, żona oraz matka piątki cudownych dziewczynek. Można by rzec, że jest perfekcyjną panią domu. Jeśli chodzi o sposób wychowywania dzieci, tutaj też ma swoje zasady. Ta "idealność" doprowadza do ogromnego kryzysu w jej małżeństwie. W zastraszającym tempie zacierają się również więzi łączące matkę z córkami.

Ich sąsiadką jest Boston King. Kobieta z duszą artystki o bardzo pozytywnej osobowości. Obecnie przechodzi najgorsze chwile w swoim życiu. Śmierć własnego dziecka dla każdej matki jest osobistą tragedią. Boston przeżywa ją na swój sposób, którego nie potrafi zaakceptować Zake, jej mąż. Sam coraz częściej zagląda do kieliszka.

Trzy domu, trzy kobiety i trzy zupełnie inne historie. Ale jest coś co je ze sobą łączy. Mamy w nich do czynienia z problemami, z którymi zmagają się książkowe bohaterki. Żadna nie może powiedzieć, że wiedzie szczęśliwe życie z dala od trosk i zmartwień. I właśnie te problemy zbliżają do siebie Andi, Boston i Deanne. Może na początku ich relacje nie należały do przyjacielskich, ale z czasem doszły do wniosku, że świetnie czują się w swoim towarzystwie. Kto lepiej zrozumie kobietę, jak nie druga kobieta.

W książce mamy styczność z przeciwnościami losu różnego kalibru. Począwszy od porzucenia przez ukochaną osobę, śmierć dziecka po trudne dzieciństwo, które miało ogromny wpływ na dorosłe już życie. No właśnie, życie pisze różne scenariusze. Potem każdy z nas musi się z nim zapoznać. Tylko co wtedy, gdy chcemy wnieść do niego poprawki, a jest to bardzo trudne, albo wręcz niewykonalne? Pisarka jednak udowadnia, że można to zrobić. Zwykła rozmowa z drugą osobą jest jednym ze sposobów. Rodząca się przyjaźń między kobietami dodała im odwagi, aby dokonać zmian, które sprawiły, że ich doczesność odmieniła się na lepsze.

Jeśli chodzi o kreację bohaterek, pisarka zrobiła to w sposób fantastyczny. Każda wniosła do książki coś innego. Andi, inteligentna i bardzo sympatyczna pani doktor. Jej podejściem do dzieci zostałam oczarowana. Oby jak najwięcej było takich lekarzy. Boston, to szalona artystka z mnóstwem pomysłów. Walczy z bólem i tęsknotą. Wierzyłam bardzo, że i do niej uśmiechnie się w końcu szczęście. Deanna, zawsze elegancko ubrana, z nienagannym makijażem. Moje pierwsze wrażenie nie było pozytywne, ale po głębszym poznaniu fajna z niej kobitka. Tak w skrócie można je scharakteryzować. Ale żeby nie było, w książce mamy do czynienia również z bohaterami płci męskiej. I nie mam tutaj na myśli tylko mężów Boston i Deanny. Pojawi się ktoś jeszcze...z pewną bardzo seksowną częścią ciała :-)

Jestem miłośniczką książek, w których napotykamy różną gamę emocji. W trakcie lektury Trzech sióstr natrafić można na sytuacje, które rozbawią. Inne z kolei wzruszą i zasmucą. Pojawią się również i takie momenty, które nami wstrząsną i zmuszą do refleksji. Całość czyta się lekko, a akcja toczy się miarowo. Pisarka przedstawiła w sposób konkretny i spójny losy trzech kobiet, które pragną szczęścia i miłości.

I niech nikogo nie odstrasza fakt, że jest to kolejna przyjemna obyczajówka, która nic nowego nie wniesie do mojego życia. Z każdej książki można wysnuć wnioski, które w przyszłości mogą być dla nas wskazówkami.

Istnieją na świecie trzy rodzaje przyjaźni – męska, kobieca i mieszana. Przyjaźń męska jest łatwa – idzie się na piwo, ogląda wspólnie mecze, jak jest problem to omawia się go w pięć minut, bo nie wypada im dłużej paplać o nieprzyjemnych sprawach. Kobieca przyjaźń jest trudna – afery, zazdrość, kłótnie towarzyszą jej na każdym kroku. Często bywa tak, że przyjaciółkami zostają kobiety, które z początku wręcz się nienawidzą, ale los tak toczy ich życiem, że w końcu ta niechęć jest naturalnie przełamywana i zamienia się w przywiązanie.

Mężczyzn łączy piłka nożna, wspólna młodość, muzyka, komiksy, skoki ze spadochronu i książki o tematyce raczej fantastycznej. Kobiety natomiast łączą problemy; to właśnie płacząc przy butelce wina zawiązują się przyjaźnie, które trwają lata. Facetom nie potrzeba zwierzania się, w przeciwieństwie do kobiet. Każda z nas ma zapewne jedną bliską przyjaciółkę, której może powiedzieć wszystko, bez potrzeby dodawania: „ale nikomu o tym nie mów!.”

Susan Mallery napisała książkę o kobiecej przyjaźni; zwykła obyczajówka, którą czyta się lekko, przyjemnie i szybko. Idealna powieść na coraz to cieplejsze wieczory, którą można potem pożyczyć swojej przyjaciółce i pogadać o niej przy butelce wina.

Andi, Boston i Deanna to trzy różne typy kobiet. Na zdrowy rozum nikt by nie pomyślał, że tak odmienne charaktery mogą się zaprzyjaźnić. Boston i Deanna były sąsiadkami od lat, jednak ich podejście do życia było tak diametralnie różne, że nigdy nie wyszły poza utarte ramy koleżeńskości „zapłotowej”. Ot, krótkie przywitanie, zapytanie o zdrowie i każda chowała się we własnym domu. Pewnego lata na wyspę, na której mieszkały, przybyła Andi, młoda lekarka z pokaleczonym sercem, którego nie dało się zszyć żadną nicią chirurgiczną; narzeczony zostawił ją przed ołtarzem, tłumacząc, że nie jest pewny, czy chce być jej mężem. Pomijając fakt, że byli razem dziesięć lat, warto dodać, że ledwo kilka tygodni później wziął ślub ze swoją asystentką – cóż, na ten ślub był gotowy.

Już pierwszego popołudnia Andi poznała Boston, której imię pasowało do zawodu, była bowiem malarką a malarka o pospolitym imieniu jak Jane czy Anna nie byłaby taka wspaniała i awangardowa, jak ta nazywająca się Boston, prawda?

Boston miała męża i niedawno straciła półroczne dziecko, co mocno przeżywała. Przez jej żal i smutek, małżeństwo zaczęło się rozpadać a ona w żaden sposób nie mogła sprawić, by podniszczone fundamenty ich związku na nowo się zlepiły. Zazdrościła mieszkającej obok Deannie, która miała męża i piątkę – aż piątkę a ona nie mogła mieć nawet jednego – dzieci, wszystkie płci pięknej. Nie wiedziała, że córki i ich ojciec żywią do sąsiadki wielką urazę za jej zachowanie i absolutne rządy w domu. Dziewczynki nie mogły jeść niczego kupionego w sklepie, nie mogły prosić o dokładkę obiadu, nie mogły przynieść ze szkoły gorszej oceny; za wszystko były karane w sposób bezwzględny i systematyczny, chociaż przyznać trzeba, że Deanna nigdy nie podniosła głosu ani nie uderzyła żadnej z nich. Po prostu wydawała polecenie jak żołnierz na poligonie a każde nieposłuszeństwo było w odpowiedni sposób karane.

Muszę przyznać, że Deanna od samego początku działała mi na nerwy i dziwię się, że ktokolwiek mógłby taką kobietę polubić. Kibicowałam jej mężowi, żeby zdecydował się ją zostawić, wziąć dziewczynki i odjechać w stronę zachodzącego słońca a ona mogłaby zostać i dyrygować sama sobą lub przekwalifikować się na kaprala w wojsku.

„Trzy siostry” pokazuje jednak, że trudno jest zrozumieć dlaczego lubimy daną osobę; niekiedy jest ona wredna, sarkastyczna, nie potrafi się zachować w towarzystwie a jednak z jakiegoś dziwnego, irracjonalnego powodu lubimy ją i lgniemy do niej. Przyjaźń otacza nas kokonem bezpieczeństwa, sprawia, że czujemy się dla kogoś wyjątkowi, z wszystkimi naszymi wadami i zaletami.

Przy okazji tej recenzji mogę rzec coś jeszcze o przyjaźni damsko-męskiej. Dla mnie taka przyjaźń zawsze, prędzej czy później, idzie w parze z miłością. I jeśli przyjaźnią się ludzie, którzy są razem, to jest to dodatkowy atut związku. Przyjaciel mężem? Idealne rozwiązanie, bo przyjaźń jest dużo trwalsza niż zakochanie czy zauroczenie i osobiście sądzę, że najpiękniejsze miłości nie rodzą się z pożądania, ale z przyjaźni właśnie.

Wracając do kwestii przyjaźni pomiędzy kobietami – prawdziwą, tą jedyną przyjaciółkę traktuje się z czasem jak siostrę, z wszelkimi tego plusami i minusami. Bo w każdej przyjaźni zdarzają się lepsze i gorsze dni, zdarzają się sprzeczki i kłótnie. Ale tak jak w rodzeństwie łączy krew i pochodzenie, tak w przyjaźni łączy ta niewidzialna, nienazwana do końca nić. Życzę i sobie i wam wszystkim takiej bliskości jaką znalazły bohaterki „Trzech sióstr”i zachęcam do przeczytania książki, bo warto. Może dzięki niej dostrzeżemy przyjaciółkę w osobie, która na pierwszy rzut oka wydaje się niezwykle "twarda", ale tak naprawdę potrzebuje naszej przyjaźni i naszego ciepła.

Bo przyjaźń, moi drodzy, można znaleźć u całkiem niespodziewanej osoby.

Trzy siostry to też opowieść, w której oprócz romansu, znajdziemy wątki rodzinne. Stosunki z mężami, jakie mają Boston i Deanny nie układają się najlepiej. Gdzieś zostają zatracone bliskość i swobodny kontakt. Wade również ucieka przed Andi. Deanna w dodatku ma kłopot z porozumieniem się z córkami, zwłaszcza z najstarszą dwunastoletnią Madison. Zaczyna wątpić w to czy ją kochają, czy jej się, aby nie boją. Susan Mallery bardzo ładnie skomponowała historię zwykłych, przeciętnych kobiet, które pogubiły się na skutek wydarzeń z przeszłości. Pragną jednak odnalezienia właściwej drogi. To powieść, która nie tylko absorbuje czytelnika, ale momentami również wzrusza i śmieszy, dzięki dowcipnym dialogom. Miłość zawsze czyni cuda.

Warto nadmienić na koniec, że Susan Mallery napisała serię książek, której bohaterami są mieszkańcy Backberry Island. Trzy siostry to cześć druga, po Barefoot Season, zaś trzecia to Evening Stars.

Ludzie różnie reagują w obliczu tragedii. Jedni postanawiają zmienić wszystko, inni przelewają emocje na papier lub udają, że nic się nie stało. Często można znaleźć w tych zachowaniach wspólny mianownik — cichą chęć wydostania z rozpaczy…

Niedawno zaczęłam przygodę z powieściami typowo obyczajowymi. Susan Mallery nie była mi wcześniej znana, jednak postanowiłam dać jej szansę. Opis książki bardzo mnie zaciekawił, okładka całkiem mi się spodobała. Utrzymana w ciepłych barwach, tchnąca optymizmem i spokojem. Zabrałam się do czytania i przyznam, że lektura mocno mnie wciągnęła. Wystarczyły dwa wieczory, abym ją skończyła. Nie jest to lektura górnolotna, ale taka, która troszeczkę wzruszy i poprawi humor. Bardzo dobra rozrywka, odskocznia po ciężkim dniu. Moja rada jest taka, aby za „Trzy siostry” wziąć się spokojnie. Nawet, gdy nastrój jest kiepski. Gwarantuję, że naprawdę miło spędzicie czas. Susan Mallery swoją książką troszkę mnie wsparła w trudnym momencie, gdy musiałam czymś zająć myśli. Udało jej się to wspaniale!

Narzeczony Andi porzuca ją przed ołtarzem. Upokorzona kobieta kupuje zaniedbany dom mieszczący się na malutkiej wyspie Blackberry, zamierza zmienić otoczenie i porzucić złe wspomnienia. W tym czasie jej nowe sąsiadki, Boston i Deanna również zmagają się z problemami. Boston, utalentowana plastyczka, nadal nie doszła do siebie po śmierci malutkiego synka. Jej mąż, Zeke, topi smutki w alkoholu. Natomiast Deanna jest tak pochłonięta dbaniem o perfekcję, że zapomina o potrzebach męża i córek. Nadal goni ją widmo nieszczęśliwego dzieciństwa. Andi zaprzyjaźnia się z kobietami i powoli zaczyna otwierać na miłość, gdy poznaje szwagra Boston…

Przyznam, że na początku spodziewałam się przede wszystkim wtórności. Fakt, opis wydał się ciekawy, ale miałam wrażenie, iż już gdzieś to czytałam. Zawsze podchodzę do wszystkiego z rezerwą, a wówczas spotyka mnie miła niespodzianką. Tak było i tym razem. Susan Mallory zdecydowanie zauroczyła mnie tą opowieścią o trzech kobietach próbujących poskładać swoje życia. Fakt, nie jest to oryginalne. Jednak zapałałam szczerą sympatią do roztrzepanej Andi, melancholijnej Boston i zasadniczej Deanny. Każda z bohaterek jest inna, co pomaga lepiej wczuć się w ich historie. Zwłaszcza, że narracja jest prowadzona w trzeciej osobie. Gwarantuję — nikt się nie pogubi.

Styl pisania Mallery jest po prostu przyjemny. Nie ma tutaj górnolotnych słów, ciągnących się w nieskończoność opisów. Za to pojawiają się całkiem dowcipne dialogi. Autorka wiele miejsca poświęca życiu wewnętrznemu bohaterów. Najbardziej ujęła mnie Deanna, według mnie właśnie ta postać została stworzona najlepiej. Powierzchownie wredna, egoistyczna, a w rzeczywistości zraniona i goniona przez demony przeszłości. Doszłam do wniosku, że wśród nas żyje mnóstwo takich osób. Próbujących pokonać lęk poprzez ranienie bliskich, nawet to nieumyślne. To bardzo interesująco poprowadzony wątek.

Nie ma tutaj wątków, których nie da się przewidzieć. Jednak myślę, że to taki konkretny czynnik służący odprężeniu. Razem z bohaterkami przeżywamy ich problemy, jednak w głębi duszy czujemy, iż wszystko dobrze się skończy. A przyjaźń, która się między nimi rodzi wzbudza ciekawość i chęć czytania kolejnych stron. Nie obejrzałam się, a już doszłam do połowy książki. „Trzy siostry” to powieść urocza, ale bynajmniej nie przesłodzona. Tytuł nawiązuje nie tylko do domów stojących na wzgórzu — to też wspaniałe nawiązanie do kobiet, bardzo różnych charakterami, jednak potrafiących wspierać się nawzajem w tych trudnych momentach. Sama chciałabym spotkać takie osoby na swojej drodze.

„Trzy siostry” polecam przede wszystkim osobom, które przepadają za obyczajówkami albo po prostu chciałyby nieco się odprężyć. Mnie się to udało i z przyjemnością sięgnę po inne powieści Susan Mallery. Szczególnie wtedy, gdy spadną na mnie jakieś kłopoty. Wówczas, mam nadzieję, znowu skutecznie poprawię sobie nastrój.

„Trzy siostry” autorstwa Susan Mallery, to opowieść o trzech kobietach, które zostają bardzo doświadczone przez los. Andi Gordon, Boston King i Deanna Philips, to główne bohaterki, których życie poznajemy czytając tę książkę.

Każda z wyżej wymienionych kobiet stoi na życiowym zakręcie, Andi, czyli Andrea jest pediatrą, co dla jej rodziców i rodzeństwa jest hańbą dla tak wysoko postawionej rodziny lekarskiej. Po długim związku z Matt’em, ten porzuca ją w dniu ślubu. Ona postanawia zmienić swoje życie i wyprowadza się na wyspę niedaleko Seattle, żyjąc w ciągłej niepewności czy aby podjęła dobrą decyzję, ponieważ kupiła dom, w którym po przeprowadzeniu remontu, miała zamieszkać sama. Obok znajdowały się jeszcze dwa inne, zamieszkałe budynki, które stojąc obok siebie nazywane są „Trzema siostrami”. Boston King to kolejna mieszkanka wyspy, zwariowana i pozytywna artystka, jednak w głębi serca czuje ogromny smutek. Po stracie dziecka relacje z jej mężem Zeke’em pogorszyły się, a ona sama nie potrafi dotrzeć do mężczyzny swojego życia co sprawia, że coraz bardziej się od siebie oddalają. Jest jeszcze Deanna, kobieta idealna, której przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Jej ciągłe dążenie do perfekcji niszczą relacje z mężem i, co gorsza, z dziećmi – pięcioma córkami. Przyjaźń tych kobiet będzie miała swój początek w dość niespodziewanym momencie. Powieść ta pokazuje nam jak wiele człowiek potrafi znieść bólu i cierpienia. Występują tu momenty bardzo wzruszające, które wywołują u czytelnika skrajne emocje, od łez po radość. To chyba najbardziej lubię w książkach obyczajowych, że opowiadają o zwykłym życiu, które jednak czasem nie jest idealne i poukładane. Bo przecież wszystkiego przewidzieć nie możemy. Najważniejsze to mieć koło siebie przyjaciół, którzy będą wspierać i dodawać otuchy w walce o szczęście. Susan Mallery stworzyła główne bohaterki w sposób staranny i oryginalny, to na nich skupia się cała historia, znamy życie każdej z trzech dziewczyn osobno jak i później, ich wspólne relacje, poznajemy także ich wewnętrzne rozterki i chwile szczęścia. Podobało mi się również to, że akcja nie stała w miejscu, autorka postarała się aby wszystko było dopięte na ostatni guzik i żeby nie występowały żadne przypadkowe fakty, które tylko „zapychają” fabułę.

Tę książkę mogę polecić dosłownie wszystkim Wam. Wydaje mi się, że każdy z nas znajdzie w tej historii coś ważnego, co sprawi, że będziemy mogli wyciągnąć wnioski i zdać sobie sprawę, że w życiu nie chodzi tylko o to by żyć dla siebie, a żyć dla innych ludzi, dla tych, którzy nas kochają pomimo wszystkich przeciwności losu i naszych wad.