Moje życie bez ciebie

Nauka życia od nowa.

Piękna opowieść o szczęściu, stracie, rozpaczy i drodze ku zbudowaniu wszystkiego od nowa. Samego siebie, własnego życia... To też opowieść o tym, jak bardzo można się związać z drugą osobą i co strata takiej osoby jest w stanie nam uczynić. Zwłaszcza na płaszczyźnie emocjonalnej. To wiele kosztuje. Lecz... wszystko da się zacząć jeszcze raz.

Szczęście jest czymś co uskrzydla, lecz równie łatwo jak oszołamia - równie łatwo można je stracić. W wyniku wielu okoliczności, niekoniecznie z własnej winy. Tak właśnie rzecz ma się w odniesieniu do głównej bohaterki. Kiedy ginie jej ukochany - zostaje pustka. Rozpacz każdego dnia, łzy, smutek, całkowite załamanie... Prawdopodobnie nie widziała żadnego wyjścia z tej sytuacji, lecz... życzliwi ludzie wokół, cierpliwość otoczenia, spokój i cisza miejsca, w którym pęd codzienności nie jest najważniejszy, a także pewna opieka z zewnątrz (o czym troszkę później)... to wszystko razem wzięte, dzień po dniu... pozwala Agacie wrócić na właściwe tory. Nie od razu... powoli. Lecz we właściwą stronę.

Książka to w zasadzie jedno wielkie studium smutku i drogi ku pogodzeniu się ze stratą. Lecz droga ta jest, przynajmniej w tej opowieści, konstruktywna. Po prostu... "da się". Nie jest to łatwe, kosztuje wiele sił, energii, cierpliwości, łez... ale jest wykonalne. I - kto wie? - może nawet na końcu można będzie sobie przypomnieć... jak wygląda własny uśmiech? :) ...

Lektura pouczająca, choć smutna... Na pewno wartościowa. Jedynym, co według mnie jest małym minusem (choć w sumie jako element całości fajnie się ten zabieg w całość wkomponował) to fakt użycia przez autorkę, o czym już wspomniałem, pewnej "opieki z zewnątrz", pojmowanej jako siła wyższa płynąca z niebios... To się ładnie ze wszystkim innym komponuje, lecz... czy rzeczywiście konieczne było łączenie tej historii z aż tak mocno zarysowanym elementem wiary, duchowości i sprowadzeniem tego elementu tak mocno... "na ziemię"?... To chyba w aż takim stopniu nie było - według mnie - potrzebne.

Polecam.

Recenzja także na:

https://cosnapolce.blogspot.com/2018/08/moje-zycie-bez-ciebie-anna-wysocka.html

Czasami kiedy wszystko wydaje się oczywiste nagle okazuje się, że wcale takie nie jest a życie, które straciło dla nas sens niespodziewanie ten sens na nowo odnajduje. Moje życie bez ciebie to powieść, której bohaterka po utracie najbliższej jej osoby na nowo układa swoje życie. Agata nie wierzy już że spotka ją szczęście, ale któregoś dnia w parku spotyka obcą kobietę, która budzi w niej nadzieję. Ta nadzieja daje jej odwagę by odwiedzić rodzinne strony i z pomocą przypadkowo spotkanych ludzi poznać rodzinne sekrety, które pozwalają jej spojrzeć na wiele rzeczy zupełnie z nowej perspektywy.

Agata nie może otrząsnąć się po śmierci męża. Jej życie nagle okazuje się być bezbarwne i bezsensowne. Pogrążoną w rozpaczy kobietę próbuje uratować Wiktoria, która jest siostrą jej zmarłego męża. Przełom następuje kiedy Agata spotyka Annę, kobietę po sześćdziesiątce, która mimo tego, że jest osobą samotną posiada niezwykłą umiejętność celebrowania każdej chwili w życiu. Anna zabiera Agatę w podróż w jej rodzinne strony. Ta podróż pozwala Agacie na nowo ułożyć zupełnie porozbijane relacje rodzinne, a przypadkowo spotkani ludzie i nowo zawiązane przyjaźnie otwierają jej oczy i serce na nowe lepsze jutro. Agata staje w obliczu wielu wyzwań, nagle to co wydawało się być oczywiste okazuje się wcale takim nie być.

"Siedziałam tak w bezruchu, wpatrzona w jeden punkt

i chociaż bardzo chciałam coś zaplanować, to zwyczajnie nie mogłam.

O dziwo tym razem nie płakałam, może już nie miałam czym.

Może wylałam już tyle łez, że wyczerpałam wszystkie limity.

Niczego nie byłam pewna i wszystko wydawało mi się teraz pozbawione sensu."

"Moje życie bez ciebie" to druga książka autorki, którą miałam przyjemność przeczytać. Jest powieścią bardzo emocjonującą, refleksyjną, pełną pozytywnych uczuć, przepełnioną niesamowitymi zdarzeniami w życiu bohaterów oraz przepięknymi opisami odwiedzanych miejsc. Książka opowiada przede wszystkim o życiu po stracie ukochanej osoby, o radzeniu sobie z utratą, przyjaźni, miłości, tęsknocie oraz poszukiwaniu nowej drogi prowadzącej do pełni szczęścia.

Agata w wieku osiemnastu lat poznała na molo w Sopocie Tomasza, który był od niej o piętnaście lat starszy. Spędzili razem dwa tygodnie, po których kobieta postanowiła wyjechać z nim do Warszawy. Połączyło ich gorące uczucie, prawdziwa miłość. Jej rodzice nie byli zadowoleni z takiego obrotu sprawy, tym bardziej, że Agata jeszcze uczęszczała do szkoły. Ponadto uważali, że Tomasz jest dla niej zbyt dojrzały i pewnie chciała z nim być ze względu na to, że jest bogatym człowiekiem. Trzy lata później wzięli ślub. Byli wówczas bardzo szczęśliwi. Agata zajmowała się malowaniem obrazów i prowadzeniem własnej galerii, a Tomasz mnóstwo czasu spędzał w firmie odziedziczonej po ojcu. Jednak pewnego dnia świat Agaty się zawalił, jej mąż zginął w wypadku samochodowym. Jedynym dla niej wsparciem była Wiktoria - przyjaciółka, a zarazem siostra Tomasza. Agata nie potrafiła poradzić sobie z utratą największej miłości swojego życia. Straciła sens życia, przestała malować, nie odwiedzała firmy, którą przejęła w spadku po mężu i która zapewniała jej byt do końca życia. Zamieszkała u Wiki. Któregoś dnia w parku zgubiła apaszkę, otrzymaną w prezencie od Tomasza. Bardzo długo płakała, to była ostatnia rzecz, jaką sprezentował jej ukochany. Okazało się, że znalazła ją starsza kobieta - Anna - właścicielka kawiarni "Czekoladeria Nadziei". Zaproponowała Agacie wspólny wyjazd do przeuroczego domku w miejscowości Pogódki, mieszczącej się niedaleko domu rodzinnego Agaty.

Kim okaże się być Anna ? Czy Agata skorzysta z jej zaproszenia dotyczącego pobytu w Pogódkach ? Czy Agata odwiedzi po latach rodziców i naprawią wzajemne relacje ? Czy kobieta wróci do malowania oraz do pracy w firmie zmarłego męża ? Kto okaże jej wsparcie i z kim się zaprzyjaźni ? Czy będzie potrafiła zacząć życie od nowa ? Czy odnajdzie jeszcze miłość i szczęście ? Jak potoczą się losy Agaty ?

"Chcę pamiętać o Tomaszu każdego dnia i chcę na niego czekać,

bo wiem, że i on na mnie czeka ... że jest gdzieś tam i coś do mnie mówi."

Książki traktujące o utracie bliskiej, ukochanej osoby nie są łatwe i zazwyczaj przepełnione bólem. Bowiem, jak poradzić sobie ze śmiercią człowieka, tym bardziej, że nastąpiła nagle i niespodziewanie ? Nie można wymazać z pamięci przeszłości, wspólnie spędzonych chwil, cudownych wspomnień, planów na przyszłość. Ponadto nie można zmusić swojego serca, aby przestało kochać. Agata i Tomasz tworzyli udany związek, a następnie szczęśliwe małżeństwo. Łączyła ich piękna i prawdziwa miłość. Rozumieli się bez słów, uwielbiali spędzać ze sobą czas, czuli się razem bezpiecznie, obdarzali się szacunkiem. Wytworzyła się między nimi silna więź, która pozwoliła im przetrwać w trudnych momentach. Nawet wtedy, gdy rodzice Agaty wygłaszali swój sprzeciw wobec jej przeprowadzki do Warszawy i związania się z człowiekiem dużo od niej starszym i bogatym. Szczególnie matka Agaty okazywała swoja dezaprobatę, a następnie wyrzuciła córkę z domu. Agata zerwała zatem z nimi kontakt, nawet nie poinformowała ich o śmierci męża. Jedynym wsparciem była dla niej Wiktoria. Z czasem poznawała kolejne osoby, które jej nie oceniały, a ofiarowały swą przyjaźń i pomoc, a także motywowały do działania i zachęcały do otworzenia się na nowe życie.

Uwielbiam książki treściwe, z wartką akcją, bez wymuszonych i zbędnych opisów. Powieść "Moje życie bez ciebie" jest przepełniona pięknymi i niesamowitymi odczuciami. Czytając ją, przeżywałam wszystkie emocje poszczególnych bohaterów, których pokochałam od samego początku. Miałam nieodparte wrażenie, jakbym uczestniczyła w ich życiu i to było cudowne. Książka dostarcza mnóstwo pozytywnych i ciepłych uczuć, wzrusza, wywołuje uśmiech na twarzy, ale przede wszystkim emanuje szczęściem, pomimo ukazanej historii. Ponadto daje nadzieję i wiarę w lepsze jutro oraz uświadamia, że należy czerpać przyjemność i radość z każdej chwili, z każdego dnia. Pokazuje, że trzeba przeżywać życie powoli, delektować się nim, a nie wiecznie się spieszyć i biec, bo wówczas można coś ominąć, przeoczyć, tym samym nie pozwalając na dostrzeżenie tego, co najważniejsze, czyli miłości, która jest na wyciągnięcie ręki.

Reasumując, "Moje życie bez ciebie" to piękna, wartościowa, życiowa i pełna głębokich myśli książka, po którą warto sięgnąć. Czytanie jej było dla mnie ogromną przyjemnością. Poza tym nie spodziewałam się takiego zakończenia, po prostu mnie zaskoczyło. Powieść ta na pewno na długo pozostanie w moim sercu i pamięci i zapewne jeszcze do niej wrócę.

"Moje życie bez ciebie jest przepełnione tęsknotą, ale nie jest samotne.

Moje życie bez ciebie jest niepełne, ale nie jest puste.

Bardzo bym chciała poczuć, że moje życie bez ciebie może być szczęśliwe,

na razie bywa radosne.

Często wielu rzeczy nie jestem pewna ... może coś powinno się zdarzyć,

coś, co dałoby mi pewność."

Serdecznie polecam !

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się jak Wasze życie potoczyłby się gdybyście któregoś dnia obudzili się w świecie bez ukochanego/ukochanej.? Czy kiedykolwiek zastanawialiście się czy Wasze życie miałoby wtedy jeszcze jakiś sens.? Czy kiedykolwiek próbowaliście wyobrazić sobie jak to jest, gdy jednego dnia całe życie się zmienia bo ta jedna, jedyna najważniejsza w Waszym życiu osoba umiera…? Jeśli choć raz odpowiedzieliście TAK to „Moje życie bez ciebie” jest właśnie dla Was.

Już na samym początku muszę zaznaczyć, że nie lubię tej książki, ale nie za treść, nie zrozumcie mnie źle. Nie lubię jej bo porusza temat, który zawsze plątał mi się gdzieś tam z tyłu głowy, a przede wszystkim dlatego, że płakałam przy niej wielokrotnie, a nie lubię płakać. Nawet teraz pisząc tę recenzje mam oczy pełne łez i właśnie dlatego nie lubię tej książki ;)

Zacznijmy jednak od początku.

„Moje życie bez ciebie” Anny Wysockiej – Kalkowskiej opowiada historię pewnego etapu życia Agaty - bo tak na imię ma główna bohaterka. Poznajemy ją gdy stoi ona na życiowej krawędzi i nie wie ja ma dalej żyć. Jej mąż - Tomasz, zginał w wypadku samochodowym. Agata nie wie jak poradzić sobie z tą stratą, jej mąż był miłością jej życia, poznanym gdy ona sama ledwo skończyła 19 lat, wiedziała że to ta osoba z którą chce być na zawsze. Niestety jej rodzice nie pochwalali związku z 33 letnim mężczyzną więc Agata stanęła przed trudnym wyborem. Wybrała Tomasza i jego miłość, przeprowadziła się z nim z małej wsi do Warszawy, by po 3 latach związku zostać jego żoną. Oczywiście rodzice, a raczej matka nie pochwalali tego czynu i nie byli obecni na ślubie córki. Ojciec chciał, bardzo chciał, jednak nie mógł, poruszał się na wózku, był uzależniony od pomocy żony… Konflikt rodzinny sprawił, że Agata nawet nie poinformowała rodziców o tym, iż została wdową po prostu nie czuła takiej potrzeby. Z bólem i cierpieniem "radziła" sobie sama, ze wsparciem Wiki - szwagierki. Tylko czy na pewno?

Dużo prawda? To wszystko możemy wyczytać w pierwszym rozdziale! A już widać, że to emocjonalny rollercoaster (więc już wiecie dlaczego płakałam). Nie będę Wam zdradzała więcej z tej historii bo ją po prostu trzeba przeczytać/pochłonąć samemu, zmusić się do refleksji, spróbować odpowiedzieć sobie na zasadnicze pytanie: Jak wyglądałoby moje życie po utracie męża/żony? Ja nie byłabym w stanie na nie odpowiedzieć, może dlatego że nie mam męża (nie mam nawet chłopaka więc to zupełna abstrakcja). Jednak spędzając 3 dni z tą książką - musiałam ją często odkładać by na chwilę ochłonąć- wiele razy próbowałam postawić się na miejscu Agaty i dalej nie wiem…

Mimo mojej pierwszej opinii, to jednak muszę stwierdzić, że lubię takie książki. Może nie do końca takie, ale takie przy, których trzeba po prostu zwolnić! Usiąść, zastanowić się, chwile pokontemplować. Nie tylko przeczytać, odłożyć na półkę, a na pytanie zadane przez znajomych „I jak?” odpowiedzieć „Fajna…” . Choć „Moje życie bez ciebie” jest fajne, nawet bardzo fajne, dlatego, że to strasznie życiowa historia, bo przecież każdego z nas może to spotkać prawda?

To pierwsza książka, którą przeczytałam w tym roku, liczę na to, że każdy następny autor będzie robił ze mną to co zrobiła Anna Wysocka – Kalkowska. Jednak muszę zaznaczyć że niekiedy gubiłam się w wątku, w dialogu między bohaterami. Tylko teraz nie wiem czym to było spowodowane? Wyjścia są dwa: Czy autorka zbyt szybko chciała przekazać czytelnikom swoje myśli (wypowiedzi i odczucia bohaterów)? Czy moja aplikacja źle sformatowała plik?

Jednak to mały mankament, który nie ma jakiegoś wielkiego znaczenia dla całej wbrew pozorom pięknej historii. Jeśli chcecie przeczytać coś po czym możecie mieć tzw. książkowego kaca to powinniście sięgnąć po tę książkę, mogę ją Wam polecić z czystym sumieniem.

Za możliwość przeczytania dziękuje Wydawnictwu Psychoskok.

Wydawnictwo: Psychoskok

Data wydania: 30.11.2015r.

„Kiedy umiera człowiek, z którym miało się spędzić życie to czy ta druga istota na ziemi nie powinna mieć wyboru? Wyboru czy chce nadal zostać tu na ziemi? Czy nie powinna mieć przyzwolenia by poszybować w chmury, złapać ten odchodzący kawałek duszy i móc zadecydować? Czy życie nie powinno na chwilę przystanąć? Czy świat nie powinien wstrzymać oddechu?”

Od takich słów zaczyna się powieść Anny Wysockiej Kalkowskiej pod tytułem Moje życie bez Ciebie. Autorka książki o raz kolejny przedstawia nam bardzo ciepłą pełną zmiennych emocji powieść, która porusza serca i w bardzo lekki sposób prowadzi czytelnika po zakamarkach kobiecej duszy. Głowna bohaterka powieści Agata po stracie męża próbuje na nowo odnaleźć sens życia. Pomagają jej w tym przypadkowo spotkane osoby. Anna, kobieta którą, Agata spotkała w parku zabiera ją na urlop do malowniczej kociewskiej miejscowości o wdzięcznej nazwie Pogódki, a nieoczekiwanie poznany projektant ogrodów uświadamia kobiecie jak ważna jest w jej życiu wiara. Wraz z kolejnym stronami w książce pojawiają się kolejni bohaterowie, z których każdy boryka się z jakimś własnym problemem. Moje życie bez Ciebie to swego rodzaju podróż po zakątkach kobiecej duszy. Podróż pełna przystanków, na których kolejno dołączani bohaterowie odmieniają życie głównej bohaterki, a rzeczy, które dla bohaterki wydawały się być oczywiste okazują się wcale takimi nie być. W powieści Autorka nie zapomniała o swoim rodzinnym mieście. Główna bohaterka zostanie zabrana na wycieczkę do Pelplina gdzie po raz pierwszy od dłuższego czasu poczuje w swoim życiu obecność aniołów. Podobnie jak w poprzedniej powieści autorki Moje życie bez ciebie jest przepełnione wiarą w anioły oraz drugiego człowieka.

Anna Wysocka - Kalkowska pisze powieści w duchu romansowo życiowym. Ta, kolejna już powieść (bo pierwszą też czytałem) jest całkiem poprawna ale zdecydowanie mniej odkrywcza i oryginalna od pierwszej. Niemniej, polecam szczególnie dla kobiet bo porusza interesujące sprawy z punktu widzenia kobiecości współczesnej.

Wspaniałej lekcji smakowania życia dostarczyła mi Anna Wysocka-Kalkowska w swojej książce "Moje życie bez ciebie". To bardzo mocna pozycja czytelnicza, która na długo jeszcze pozostanie ze mną. Niezwykle plastyczny świat, nasycony wszelkimi barwami życia, gdzie smutek i radość przeplatają się wzajemnie, a między nimi wiodącą melodię prowadzi nadzieja. Cudowne uczucie wyczekiwania na uśmiech losu, szczęśliwy przypadek i uczucie spełnienia.

Zakochałam się w tej powieści, niemal od pierwszego wejrzenia, jak tylko otworzyłam drzwi do zawartego w niej świata. Bardzo nasycona emocjami, przepięknie oddanymi w narracji, powoduje, że pojawia się w nas zaduma, refleksja. Zatrzymujemy się i zastanawiamy się, nie tylko nad przeżyciami książkowych postaci, ale również łapiemy oddech, aby uchwycić i docenić wartosciowe prezenty od losu, smakujemy chwilę tu i teraz.

Bohaterowie stali się dla mnie niemal jak najlepsi przyjaciele, bardzo ciepli i bliscy. Szczególnie polubiłam Annę, jej spojrzenie na świat, silną determinację w walce o prawdziwość i pełnię życia, wierność swoim życiowym wartościom i umiejętność niemal magicznego zaczarowywania codzienności. Natomiast, od Agaty otrzymałam mocną dawkę przeświadczenia, że gdzieś za zakrętem losu czeka na mnie jeszcze mnóstwo szczęścia i wartościowych ludzi, których spotkam, uwierzyłam w lepsze jutro.

Niezwykle pozytywna, ciepła i zmysłowa powieść, sporo w niej nieprawdopodobnych splotów ludzkich losów, ale los często tak właśnie pisze nasze scenariusze. Nie biegnijmy zatem przez życie, ale w najcudowniejszy sposób chłońmy, zatrzymując się na moment i zaprzyjaźniając się z otaczającym nas światem. Gorąco polecam książkę, nie ukrywam, że jestem pod jej wielkim urokiem. Mam przekonanie, że i na Was zrobi ogromne wrażenie.

bookendorfina.blogspot.com

Szczęśliwa i odwzajemniona miłość małżeńska, dla goryczy doprawiona odrzuceniem przez własnych rodziców. Śmierć ukochanego męża po zaledwie kilku latach związku, która spowodowała głęboką depresję żałobną i kryzys egzystencjalny głównej bohaterki - Agaty. Otoczenie przyjaciół, którzy starają się wesprzeć ją w dramatycznych i traumatycznych wydarzeniach. Mozolna wędrówka ku odrodzeniu i odzyskiwaniu swojego życia, początkowo przez psychoterapię, a później dzięki przyjaźni i otwarciu serca na nową miłość. Te wszystkie i szereg innych stanów emocjonalnych znajdziemy w kunsztownej powieści “Moje życie bez ciebie”, znanej już pisarki Anny Wysockiej-Kalkowskiej.