Księga życia

Teresa od Jezusa traktowała modlitwę jako osobistą więź z Bogiem i najlepszy sposób na życie, na radzenie sobie z własną naturą i z trudnościami, jakie niesie każdy dzień. Modlitwa była dla niej sposobem życia i drogowskazem, codziennym pokarmem i kontemplacyjnym trwanie w obecności Jezusa. Droga doskonałości jest odpowiedzią Mistrzyni życia duchowego na prośby mniszek z klasztoru św. Józefa, by im objaśniła, czym jest modlitwa i jak modlić się z największym pożytkiem. Rady, które znajdziemy na kartach tego traktatu, mają wartość ponadczasową, gdyż Święta nie tylko mówi, jak się modlić, ale przede wszystkim uczy nas, jak stawać się „człowiekiem modlitwy”.

Twierdza wewnętrzna to więcej niż książka. To cudowny symbol tajemnicy człowieka. To dusza jej autorki Teresy od Jezusa, która przemieszcza się i wznosi od mieszkania do mieszkania. To program – kobiecy, a zarazem bojowy – duchowego życia chrześcijanina. To również ostatnia książka napisana przez św. Teresę od Jezusa, która pięć lat przed śmiercią złożyła w niej to, co najlepsze ze swojej wiedzy.

Święta Teresa ukazuje w tym traktacie doskonałość chrześcijańską w alegorii zamku, czyli twierdzy, którą nazywa wewnętrzną, bo chodzi jej przede wszystkim o dynamikę rozwoju życia wewnętrznego. Twierdza wewnętrzna wyobraża duszę, w której mieszka Bóg nie tylko przez swoją wszechmoc, lecz także przez swoją łaskę. Tę drogę duszy do najgłębszego wnętrza swej istoty, gdzie mieszka sam Bóg, Teresa przedstawia w postaci siedmiu mieszkań twierdzy.

Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, ogniskuje rozważania w tym traktacie. Głównym jego celem jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej. Święta omawia założenia, na których opierają się modlitwa, jej istota i wzrost życia modlitwy. Ukazuje wpływ kontemplacji na życie codzienne.

Ta książeczka powstała dla tych, którzy chcą się dobrze przygotować na spotkanie z Jezusem w szkole świętego z Pietrelciny. Nie można rano uderzać się w piersi, a wieczorem być powodem zgorszenia. Wiara i życie to jedno. św. Ojciec Pio

Dzieła św. Jana od Krzyża zebrane w jednym tomie.W skład tomu wchodzą:Droga na Górę KarmelNoc ciemnaPieśń DuchowaŻywy płomień miłościListySłowa światła i miłościCztery wskazówki dla pewnego zakonnikaStopnie doskonałościOcena ducha i modlitwy pewnej Karmelitanki BosejGóra doskonałościPrzestrogiPoezje

Dzieje duszy to książka adresowana zarówno do tych, którzy jeszcze nie odkryli niezwykłej postaci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jak i tych, którzy pragną mieć w zasięgu ręki najcenniejsze słowa, które zapisała w Rękopisach autobiograficznych, w listach, poezji, ostatnich rozmowach, modlitwach, świadectwach jej mądrości i świętości utrwalonych przez Karmelitanki Bose z Lisieux.

Głównym celem traktatu jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej i przygotowanie ich do niej przez ascezę i pokutę. Teresa proponuje przygotowanie do życia mistycznego w dwóch ścisłych etapach. Pierwszy polega na ćwiczeniu się w cnotach; drugi wyraża się przez praktykę modlitwy ustnej i myślnej. Po omówieniu założeń, na których opiera się modlitwa, a następnie wskazaniu na czym polega istota i wzrost życia modlitwy, Teresa omawia skutki kontemplacji dla życia codziennego. Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, jest więc głównym przedmiotem.

Nie dajmy się zwieść, że "Księga życia" to zwykła autobiografia. Święta Teresa opowiada o faktach ze swego dzieciństwa, młodości i życia zakonnego oraz o kryzysach wewnętrznych i trudnościach związanych z realizowaniem śmiałego planu założenia klasztoru według karmelitańskiej reguły pierwotnej. Wplata też w tę opowieść opisy doznawanych łask Bożych i refleksje o swoim życiu duchowym i modlitwie.

Noc ciemna zawiera opis trudnego doświadczenia, jakim jest proces głębokiego oczyszczenia duszy. Autor omawia także sytuację człowieka zanurzonego w tym Bożym działaniu oraz jego skutek w postaci kontemplacji wlanej. Tematem księgi pierwszej jest "noc bierna" i przejście od medytacji do kontemplacji, natomiast księga druga mówi o "nocy ducha".

Teresa z rozbrajającą szczerością i humorem przedstawia kulturę, zwyczaje i pasje Hiszpanów w wieku XVI. Jest to opowieść o jej przygodach i jej sióstr, a także karmelitów bosych podczas zakładania klasztorów Reformy. Księga ukazuje zarówno ogrom pracy św. Teresy nad stworzeniem odpowiednich warunków do życia charyzmatem karmelitańskim, jak i tęsknotę, by Karmel był przestrzenią ciszy, w której można spotkać miłującego Boga.

Św. Teresa ukazuje w tym traktacie doskonałość duchową poprzez alegorię twierdzy, którą nazywa wewnętrzną, bo chodzi jej przede wszystkim o budowę życia wewnętrznego. Twierdza ta wyobraża duszę, w której mieszka Bóg nie tylko przez swoją wszechmoc, lecz także przez łaskę. Tę drogę duszy do najgłębszego wnętrza swej istoty, gdzie mieszka sam Bóg, Teresa przedstawia w postaci siedmiu mieszkań twierdzy.

Nie dajmy się zwieść, że "Księga życia" to zwykła autobiografia. Święta Teresa opowiada o faktach ze swego dzieciństwa, młodości i życia zakonnego oraz o kryzysach wewnętrznych i trudnościach związanych z realizowaniem śmiałego planu założenia klasztoru według karmelitańskiej reguły pierwotnej. Wplata też w tę opowieść opisy doznawanych łask Bożych i refleksje o swoim życiu duchowym i modlitwie.

Twierdza wewnętrzna to więcej niż książka. To cudowny symbol tajemnicy człowieka. To dusza jej autorki Teresy od Jezusa, która przemieszcza się i wznosi od mieszkania do mieszkania. To program – kobiecy, a zarazem bojowy – duchowego życia chrześcijanina. To również ostatnia książka napisana przez św. Teresę od Jezusa, która pięć lat przed śmiercią złożyła w niej to, co najlepsze ze swojej wiedzy.

Głównym celem traktatu jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej i przygotowanie ich do niej przez ascezę i pokutę. Teresa proponuje przygotowanie do życia mistycznego w dwóch ścisłych etapach. Pierwszy polega na ćwiczeniu się w cnotach; drugi wyraża się przez praktykę modlitwy ustnej i myślnej. Po omówieniu założeń, na których opiera się modlitwa, a następnie wskazaniu na czym polega istota i wzrost życia modlitwy, Teresa omawia skutki kontemplacji dla życia codziennego. Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, jest więc głównym przedmiotem.

O doświadczeniach mistycznych, i w ogóle religijnych, myślimy i mówimy językiem świętej Teresy od Jezusa. Jej najbardziej znany wiersz: Vivo sin vivir en mí (Żyję, już w sobie nie żyjąc) stał się streszczeniem tego, co ma nam do przekazania duchowość mistyczna. Tymczasem ? być może ku zaskoczeniu niejednego czytelnika tego tomiku ? Autorka pozostawiła więcej utworów poetyckich, a ich tematyka i stylistyka jest bardzo bogata. Po raz pierwszy mamy przed sobą opublikowany po polsku osobno ? a nie jako część Dzieł, w ich ostatnim, trzecim tomie ? korpus wierszy Świętej: trzydzieści jeden utworów uznawanych za autentyczne, spośród prawdopodobnie wielu więcej, które się nie zachowały. Wiersze początkowe, oznaczone numerami od 1 do 9, ukazują drogę mistyczn...

Teresa z rozbrajającą szczerością i humorem przedstawia kulturę, zwyczaje i pasje Hiszpanów w wieku XVI. Jest to opowieść o jej przygodach i jej sióstr, a także karmelitów bosych podczas zakładania klasztorów Reformy. Księga ukazuje zarówno ogrom pracy św. Teresy nad stworzeniem odpowiednich warunków do życia charyzmatem karmelitańskim, jak i tęsknotę, by Karmel był przestrzenią ciszy, w której można spotkać miłującego Boga.

Uprzywilejowanym miejscem, gdzie przyjaźń z Bogiem nabiera życiodajnej dynamiki, jest modlitwa. To w niej święta Teresa widzi dostępną dla wszystkich bramę do prawdziwego życia... Jakby chciała powiedzieć: „Człowieku, obudź się z letniości wiary! Zaufaj Bogu i ofiaruj Mu wielkodusznie czas na osobistą, cichą modlitwę. Daj się poprowadzić Duchowi Świętemu do coraz głębszych komnat swego wnętrza, do życia ukrytego z Chrystusem w Bogu, a obiecuję ci, że twoje życie stanie się bardziej świadome, prawdziwe, spokojne i zdolne do ofiarnej miłości względem innych”. Zebrane w książce fragmenty zostały uporządkowane w taki sposób, aby naszkicować kręgosłup duchowej doktryny Teresy od Jezusa. Są to krótkie i porywające teksty, które wypłynęły z ser...

Św. Teresa ukazuje w tym traktacie doskonałość duchową poprzez alegorię twierdzy, którą nazywa wewnętrzną, bo chodzi jej przede wszystkim o budowę życia wewnętrznego. Twierdza ta wyobraża duszę, w której mieszka Bóg nie tylko przez swoją wszechmoc, lecz także przez łaskę. Tę drogę duszy do najgłębszego wnętrza swej istoty, gdzie mieszka sam Bóg, Teresa przedstawia w postaci siedmiu mieszkań twierdzy.

Teresa od Jezusa traktowała modlitwę jako osobistą więź z Bogiem i najlepszy sposób na życie, na radzenie sobie z własną naturą i z trudnościami, jakie niesie każdy dzień. Modlitwa była dla niej sposobem życia i drogowskazem, codziennym pokarmem i kontemplacyjnym trwanie w obecności Jezusa. Droga doskonałości jest odpowiedzią Mistrzyni życia duchowego na prośby mniszek z klasztoru św. Józefa, by im objaśniła, czym jest modlitwa i jak modlić się z największym pożytkiem. Rady, które znajdziemy na kartach tego traktatu, mają wartość ponadczasową, gdyż Święta nie tylko mówi, jak się modlić, ale przede wszystkim uczy nas, jak stawać się „człowiekiem modlitwy”.