Odbicia

Jak to jest, że łatwiej pokłócimy się z meteorologiem niż ekonomistą? Czemu temu drugiemu ufamy właściwie bezgranicznie, skoro to właśnie jego praca przypomina wróżenie z fusów? Ha-Joon Chang, niepokorny brytyjski ekonomista, tłumaczy w jaki sposób jego koledzy i koleżanki (choć głównie koledzy, kobiety są zdecydowanie rozsądniejsze) po fachu przekonali nas, że posiedli tajemną wiedzę o funkcjonowaniu nie tylko gospodarki, ale też właściwie wszystkiego innego. Ekonomia. Instrukcja obsługi pozwala i na udany montaż wiedzy o gospodarce w głowach czytelników, i na sprawną rozbiórkę sloganów nadużywanych przez ekonomistów. Ha Joon Chang napisał "instrukcję obsługi" ekonomii. I to jest wreszcie instrukcja, z której można się czegoś dowiedzieć...

Gdyby ściany miały uszy... A gdyby miały ręce, oczy, co gdyby dać im język? Co na przykład powiedziałaby Kopuła Bomby Atomowej w Hiroszimie? Co wie Kolumna Nelsona na Trafalgar Square albo pomnik Abrahama Lincolna w Nowym Jorku? Krzysztof Wodiczko od lat ożywia pomniki, uczłowiecza je – uwalnia je od ciężaru wielkiej historii i "wświetla" w nie małe historie zwyczajnych ludzi. W Tijuanie zamienił kopułę La Bola w rzeczniczkę poniżanych i prześladowanych robotnic, ofiar przemocy, gwałtów, kazirodztwa... Również wywiad-rzeka jest dla Wodiczki okazją do opowiedzenia cudzych historii. Artysta używa tego skrajnie egotycznego medium, by "wświetlić" w nie historie emigrantów, ofiar wojen, wykluczonych kobiet, wreszcie swoją własną.

Uwagę światowych mediów skupił na sobie po akcji Fiksacja, kiedy to przybił swoją mosznę do moskiewskiego placu Czerwonego, protestując przeciw bierności rosyjskiego społeczeństwa i przeistaczaniu się Rosji w państwo policyjne. Ten radykalny gest artystyczny był tylko kolejnym etapem ścieżki, którą od lat konsekwentnie podąża Piotr Pawlenski. W performansie Tusza leżał w kokonie wykonanym z drutu kolczastego pod budynkiem lokalnego parlamentu. Wcześniej zaszył sobie także usta w proteście przeciw skazaniu aktywistek z zespołu Pussy Riot, natomiast w ostatniej, jak dotąd, akcji Zagrożenie podpalił drzwi owianego złą sławą budynku Federalnej Służby Bezpieczeństwa. O tym, kim jest Piotr Pawlenski, o jego akcjach i sztuce mówią w książce: sam artysta, b...

Co znaczy dziś dobre sąsiedztwo – w muzyce? W zbiorze tekstów wokół festiwalu Sacrum Profanum przyglądamy się temu tematowi przez pryzmat muzyki litewskiej. Eksplorujemy tradycyjne korzenie lokalnego postminimalizmu, przyglądamy się artystom konceptualnym. Jak znaleźć swój głos w globalnej sieci nowej muzyki – sprawdzamy na przykładzie młodych kompozytorek z Polski i Litwy. Szukamy dźwięków wewnątrz fortepianu z pionierkami i wirtuozami, poszerzamy brzmieniowe przestrzenie i pytamy czy możliwe są grające nagrobki. Wśród autorek i autorów można tu znaleźć fascynujące książkowe debiuty, jak i znane akademickie wygi. Testujemy różne formy, od siedmiu punktów do dyskusji, przez portret podwójny po wariację na temat partytury.

Eksperymentalna proza laureata literackiej Nagrody Nobla z 2016 roku w kongenialnym tłumaczeniu Filipa Łobodzińskiego. Dylan bierze na warsztat amerykańskie mity, wątki z opowieści ulicznych czy doniesień medialnych, przepuszczając je przez strumień świadomości i rozbijając z parodystyczną brawurą, a tłumacz – równie brawurowo – wzbogaca tekst o typowo polskie skojarzenia i aktualności. Wszystko to sprawia, że lektura Tarantuli staje się „jazdą literacką kolejką górską na oślep”, porównywalną z najdzikszymi wymysłami dwudziestowiecznej awangardy.

W nowym tomie Marcin Sendecki nieustannie odsyła czytelnika do przeszłości, do konkretnych osób i miejsc, konstruuje wiersze-historie, wiersze-anegdoty. Z drugiej strony poeta wciąż problematyzuje zasadność i możliwość autobiograficznej opowieści, w jaką układają się kolejne epizody tego dziwnego poematu. Patronat medialny Radia Wrocław Kultura

Judith Butler (ur. 1956) to filozofka i teoretyczka feminizmu, profesorka literatury porównawczej i retoryki University of California w Berkley. Jest autorką wielu klasycznych książek poświęconych tożsamości seksualnej i płci jako konstruktom kulturowym.

Każdy ma takie same prawo do wolności, miłości i seksu, bez względu na to, jaki typ seksualność wyraża i z jakiego powodu. Dozgonnie wierny monogamiczny gej, zmieniająca co noc partnerki lesbijka, osoba zaangażowana w relacje BDSM, fantazyjnie ubrany trans, osoby hetero w domach poligamicznych, biseksualistka, która kocha raz dziewczynę, raz chłopca - to wszystko obywatele tego świata i tego kraju. Dwadzieścia lat po demokratycznym przełomie wciąż odmawia im się równouprawnienia. Odmienne zwyczaje, style życia i miłosne wzorce spychane są do podziemia albo do getta ?prywatności?. Leczyć ich - mówią ekstremiści. Rób to w domu, po kryjomu - mówią konserwatyści mieniący się liberałami. Marcie Konarzewskiej i Piotrowi Pacewiczowi opowiadają, jak tęsknią, c...

Najważniejsze nazwiska polskiej kultury pokazane z nieznanej strony, która ma niewiele wspólnego z opowieścią znaną ze szkoły. Nie na postumencie, ale prywatnie, z uwzględnieniem ludzkich dylematów. Nowe wydanie Homobiografii przynosi uzupełnienie życiorysów, ale także prezentację kolejnych postaci. Całość to opowieść o środowisku literackim w czasach, gdy homoseksualizm był tabu. Życie najbardziej znanych twórcow polskich XIX i XX wieku jest tak naprawdę nieznane. Zdanie to " sprzeczne, nielogiczne " legło u podstaw świetnej książki Krzysztofa Tomasika. Książki prawie niemożliwej, bo zagarniającej całe stulecie kultury polskiej, a zarazem jasnej, prostej i przekonującej. Przemysław Czapliński Dowiadujemy się, jak heteronorma kastruje naszą kultu...

Powązki, pierwsza od kilku lat książka Tadeusza Pióry, to warszawski „danse macabre” w cudzysłowie literackiej ironii. Pozornie chaotyczny ciąg skojarzeń, słów i wspomnień wciąga czytelnika w intertekstualne i popkulturowe gry. Potoczny, zdecydowanie niesalonowy język mocno osadzony jest we współczesnej polszczyźnie, a przy tym frazę ma melodyjną, choć niekiedy szorstką. Najnowszym wierszom „patronuje” David Bowie, którego słowa wymownie rozpoczynają tom.

Wydawniczy rarytas! Pierwsza książka Ryszarda Krynickiego wydana w postaci, w jakiej pomyślał ją autor. Pierwodruku nie uznawał bowiem za swój właściwy debiut, ponieważ został on ocenzurowany i zawierał błędy edytorskie. Obecne wydanie przywraca tomowi właściwą wartość. Pokazuje też, jak znakomitym poetą był Ryszard Krynicki już na początku swej twórczej drogi i jak bardzo zmieniała się jego poetycka dykcja. Etyczny obowiązek poety, jakim jest scalanie świata, współgra w tych wierszach z ich artystycznym mistrzostwem i widać to najwyraźniej może właśnie w debiutanckiej książce. Jeszcze nie politycznej ani nie interwencyjnej, na pewno zaś ? osobnej i, jak cała twórczość poety, wybitnej.

Czy miłość można zamknąć w matematycznym wzorze? Czy każdy związek dwojga ludzi jest wyjątkowy? A może losy zakochanych powtarzają się zawsze jak refren w muzyce? Czy miłość jest darem, czy chorobą, z której trzeba się wyleczyć? Powieść, w której bohaterami są wybitnie uzdolniona muzycznie i matematycznie studentka oraz starszy, żonaty wykładowca. Rakel lepiej porusza się w świecie liczb i nut niż wśród ludzi. Niespodziewanie dla samej siebie całkowicie zatraca się w zakazanym uczuciu. Losy dziewczyny stają się podobne do losów innej utalentowanej matematyczki, żyjącej sto lat wcześniej Sofii Kowalewskiej. Opowiedziana na nowo stara jak świat historia romansu, który nie może skończyć się szczęśliwie. Klara Hveberg – urodziła się w 1974 roku...