Odnaleźć siebie

"Odnaleźć siebie" widniała na mojej liście książek do przeczytania od dłuższego czasu. Bardzo chciałam poznać zawartą w niej historię. Zatem, gdy tylko pojawiła się możliwość jej otrzymania, niezmiernie się ucieszyłam. Przede wszystkim moją uwagę przyciągnęła piękna okładka, ukazująca ścieżkę leśną, kojarzącą się ze spokojem, ale również z poszukiwaniem drogi, przekroczeniem etapu, pokonywaniem swoich słabości, dostrzeżeniem piękna i istotnych wartości oraz dotarciem do wytyczonego sobie celu. Ponadto zaintrygował mnie tytuł tej mini książeczki, liczącej zaledwie sto osiemnaście stron. Można by odnieść wrażenie, że będzie to jakiś mini poradnik. Jednak po zapoznaniu się z jej opisem, okazuje się, że tak wcale nie jest. Książka ukazuje historię mężczyzny, którego losy poznajemy w czterech krótkich odsłonach. Nasuwa się wówczas pytanie, czy rzeczywiście na kilkudziesięciu stronach można tak naprawdę przedstawić czyjeś życie?

Życie polega na ciągłym dokonywaniu wyborów, realizacji pasji i marzeń, rezygnacji z pewnych rzeczy kosztem innych, dążeniu do wyznaczonego sobie celu, odkrywaniu świata, pokonywaniu barier, przeszkód i własnych słabości, uświadamianiu sobie, co jest dla nas najważniejsze. Jednak nie zawsze nasze plany są do końca i w pełni realizowane z różnych powodów, tym bardziej, że na wiele spraw nie mamy wpływu. Od zawsze musimy podejmować jakieś decyzje. Czasem robimy to z pełnym przekonaniem, będąc pewnym o ich słuszności. Zdarza się też tak, że dokonujemy wyboru, który na początku wydawał nam się najlepszy, a potem okazuje się, że niezbyt satysfakcjonujący i właściwy. Niestety nikt z nas nie może cofnąć czasu. Niektórych zachowań, zdarzeń w naszym życiu czy dokonanych postanowień żałujemy, uważamy, że w danym momencie mogliśmy postąpić zupełnie inaczej. Po czasie mamy wrażenie, że kierując się ambicją i możliwością odniesienia sukcesu, straciliśmy to, co najistotniejsze w życiu. Ale czy można żałować czegoś, co w danej chwili uważaliśmy za słuszne i uzasadnione? Czy można obwiniać się za to, czego dokonaliśmy w przeszłości, nawet jeśli na tamten moment to było dla nas ważne? Może tak musiało być, musieliśmy podjąć takie, a nie inne decyzje, przeżyć, doświadczyć różnych sytuacji, aby z czasem zrozumieć życie, nas samych, a przede wszystkim dojrzeć i uświadomić sobie, czego tak naprawdę chcemy i pragniemy.

Krzysztof i Bożena tworzą udany i szczęśliwy związek. Spędzają ze sobą każdą wolną chwilę, tym bardziej, że niedługo mężczyzna wyjeżdża do szkoły wojskowej i będą się rzadziej widywać. Dla Krzysztofa, wojsko, mundur i służenie ojczyźnie, było jego wielkim marzeniem. Pragnął poświęcić się pracy. Od zawsze w jego rodzinie mężczyźni nosili mundur, a on chciał podtrzymać tradycję. Kiedy wstępuje do służb specjalnych, po czasie okazuje się, że czuje się bardzo osamotniony, zmanipulowany. Rozstał się z Bożeną, wmawiając jej, że pokochał inną kobietę, a tak naprawdę wyjechał do Afganistanu. Później uczestniczy w misji w Alpach, mającej na celu rozpracować organizacje anarchistyczne. Pomagają mu w tym koledzy z agencji rządowej oraz nowo poznany Andriej. Po kilkunastu latach wraca do kraju...

Jak zakończy się prowadzona w Alpach akcja? Czy Krzysztof i Bożena wrócą do siebie? Jakie emocje miotały Krzysztofem w czasie odbywania służby? Do jakich wniosków doszedł? Co czuł po powrocie do kraju? Jak potoczyły się jego dalsze losy?

Przyznaję, że po przeczytaniu książki "Odnaleźć siebie" mam bardzo mieszane uczucia. Szczerze mówiąc, spodziewałam się po niej czegoś więcej. Losy głównego bohatera zostały bardzo mocno okrojone, praktycznie poznajemy kilka istotnych momentów z jego życia. Jego związek z Bożeną został ukazany tylko z perspektywy wycieczki do Częstochowy, a potem jego kilkudniowego pobytu w jej domu rodzinnym. Bardzo mało wiemy o Krzysztofie, jego dzieciństwie, relacjach rodzinnych. Wspomniane to było tylko w paru zdaniach, z których niewiele można wywnioskować. Po drugie, większa część mini powieści przedstawiała pracę i wykonywane zadania w służbach specjalnych. Tam mamy do czynienia z opisem przeprowadzonej jednej konkretnej akcji, pojawia się kilka nowych postaci, które nie odgrywają jakiejś większej roli i również informacje o nich są bardzo skrócone, a nawet żadne. Potem następuje czwarta odsłona książki, w której Krzysztof dochodzi do pewnych wniosków i podejmuje męskie decyzje. Moim zdaniem wszystkie omówione wątki mogłyby zostać bardziej rozwinięte, poszerzone. Zabrakło mi emocji w trakcie czytania książki. Owszem zawiera ona wartościowe przesłanie, ale nie wywołuje tak naprawdę żadnych uczuć, nie skłania do większych refleksji. Historia w niej ujęta nie sprawia wielkiego wrażenia.

Książka napisana jest lekkim i prostym językiem, dzięki czemu czyta się ją szybko ( w moim przypadku były to dwie godziny ). Dopatrzyłam się niestety kilku błędów literowych, co czasami trochę przeszkadzało w jej odbiorze. Uważam, że autor miał naprawdę dobry pomysł na jej stworzenie, ale odnoszę wrażenie, że w pełni się w to nie zaangażował. A szkoda, bo mogłaby wówczas powstać świetna powieść, godna uwagi. Jestem troszkę rozczarowana tą mini książką, która sądząc po okładce i tytule, wydawać by się mogło, że jest interesująca. Na pewno, po jej przeczytaniu, można wyciągnąć pewien oczywisty wniosek. Pieniądze i praca są istotne, ale nie najważniejsze. Bo w pewnym momencie, rezygnując z jednych wartości i pnąc się po szczeblach kariery, dostrzegamy, że jesteśmy w tym osamotnieni, nie mamy z kim się podzielić swoimi spostrzeżeniami. Odrzucamy miłość i bliskość, założenie rodziny, która daje siłę, zapewnia szczęście i spełnienie. A życie szybko przemija i nagle dociera do nas, że straciliśmy najlepsze lata swego życia. Czasem musimy dostać od losu porządnie w kość, aby zrozumieć, co jest najcenniejsze.

Podsumowując, "Odnaleźć siebie" to książka z ciekawym zamysłem, jednak, uważam, że gdyby ukazana historia została bardziej rozbudowana, zawierała więcej faktów z życia głównego bohatera, a także wzbudzała emocje w trakcie czytania, to byłaby zapewne bardzo dobrą powieścią.

„Odnaleźć siebie” Dariusza Krzywdzińskiego to książka, która pozwoli nam pobłądzić na życiowych ścieżkach w poszukiwaniu prostej. Lektura potwierdza znaną mądrość mówiącą, iż najlepsze scenariusze pisze życie.

W życiu społecznym często zakładamy maski i odgrywamy różne role. Czasami maski zaczynają w nas wrastać i w ten sposób zatracamy siebie, zagłuszamy wewnętrzny głos, który mówi o naszych prawdziwych potrzebach, których zaspokojenie dałoby poczucie szczęścia. Ale często szukamy szczęścia w świecie zewnętrznym, w pracy, działaniu w organizacjach, partiach. Robimy wszystko, by nie wsłuchiwać się w siebie. W końcu jednak rozumiemy, że nie da się w taki sposób zapełnić ziejącej w nas pustki. Zwracamy się więc w stronę wewnętrznego głosu, słuchając jego wskazówek. Czasami droga, którą musimy pokonać, aby to zrozumieć, jest bardzo długa, bywa, że niebezpieczna. Podobną drogę przebywa Krzysztof, bohater powieści „Odnaleźć siebie” Dariusza Krzywdzińskiego. Zaangażowany w swoją wojskową karierę, odrzuca miłość życia. Poniekąd czyni to dla dobra Bożeny, gdyż dostaje rozkaz wyjazdu do Afganistanu, kraju objętego pożogą wojny. A z wojny nie wszyscy wracają… Krzysztof jest cenionym żołnierzem, po powrocie z Afganistanu staje się członkiem specjalnej, międzynarodowej grupy zajmującej się rozpracowywaniem europejskiej siatki Al. Kaidy. Jednak cały czas myśli o tym, co jest najważniejsze. Dla niego. W pewnym momencie, jego życie zaczyna się zmieniać.

Jeżeli ktoś szukałby bajki, najlepiej szukać jej w ludzkich losach. Nic lepiej nie pisze książek niż samo życie. Szukamy ciekawostek, informacji, jesteśmy żądni sensacji, a życie pisze wytrwale i weryfikuje. To spotkanie wypadło zupełnie przypadkowo. Nie miałem zaplanowanego Sylwestra, chciałem go spędzić w jakimś schronisku w górach, w głuszy, z dala od świata. A tu nagle Adam poprosił mnie o przysługę …

Czy zupełnie przypadkowe zdarzenie może zmienić nasz los? Przynieść odpowiedź na najważniejsze pytania? Odpowiedź znajdziemy w książce Dariusza Krzywdzińskiego.

Gdybym miał zilustrować muzycznie powieść Dariusza Krzywdzińskiego „Odnaleźć siebie”, wykorzystałbym do tego piosenkę „Blowin in the Wind” Boba Dylana.

Przez ile dróg musi przejść każdy z nas, by mógł człowiekiem się stać śpiewa Dylan w swojej klasycznych pieśni.

Przeszedłem ileś licznych, bezlicznych dróg tego życia – takimi słowami zaczyna swoją historię bohater powieści Dariusza Krzywdzińskiego.

Bo „Odnaleźć siebie”, to połączenie sensacji z powieścią drogi i powieścią psychologiczną. Na kartach książki są zapisane sensacyjne historie związane z walką z europejskim odłamem Al Kaidy. Jednak tą najważniejszą drogą, którą przebywa Krzysztof, bohater powieści, jest droga prowadząca do odpowiedzi na ważne dla każdego człowieka pytania: Kim jestem?, Co daje mi poczucie szczęścia?, Jak żyć, żeby być sobą?

Ostatnie lata i miesiące nie były dla mnie łatwe, prowadziłem życie na krawędzi ryzyka i po kilku latach takiego napięcia, człowiek potrzebuje zmiany, jakiegoś odpoczynku. Ja właściwie podjąłem decyzję, co do mojej przyszłości, ale wiem, że nie będzie to łatwe – mówi Krzysztof.

Czy zechce przekroczyć próg strachu i wywoła rewolucję w swoim życiu? Odpowiedź znajdziecie w książce. Zapraszam do lektury.

Początkiem tej krętej drogi jest wielka miłość, którą Krzysztof, bohater książki, odrzuca. Krzysztof jest żołnierzem i zostaje wysłany do Afganistanu.

Musiałem pozałatwiać swoje osobiste sprawy, pozamykać wszystko, co mogło zagrażać osobom związanym ze mną. Nie wiedziałem, na jak długo nas wysyłają. Nie chciałem, żeby ktoś tu na mnie czekał i nie miał pewności, że wrócę. Nie jechaliśmy na poligon, żeby ćwiczyć, ale na regularną wojnę. Musiałem powiedzieć Bożenie o rozstaniu, o tym, że musi sobie ułożyć życie.

Następnie, życiowe drogi Krzysztofa prowadzą przez niebezpieczne szlaki walki z islamskimi terrorystami w Europie. Gdy okazuje się, że w wyniku zmian politycznych w Polsce wyciekły informacje o wojskowych agentach, postanawia odejść ze służby. Okazuje się jednak, że nie jest to takie proste. W czasie urlopu dochodzi do wniosku, że wiele decyzji, które podejmował w życiu, było swego rodzaju ucieczką przed sobą i przed tym, czego pragnie najbardziej – miłością i szczęśliwym życiem rodzinnym. Dlatego chce to zmienić i wypełnić to miejsce, które bolało go pustką niespełnienia. Czy mu się uda? Zapraszam do lektury.