Wynalezienie lampy naftowej przez Ignacego Łukasiewicza dało początek nowej epoce w dziejach cywilizacji. Obecnie, pomimo innych źródeł światła, do lamp naftowych mamy ciągle ogromny sentyment. Zasadniczą część książki z serii „Ocalić od zapomnienia” stanowi opis najbardziej charakterystycznych stylów lamp w latach 1860–1920. Rozdział ten Autorka poprzedziła informacjami o najdawniejszych sposobach oświetlenia, różnych rodzajach świeczników i lampach oliwnych. Znalazły się także rozdziały poświęcone twórcy lampy naftowej i jej producentom. Pewnym podsumowaniem jest ostatnia część publikacji – „Światło w sztuce i literaturze”. Książka, jak wszystkie tytuły z tej serii, jest bardzo bogato ilustrowana. Zaprezentowane w niej lampy pochodzą z przebogatych kolekcji prywatnych i muzeów: ukraińskich – we Lwowie, Olesku, Złoczowie, Kołomyi i Borysławiu oraz polskich – w Krośnie, Bóbrce, Krasnymstawie, Kozłówce i Wilanowie. Zasadniczy tekst uzupełniają: słowniczek i przysłowia.
| Autor | Teresa Jabłońska |
| Wydawnictwo | Muza |
| Rok wydania | 2012 |
| Oprawa | twarda |
| Liczba stron | 204 |
| Format | 20.0x20.0 cm |
| Numer ISBN | 9788377581919 |
| Kod paskowy (EAN) | 9788377581919 |
| Waga | 550 g |
| Wymiary | 207 x 207 x 15 mm |
| Data premiery | 2012.05.03 |
| Data pojawienia się | 2012.05.03 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Rok 2012 jest rokiem Ignacego Łukasiewicza, który urodził się w 1822, a zmarł w 1882 roku. Wydawnictwo Muza włączyło do przepięknie wydanej serii książek Ocalić od zapomnienia pozycję zatytułowaną Lampy naftowe autorstwa Teresy Jabłońskiej, która wspomina sylwetkę tego niezwykłego Polaka. Warto wiedzieć, że Ignacy Łukasiewicz zasłużył się nie tylko wynalezieniem lampy naftowej, ale również działaniami niepodległościowymi, wielką dobrocią i sercem otwartym na potrzeby drugiego człowieka.
A co do lamp... – do wyboru, do koloru. :-) W okresie między 1860 a 1920 rokiem, kiedy lampy były powszechnym dobrem użytkowym, ich producenci starali się dostosowywać wygląd lamp, tak aby odzwierciedlał trendy charakterystyczne dla danego stylu panującego w sztuce: historyzmu, eklektyzmu, secesji, funkcjonalizmu. Sposób zdobienia lamp jest naprawdę zachwycający. Można znaleźć wśród nich na przykład lampę ‘z korpusem w liście trzcinowe i kwiaty nenufarów’ [str. 73], lampę ‘z majolikowym korpusem z motywem lilii wodnych’ [str. 100], czy lampę ‘typu walentynka z półplastycznym łabędziem na korpusie i czerwoną lilię na kloszu’ [str. 115]. Naprawdę jest na co popatrzeć.
Zachwycił mnie też ostatni rozdział, który autorka nazwała ‘małą antologią światła odbitego w dziełach literatury i sztuki’ [str. 158], w którym zostały przytoczone fragmenty utworów „z lampą w tle” oraz obrazy z ciekawymi ujęciami wykorzystującymi grę światła, np. obraz Maria Magdalena pokutująca Georgesa de la Toura oraz obrazy Johannesa Rosierse’a Dziewczyna w świetle świecy, Ostatni kieliszek, Napełnianie czajnika.
Świetna książka o walorach poznawczych i estetycznych. Polecam!
Rok 2012 jest rokiem Ignacego Łukasiewicza, który urodził się w 1822, a zmarł w 1882 roku. Wydawnictwo Muza włączyło do przepięknie wydanej serii książek Ocalić od zapomnienia pozycję zatytułowaną Lampy naftowe autorstwa Teresy Jabłońskiej, która wspomina sylwetkę tego niezwykłego Polaka. Warto wiedzieć, że Ignacy Łukasiewicz zasłużył się nie tylko wynalezieniem lampy naftowej, ale również działaniami niepodległościowymi, wielką dobrocią i sercem otwartym na potrzeby drugiego człowieka.
A co do lamp... – do wyboru, do koloru. :-) W okresie między 1860 a 1920 rokiem, kiedy lampy były powszechnym dobrem użytkowym, ich producenci starali się dostosowywać wygląd lamp, tak aby odzwierciedlał trendy charakterystyczne dla danego stylu panującego w sztuce: historyzmu, eklektyzmu, secesji, funkcjonalizmu. Sposób zdobienia lamp jest naprawdę zachwycający. Można znaleźć wśród nich na przykład lampę ‘z korpusem w liście trzcinowe i kwiaty nenufarów’ [str. 73], lampę ‘z majolikowym korpusem z motywem lilii wodnych’ [str. 100], czy lampę ‘typu walentynka z półplastycznym łabędziem na korpusie i czerwoną lilię na kloszu’ [str. 115]. Naprawdę jest na co popatrzeć.
Zachwycił mnie też ostatni rozdział, który autorka nazwała ‘małą antologią światła odbitego w dziełach literatury i sztuki’ [str. 158], w którym zostały przytoczone fragmenty utworów „z lampą w tle” oraz obrazy z ciekawymi ujęciami wykorzystującymi grę światła, np. obraz Maria Magdalena pokutująca Georgesa de la Toura oraz obrazy Johannesa Rosierse’a Dziewczyna w świetle świecy, Ostatni kieliszek, Napełnianie czajnika.
Świetna książka o walorach poznawczych i estetycznych. Polecam!
Kolejna książka z serii „Ocalić od zapomnienia” poświęcona jest tradycjom polskiego stołu i spiżarni. Znajdziemy w niej charakterystykę tradycyjnych polskich produktów spożywczych, tzn. takich, które mają wielopokoleniową historię i niekiedy są jeszcze wytwarzane na małą skalę w gospodarstwach domowych lub niewielkich zakładach wytwórczych. Produkty takie są fundamentem pożywienia i tradycji kulinarnych. W książce znajdują się oczywiście dopełniające całość przepisy na wybrane potrawy staropolskie: chleb, żur, pierogi, gołąbki, nalewki, ciasta. Odrębny rozdział autorka poświęciła przetwórstwu domowemu i zapasom, które były świadectwem gospodarności i sztuki kulinarnej pani domu. Znajdziemy też przykładowe staropolskie jadłospisy. Książk...
Jak pisze w recenzji prof. Zbigniew Przerembski „Znaczenie ludowych instrumentów muzycznych dla tradycji kulturowej naszego kraju trudno przecenić”. Praca jest tym cenniejsza, że stanowi kompendium wiedzy na ten temat, zebranej przez znakomitego znawcę tematu. Jest to poza tym pierwsza na polskim rynku tego typu praca, do tej pory ukazywały się tylko wyrywkowe opracowania konkretnych instrumentów. Poza ogólną historią instrumentów ludowych autorka prezentuje grupy idiofonów, membranofonów, chordofonów i aerofonów. Dla przeciętnego czytelnika podział ten wynikający ze sposobu pobudzania i konstrukcji instrumentu brzmi dość tajemniczo, ale znajdziemy tu opisy i zdjęcia m.in. kołatek, drumli, harmonii (to idiofony), bębnów (membranofony), skrzypiec diabelskich, cym...
Styl zakopiański był fenomenem w historii polskiej architektury i sztuki użytkowej. Jego twórca - Stanisław Witkiewicz - na przełomie XIX i XX wieku, w Zakopanem - małej wówczas wiosce pod Tatrami - formułował teoretyczne zasady swej nowej idei i projektował piękne, drewniane wille, obiekty sakralne i rzemiosło artystyczne. Z Witkiewiczem współdziałali przedstawiciele polskiej elity kulturalnej owego czasu, a także górale - cieśle i snycerze, którzy wprowadzali w życie koncepcje artysty. To do ich właśnie, góralskiej architektury i sztuki ludowej nawiązał Witkiewicz, tworząc swoje projekty i dążąc do przekształcenia swych wizji w polski styl narodowy. Teresa Jabłońska
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro
Powiadomienie
