Syrenka

Akcja powieści rozgrywa się zimą. Morze jest skute lodem. Kilka tygodni wcześniej w komisariacie policji w Uddevalli zgłoszono zaginięcie niejakiego Magnusa Kjellnera - kochającego męża i ojca, który nie miał wrogów, długów, kochanek, ani żadnych innych kłopotów, które zmusiłyby go do porzucenia rodziny. Prowadzący sprawę Patrik Hedstrom traci jednak nadzieję, na odnalezienie zaginionego żywego. Nie mając żadnego punktu zaczepienia musi czekać, aż ktoś przypadkiem znajdzie ciało.
Tymczasem we Fjallbace rodzi się nowa literacka gwiazda. Christian Thydell - pracownik miejskiej biblioteki właśnie debiutuje powieścią "Syrenka". Książka zbiera pochlebne recenzje, ale świeżo upieczonemu Autorowi nie dane jest cieszyć się nimi, bowiem ktoś posyła mu anonimowe listy z pogróżkami. Christian zaczyna panikować, ponieważ domyśla się o co może chodzić prześladowcy. Wkrótce o anonimach dowiaduje się jego przyjaciółka Erika Falck, która na własną rękę postanawia dowiedzieć się, kto dręczy pisarza. Tym razem jej mobilność utrudnia wielki brzuch, w którym rosną bliźnięta. Erika zastanawia się czy anonimy mają jakiś związek ze zniknięciem Kjellnera, w końcu obaj panowie dobrze się znali. Kilka dni później spacerujący z psem starszy mężczyzna natrafia na zwłoki pod lodem. Policja szybko ustala, że to Magnus Kjellner, a ślady na jego ciele wskazują, że do jego śmierci przyczyniły się osoby trzecie. Policja rozpoczyna śledztwo w sprawie morderstwa.
Saga o Fjallbace jest jedną z najbardziej popularnych szwedzkich serii kryminalnych jakie dotychczas powstały, a Camilla Lackberg dzięki niej stała się rozpoznawalną i cenioną na całym świecie pisarką gatunkową. Saga liczy 10 tomów, a omawiana dziś "Syrenka" jest 6 częścią. Niestety, co przyznaję z ubolewaniem, ta na tle poprzedniej części - fenomenalnego - "Niemieckiego bękarta" wypada dość blado i mocno przeciętnie, jeśli spojrzymy na dotychczasowe tomy. Przede wszystkim kuleje tu sama kryminalna intryga, którą rozwadnia zbyt wiele wątków obyczajowych bohaterów, ze szczególnym naciskiem na Erikę i jej siostrę Annę, ale także postaci, które pojawiają się dopiero w tej części. Fabuła przez 3/4 książki posuwa się dość ślamazarnie. Ciekawie jest za to zarysowana postać Christiana, którego miałem okazję poznać w "Niemieckim bękarcie", tam też Autorka dała zapowiedź "Syrenki", co było - moim zdaniem - udanym zabiegiem literackim. Christian, to człowiek z tajemnicą i ciekawie było ją rozwiązywać wraz z biegiem fabuły, niestety kilkukrotnie odniosłem wrażenie, że Camilla Lackberg tę konkretną powieść pisała na siłę.
Przykro mi to stwierdzić, ale ten tom Sagi o Fjallbace nie został przeze mnie pochłonięty z równym zapałem, co poprzednie. Zbyt duża ilość scen obyczajowych, które właściwie nic nie wnosiły do fabuły, a do tego kiepsko rozpisany wątek kryminalny sprawiły, że "Syrenkę" odbieram jako powieść mocno przeciętną. Główni bohaterowie sagi też jakby stracili pazury. Całą historię ratuje ostatnie kilkadziesiąt stron, gdzie akcja nabiera rozpędu i dzieje się naprawdę wiele oraz cholernie mocne zakończenie, które sprawia, że chce się od razu sięgnąć po następny tom. To jednak trochę zbyt mało, żeby uznać lekturę za udaną. Szkoda.

Sięgając po książki Camili Lackberg zawsze mogłem liczyć na solidną dawkę kryminału. Po przeczytaniu „Syrenki” mogę przyznać, że nie sądziłem, że dawka ta będzie tak ogromna. Znając twórczość tej autorki mogłem spodziewać się wiele. Jednak ta część sagi kryminalnej przerosła moje najśmielsze oczekiwania związane z tym gatunkiem.
Autorka mistrzowsko zawiązała intrygę, stworzyła zagadkę, której odkrywanie dostarczyło mi wiele emocji zapierających dech w piersiach. I jeszcze ten wyjątkowy, niepowtarzalny klimat, który jest znakiem rozpoznawczym Lackberg – Camili Lackberg.
Tym razem we Fjallbace w tajemniczych okolicznościach ginie mężczyzna. Po kilku miesiącach zwłoki, skute lodem, odnalazł przypadkowy spacerowicz. Lecz nie tylko to zmrozi naszą czytelniczą krew. Dodatkowych dreszczy emocji zapewni nam fakt, że znajomy zmarłego, pisarz Christian Thydell otrzymuje anonimowe pogróżki. Mężczyzna zwierza się ze swych problemów Erice Falck. Ta przekazuje tę informację swojemu mężowi Patrikowi. Znając go możemy być pewni, że policjant nie pozostawi tej sprawy.
Emocje podgrzewają kolejne zwłoki mężczyzny. Czy wszystkie te sprawy mają wspólny element? Czy Patrick zdoła je połączyć i schwyta mordercę?
Camila Lackberg ponownie łączy kryminał z powieścią obyczajową. Dlatego też miłośnicy tych dwóch gatunków sięgając po „Syrenkę” będą mogli zatopić się w lekturze tej książki, czerpiąc z niej wiele czytelniczych przyjemności. Szósty tom sagi o Fjallbace to kryminał na szóstkę z plusem.
Dodatkowo styl autorki oraz klimat tej powieści sprawiają, że „Syrenka” jest książką, którą warto przeczytać i umieścić na półce Najlepszych Interesujących Książek. Bez wątpienia ten tytuł wzbogaci biblioteczkę miłośników kryminałów i powieści obyczajowych.
Camila Lackberg jest autorką, na której powieściach się nie zawiodłem, jest pisarką posiadającą talent w tworzeniu historii, które mocno zapadają w pamięć. Kryminalna zagadka pozwala nam na chwilę zapomnieć o codziennych obowiązkach, a my możemy poczuć się niczym detektyw poszukujący prawdy. A prawda jest taka, że „Syrenka” to powieść, którą zdecydowanie polecam każdemu miłośnikowi dobrej literatury.
Książki Camili Lackberg na polskim rynku ukazują się nakładem Wydawnictwa Czarna Owca.
https://www.czyt-nik.pl/recenzje/mistrzowski-kryminal/

Od momentu, kiedy postanowiłam nadrobić wszystkie części Sagi o Fjällbace, ich lektura idzie mi dość wolno, chociaż do przeczytania zostały mi jeszcze tylko dwa tomy i będę na bieżąco. Nie ukrywam, że sprawia mi to ogromną radość, no ale nie o tym dziś. Syrenka z jakiegoś powodu przykuła moją uwagę od samego początku, kiedy tylko do mnie przyszła. Nie mam pojęcia, co było tego powodem, faktem jednak jest to, że mój wzrok często biegł w stronę tego tytułu. Kilka dni temu nareszcie udało mi się sięgnąć po tę część i no cóż. Camilla Läckberg po raz kolejny zawróciła mi w głowie.
W tajemniczych okolicznościach ginie pewien mężczyzna, którego kilka miesięcy później znajduje spacerowicz. Konkretniej mówiąc, znajduje jego zwłoki, uwięzione w skutym lodem jeziorze. Sprawa zaczyna komplikować się bardziej, kiedy znajomy zmarłego mężczyzny, pisarz Christian Thydell zaczyna otrzymywać anonimowe groźby. Patrik i Erika są przekonani, że grozi mu niebezpieczeństwo. Ktoś darzy go ogromną nienawiścią i nie zawaha się, by zmienić swoje słowa w czyny. Kiedy zostają znalezione zwłoki kolejnego mężczyzny, policja doszukuje się jakiegoś połączenia, a wszystkie tropy uparcie prowadzą w przeszłość...
Przyznam szczerze, że nie wiedziałam czego mam się spodziewać po tej powieści. Autorka mogła mnie zaskoczyć dosłownie wszystkim, ale mogła mnie też ogromnie rozczarować - z resztą, możliwości było całkiem dużo. Zaczynając tę powieść i brnąc przez pierwsze strony, wiedziałam już, że ta historia może wzbudzić we mnie mnóstwo emocji i niemało zaskoczyć. Jak się później okazało, rzeczywiście tak się stało.
O bohaterach nie będę się za bardzo rozpisywać, bo po co mam powtarzać to, co pisałam już w poprzednich recenzjach książek z tej serii. Wspomnę tylko o Christianie Thydellu, który właściwie odgrywa w tej historii prawie że główną rolę. Jest to postać, która zaciekawiła mnie od pierwszej strony, a to jak autorka przedstawiła jego portret psychologiczny, całkowicie mnie zachwyciło. Nie chcę tutaj za dużo pisać na jego temat, ponieważ to trzeba samemu odczuć na własnej skórze, ale musicie wiedzieć, że ten bohater to ogromna zaleta tej części cyklu.
Sama akcja powieści nie należy do tych najrówniejszych, ponieważ bywają momenty, gdy zwalnia odrobinę za bardzo, przez co może nużyć czytelnika, natomiast kiedy rusza z miejsca – wtedy nie ma możliwości, by się nudzić. Niemniej jednak szkoda, że miewa ona takie spadki. Zakończenie całej sprawy, które sprawiło, że siedziałam z otwartą paszczą, przez niektórych zostało uznane za bezsensowne i wyjęte z czterech liter – wszystko zależy od tego, jak kto na to patrzy. Mnie się bardzo podobało, zaskoczyło mnie, no i jeszcze ten twist na sam koniec książki... Autorka lubi się znęcać nad czytelnikami i to bardzo.
Syrenką jestem szczerze zachwycona i wysunęła się ona zdecydowanie na prowadzenie w moim osobistym rankingu wszystkich części tej serii. Jeżeli poszukujecie ciekawej i dobrej powieści na chłodniejsze wieczory, ta historia powinna zwrócić Waszą uwagę.