Gabriel Legend. Tom 2. Scarlett

💕"Niektóre rzeczy nie powinny wyglądać tak, jak wyglądają, ale takie jest życie".

.

.

Czasami jedna, nieprzemyślana decyzja potrafi doszczętnie zniszczyć relację, którą do tej pory udawało nam się sukcesywnie, krok po kroku budować. O słuszności tej tezy doskonale przekonali się Gabriel i Scarlett – bohaterowie trylogii „Gabriel Legend”. Po wydarzeniach, które miały miejsce pod koniec poprzedniego tomu duma, ego i godność panny Priest otrzymały potężny cios. Gabriel odrzucił ją, upokorzył, wykorzystał i po prostu wyszedł. W głębi serca kobieta wierzyła, że jakimś cudem, choć ona i Legend pochodzili z dwóch skrajnie różnych światów, będą mieli szansę na romans jak z bajki - oczywiście, zwieńczony happy endem. Aczkolwiek jej nadzieja prysła niczym bańka mydlana. Gabriel zawiódł jej zaufanie, którego przecież tak łatwo nie można odbudować… Jego dręczyło ogromne poczucie winy i wstydu za tamtą noc. Tylko i wyłącznie przez swoje własne postępowanie nie był teraz w stanie normalnie funkcjonować. Jednakże, nie zmieniało to faktu, iż uważał, że Scarlett lepiej będzie bez niego. Do tej pory każdy człowiek, którego obdarzył uczuciem został skrzywdzony, zabity, albo od niego odchodził. Wiedział, że dla takiej serdecznej, szczerej, ciepłej i troskliwej kobiety, jak panna Priest nie będzie dość dobry i wprowadzi niepotrzebnie do jej życia chaos. „Chciał ochronić ją przed bagnem, które się wokół niego roztaczało”. Nie potrafił również zapomnieć o tym, że Scarlett miała w sobie coś, co poruszyło w nim struny, o których istnieniu nie miał pojęcia. „Dotknęła zakamarków jego duszy, które od lat pozostawały nienaruszone”. Wiedział, że to właśnie z nią chce spędzić resztę życia i z tego właśnie powodu zamierzał naprawić to, co zepsuł na samym początku. Postanowił od tej pory traktować Scarlett, jak królową i postarać się ponownie wkupić w jej łaski. Ale czy uda mu się tego dokonać? Czy mężczyzna będzie potrafił odbudować utracone zaufanie? Czy istnieje jakakolwiek nadzieja na to, aby ta dwójka stworzyła szczęśliwy związek? A przede wszystkim, czy Scarlett i Gabriel pokonają przeciwności losu, co za tym idzie, otrzymają szansę na to, by cieszyć się swoją miłością?

.

Przez dość długi okres czasu uważałam Meghan March za jedną z najlepszych autorek romansów. Przy jej historiach zawsze świetnie się bawiłam, a i podczas ich śledzenia odczuwałam co niemiara różnorakich emocji. Sytuacja ta uległa diametralnej zmianie, gdy w moje ręce wpadł pierwszy tom trylogii „Gabriel Legend”. Wtedy, w mojej głowie zaczęło kiełkować pytanie: jak taka utalentowana autorka mogła stworzyć tak nudny, płaski, suchy, przewidywalny, pozbawiony głębi i ciągnący się niczym flaki z olejem tekst? Nawet trudno mi wyrazić, jakie rozczarowanie poczułam po zakończonej lekturze. W pewnym sensie losami Scarlett i Gabriela pisarka zniechęciła mnie do zapoznawania się z jej dalszą twórczością. Z tego właśnie powodu dość długo zwlekałam z sięgnięciem po „Scarlett”, gdyż po ludzku bałam się ponownego zawodu i niestety, mój niepokój w tym przypadku okazał się uzasadniony. Nie sądziłam, że kiedykolwiek skrytykuję książkę spod pióra Meghan March, ale cóż ja mogę powiedzieć o „Scarlett”? To była naprawdę słaba i nudna historia. Może z moją opinią nie zgodzą się osoby, które od tej właśnie serii rozpoczęły przygodę z twórczością tej pisarki, ale ja znam jej możliwości. Przeczytałam dotąd wszystkie jej wydane w Polsce powieści i wiem, że stać ją na o wiele więcej. Tutaj pokazała się z takiej strony, z której zdecydowanie nie chciałabym jej poznać. Jeszcze w „Upadku legendy”, z uwagi na to, że był to pierwszy tom trylogii zaakceptowałam akcję toczącą się w żółwim, monotonnym tempie, ale w drugiej części, chociaż trochę tego dynamizmu oczekiwałam, a tu klops. „Scarlett” mogłabym podsumować dokładnie trzema słowami: nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Fabuła tego tekstu kręciła się wokół jednego wydarzenia: wyobrażacie to sobie? Bohaterowie przez prawie trzysta stron ciągle wracali do sytuacji, która miała miejsce w poprzedniej części. Przesadnie roztrząsali ją, rozdmuchiwali do granic możliwości, ale w jakim celu? Jeśli chodzi o bohaterów to w "Scarlett" otrzymaliśmy możliwość zapoznania się z ich trudną przeszłością. Mimo iż ta dwójka pochodziła z całkowicie różnych środowisk łączył ich jeden, brutalny fakt – oboje nie byli wystarczająco dobrzy dla co najmniej jednego ze swoich rodziców. Gabriel odkąd nadepnął na odcisk Mosesowi stracił najważniejsze dla niego osoby. W dodatku każdy, kto obracał się w jego towarzystwie stał się żywym celem. Po tych wydarzeniach mężczyzna stracił też samego siebie. „Zamienił się w outsidera, kogoś, kto chwyta się wszystkiego, byle przeżyć, włącznie z czynami karalnymi. Nie cofał się przed niczym, co mogło zagłuszyć ból. Sam sobie wymierzał karę, przyjmując każdą walkę, jaką mu proponowano”. „Dwa strzały oddane na zlecenie Mosesa Buforda Gasarda zakończyły życie, jakie znał do tej pory. Wszystko, co się działo potem było jedynie jego markowaniem i zbieraniem roztrzaskanych kawałków. Powoli, ale konsekwentnie próbował wydostać się z mroku, lecz nic już nie było takie samo. Dopiero Scarlett, po raz kolejny odmieniła jego życie”. Gabriel chciał znaleźć choć jeden scenariusz, w którym to Scarlett Priest mogła być jego i go zrealizować. Mężczyzna w moim odczuciu był honorowy, szczery, niezłomny w swoich przekonaniach, ale także do bólu lojalny. Gdy już kogoś do siebie dopuszczał, to nie istniała taka rzecz, której by dla takiej osoby nie zrobił. Po tym jak skrzywdził Scarlett, zaczęło do niego docierać, że nie potrafił już bez niej żyć, więc postanowił ponownie wkupić się w jej łaski, a to niestety było w tym wszystkim najgorsze. W jednej chwili porzucił klub, przyjaciół i latał wokół Scarlett niczym posłuszny piesek, aby skraść jej serce. Zrobił się taki miękki, uległy i bezpłciowy, że nawet brakuję mi słów, aby to opisać. Jeszcze chwila i byłam pewna, że przed nią uklęknie i zacznie czyścić jej buty. Jak można było zrobić z takiego przystojnego, silnego boksera, samca alfa, takiego mięczaka? Nie podobało mi się również to, że Gabriel uważał się za kogoś niegodnego Scarlett, a przede wszystkim gorszego od niej. Wmawiał sobie, że na nią nie zasługuję. Co z tego, że miał mniej pieniędzy niż ona i pochodził z innej warstwy społecznej? To wcale nie znaczyło, że był złym człowiekiem. Miałam wrażenie, że czasami zachowywał się tak, jakby chciał zostać tylko i wyłącznie jej sługą, a nie życiowym partnerem, gdyż pozostawał przekonany, iż tego zaszczytu nie dane mu będzie nigdy dostąpić. Najlepszym przykładem na moją tezę może być moment, w którym to Legend zaproponował ukochanej, że może wyczyścić jej toaletę! Scarlett martwiła się, że po przyjściu do jej mieszkania mężczyzna zobaczy brudną łazienkę, więc on zaczął jej opowiadać, że widział takie kible, o jakich nie śniło się twórcom horrorów. Dla panny Priest jego przemówienie zabrzmiało obrzydliwie, ale przy tym też słodko! Naprawdę momentami nie mogłam uwierzyć w głupotę czytanego przeze mnie tekstu. Scarlett również przez kilkanaście stron pozostawała głęboko wstrząśnięta, że „facet o reputacji brutala przelał jej jogurt do bulionówki i zadał sobie trud, żeby wybrać odpowiednią pieprzniczkę i solniczkę do jajecznicy”. Wzbudziło to w niej podziw i zdumienie, a we mnie mdłości. Najpierw Gabriel „kopnął ją w tyłek”, a potem przez całą książkę płaszczył się przed nią. Kobieta zdawała sobie sprawę, że „Legend i jego przeszłość kryły w sobie mnóstwo zagadnień, o których nie wiedziała i których nie rozumiała”, jednak on mimo tego miał w sobie coś, co obudziło w niej uśpione dotąd pragnienia. „Namiętność, którą przez całe życie w sobie tłumiła, nie będąc nawet świadoma jej istnienia”. Gabriel zmienił w niej dosłownie wszystko. Nawet te najprostsze rzeczy. „Była niemal uzależniona od jego bliskości. Chciała, aby był z nią bez przerwy. Uwielbiała widzieć go w swojej kuchni czy w salonie. Chciała go więcej. Chciała wszystkiego. Seksu i bliskości. Wszystkiego”. Relacja bohaterów moim zdaniem została nadmiernie przesłodzona. Brakowało w niej ognia, energii, a w dodatku nie dostrzegłam żadnej więzi czy chemii ich łączącej. Nie potrafię wskazać też w ich związku dokładnego momentu, w którym się w sobie zakochali. Nie opuszczało mnie wrażenie, że tak naprawdę od znajomości przeszli od razu do miłości, co za tym idzie nie doświadczyli tego etapu „pomiędzy”. Natomiast ostatni rozdział naprawdę mnie zaskoczył, ale czy przekonał do sięgnięcia po kontynuację? Niekoniecznie. Dodam na koniec, że jak to w książkach tego wydawnictwa bywa brakowało w wielu miejscach przecinków, ale też i kropek na końcu zdań.

.

„Scarlett” to wyjątkowo słaby romans z praktycznie zerową akcją. Podczas jego śledzenia wynudziłam się niczym mops i miałam ochotę wyrzucić swój egzemplarz przez okno. Co prawda, przeczytałam tę pozycję dość szybko, ale myślę, że wynikało to głównie z faktu, iż chciałam jak najszybciej dotrwać do jej końca. Mówiąc wprost nie porwała mnie ta historia. Brakowało tutaj emocji, niepewności czy nieprzewidzianych zwrotów akcji. Czułam, że ta książka była jakaś taka sztuczna, pozbawiona naturalności. Dodatkowo wiem, że za kilka dni nie będę niczego z niej pamiętała. Pojawiło się tu kilka naprawdę głupiutkich scen, podczas których łapałam się za głowę i zastanawiałam się, co się tutaj najlepszego wyrabia. „Scarlett” uważam za najsłabszą jak do tej pory książkę spod pióra Meghan March. W pewnym stopniu żałuję, że kupiłam kolejny tom dotyczący losów Gabriela i Scarlett, ale skoro stoi on na mojej półce, to kiedyś na pewno skuszę się, aby poznać zakończenie losów tej parki. Gdzieś tam w głębi mojego serca tli się jeszcze nadzieja, że „Decydujące starcie” zmieni moje zdanie dotyczące tej trylogii, ale coś czuję, iż niestety tak się nie stanie…

Moja ocena: 4,5/10 ✨

Scarlett Priest (zresztą tak jak i ja ) nie dowierza w to co się wydarzyło w biurze Gabriela Legenda. Mężczyzna zaprzepaścił taką szansę, święcie wierząc, że nie zasługuje na szczęście, jak i na samą Scarlett. I choć oboje będą próbowali żyć bez siebie, tak im dłużej będzie trwać ta ich „rozłąka” tym bardziej będą za sobą tęsknić. Gdy pewnego dnia, kobieta trafi do szpitala, mężczyzna postanowi na nowo o nią zawalczyć. Ale czy uda mu się odbudować stracone zaufanie?

Nie wiem co książki Megan March mają w sobie, ale ja się przy nich dosłownie rozpływam. Uwielbiam pióro autorki i to jak z każdą stroną buduje napięcie, a relacje między bohaterami wkradają się w serce i za chiny ludowe nie chcą z niego wyjść!

Jeśli czytaliście „Upadek legendy” to z pewnością wiecie, jaką rewelację autorka sprawiła nam na zakończenie pierwszej części. Ja dosłownie nie dowierzałam w to co się wydarzyło, bowiem ja tej parze kibicowałam od momentu ich pierwszego spotkania! No ale to jest właśnie to, co uwielbiam u Megan – ciekawe czy autorka przy pisaniu, myśli – „żeby nie było za kolorowo i słodko, zrzucę tutaj taką bombę, żeby czytelnikowi podniosło się ciśnienie” :D

Są takie książki, które czyta się z ogromną przyjemnością, ale z drugiej strony nie chce się ich kończyć. „Scarlett” jest właśnie jedną z takich pozycji. Autorka w genialny sposób prowadzi całą fabułę, a z każdą kolejną stroną, historia coraz bardziej zachwyca i wciąga. Bohaterowie są tak dobrze wykreowani, że nie sposób ich nie polubić. I w tym przypadku nie mówię tu tylko o Gabrielu i Scarlett, bo tych to się kocha miłością prawdziwą, ale cała otoczka postaci drugoplanowych sprawia, że o nich też by się chciało przeczytać osobną historię. Relację między nimi wszystkimi są tak prawdziwe, tak namacalne, że aż człowiek sam chciałby żyć w otoczeniu takich osobistości :P Ogromny plus za poczucie humoru, które autorka wprowadziła do swojej książki. Wprowadzenie do tekstu „przemyśleń” danego bohatera w danym momencie, wywoływało uśmiech na mojej buzi, a i nieraz parskałam śmiechem na to, co przeczytałam, bowiem sama pewnie miałabym takie myśli w najmniej odpowiednich momentach :P No i oczywiście na uznanie zasługują sceny 18+, są tak ciekawie opisane, że niejednej czytelniczce pojawi się rumieniec na policzkach, a ciepłota ciała znacznie się zwiększy :P

A! I żeby nie było za kolorowo, bo ta historia oprócz tego, że roztapia serca, to trochę cukru w sobie ma, ale autorka skutecznie ją przełamała zakończeniem ;) i w tym przypadku nie płaczę, bo na półce już czeka „Decydujące starcie”, więc już wkrótce poznam zakończenie tej świetnej trylogii.

Scarlett Priest jest załamana tym jak potraktował ją Gabriel. Nie może pojąć czemu tak postąpił. To, że została odtrącona prze kolejnego mężczyznę w jej życiu, złamało jej serce. Jednak mając tak cudowne przyjaciółki i siostrę jeszcze wszystko jest możliwe. Legend po fakcie orientuje się, że to co zrobił wcale nie było najlepszym wyjściem, bije się z myślami, co zrobić by to odkręcić. Sytuacja nadarza się szybciej, niż się spodziewał. Chce zasłużyć na wybaczenie i pokazać, że Scarlett wcale nie jest mu obojętna.

Czy Scarlett wybaczy Gabrielowi? Co takiego się wydarzyło, że Legend jest w stanie rzucić wszystko i lecieć do panny Priest?

Już po skończeniu czytania części pierwszej wiedziałam, że tom drugi również będę musiała przeczytać. Tym razem odniosłam wrażenie, że akcja w tej książce trochę zwolniła tempo. Bardziej autorka skupiła się na uczuciach między głównymi bohaterami, co wcale mi nie przeszkadzało. Pokazane zostało również takie życie codzienne. Dokładniej poznajemy przeszłości obojga głównych bohaterów i odkrywamy, że kilka spraw ich łączy mimo, iż pochodzą z dwóch różnych światów.

Główny bohater w dalszym ciągu chce postawić klub na nogi. Wpada na pewien pomysł, lecz by to wszystko mogło się udać sam będzie musiał stanąć do walki, z jednym ze swych wrogów. Główny bohater planuje również zemstę na kimś kto przekreślił jego życie, jednak do tego dąży małymi krokami.

Co do zakończenia, wszystko wskazywało, że potoczy się to inaczej. Lecz autorka skutecznie odwróciła naszą uwagę i na koniec zrzuciła na czytelników bombę.

Autorka pokazuje, że dla miłości człowiek jest w stanie zrobić naprawdę wiele. Gabriel twierdzi, że nie zasługuje na taką kobietę jak Scarlett, jednak chce choć w minimalnym stopniu na nią zasłużyć.

Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, co powodowało, że czytało się ją bardzo szybko. Byłam na tyle ciekawa co się dalej wydarzy, że nie mogłam się od niej oderwać.

Gorąco polecam wam tę serię, ja na razie przeczytałam dwa tomy, jednak wiem, że w Polsce czeka na mnie część trzecia i już przebieram nogami z zniecierpliwienia, kiedy ona wpadnie w moje ręce. A wam radzę jak najszybciej zabrać się za tom pierwszy jeśli jeszcze nie czytaliście, a następnie tom drugi, bo książki są naprawdę godne uwagi.

Scarlett jest tą jedyną kobietą życia Gabriela. Mężczyzna przez swoje czyny musi odbudować utracone zaufanie kobiety. Czy uda mu się to zrobić? Czy będzie nadal walczył o nią? Czy jednak stwierdzi, że to nie ma sensu?

💕

Kolejna książka pisarki @meghanmarch za mną! Tym razem w moje szpony trafił drugi tom "Scarlett" z serii "Upadek Legendy". Jak pamiętacie, albo i nie, pierwszy tom nie przypadł mi do gustu za bardzo, lecz tym razem było zdecydowanie lepiej i jestem bardzo z tego powodu zadowolona. Miło spędziłam czas przy tej lekturze. Czytając ją, strona uciekała za stroną, a zakończenie spowodowało we mnie wkurzenie, ale na szczęście miałam trzeci tom pod ręką i od razu po niego sięgnęłam. Pióro i styl autorki bardzo lubię, uważam, że jest lekki i przyjemny, a dzięki temu wszystkiemu potrafi wciągnąć w całą tę historię. Podobało mi się, że w tej fabule była mowa o walkach, które osobiście uwielbiam i często oglądam 😁 W końcu było to coś innego z czym się spotkałam 😁 Dlatego tak szybko pochłonęłam ten tom, jak i kolejny 🤩 Kreacja bohaterów była dobra, czułam bijące od nich emocje oraz to, z czym się mierzą. Te codzienne dylematy, ta niepewność wplatały odrobinkę niepokoju i strachu przed tym, co się wydarzy. Czytelnik nie był niczego pewny. A relacja między naszymi postaciami myślałam, że pójdzie w innym kierunku, a tu takie zaskoczenie 😝 Oczywiście nie zdradzę Wam szczegółów, po prostu zachęcam do sięgnięcia po całą serię! 😃 Czuję, że to było to i za niedługo podzielę się z Wami recenzją trzeciego tomu z cyklu!

W pierwszym tomie Scarlett i Gabriel poznali się gdy ona została porwana. 

Scarlett zdecydowała się pomóc Gabrielowi w postawieniu na nogi klubu, w którym doszło do rozróby.

Jednak Gabriel porzucił Scarlett. 

W drugim tomie Scarlett jest załamana,  bo wierzyła i zaufała mężczyźnie,  który mocno zranił ją. Scarlett ukrywa swoje cierpienie pod maską obojętności.

Gabriel nie umie pogodzić się z przegraną. Wie, że Scarlett to kobieta jego życia. Jednak pozwolił jej odejść. Nie umie pogodzić się z przeszłością i krążącym nad nim fatum.

Czy Gabriel zdobędzie szacunek i odzyska miłość i zaufanie?

Książka "Scarlett" to prawdziwy rollercoaster emocjonalny. 

Bohaterzy mają mocne charaktery i ich relacja nie należy do łatwych.  Mimo tego, że są od siebie różni to coś ich do siebie przyciąga. 

Lubię czytać takie książki,  a w tej dużo dzieje się. Kiedy jest już dobrze nagle powraca przeszłość i to z wielkim hukiem.

Autorka tworzy świetne historie i już nie mogę doczekać się, co będzie działo się w kolejnym tomie.

Jestem pod ogromnym wrażeniem. 

Pochłonęłam tę książkę w błyskawicznym tempie. 

Gwarantuję,  że będziecie zachwyceni. 

Polecam!

„Nigdy jeszcze żaden mężczyzna nie sprawił, że tak się czułam, i teraz, gdy się przekonałam, jak może być, nie wiem, czy będę w stanie się bez tego obyć.”

„Scarlett” to drugi tom serii o Scarlett Priest i Gabrielu Legendzie. I o ile w pierwszym tomie byłam w stanie zrozumieć powolną akcję, którą traktowałam jako wstęp do całej historii, o tyle jeszcze większe spowolnienie akcji w drugiej części ciężko mi zaakceptować. Cała fabuła drugiej części została bardzo rozwleczona i szczerze mówiąc, trochę się nudziłam. Akcja opierała się głównie na jednym wydarzeniu i jego konsekwencjach i zajęło to jakieś 2/3 treści książki. Niestety nie było w tym wydarzeniu nic ekscytującego i niewiele się działo. Ale dzięki niemu mogła budować się relacja między Scarlett i Gabrielem. Tylko czy po zdarzeniu, które miało miejsce na koniec pierwszego tomu, relacja między bohaterami jest jeszcze możliwa? Po odpowiedź na to pytanie odsyłam Was do „Scarlett” 😉 Mogę tylko powiedzieć, że kontakty między bohaterami budują się bardzo powoli i choć momentami jest fajnie, to niestety nie ma co spodziewać się fajerwerków.

„Chciałem tylko ochronić ją przed bagnem, które się wokół mnie roztacza, a tymczasem i tak mogę ją stracić.”

Liczyłam, że w tej części akcja zdecydowanie przyśpieszy, ale niestety nic takiego nie miało miejsca. Więc może teraz się sprawdzi, jeśli powiem, że liczę, że w trzecim tomie będzie ogień i będzie się dużo działo. Bo zakończenie tej części mocno zaskoczyło i daje nadzieję na naprawdę ciekawą i pełną napięcia akcję.

To kontynuacja serii, w której dowiadujemy się wielu szczegółów z przeszłości zarówno Gabriela Legenda, jak i Scarlett Priest. Te wyjaśnienia, całkiem obszerne, sięgające do dzieciństwa, uzasadniają wiele zachowań obu głównych bohaterów. Przeszłość tworzyła też ich otoczenie. I to właśnie stamtąd nadchodzą głosy, ze oni do siebie nie pasują. A Gabriel może nawet chce wyłudzić pieniądze od Scarlett, żeby uratować swój klub… Czy to się sprawdzi, zobaczymy dopiero w kolejnym tomie.