Mendog Król Litewski (ok. 1203-12 sierpnia 1263)

Książę halicko-wołyński Lew Daniłowicz to postać nietuzinkowa i warta przybliżenia polskim Czytelnikom. Znany jest on w naszym kraju jako założyciel Lwowa, który faktycznie wywodzi nazwę właśnie od jego imienia. Ten wybitny przedstawiciel rodu Romanowiczów dał się poznać jako zręczny polityk, rozgrywając na swoją korzyść sprzeczne interesy ruskich książąt. Swobodnie też poruszał się w międzynarodowej przestrzeni rywalizacji i wpływów Złotej Ordy, Litwy, Węgier, Czech czy księstw polskich. To jego działalności Ruś Halicko-Wołyńska zawdzięczała krótkotrwałą ekspansję na węgierskie wówczas Zakarpacie oraz małopolską Lubelszczyznę.

Losy noszącego od 1253 r. tytuł króla Rusi Daniela Romanowicza były niezwykłe. Osierocony w wieku czterech lat przez ojca, Romana Mścisławowicza (zm. 1205 r.) zdołał po kilkudziesięciu latach walk i zabiegów dyplomatycznych stworzyć silne i rozległe państwo, Ruś halicko-wołyńską. Daniela można uznać za jednego z najciekawszych i najpotężniejszych Rurykowiczów XII w. Należał on równocześnie w swoim czasie do grona najbardziej wpływowych władców Europy Środkowo-Wschodniej. Bliskie związki, jakie utrzymywał z Polską, powodują, że biografia tego dynasty może wnieść wkład w lepsze poznanie historii krajowej, ukazując ją w szczególnej, dotąd nieuwzględnionej perspektywie.

Książka ta omawia walki polskiego rycerstwa w XII wieku. Prowadziło ono wówczas działania o szerokim zasięgu i dużej skuteczności, co rozstrzygało ówczesne konflikty na korzyść Polski. W tym stuleciu, między innymi, Bolesław Krzywousty podbił Pomorze, odparto Fryderyka Barbarossę, skutecznie walczono w Prusach i na Rusi. Polska jazda odnosiła zwycięstwa, stosując pozorowany odwrót i zawładnięcie terenem. Nigdy nie walczyli tak inni Słowianie. W walce konnej posługiwano się często oszczepami i łukami. O tym wszystkim mówią źródła polskie i obce, wzajemnie się uzupełniając. Szczególnie dokładny jest przekaz czeskiego kronikarza Kosmasa o polskim księdzu, który uciekając konno przed rozbójnikiem, oddał partyjski strzał. Jakub Juszyński (1988), jest...

W latach 1250-1795 Litwa zajmowała rozległy obszar wschodniej i środkowej Europy. Do 1387 roku był to kraj pogański. Głównym tematem niniejszej książki jest sposób, w jaki to wielkie państwo prowadziło ekspansję, broniło się przed krzyżowcami z Europy Zachodniej i odgrywało znaczącą rolę w życiu Europy.Kształtowanie się pogańskiej Litwy zostało ukazane na tle kryzysów politycznych i religijnych w czternastowiecznym Bizancjum i świecie katolickim. Podjęto próbę pokazania, w jaki sposób Litwini wykorzystywali swoją pozycję na pograniczu handlowym, wyznaniowym i kolonialnym do utrzymania i rozszerzania swoich posiadłości w obliczu oporu ze strony Polaków, Krzyżaków i Rusinów. Zakwestionowano złudne wyobrażenie epoki wiary jako epoki totalitarnej, chrze...

Tom poświęcony jest życiu rodzinnemu króla Rusi Daniela Romanowicza oraz dziejom społecznym i kulturowym jego władztwa.

Prezentowana biografia ukazuje burzliwe losy wielkiego księcia Aleksandra-Witolda, syna Kiejstuta, niedoszłego króla Litwy. Autora interesuje przede wszystkim polityczna strona działalności bohatera. Kreśląc portret Witolda, jednej z najważniejszych postaci późnośredniowiecznych dziejów Europy Środkowo-Wschodniej, zwraca szczególną uwagę na dwie kwestie: politykę dynastyczną Kiejstutowicza i jego stosunek do Władysława Jagiełły, a tym samym do unii polsko-litewskiej.

Ziemomysł Inowrocławski książę kujawski. Brat Leszka Czarnego i króla Władysława Łokietka (ok. 1247 - początek października/25 grudnia 1287) Ziemomysł, wnuk Konrada I Mazowieckiego, młodszy (rodzony) brat Leszka Czarnego i starszy (przyrodni) brat Władysława Łokietka, od grudnia 1267 roku – po śmierci ojca Kazimierza I, władcy łęczycko-kujawskiego – panował w północnej części Kujaw, ze stolicą w Inowrocławiu. Panowanie rozpoczął z niebywałym rozmachem. Witał w swoim księstwie ciągnącego do Prus wielkiego króla czeskiego Przemysła Ottokara II, z przybyciem którego powiało na Kujawach `wielkim światem`. Za sprawą krótko goszczącego króla zmienił kurs polityczny, jakim podążały Kujawy za życia jego ojca Kazimierza I. Wierzył, że po uło...

Pierwsza połowa XIII wieku przyniosła znaczące zmiany w Polsce i całej Europie, obejmujące stosunki społeczne, polityczne i kulturalne. Czy książę mazowiecki, Konrad, sprostał wymaganiom stawianym w jego czasach? Nie cieszy się on dobrą opinią w oczach Polaków, którzy od czasów rozbiorów pamiętają mu sprowadzenie nad Wisłę Krzyżaków. Autor rozważa, jak władca Mazowsza oceniany był przez współczesnych, jakie odnosił sukcesy, jakie ponosił klęski, jaką stanowił osobowość, jak rysowała się jego postać na tle ówczesnych władców w Europie.

Czasy rządów Kazimierza I Konradowica (1230-1267) były dla Kujaw okresem ukształtowania ich odrębności dzielnicowej i wzmożonego rozwoju społeczno-ekonomicznego całego księstwa. Za jego panowania w państwie ufundowano kilka klasztorów i lokowano szereg miast. Spośród nich Inowrocławowi przypadła szczególna pozycja w obrębie średniowiecznych Kujaw, ugruntowana nie tylko nadaniem praw miejskich, lecz wsparta także wieloma przywilejami. Pomino wspomnianych zasług, postać tego władcy nie doczekała dotychczas godnego jej opracowania. Oddając tę książkę w ręce Czytelników, mamy nadzieję, że nie tylko przybliży ona dokonania księcia Kazimierza Kujawskiego, ale także da asumpt do przyszłej monografii tego władcy.

Sieci trolejbusowe istnieją na terenie Polski od 1930 roku. Przez szereg lat ten typ komunikacji funkcjonował w 14 miastach i planowano jego uruchomienie w kolejnych. Obecnie te elektryczne pojazdy spotkamy na ulicach Gdyni i Sopotu, Lublina oraz Tychów. Książka opowiada o historii i dniu dzisiejszym trolejbusów, wyjaśnia kwestie ich technicznego funkcjonowania, przestawia budowę sieci trakcyjnej oraz tabor elektryczny wykorzystywany na terenie naszego kraju.

Litwa była ostatnim z państw, które w efektownych okolicznościach wkroczyło na mapę średniowiecznej Europy. Wprawdzie pierwsza wzmianka o niej pojawia się już w roku 1009, jednak właściwa budowa państwa zaczęła się w XIII wieku, gdy Mendog - pierwszy historyczny władca i pogromca północnych krzyżowców - koronował się na króla i przyjął chrześcijaństwo. Jednak przełom XIII i XIV stulecia był dla młodego państwa okresem burzliwym - wróciło pogaństwo i walka o władzę. Dopiero książę Giedymin podniósł kraj z upadku i ruszył na podbój Rusi, z której właśnie wycofywali się Tatarzy. W owych czasach Litwini trzęśli całym rejonem, zaciekle walcząc z Krzyżakami, Kawalerami Mieczowymi, Moskwą, Polską a nawet odległymi Węgrami. Pomimo, głoszoneg...

Prezentowana praca przedstawia pierwszą całościowo opracowaną biografię Alberta księcia strzeleckiego, wywodzącego się z górnośląskiej linii Piastów. Ten, żyjący w latach 1300-1370/71, książę niewątpliwie jest postacią godną uwagi. Biografia analizuje kontakty Alberta strzeleckiego z dworem cesarskim, czeskim, węgierskim oraz polskim. Niniejsza publikacja to także próba odpowiedzi na pytanie o możliwości i perspektywy, które stały przed księciem strzeleckim względem otaczających go potężnych sąsiadów. Marcin A. Klemenski, ur. w 1992 r. w Lesznie, absolwent Instytutu Historii UJ, w 2016 r.obronił prace magisterską poświęconą augustianom-eremitom ze Śląska. Zainteresowania badawcze skupiają się wokół historii średniowiecznego Śląska (biografis...

Spośród najdawniejszych władców Litwy, poprzedników Jagiełły i Witolda, największą uwagę historiografii od dawna przyciąga Mendog. Wynika to głównie z wybitnej roli tego monarchy w genezie państwa litewskiego. Dzieło jego życia - zjednoczenie ziem Litwy dające podstawę jej bytu państwowego - okazało się trwałe i zapewniło mu poczesne miejsce w historii.