Miłość i inne klątwy

Małgorzata Starosta autorka, za którą idę w ciemno. Jedna z tych pisarek, które swoją twórczością rozbrajają mnie na części pierwsze. Jak tylko miałam „Pruskie baby” wiedziałam, że będzie to miłość po grób. Macie na swojej liście takich autorów, którzy trafiają idealnie w wasze poczucie humoru, w wasz sposób bycia? U mnie właśnie jest nią Gosia.

Książka „Miłość i inne klątwy” to drugi tom serii „W siedlisku” z którą nie jedna z was będzie się utożsamiała. Poznasz cztery przyjaciółki Basia, Ala, Julka, Lilka które myślały, że po poprzednich atrakcjach będą miały spokój na lata, ale niestety cisza nie trwała długo, ponieważ ktoś zakłócił obchody dziadów i do rozwikłania zagadki potrzebna będzie samozwańcza brygada antykryminalna.

Pewne osoby dopadnie strzała amora, ale kochani sami na pewno nie zgadniecie kogo?! Oczywiście nie zdradzę tego, bo jaka to frajda odkryć kto i co. Dziewczyny, jako że już są prawowitymi mieszkańcami Babiboru postanawiają rozwikłać zagadkę tajemniczych morderstw, które sprawiają trudność nawet mundurowym. Kolejnym punktem jaki bardzo mi się spodobał to pojawienie się gościnie niektórych bohaterów z poprzedniej serii i muszę przysiąść, że taki ruch czytałam pierwszy raz. Małgosia jest mistrzynią ciętej riposty. Jak czytasz i plujesz ze śmiechu, gdzie mieszkańcy domu każą tobie iść precz bo zakłócasz oglądanie filmu to musi być sztos. Czekam na kolejną część i już na samą myśl cieszy mi się buzia.

Z każdą książką autorka podwyższa poprzeczkę jakości treści. Książka idealna na relaks po ciężkim tygodniu, ale i po kryminałach czy horrorach jakie np. mieliście okazje czytać. Rozbawienie level hard! W książce idealnie wkomponowane są Słowiańskie wierzenia oraz kilka ciekawostek, które dotyczyły Słowackiego i Mickiewicza.

Wybaczcie, ale opisów książki jest pełno w Internecie więc zachęcam do przeczytania. Bohaterowie jakich poznasz będą przyprawiać ciebie o zawrót głowy, ponieważ jeden lepszy od drugiego, a moją ulubioną relacją była Malwiny sołtysowej z Babcią starą szeptuchą, która jak na swoje lata potrafi jeszcze przyprawić o ból głowy. Jak one na siebie działają, jak rozmawiają to uwieźcie mi coś fantastycznego.

Powieść, która raz smakuje smakuje jak ciastka w kształcie dyni z pomarańczowym lukrem, a raz jak ziemniaczany ulnik. Która bawi do łez, by zaraz napiąć nasze ciało w oczekiwaniu na kolejną zbrodnie. „Miłość i inne klątwy" to bowiem idealne połączenie komedii i kryminału. Ciętego humoru i niemalże rytualnych zbrodni w miejscu, gdzie obok chrześcijaństwa wciąż żywe są pogańskie wierzenia.

„Zepsute jajo w każdym gnieździe może się znaleźć, taka widać była wola Pana Boga. A z Panem Bogiem to nam dyskutować nie wypada, bo zawsze mogło być gorzej."

W swoim gatunku — a mowa tutaj oczywiście o komedii kryminalnej — Gosia jest mistrzynią. Jej seria „W Siedlisku" aktualnie podoba mi się najbardziej, a „Miłość i inne klątwy" to mój ulubieniec wśród reszty bardzo dobrych powieści autorki. Wciąż uśmiecham się na myśl o zwrotach akcji oraz relacjach między bohaterami, których to świadkiem się stałam. Wspominam zabawne dialogi i komiczne zetknięcia zabobonów z rzeczywistością. Powieść aż skrzy barwami, które wzbogacają wstawki gwarowe czy pogańskie wierzenia. Pikanterii dodają natomiast mniejsze i większe miłostki oraz duża dawka rodzinnych sekretów. Nie brakuje również konfliktu Słowacki - Mickiewicz oraz zabaw losu. Morderca zdaje się być niemalże nadprzyrodzonym bytem, a wyobraźnia ludzi lubi plątać figle. Co jednak najlepsze — równocześnie prowadzone są dwa śledztwa. To oficjalne, za którym stoją stróże prawa (z małą pomocą kogoś, kogo poznaliśmy w debiucie autorki *wink*) oraz to prowadzone przez mieszkańców z czterema pechowymi właścicielkami Siedliska na czele.

Jestem zachwycona! Co jak co, ale powieści Gosi zawsze prezentują sobą wysoki poziom (autorka wie jak kreować bohaterów, snuć opowieści, prowadzić fabułę i bawić się językiem), a oprócz tego działają jak pierwsza pomoc na szarość świata (lektura poprawia nastrój i dodaje duszy lekkości) co zawsze sobie cenię. Wciąż nie do końca ufam komediom kryminalnym, ale te jej biorę w ciemno i czytam wszystkie po kolei, bo tyle przyjemności mi dają. Wiem, że nie każdy odnajdzie się w tego typu historiach, ale uparcie będę przypominać, że Małgorzata Starosta jak nikt inny wywołuje mój śmiech przy czytaniu. To natomiast nie byle co!

„— (...) Może by babcia odsłoniła okno, a nie siedzi tu jak w trumnie?

— Przyzwyczajam się, żebym potem zawału nie dostała, jak mnie do skrzynki włożycie."

Podziwiam wyobraźnię autorki, umiejętność zapętlania akcji i zaskakiwania czytelnika. Cenię jej „zdolności” językowe. Od komizmu tu się roi! Niektóre postaci od razu wywołują uśmiech na mej twarzy, zwłaszcza szeleszczący wściek. Komizmu sytuacyjnego też tu sporo, choć bardziej w odcieniu dance makabre otulonego szalem mgieł. Dużo się dzieje i nie ma chwili oddechu. Tu są takie siupryzy, że ho, ho! Nie uwierzycie, do czego może służyć sznurówka! Lecz najbardziej bawi mnie komizm językowy.

Autorka doskonale włada polszczyzną! Do języka ogólnopolskiego autorka dodaje słowa z gwary podlaskiej, doprawia oryginalnymi złorzeczeniami i przekleństwami, całość okrasza jeżami i borem. I wcale kocopołów nie żenię! Sami się przekonajcie! Pełno w powieści ciekawych spostrzeżeń i sformułowań, które bawią, każą na chwilę zatrzymać się i w nich zasmakować. Dla mnie to prawdziwa gratka!

Pisarka dorzuca Adasia (Mickiewicza) i Julka (od Słowackich) i robi się nader interesująco, nie tylko w sensie literackim. Z biografii wieszcza wyciąga co nieco na potrzeby powieści. Adaś narozrabiał!

Podlasie odmalowane w pełnej krasie, z ludowym folklorem, silnie zakorzenioną wiarą w demony, z tajnikami pracy szeptuchy. Tu o gusłach się nie dyskutuje, tylko je odprawia, zwłaszcza na uroczysku. Coś o tym wie babka Maślankiewiczowa, która niejedną zawitkę zrobiła. Jednak nie tak łatwo zrzucić klątwę miłosną sprzed lat.

"Miłość i inne klątwy" to świetna komedia kryminalna na czas dziadów (i nie tylko!), utrzymana w jesienno-upiornym klimacie i nasączona sporą dawką humoru; powieść mickiewiczowsko-słowacka z wartką akcją na podlaskiej wsi, nietuzinkowymi bohaterami i klątwami nie tylko miłosnymi. Poleca się!

Zaczęłam z uśmiechem i przyjemnością i gdy kończyłam moje nastawienie było takie samo.

Kontynuacja losów w czterech przyjaciółek, które zamieszkały już w wyremontowanym starym domu w Babiborze Podlaskim. Dziewczyny powoli wsiąkają w lokalną społeczność. Są jej częścią i dobrze im z tym.

Mieszkańcy Babiboru przygotowują się do obchodów dziadów, na które oko przymykają ksiądz i pop.

Jak na kryminał, choć w konwencji komediowej przystało jest i trup. Tutaj oczywiście nic nie jest proste chociaż do morderstwa młodej dziewczyny przyznaje się kilka osób naraz. Szelest nie ma łatwego życia z mieszkańcami Babiboru.

Sama zagadka śmierci kobiety jest poprowadzona starannie, do końca nie wiadomo kto, co i dlaczego. Duży plus za to, bo ten wątek był naprawdę świetnie skonstruowany.

Z ogromną ciekawością czytałam tu o miejscowych legendach, wiejskich zabobonach oraz klątwach.

Moje serce w tej części skradła niewątpliwie babcia sołtysa. Jej cięty język i "sympatia" do sołtysowej, czyli żony wnuczka bawiły mnie cudnie.

Utarczki słowne, nieustanne pstryczki w nos i docinki, które były integralną częścią każdej z toczących się rozmów w Babiborze tworzą atmosferę tej książki i genialnie oddają specyfikę małej miejscowości.

Wybierzcie się w podróż na Podlasie, bo mieszkańcy są niezwykle przyjaźni i pomocni, a jednocześnie oryginalni i szalenie różnorodni. Zżyłam się z nimi jeszcze bardziej i już czekam na tom trzeci, którego główną bohaterką zdaje się, że będzie sołtysowa Maślankiewiczowa .

Hejka, chociaż minęło już kilka dni od halloween to przychodzimy do was z książką, która na ten dzień idealnie się nadaje. A mowa o książce "Miłość i inne klątwy" Małgorzaty Starosty oraz Wydawnictwa Vectra.

"Ta dziewczyna ma na karku, więcej klątw niż Voldemort na koncie. Ciekawe, która okaże się skuteczna"

Pamiętacie historię czterech właścicielek siedliska w Babiborze, jeżeli nie to polecamy poczytać pierwszą część z serii "W siedlisku", czyli "Szczęśliwy los" , pomoże ona wam przybliżysz postacie, które znajdują się w tej części, jednak nie martwię się tę część można na spokojnie przeczytać, bez znajomości pierwszej części. Wszystko jest wytłumaczone i łatwo się odnaleźć.

Życie w Babiborze toczy się jak zwykle, jednak pewnego dnia przyjeżdża ktoś kto zawróci tą "spokojną" wsią. Do właścicielek siedliska, przyjeżdża niespodziewany i chyba nielubiany gość, kuzynka jednej z kobiet Aleks. Wywołuje ona nie małe zaskoczenie i zniesmaczenie. Jednak najlepsze, a może najgorsze dzieje się podczas przedstawienia przygotowane na Dziady. Ktoś zostaje zamordowany i zaczyna się śledztwo, które wywoluje wiele ciekawych zdarzeń. Nie będziemy wam więcej opisywać, żeby niczego nie zdradzić, ale na prawdę polecamy tę komedię kryminalną, a dlaczego to już wam piszemy.

Po pierwsze jesteśmy ogromnymi fankami pani Małgorzaty, kochamy jest humor i książki, które wcześniej wydała bardzo nam się podobały, a piszemy o tym dlatego, że znowu się nie zawiodłyśmy, książka sprawiła, że się uśmiałyśmy i siedziałyśmy z bananem na buzi podczas czytania. W książce można znaleźć na prawdę parę perełek, przy których prychałyśmy ze śmiechu jak konie :

" Mieczysławie Maślankiewiczu, mój ty samcu alfa. Dziś nie musisz spać na kanapie" Takie cytaty i wiele innych równie zabawnych znajdziecie w tej książce. Cudo normalnie.

Książka skierowana jest w stronę fanów komedii kryminalnej, jednak osoby, które czytają lekkie powieści obyczajowe, też by tu coś znalazły. Wydaje nam się, że trzeba takie książki lubieć, żeby zrozumieć ten język, zrozumieć ten humor. Nie żebyśmy twierdziły, że jest inna, chodziło nam raczej o to, że osoba, która nie lubi mocno zabawnych rzeczy, nie odnajdzie się w niej, bo to trzeba kochać. My kochamy, dlatego uwielbiamy tę historię.

Klimatu powieści, no cóż, życie na prostej wsi, przeplatane zabobonami, wiarą w słowiańskie stworzenia, a dodatkowo morderstwa. Czy wam to nie przypomina idealnego przepisu na komedie kryminalną. Bo nam tak. I to wszystko po polsku, po naszemu, jednym słowem mega.

Co do przepisu, to miałyśmy wspomnieć, że autorka zawsze serwuje nam ciekawe pomysły na posiłki, serio, to jest jeden z powodów, dla których kochamy panią Małgorzatę i jej twórczość. Dodatkowo mamy przesądy, zabobony, potwory, klątwy i herbatkę z czymś halucynogennym, wątek literacki, Mickiewicz, Słowacki, no jak tu jej nie czytać tej historii prawda.

Po zachwytach, musimy trochę pomarudzić, ale nie martwcie się, nie jest to coś strasznego 🙉 Fabuła jest bardzo wciągająca, wiele się w niej dzieje, oj bardzo dużo, dlatego akcja, również jest bardzo szybka i właśnie tu się zatrzymamy. Czasem się gubiłyśmy, te zdarzenia pędzą jak torpeda, nie możemy powiedzieć że nie są ciekawe, wręcz przeciwnie są wspaniałe, tylko troche za szybkie i trochę nawalone na kupkę. Ale to nasze widzimisię, może wy będziecie sądzić inaczej.

Przejdźmy do bohaterów. Oj jak my lubimy proste charaktery, które w komediach kryminalnych zdarzają się często. Jednak w opowieściach pani Starosty, są po prostu przekomiczne i takie bardzo mocno nacechowane, że nie możesz ich polubić, tu nawet złe charaktery są fajne. Bohaterów jest dużo, można się czasem pogubić, jednak gdy trybiki zatrybią, będziecie wiedzieć kto jest kim. Każdy z nich jest inny, w tej książce autorka przedstawia nam paletę barwnych postaci. Czujemy się jak w jednej wielkiej rodzinie.

Podsumowując łapcie za kubek z gorącą herbatą ( tylko bez żadnych "dodatków", bo ta książka da wam kopa i was pobudzi), wskakujcie w ciepły kocyk i przygotujcie się na dawkę śmiechu, szczególnie w te jesienne dni, bo ta powieść jest w takim klimacie. My polecamy serdecznie Wam ją i życzymy miłej nocy.

Witajcie w Babiborze, urokliwej wsi na Podlasiu, gdzie życie zdaje się toczyć innym trybem, niż w pełnych hałasu i zabieganych ludzi miastach. Rozsiądźcie się wygodnie w przestronnej kuchni siedliska, ogrzejcie dłonie kubkiem gorącej herbaty z miodem i posłuchajcie najnowszych lokalnych ploteczek. Że niby nudne wiejskie pogaduchy o tym, kto z kim poszedł za stodołę, a kto na zabawie w remizie schlał się jak świnia? O nie nie, w Babiborze plotkuje się o morderstwach, klątwach i upiorach, a kiedy na horyzoncie pojawia się zło, mieszkańcy solidarnie stają ramię w ramię, aby się z nim rozprawić. Jedno jest pewne - te Dziady cała wieś zapamięta na długo…

“Miłość i inne klątwy” to drugi tom wspaniale zapowiadającej się serii “W siedlisku” Małgorzaty Starosty - miłościwie, choć krwawo nam panującej królowej komedii kryminalnej. Pierwsza część urzekła mnie humorem, klimatem podlaskiej wsi i genialnie wykreowaną społecznością tejże. Kontynuacja podobała mi się jeszcze bardziej, bo ma wszystkie zalety swojej poprzedniczki, a do tego niepotrzebne już było żadne wprowadzenie - bohaterowie od pierwszych stron mogli po prostu być sobą. A jest to tak niepowtarzalne grono, że chętnie przeczytałabym o nich i dziesięć książek, zamiast zapowiedzianych pięciu. O ile ktoś zostanie przy życiu, bo, jak na kryminały przystało, trupów na ich stronach nie brakuje i nigdy nie wiadomo, kto może być następny.

Tym razem wieś nawiedza tajemnicza postać w czerni, a do tego następuje nieoczekiwany urodzaj słowiańskich piękności - wszystko to, w połączeniu z nadchodzącymi obchodami dziadów, wprawia babiborzan w niepokojący nastrój i zwiastuje kłopoty. Z jednej strony powieść ma lekko upiorny klimat, potęgowany jeszcze przez czas akcji, a z drugiej - tyle w niej lekkości i humoru, że te 400 stron to za mało, chciałoby się czytać i czytać. Nie oznacza to jednak, że autorka potraktowała część kryminalną po macoszemu, bo intryga jest naprawdę dobrze przemyślana i zaplanowana, z ukłonem w stronę naszych wieszczów narodowych (choć pomińmy milczeniem, po której stronie kłaniających się babiborzan znalazłby się Słowacki…).

W tej części udało mi się bardziej polubić cztery główne bohaterki, choć dla mnie ciągle pozostają na dalszym planie w stosunku do mojego ukochanego bohatera zbiorowego, czyli reszty mieszkańców Babiboru. Ileż radości sprawiły mi interakcje między nimi, wzajemne dogryzanie sobie obu pań Maślankiewicz, a najbardziej chyba to, jaki z “komendanta” Szelesta zrobił się wesoły człowiek - gdzie nie poszedł, tam go wyśmiali. Scenę w sklepie, tę z opisywaniem podejrzanego, niefortunnie czytałam w pociągu i mało nie zaczęłam głośno kwiczeć - Antkowiak i Sierżant przez całą książkę byli cudowni w swoim okazywaniu przełożonemu szacunku, adekwatnego do jego kompetencji. A jak już o bohaterach mowa, to muszę wspomnieć o gościnnych występach kilku postaci z “Pruskich bab” - połączenie tych dwóch serii było dla mnie bardzo miłą niespodzianką.

Pomimo tego, że duża część fabuły oparta jest na wątkach, których zazwyczaj nie trawię, (pogańskie wierzenia i rytuały, plus pochwała łączenia ich z chrześcijaństwem), tym razem nie wpłynęło to moją ocenę książki, bo czytało mi się ją po prostu fantastycznie, a ilość zabawnych sytuacji i dialogów skutecznie pomogła mi zdystansować się od tych mniej pasujących mi treści. Tą powieścią Małgorzata Starosta jeszcze umocniła swoją pozycję na moim prywatnym podium dla polskich autorek i wygląda na to, że niedługo zacznie spychać z niego starsze koleżanki. Na koniec pozostaje mi tylko serdecznie polecić wam “Miłość i inne klątwy” oraz poprzedni tom: “Szczęśliwy los” - zwłaszcza, jeśli macie teraz ochotę na książki w mroczniejszym klimacie, które mimo wszystko zapewnią wam mnóstwo rozrywki.

Jeśli komedia kryminalna, to tylko i wyłącznie od Małgorzaty Starosty.

Dziś powrót do urokliwego siedliska w samym sercu Podlasia.

Babibór Podlaski wita!

Jest pięknie, jesiennie, sielsko, anielsko i trochę diabelsko..

Cztery łodzianki, których wspólne marzenie o prowadzeniu pensjonatu w spokojnym miejscu nad jeziorem właśnie się ziszcza, wydają w pełni odnajdywać w tym specyficznym, wiejskim klimacie.

Mieszkańcy właśnie szykują się do świętowania Dziadów według wytycznych Adama Mickiewicza. Przygotowania te zakłóca niespodziewane, mrożące krew w żyłach wydarzenie – morderstwo i to nie jedno…

W miejscu, gdzie przepływ informacji osiąga prędkość światła, a gdy „coś” się dzieje wszyscy muszą o tym wiedzieć, a wszystko to tylko i wyłącznie po to, by mieść odpowiedni ogład sytuacji i dobrać właściwe metody dostosowania się do niej – zaczynają dziać się rzeczy, które trudno ogarnąć rozumem zwykłym śmiertelnikom.

Okazuje się, że nieoczekiwany obrót spraw w Babiborze jest winą pewnej klątwy i to nie byle jakiej, bo sięgającej połowy dziewiętnastego wieku, a w całą sprawę zamieszany jest sam Adam Mickiewicz.

Kto jest mordercą?

Czy bywają klątwy gorsze niż miłość?

Magia dnia zadusznego w siedlisku, klątwy, upiory, zjawy, szeptuchy, morderstwo, podrzucanie zwłok, atak Amora – wszystkie puzzle tej tajemniczej układanki w końcu trafią na swoje miejsce dając nam klimatyczną, intrygującą i inteligentną komedię kryminalną dopracowaną w każdym calu.

Nic tylko zapiąć pasy i ruszyć w podróż pełną ciekawych zdarzeń i mnóstwa wrażeń do Babiboru. „Miłość i inne klątwy” sprawi, że jesienny wieczór zamieni się w pełną śmiechu ucztę.

Polecam❤.

Zakończenie rozbudza apetyt na ciąg dalszy…

„Miłość i inne klątwy” to drugi tom z serii „W siedlisku”, po który zdecydowanie warto sięgnąć.

Wracamy do niewielkiej wsi na Podlasiu, gdzie ewidentnie kobiety rządzą światem, zabobony są nadal aktualne, a morderstwa pojawiają się w najmniej spodziewanych momentach. Małgorzata Starosta ma niesamowitą umiejętność połączenia kryminału z komedią. Chociaż czuć zgrozę, to jest ona otoczona taką dawką satyry, że nie sposób się nie śmiać.

Spora ilość postaci, które są nietuzinkowe i bardzo charakterystyczne. Skomplikowana zagadka, którą można (choć z marnym skutkiem ;) ) próbować rozwiązać samemu. Język i dialogi, które przenoszą nas na Podlasie. No i to bijące z każdej strony poczucie humoru, które sprawia, że uśmiech nie schodzi z twarzy.

To połączenie sprawia, że czas spędzony z tą książką to świetna rozrywka.

Nie myślałam, że komedie kryminalne mogą mi się tak podobać, a po książki Małgorzaty Starosty mogę sięgać w ciemno. Czy kogoś tu jeszcze trzeba namawiać, żeby sięgnął po twórczość autorki? Mnie na pewno nie :D i już czekam na trzeci tom.

Nie taka klątwa straszna, jak ją wypowiadają?

„Powiem wam, że wy nie jesteście tak całkiem normalne… Materiał na książkę jak się patrzy”.

Kto by pomyślał, że w już nienowo zamieszkałym siedlisku, ze skrzypiącą furtką-kabałą-antywłamaniówką, drzwi wciąż nie będą się zamykały!

Basia, Ala, Julka i Lilka znów o nasze czytelnicze humory zadbały. Dopilnować również muszą nasze bohaterki swój przybytek ukochany. Tu uprzątnąć, tam odświeżyć, zanim zacznie w zimę śnieżyć. Nim jednak pojawią się tam nowi goście, urok jesiennej aury na Podlasiu, gdzie o gusłach się nie dyskutuje, zakłóci przypadkiem Zielony Kapturek z warkoczem oraz.. straszydło. Najbardziej ten ostatni, gdzie jedni mu wzrostu, a inni skrzydeł dodają, zaniepokojonym babiborzanom spędza sen z powiek.

Teraz wieś niespokojna, teraz wieś niewesoła. Czy zgromadzenie ludowe z powodu upiora romantyczny dramat odwoła?

„Nie uprzedzajmy jednak faktów, wszak najpierw musi zrobić się ciemno i głucho”.

Kiedy nagle zrobiło się głośno! Gdyż, ponieważ tegoroczne widowisko zamieniło się w mordowisko.

Czy wiejska brygada antykryminalna na czele z policją znajdzie winnego

zamieszania teatralnego?

W drugim tomie pt. „Miłość i inne klątwy” z cyklu „W siedlisku” na bazie słowiańskich tradycji i obrzędów, wykorzystując przy tym przedstawicieli epoki romantyzmu, autorka stworzyła magiczny, komediowo-dramatyczny spektakl, którego nie ma się dość. Niech on ubarwi wam jesień (tu nie ma co ukrywać, czasem krwawą) i pokaże prawdziwe wiejskie życie (w Szynku Szymczakowej nawet wieśniacze). Mi sprawił tyle przyjemności, że w tym miejscu chciałabym być (nie tylko piernikówka z wkładką mnie przekonała). Niech ta historia nie będzie miała końca. Bo jakże cudownie było wrócić do Siedliska. Jakże umiejętnie Starosta znów owinęła mnie wokół palca. Jakże potrafiła słowem i tym niezwykle życiowym kwartetem kobiecym i dziadami urozmaicić czas. Jakże zauroczyła znajomym już stylem, filologiczną przyjemnością, fantastycznie ubierając całą historię we folklor i humor.

Polecam!