Dziedzic podziemia Tom 3. Oblicze diabła

To już trzeci tom Dziedzica Podziemia i zarazem ostatni. W tym tomie Grigoriy musi lecieć na Sycylię by spotkać się ze starszyzną i przedstawić swoją sytuację. W tym czasie główna bohaterka w Warszawie musi borykać się z niemałymi problemami. Prawie na każdym jej kroku coś się dzieje i wpada w tarapaty, a dziwnym trafem ochroniarze Grigoriyja nie mogą jej upilnować. Ktoś czyha na życie Catriony. Tylko, kto to może być? Sprawy się jeszcze bardziej komplikują, gdy w ręce Cat trafia tajemniczy pierścień.

Co to za pierścień? Czy rosyjski diabeł przekona Starszyznę? Oraz czy Catriona i Grigoryj spędza resztę życia razem?

Koniecznie przekonajcie się sami.

Muszę stwierdzić, że ta część była chyba najlepsza ze wszystkich. To ile rzeczy się działo w tej części, tego to się kompletnie nie spodziewałam. Niemalże w każdym rozdziale działo się coś, co sprawiało, iż byłam w niemałym szoku.

W tej części niestety żegnamy się z dużą ilością bohaterów, jednak coraz bardziej skupiamy się na dwóch głównych postaciach. Jeszcze bardziej zagłębiamy się w historię Grigoriyja, ale również Catriony. Poznajemy wiele sekretów i tajemnic. Bohaterowie zmagają się również z tym, że nie zawsze mogli liczyć na pomoc nawet tych najbardziej zaufanych osób.

Książkę czyta się naprawdę bardzo szybko, bo przez to, iż na każdym kroku coś się dzieje w sprawia, że nie można jej odłożyć, bo chcę się tylko czytać i czytać.

Była jedna rzecz, która moim zdaniem była troszeczkę już przekombinowana, jednak no nie mogę wam zdradzić, o co chodzi, bo to byłby zbyt duży spoiler. Ale jeśli ktoś już czytał tę książkę to chętnie napiszę, o co mi chodzi wiadomości prywatnej. Uważam, że ta seria jest naprawdę bardzo dobra i trochę szkoda, że to był już ostatni tom.

Tak, ta recenzja może i jest o książce mafijnej, w której akcja dzieje się w naszym kraju. Możecie się zastanawiać, dlaczego znowu mafia, ale co poradzę, że to lubię i jeszcze mi się nie znudziło? Poza tym jest to trzeci tom cyklu Dziedzic podziemia, więc za nic na świecie nie mogłam przegapić, aby dowiedzieć się, co dla głównych bohaterów zaplanowała autorka. „Szept diabła” był pierwszym tomem cyklu, a zarazem pierwszą powieścią Moniki Nerc. „Dziedzic podziemia. Pocałunek diabła” to drugi, w końcu przyszła pora na „Dziedzic podziemia. Oblicze diabła” powieść, na którą czekało wielu czytelników. Jesteście ciekawi, jak poradziła sobie autorka z tą książką?

W „Dziedzicu podziemia. Obliczu diabła” naszej bohaterce, Catrionie grozi niebezpieczeństwo. Chociaż Giovanna nie żyje, dziewczyna ogląda się nerwowo za siebie, nic nie jest tak, jak powinno być. Grigoriy nie może stać bezczynnie i patrzeć, jest człowiekiem czynu, dlatego postanawia wyjechać do Włoch. Sporą szansą na utrzymanie Catriony przy życiu jest spotkanie ze Starszyzną, jeśli ich przekona, może zgodzą się na to, aby zająć się ojcem Catriony. Życie kobiety wręcz wisi na włosku, za każdym razem może się wydarzyć coś tragicznego, w wyniku zamachu ginie ktoś jej bliski. Tajemnice przeszłości wychodzą na jaw zagrażając przyszłości i jej uczuciu, które żywi do Grigoryia. Czy dla bohaterów jest szansa na szczęśliwe zakończenie? Czy kobiecie uda się przetrwać, a może stanie się ofiarą zamachu? Kim tak naprawdę jest Catriona? Komu zależy na tym, aby para się rozstała?

„Dziedzic podziemia. Oblicze diabła” jest zwieńczeniem cyklu Dziedzic podziemia, wszystko zostało dopięte na ostatni guzik i należy myśleć o tym, że to pożegnanie z bohaterami. Ta cześć trylogii jest równie ciekawa i emocjonująca, co poprzedniczki. Muszę Wam powiedzieć, że Monika Nerc w żadnym wypadku niczego nie ułatwia swoim bohaterom, niczym kat czuwa nad nimi podsyłając im kłody pod nogi, aby jednocześnie w pewien sposób wzmocnić ich relację. Jeśli będą w stanie przetrwać takie problemy to jestem pewna, że nic nie będzie im straszne. „Dziedzic podziemia. Oblicze diabła” to przede wszystkim opowieść o miłości i o tym, że warto o nią walczyć. Autorka potrafi wywieść czytelnika w pole, stosuje zwroty akcji, zaskakując i jeszcze bardziej podsycając zaciekawienie książką. Monika Nerc stworzyła brutalny świat, pełen agresji, w którym wykiełkowało silne uczucie.

Ostatni tom o mafiozie który rządzi Warszawa. Wiele tajemnic i intryg zostaje wyjaśnionych, wszystkie elementy układanki trafiają na swoje miejsce.

Od pierwszego tomu uwielbiam twórczość autorki i kończąc jeden tom, marzyłam od razu o kolejnym. Tak też było i teraz, tylko że teraz miałam problem aby wkręcić się na początku w historię, bo jak wiadomo najlepiej czytać wszystkie tomy na raz. Jednak im dłużej czytałam tym bardziej powracały wspomnienia poprzedniego tomu i to co się działo sprawiło że czytając ostatnie strony poczułam smutek. To już koniec historii Diabła i uroczej kochającej pączki Catriony. Historia Grigorija i Catriony była pełna wzlotów i upadków, a to co zaserwowała nam autorka w tym tomie, kompletnie mnie zaskoczyło.

Historia tak zakręcona, że czytając otwierałam szeroko oczy i wprost wszystkie tajemnice które zostały odkryte mną wstrząsnęły. Uhh działo się i to nie mało. W książce oczywiście dawkę humoru dostarczał Staruszek, który wprost rozbrajał każda napięta atmosferę. Uwielbiam gościa!

Ale końcówka książki sprawiła, że prawie pękło mi serce! A epilog? Uuu to autorka dała czadu, do praktycznie ostatniej chwili trzymała w niepewności.

Świetna seria i mega polecam ❤️

Związek Catriony i Grigoriya jest skomplikowany. Dzieje się wiele przez co muszą się rozdzielać i żyć osobno.

Gdy bohaterowie nie są razem to życie Catriony jest zagrożone i dochodzi do zamachów na nią.

Grigoriy walczy o jej bezpieczeństwo i jest w stanie zrobić wszystko dlatego wyjeżdża do Włoch i walczy o jej ochronę.

Ale pomiędzy wydarzeniami ciągle pojawiają się nowe sekrety i tajemnice. Każdy sekret zmieni ich postrzeżenie na przeszłość. A każda znacząca dla nich osoba może okazać się kimś innym.

Zdecydowanie to mój ulubiony tom. Czytałam z takim zapałem ze oderwać się nie mogłam. Całym sercem oddałam się w tą książkę.

Pan ziółko doprowadził mnie do takiego śmiechu ze zrywałam boki.

Autorka zagwarantowała nam humor ale również nie zapomniała o smutku.

Pojawiły się u mnie łzy. Jak Autorka to rozegrała byłam w szoku.

Szokująca, zaskakująca i pełna zwrotów akcji historia.

Jest mi smutno że to już koniec tej historii, ponieważ bardzo zżyłam się z bohaterami a Grigoriy skradł moje serce ❤️

"Dziedzic Podziemia. Oblicze diabła" Moniki Nerc to książka, którą po prostu musiałam przeczytać i poznać zakończenie całej historii. A jednocześnie wiedziałam, że trudno będzie rozstawać się z bohaterami, wiedząc, że nie będzie ciągu dalszego.

Poprzednie tomy czytałam stosunkowo niedawno, więc pamiętałam wszystkie wydarzenia, których bezpośrednią kontynuację otrzymujemy w trzecim tomie.

Akcja zdecydowanie przyspiesza, ciągle ktoś ginie, a ja przez cały czas boję się o zdrowie i życie bohaterów, oraz zastanawiam się, czy w końcu będą razem.

Nie brakuje również paru zaskoczeń. Zwłaszcza w ostatnim rozdziale.

Gratuluję autorce i jestem pełna podziwu, że w tak młodym wieku potrafiła stworzyć historię, która skradła serca już wielu wiernych czytelniczek.

📖 Miłość nie rozwija się za sprawą naszego wyboru, ale za sprawą przeznaczenia.📖

„Dziedzic podziemia. Oblicze diabła” to książka, na którą czekałam z utęsknieniem i odliczałam dni do premiery. Czy jednak zakończenie całej tej trylogii wbiło mnie w fotel, a może jednak rozczarowało? Zapraszam na krótką opinię.

Zapraszam na krótką opinię.

Po piętrzących się w trybie światła pytaniach i wątpliwościach w „Pocałunku diabła” w końcu otrzymujemy odpowiedzi i rozwiązania pewnych zagadek. Mimo iż w tej części wcale nie brakuje kolejnych głęboko skrywanych tajemnic, które w najmniej oczekiwanym momencie ujrzą światło dzienne. Mamy niebywałą możliwość poznania i przede wszystkim zrozumienia niektórych bohaterów. Ich przeszłość jak się okazuje, nigdy nie była usłana fiołkami, a to, co przeszli nie każdy umiałby przetrzymać. Ta część to prawdziwy roller coster, nie ma możliwości, aby się przy niej nudzić. Pełno w niej nieoczekiwanych zwrotów akcji, kolejnych zdarzeń, które z prędkością światła próbują zmiażdżyć bohaterów i unicestwić ich misterne plany. Książka wciąga i pochłania czytelnika z każdą kolejną przeczytaną stroną, nie daje się jej odłożyć nawet na moment. Koniecznie musimy wiedzieć, czy plan Grigorija się powiedzie? Czy Catriona wyjdzie z tego cało? Czy uda się jej ocalić ukochany warsztat? Kim tak naprawdę był Dariusz? Co z Niną i Sergiejem? Na te i inne pytania odpowiedzi znajdziecie, oczywiście sięgając po tę lekturę.

Lekki smutek zdecydowanie ogarnia czytelnika, gdy dochodzi się do zakończenia i trzeba pożegnać się z bohaterami, prawda? Patrząc z perspektywy osoby, która zna całość losów Catriony i Grigorija, muszę przyznać, że autorka stworzyła coś innego i nieanalnego. Pomimo iż romanse mafijne w ostatnim czasie zalewają nas z każdej strony (mnie osobiście to nie przeszkadza) to gratuluję odwagi, pomysłu i przygotowania. Nie jest to cukierkowa historia o złym chłopcu bawiącym się w złego mafioza. Może czasami pewność siebie tego Diabełka była nie do zniesienia i wręcz irytująca, ale był wyraźną i charakterystyczną postacią. Miłość go nie oślepiła i nie zrobiła z niego ciepłych klusek, nie osłabiła a wręcz przeciwnie, dała prawdziwego kopa do działania i sięgnięcia tego, o czym marzył. Autorka zaskoczyła mnie również postaciami drugoplanowymi, którzy idealnie nadali prawdziwego smaku całej trylogii. Gratuluję również znajomości motoryzacji, czyżby to był jakiś ukryty talent?

Jeżeli macie ochotę na interesujące książki o mafii i to w naszej rodzimej Warszawie, to koniecznie dajcie szanse Dziedzicowi Podziemia. Ja ze swojej strony bardzo Was do tego zachęcam.

„Czasami to, co wydaje się nam prawdziwe, jest wyłącznie mistyfikacją”.

Grigoriy musi udać się o Włoch, ma zamiar stanąć przed Starszyzną, zrobi wszystko, aby chronić Catrionę, która stała się jego słabym punktem i światełkiem w mrocznym, pozbawianym uczuć życiu. Nie cofnie się przed niczym, aby dziewczyna była bezpieczna. Czy mu się uda? Pozostawiona w Warszawie Catriona, musi mierzyć się z różnymi przeciwnościami i wątpliwościami. Ktoś próbuje zachwiać jej wiarę w Grigoriya i wzbudzić w niej wątpliwości, co do szczerości jego uczuć. Dochodzi do zamachu, w którym przez przypadek ginie jej przyjaciel, a celem była ona. Co jeszcze się wydarzy, czy ta trudna miłość ma szansę na spełnienie?

Catriona i Grigoriy to ludzie pochodzący z zupełnie różnych światów. Ich spojrzenie na świat, postrzeganie dobra, czy zła całkowicie się różni. A jednak nie mogą bez siebie istnieć… Akcja powieści toczy się dynamicznie i intryguje rozwojem wydarzeń. Fabuła dotyka pokomplikowanych relacji międzyludzkich, a w tle złowieszcza, niebezpieczna mafia. Autorka z łatwością oddaje emocje, jakie targają naszymi bohaterami, robi to z empatią, zadziornym pazurem, szczerze i realnie. Wraz z rozwojem wydarzeń rośnie niepokój i nerwowe napięcie. Stopniowo odkrywane tajemnice z przeszłości jeszcze potęgują te wrażenia. Catriona i Grygoryi do obojga poczułam sporą sympatię, choć były chwile, gdy wzbudzali moją irytację. Na uwagę zasługuje Staruszek jego miłość i oddanie dla Catriony i jej rodziny. Jego cięte riposty wywoływały mój szczery uśmiech – niesamowity facet. I Vincenzo, cóż za skomplikowany i nieprzeciętny facet. Z przyjemnością przeczytałabym o jego losach...

Brutalny, pełen agresji, niebezpieczny mafijny świat. Ludzie, którzy nie wiedzą, co to dobro, szacunek, ludzki los jest im całkowicie obojętny, zrobią wszystko dla zysku, władzy. Wykorzystanie dla swoich chorych ambicji niewinnych dzieci, handel żywym towarem - przerażające. Grigoriy odsłania przed nami swoją przeszłość, to, co doprowadził do tego, że stał się tym, kim jest. Tajemnice z przeszłości wiele wyjaśniają, nie są to przyjemne rzeczy. Bezwarunkowa miłość do dziecka, strach przed ojcostwem. Piękno prawdziwej przyjaźni i przyjaźń, która okazuje się nic nie warta. Jakie to przykre. Ogromny ból, niepewność, chwile zwątpienia, a z drugiej strony ogromna siła i zaufanie. Wzajemna fascynacja, pożądanie, miłość, która zniesie i wybaczy dużo, bardzo dużo.

Rewelacyjny romans mafijny, który wciąga, wzbudza ogromne emocje i całkowicie odrywa od realnego świata. Ostatni tom serii ponownie przeniósł mnie w mafijny świat, a obok piękno prawdziwego uczucia, które nie powinno się przydarzyć. Jednak wbrew wszystkiemu i wszystkim rośnie w siłę, nabiera rozpędu, zniesie i pokona wszystkie przeciwności. Bardzo polecam całą serię :)