Figuracje braku i nieobecności

Poetyckie świadectwo historii prywatnej, generacyjnej i narodowej, ale rozegrane z typowym dla autora ironicznym (choć zawsze ciepłym!) dystansem. Podróż po kręgach kulturowych, które jako tłumacz Zadura przyswaja polszczyźnie (Ameryka, Węgry, Ukraina), a zarazem bycie zawsze w domu, zawsze w swojej (krytykowanej tu, a jakże!) biało-czerwonej ojczyźnie. Tom wciągający bardziej niż doniesienia z sekcji zabójstw – i znacznie od nich mocniejszy!

Poezja Stefana Hertmansa jest przepojona melancholią. W jego debiucie poetyckim widać wpływy niemieckiego ekspresjonizmu i Paula Celana, jednak z biegiem lat jego twórczość stała się bardziej intymna i zmysłowa. W 2016 roku Hertmans został zaproszony do wzięcia udziału w akcji Poetry’s Week Bookshop Gift. Specjalnie z tej okazji przygotował krótką antologię swoich erotyków – któ re on sam woli nazywać wierszami o miłości. W jego poezji można znaleźć „klątwy” i „nawiedzenia”, liczne akcenty erotyczne, ciepłe cynamonowe paluszki i chłodne ostrygi, pożądanie i czułość, ale również samotność i pożegnanie. Są „gorące szony” i twarde ramiona – także jaszczurki śpiące nos w nos. W tych mocnych obrazach i pięknych wersach kryje się cał...

W poetyckiej serii „Mozaikowej” PIW-u prezentujemy nowy tom wierszy Krzysztofa Gryko, poety, muzyka i tłumacza. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim i muzykoterapii na UMCS w Lublinie. W 2000 r. nominowany do nagrody głównej w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Jacka Bierezina w Łodzi. Zadebiutował w 2002 r. tomem poetyckim Godziny szczytu (Biuro Literackie). Poza tym wydał jeszcze trzy zbiory wierszy: Poślizg (2010), Rezonans (2016) i Kontrapunkt (2017). Wiersze, eseje, prozę oraz recenzje publikował m.in. w „Twórczości”, „Zeszytach Literackich”, „Czasie Kultury”, „Akcencie”, „Kwartalniku Artystycznym”, „Odrze” i „Kresach”. Autor przekładu z języka hiszpańskiego powieści Francesca Mirallesa Retrum Kiedy byliśmy mart...

Jest to książka o przemocy będącej udziałem marynarzy, żołnierzy, kochanków, księży, osób, które się nienawidzą, osób, które się przyjaźnią lub osób, którym wszystko jest obojętne. Jest to książka o przemocy, jaką stosują zmarli w stosunku do żywych, autorytety moralne wobec swoich poddanych, gwiazdy muzyki pop wobec swoich fanów.

Wysoka łączliwość. Szkice o poezji współczesnej to długo wyczekiwana, debiutancka książka krytycznoliteracka Pawła Kaczmarskiego, która stanowi wybór z tekstów opublikowanych w latach 2010-2018. W znakomitej większości są to teksty z zakresu krytyki polskiej poezji. „Dołączyłem do nich też mały wybór tekstów metakrytycznych (a może lepiej: polemicznych i okołokrytycznych), dotyczących kondycji i funkcji krytyki literackiej dziś. Jest więc poniższa książka opowieścią o tym, co działo się w polskiej poezji w – powiedzmy w przybliżeniu – drugiej dekadzie XXI wieku” – zapowiada autor. Dopowiedzmy: w znacznej mierze jest to opowieść o tym, co działo się w polskiej poezji pod względem jej tzw. zaangażowania. W Wysokiej łączliwości znajdują...

Wrocławski krytyk zebrał tu teksty, które ukazały się wcześniej jako osobne szkice bądź recenzje towarzyszące premierom kolejnych omawianych książek. Dlatego zamiast gruntownych uogólnień książka oddaje głos poszczególnym autorom, ich poetykom i strategiom. Bohaterami zbioru są więc m.in. Tomasz Bąk, Kamila Janiak, Kira Pietrek, Kamil Brewiński, Piotr Przybyła, Ilona Witkowska, Dawid Mateusz oraz wielu innych, wśród których najważniejsze miejsce zajmuje Konrad Góra, poeta, któremu autor towarzyszył w każdym kolejnym tomie.

„W tej chwili jest to instytucja, której znaczenie trudno ująć w kilku słowach czy też wjakimkolwiek podręcznym pojęciu (…). Jest to instytucja, która jako jedna z niewielu wpoważny sposób traktuje de­biutantów i pracuje znimi, doprowadzając do publikacji interesujących książek, zaprzątających potem uwagę jurorów najważniejszych nagród w Polsce. Kolejne tomy opiekunów tej młodzieży, Marty Podgórnik, Joanny Mueller iRomana Honeta, tworzą historię współczesnej poezji. Jednocześnie te same autorki iautorzy zaangażowani są we wszystkie warsztatowe i edukacyjne działania Biura”. – Karol Maliszewski, Biuro Literackie: rok po roku „Czytając poszczególne szkice poświęcone poetom publikującym w Biurze Literackim, nie sposób nie zastanawiać się, cz...

Tom poezji Jacka Bieruta. „Tom, to, jak sądzę, wyrazisty, mocniejszy od debiutanckiej (a był to raczej późny debiut) Igły, łączący się wyraźnie poprzez wizję świata i stosunek do niej - z prozą pisarza”. – Łukasiewicz Jacek

Piotr Janicki i Adam Kaczanowski to poeci reprezentujący roczniki 70. Pierwszy jest laureatem Nagrody Literackiej Gdynia (2015), drugi Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2019), jednak częściej do nagród byli nominowani niż je otrzymywali. Na potrzeby wspólnie napisanego poematu lubią patrzeć na siebie jak na „czworonoga, coś pomiędzy labiryntodontem a gankiem, i jeszcze chustką”. Sam tekst z kolei stanowi nieco zwariowaną podróż przez rzeczywistość, czerpiącą z rozmaitych stylistyk i gatunków, celnie punktującą otaczające nas absurdy, ale też mogącą wywoływać pewien dyskomfort, gdy autorzy pochylają się nad niedorzecznością i niekonsekwencją ludzkich postaw. Spis treści, poza walorami literackimi, powinien też dostarczyć dużo przyjemności uw...

`Moim zdaniem literatura nie ma być usługowa wobec ideologii, wobec jakiejkolwiek nauki, wobec jakiejkolwiek filozofii. Literatura ta, która ma znaczenie, jest poznaniem artystycznym, poznaniem autonomicznym i wobec tego kwestie oceny artyzmu literackiego są szalenie skomplikowane. Bo ja muszę w zgodzie z sobą, z moimi przekonaniami filozoficznymi, z całym moim doświadczeniem literackim, ja muszę po prostu każdorazowo, indywidualnie rozstrzygać, czy to poznanie przez artyzm jest wartościowe, czy niewartościowe, czy ono coś obiecuje, czy niczego nie obiecuje, to jest sprawa trudna, ja tutaj nie mam żadnych innych narzędzi i nie mogę mieć przy mojej filozofii literatury niczego poza moim doświadczeniem. ` Henryk Bereza

Interpretacja, jak twierdzi Jonathan Culler, „niczym większość czynności umysłowych bywa interesująca tylko w przypadkach skrajnych”. Teza ta nie dotyczy wyłącznie odważnych modeli lektury, ale i samych koncepcji interpretacji, które muszą nadążać za zmieniającymi się estetyczno-społecznymi konfiguracjami; ich zasadniczą część stanowi sztuka wraz z całym jej polityczno-instytucjonalnym zapleczem. Interpretacja – może szczególnie dzisiaj – uwzględnia więc miejsce, z którego mówi autor(ka) i jego (jej) podmiot: kulturową, społeczną, polityczną, płciową pozycję, jaką zajmuje on (ona) wobec rzeczywistości. Dominujące dzisiaj koncepcje interpretacji obejmują zatem różne sposoby rozumienia rzeczywistości – a właściwie wzajemnych relacji rzecz...