Pułapka diabła Tom 2. Uwikłana

Anna jest więźniem. A ten kto ją pilnuje wyrządził jej największą krzywdę. Jej tożsamość wychodzi na jaw a do okola sami niebezpieczni ludzie. Szef mafii postanawia odbić kobietę.

Zacznijmy od tego za Autorka na dzień dobry przedstawia nam bohaterów, lista jest spora ale z dokładnym wyjaśnieniem. Czytając na początku trochę się gubiłam bo pierwszy tom czytałam już dawny czas temu. No i ściągawka z pierwszych stron mi pomagała.

Rozdziały mamy długie, ale historie poznajemy z każdej perspektywy. Dobrze rozbudowane opisy oraz dialogi. Nie czułam tu niepotrzebnych przedłużających fragmentów. Kolejny plus wielu bohaterów to jest to że na pewno któryś przypadnie nam do gustu. Ja uwielbiałam historie z perspektyw dziewczyn. Książka pomimo swojej grubości czyta sie fajnie. Mamy kryminał, mamy mafię oraz romanse i uczucia. Emocji nie zabraknie ale również znajdziemy humor Autorka w dialogach wcisnęła dawkę humoru :) No ja Diabełka uwielbiam. A w tych okładkach jestem zauroczona. Dla osób które nie wiedzą na jaki gatunek mają ochotę to ta książka jest istna rozkoszą znajdziemy w niej wszystkiego po trochu.

Ależ ja czekałam na premierę tej powieści, jak dawno na żadną książkę! Sylwia Brataniec bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie pierwszą częścią swojej serii, zupełnie nie spodziewałam się, że będzie ona tak dynamiczna, intrygująca i zaskakująca niemalże na każdym kroku. Innymi słowy - to była piekielnie mocna, dobrze napisana historia, więc obok kontynuacji nie mogła przejść obojętnie.

Plusem twórczości Brataniec jest jej styl. Pisze lekko, ale dosadnie. Bawi się w szczegóły, ale mają one konkretne uzasadnienie w fabule. Nie ma więc przegadanych stron, nie ma nic nie znaczących faktów, ponieważ wszystko w tej książce ma swoje miejsce i nawet jeśli na początku czytelnikowi wydaje się, że jest inaczej, to im dalej w fabułę, tym wszystko mocniej się ze sobą łączy.

Druga część jest ścisłą kontynuacją wydarzeń z poprzedniego tomu, więc między innymi dlatego tak bardzo wypatrywałam kontynuacji. Musiałam dowiedzieć się co dalej dzieje się z Anną i jak poradzi sobie ze wszystkim jej złamane serce. Mafia, mordercy, brudne porachunki i liczne sekrety to chleb powszedni w jej życiu, ale w tak niebezpiecznej sytuacji znalazła się pierwszy raz. Czy uda się jej wyjść z tego cało? Napięcie sięga zenitu, czytelnik z fascynacją śledzi losy bohaterki, którą uwielbia się od pierwszych stron a całość aż pęka od nagromadzonych emocji.

Skoro Anna trafiła w sam środek tej trudnej sytuacji przez źle ulokowane uczucia możemy mówić o powieści romantycznej? Nie do końca. Motyw romantyczny jest tutaj kluczowy i bez niego nie moglibyśmy iść dalej, ale na pierwszym planie przede wszystkim stoi świetnie skonstruowany thriller z odpowiednią atmosferą i dynamiką godną występujących tu pościgów czy prawdziwych niebezpieczeństw. Nie będę jednak opisywać Wam fabuły, nie zdradzę co wydarzyło się dalej. Dodam jedynie, że Rick z Danem porządnie namieszają a zagadka morderstwa stanie się dla wszystkich punktem przełomowym.

Drugi tom trzyma poziom a nawet podnosi poprzeczkę znacznie wyżej. "Pułapka diabła" wciąga w wir niebezpiecznych sytuacji, miłosnych uniesień oraz morza kłamstw, które są motorem napędowym dla całej tej historii. Czekałam z wielkimi nadziejami a Sylwia Brataniec wszystkie je wypełniła emocjami, wspaniałymi bohaterami oraz pędzącą na złamanie karku akcją od której nie sposób się oderwać. Jestem pod ogromnym wrażeniem po raz drugi!

Bywa z cyklami, że nie zawsze kontynuacja jest tak samo dobra, jak tom poprzedni. Byłam ciekawa, jak Sylwia Brataniec po oszałamiającym debiucie da radę z Uwikłaną #2. Poprzeczkę ustawiła sobie bardzo wysoko, a kilka wątków naprawdę ciekawiło i kuło jak drzazga pod paznokciem, bo wariantów rozwiązań mogło być kilka.

Ponownie spotykamy zadziorną, krnąbrną i pyskatą Annę Rodan. Jak zwykle ma kłopoty, ale te sercowe okazują się najmniejszym problemem, gdy oddech śmierci czuje na karku. Kto jest przynętą, kto ofiarą a kto prawdziwym celem? Kto łaknie największej zemsty? Najważniejsze pytanie, które stoi przed wszystkimi bohaterami książki to: Komu można zaufać? Znalezienie na nie odpowiedzi to dla nich kwestia życia lub śmierci. Rozgrywki gangsterskie i policyjne przypominają trochę grę w szachy. Wszyscy muszą przewidzieć kilka ruchów do przodu i jak na nie może odpowiedzieć przeciwnik. A tymczasem Diabeł zastawia pułapkę… A może to jakaś inna gra, której zasad jeszcze nikt nie rozwikłał?

Ponownie zagłębiamy się w specyficzny, złożony świat wykreowany przez Autorkę. Świat pełen kłamstw, mrocznych sekretów, fałszywych tożsamości, mniej lub bardziej oczywistych powiązań. Czułam się, jakbym weszła do labiryntu i nie mogła odnaleźć wyjścia. Czy mi się podobało? Bardzo! Pasuje mi takie żywiołowe powiązanie kryminału, sensacji i mafijnego romansu. Dynamiczna akcja nie pozwala się oderwać od książki nawet na minutę, a manipulacyjna gra głównych bohaterów sprawia wrażenie poplątania z pomieszaniem. Czytając, niczego nie jest się pewnym. Intryga wielowymiarowa i zawiła. Jestem pełna podziwu, że Autorka sama się nie zagubiła w tym kłębowisku, jaki zaserwowała czytelnikom.

O ile pierwszy tom zrobił na mnie spore wrażenie, o tyle drugi jest według mojej oceny znacznie lepszy. Może dlatego, że mniej w nim romansu a więcej sensacji i porachunków mafijnych (zawsze miałam słabość do „Chłopców z ferajny”). Może, dlatego, że policyjne śledztwo nabrało w końcu kolorów, a może dlatego, że każdy z wielu bohaterów był wyrazisty, bezwzględny, groźny, ale co do niektórych można było poczuć nić sympatii. Sylwia Brataniec miała świetny pomysł rozsupłania kilku dręczących wątków z poprzedniego tomu i jednoczesne wycyzelowane wprowadzenie paru nowych równie tajemniczych i mrocznych. Byłam pod wrażeniem bardzo dobrego wykonania.

Ostrzeżenie dla osób, które ostrzą sobie zęby na ten tytuł. Uważam, że akurat w tym cyklu najpierw bezwzględnie trzeba uważnie przeczytać poprzednią część tj. „Diabeł tylko się uśmiechnął”. Inaczej można nie tylko się pogubić w skomplikowanych kreacjach i relacjach dużej ilości bohaterów, co nie odnaleźć się w kontekście, w intrydze i tym samym zepsuć sobie czytelniczą zabawę. A naprawdę jest co czytać i nad czym wysilać szare komórki. Zakończenie zostawia niedosyt i będę niecierpliwie czekać na kontynuację.

Pierwsza część trylogii „Uwikłana” wywarła na mnie duże wrażenie, jednak „Pułapka diabła” jest w moim odczuciu jeszcze lepsza. Nazwa cyklu idealnie oddaje fabułę powieści, w której losy głównej bohaterki gmatwają się czasami wręcz nieprawdopodobnie, a akcja gna do przodu nie pozwalając na chwilę nudy.

Część druga jest kontynuacją wątków rozpoczętych w pierwszym tomie, i ze względu na to, ale również gąszcz bohaterów, koniecznie trzeba rozpocząć lekturę od początku, by nic nie stracić w jej odbiorze. Tym razem fabuła dostarcza niesłabnącego napięcia, skoków ciśnienia, ale również chwil wzruszenia. Momenty niosące niebezpieczeństwo przeplatają się z pełnymi emocji relacjami bohaterów i chwilami erotycznych uniesień. To co bohaterowie, ale i czytelnik, brał za pewnik po lekturze części pierwszej, nagle okazuje się jedynie świetnym kamuflażem i sprytnym oszustwem, a nie każdy okazuje się tym za kogo się podaje.

Pytania, których ogrom nasuwał się po lekturze części pierwszej, zaczynają stopniowo zyskiwać odpowiedzi. Aż byłam zdziwiona jak wiele wątków zostało wyjaśnionych, ile tajemnic, również tych z przeszłości wypłynęło na powierzchnię. Autorka odsłania wiele kart, dzięki czemu zaczynamy rozumieć złożoność intrygi, jednak niektóre z nich pozostają ukryte, a dobranie kilku nowych sugeruje, że w kolejnej części również możemy spodziewać się wielu niespodziewanych zwrotów akcji.

Autorka znakomicie łączy wątki kryminalne z obyczajowymi, doprawiając je atmosferą mafijnych porachunków i walki o władzę. Nie każdy z bohaterów budzi sympatię, niektóre ich decyzje mogą szokować, czy irytować, jednak przekonująca kreacja sprawia, że angażujemy się w ich losy całym sercem. Jeśli lubicie powieści, których akcja trzyma w napięciu i powoduje szybsze bicie serca, to koniecznie sięgnijcie po cykl „Uwikłana”. A ja już wyczekuję części trzeciej, kończącej trylogię, życząc autorce niesłabnącej weny twórczej.

Pamiętam jak dziś, jak pod koniec października pisałam recenzję pierwszej części „Uwikłanej”. Moje zachwyty nie miały końca i z czystym sumieniem dałam jej wtedy 10, przez co książka „Diabeł tylko się uśmiechnął” trafiła od razu na moją półeczkę ulubionych książek. To co wtedy czułam pod sam koniec czytania, to szok, niedowierzanie i niesamowita irytacja, tym, że autorka w takim momencie zakończyła historię!! Z niecierpliwością wyczekiwałam kontynuacji, a gdy tylko autorka zaproponowała mi patronat nad „Pułapką diabła”, nawet się nie zastanawiałam! Wręcz skakałam z radości! Za co oczywiście Sylwii bardzo dziękuje! Czy kontynuacja trzyma poziom jedynki? Jak myślicie?

W większości przypadków, każdy czytelnik ma jakieś swoje oczekiwania co do książki, w momencie gdy zaczyna ją czytać, prawda? „Diabeł tylko się uśmiechnął” postawił dość wysoko poprzeczkę, przez co już od samego początku moje wymagania co do „Pułapki diabła” były dość wysokie. I wiecie co? Autorką przeszła samą siebie! To co dostałam w tej części, przeszło wszystkie moje oczekiwania! Zostałam zmiażdżona! Cała ta historia jest tak zawiła i tak idealnie skonstruowana, że mój mózg momentami mocno się przegrzewał. Wydarzenia, które miały swój początek w jedynce, po części zostaną tu wyjaśnione, a to czego się dowiemy – wprawi Was w niemałe osłupienie ! Dlatego niemożliwym jest przeczytanie „Pułapki” bez znajomości jej poprzedniczki!!

Już od samego początku zostajemy wciągnięci w grę, w której nie wiadomo kto jest tym dobrym, a kto złym. Jeśli myślicie, że akcja w tej książce, będzie rozwijać się stopniowo i powoli, to nic bardziej mylnego. Tu co chwilę, autorka bombarduje nas takimi rewelacjami, że ja osobiście, musiałam czasem coś dwa razy przeczytać, bo nie dowierzałam! Czytałam to z otwartą buzią, nieraz na wdechu, po czym łapałam się na tym, że nie oddycham. Nieraz też zaklęłam i miałam ochotę coś rozwalić… więc jeśli o mnie chodzi, ta książka dostarczyła mi tylu wrażeń i emocji, że długo o niej nie zapomnę… co więcej, nie pamiętam kiedy miałam tak ostatnio, że zaraz po przeczytaniu, chciałam zacząć książkę od nowa! I ta chęć mnie nie opuszcza do dziś :D – Sylwia coś Ty ze mną zrobiła ;)

Na uznanie zasługuje tutaj również kreacja bohaterów. Jest ich tutaj od groma. Pamiętam, że w jedynce trochę się w nich gubiłam, ale tutaj już na samym początku mamy rozpiskę, kto jest kim, co jest niezwykle przydatne ( widać, że autorka wzięła sobie do serca nasze spostrzeżenia po poprzedniej części ). Każdy z bohaterów, czy to agent ROCA, czy ktoś z mafii, czy nawet sama Anna i Rick, są tak świetnie stworzeni, tacy charakterni, pewni siebie, że nie sposób ich nie polubić. I choć Rick doprowadzał mnie do szału – delikatnie mówiąc, to naprawdę nie wyobrażam go sobie w innej roli niż w tej co jest :P Najlepsze w tym wszystkim jest to, że każdy z nich skrywa tajemnice, ma swój określny cel do osiągniecia i jest takim cholernym manipulantem, że ja naprawdę nie wiedziała kto mówi prawdę, a kto udaje dla osiągnięcia zamierzonego celu. Autorka zdecydowanie osiągnęła mistrzostwo, jeśli chodzi o samo wymyślenie tak zawiłej historii i wykreowanie tak świetnych bohaterów.

I na sam koniec, jeśli zastanawiacie się czy „Pułapka diabła” trzyma poziom poprzedniczki, to powiem, że NIE. Jest jeszcze lepsza! Dlatego muszę złożyć gdzieś wniosek o stworzenie 11 gwiazdki na lubimy czytać ( choć może lepiej poproszę o 12cie, bo obawiam się, że finał tej serii, doprowadzi mnie do zawału… ;) ) Zakończenie tej historii pozostawiło w mojej głowie spustoszenie i oczywiście (czego się spodziewałam) kaca książkowego. Wypatruje już trzeciej części, choć nie wiem jak przeżyje moment oczekiwania na nią… Premiera „Pułapki Diabła” już jutro, a ja Wam gorąco ją polecam! To zdecydowanie pozycja, której nie może zabraknąć w Waszej biblioteczce! #musthave #mustread obowiązkowo! ;)