Rycerz zakonu szpitalników (1) 1100-1306

Po wielkim zwycięstwie Saladyna pod Hattin z 1187 roku Outremer jak Europejczycy nazywali pozostałe katolickie enklawy na Bliskim Wschodzie nie było już zagrożeniem dla świata islamskiego. Tamtejsze elity wojskowe wolały żyć w pokoju, skupiając się w równym stopniu na handlu, co na obronie swych miejsc świętych. W tej pierwszej angielskiej pracy obiektywnie analizującej klasę rycerską Outremer, David Nicolle ukazuje bardzo wyważony i oparty na bogatym materiale obraz zachodnich rycerzy, którzy tak długo bronili państw łacinników.

Zmilitaryzowany zakon krzyżacki był jedną z najsławniejszych kongregacji braci-rycerzy, dorównując nawet szpitalnikom i templariuszom. Z początku zadanie rycerzy skupiało się na utrzymaniu państw łacinników na Bliskim Wschodzie, lecz utrata posiadłości ziemskich w tym rejonie w XIII wieku skłoniła zakon do wzięcia udziału w krucjatach nad Morzem Bałtyckim, wymierzonych w pogańskich Prusów, prawosławnych Rusinów oraz swego katolickiego sąsiada, Królestwo Polskie. Niniejsza praca omawia tę ciekawą grupę zmilitaryzowanych zakonników, przybliżając przy pomocy szczegółowych ilustracji oraz licznych fotografii wygląd, wierzenia oraz doświadczenia wojenne krzyżaków.

Polski husarz, to z pewnością jedna z najbardziej widowiskowych postaci w dziejach jazdy. Dla Polaków jest też czymś więcej symbolem uzasadnionej dumy z sukcesów militarnych i zaprzeszłej epoki, gdy Rzeczpospolita Obojga Narodów była (geograficznie) największym państwem w Europie, rozciągającym się od Bałtyku niemal po Morze Czarne. Husaria stała się legendą, lecz podobnie jak w przypadku wielu narodowych tradycji (np. szkockie tartany klanowe), sporo aspektów jej historii zostało w XIX wieku znacznie podkoloryzowanych. Oczywistym przykładem są husarskie skrzydła. Współcześni ilustratorzy zwyczajowo przedstawiają husarzy noszących parę ogromnych skrzydeł zaginających się nad głową. Tymczasem, tego typu skrzydła niemal nie występują w ikonografii z epo...

Przewaga wojskowa Anglików w Europie Zachodniej, która trwała od połowy XIV do początków XV wieku opierała się na taktyce defensywnej z wykorzystaniem łuku długiego. Broń ta, wyróżniająca się ze względu na jej użycie tylko przez Anglików, była zapewne jedną z bardziej skutecznych indywidualnych broni miotających późnego średniowiecza: strzały posiadały takie same zdolności penetracji, co współczesne naboje, a jej szybkostrzelność przewyższała jakiekolwiek używane przez Anglików formy broni palnej do czasu wprowadzenia do służby karabinu Lee Enfield na początku XX wieku.

Zakon templariuszy był wojskowo-religijną organizacją, która powstała w celu ochrony pielgrzymów i osadników w Ziemi Świętej. Sami templariusze wierzyli, że są wojownikami Boga, walczącymi w jego imieniu, dzięki czemu wypracowali sobie przerażającą reputację wśród sąsiednich władców muzułmańskich. Niniejsza praca została poświęcona mężczyznom, którzy dołączyli do zakonu i próbuje prześledzić ich motywy, skupiając się na walczących w Ziemi Świętej. W oparciu o ówczesne źródła, zapewnia ona skuteczny wgląd w życie codzienne wojowników od czasu ich przyjęcia w poczet braci, przez szkolenie, organizację w polu, po sposoby walki.

Wszystkie figurki Papo zostały zaprojektowane i opracowane we Francji, w celu łączenia nauki i zabawy dla dzieci. Figurki Papo są źródłem rozrywki, pobudzają dziecięcą wyobraźnię, co jest ważne dla ich rozwoju.Różnorodność postaci i wzajemne oddziaływanie różnych wszechświatów stymulują kreatywność i wyobraźnię. Dlatego tak często wykorzystywane są w metodzie Montessori.Figurki są ręcznie malowane, z największą dbałością o szczegóły.Dzięki wysokiej jakości wykonania i realistycznemu odwzorowaniu figurki Papo są bardzo popularne wśród wielu kolekcjonerów i specjalistów.Jednym z ciągłych i głównych priorytetów od lat, jest jakość (jakość form i materiałów, z których są wykonane).

„Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam książkę autorstwa księdza prałata Józefa Romana Maja pt. Ostatni rycerz Polski. Opracowanie to ma dla mnie szczególne znaczenie, ponieważ jego bohaterem jest mój stryjeczny pradziad i zarazem ojciec chrzestny. Generał Haller jest pokazany w sposób wielowymiarowy. Autor książki zaprezentował niezwykle bogatą i barwną osobowość Generała, która stała u podstaw jego dokonań. Józef Haller był człowiekiem niezwykle szlachetnym, wielkiego honoru, o nieskazitelnej uczciwości i poczuciu sprawiedliwości. Głęboki patriota, humanista i człowiek czynu, pragmatyk, a jednocześnie romantyk”. – Maria Barbara Haller de Hallenburg-Illg „Senat RP, ogłaszając rok 2017 Rokiem Generała Józefa Hallera uznał, iż jubileusz 100-l...

Dzieje wojny Dwóch Róż – krwawego i przeciągającego się konfliktu dynastycznego między rodami Yorków i Lancastrów – są owiane mnóstwem mitów i zmyśleń. Fascynująca publikacja autorstwa Terence’a Wise’a ujawnia całą prawdę o tym, jak wyglądała ich prawdziwa historia, a także analizuje skład armii, stroje uczestników wojny oraz herby i godła używane podczas niej. Jego opis, którego lektura jest przyjemnością, zapewnia wyczerpujące informacje o tym, kto walczył z kim, kiedy, gdzie, dlaczego i za co, obejmując okres od początków wojny po tak sławne bitwy jak Tewkesbury czy Bosworth. Załączone zdjęcia, ilustracje oraz barwne plansze wykonane przez Gerry’ego Embletona w jasny sposób szczegółowo przedstawiają broń, uzbrojenie ochronne oraz sztan...

Operacja Husky, brytyjsko-amerykańska inwazja na Sycylię, stanowiła preludium do przyszłych wielkich desantów alianckich: lądowań pod Salerno, Anzio i w Normandii. Cel strategiczny operacji Husky, wyeliminowanie Włoch z udziału w wojnie, uwieńczony został sukcesem. Amerykanie i Brytyjczycy udowodnili także, że potrafią przeprowadzać złożone, skoordynowane desanty zarówno morskie, jak i spadochronowe. Kampania sycylijska była kamieniem milowym w dziedzinie prowadzenia operacji broni połączonych, a jednocześnie ważnym testem współpracy dla przyszłych działań brytyjsko-amerykańskich. Armia amerykańska potwierdziła na Sycylii, że wyciągnęła wnioski z walk w Afryce Północnej i jest gotowa być równorzędnym partnerem dla brytyjskich sojuszników.

Niniejszy tom jest drugim z serii i opisuje wydarzenia z życia Napoleona Bonaparte z okresu istnienia Cesarstwa Francuskiego. Praca zawiera piętnaście rozdziałów: – Pierwszy rok Cesarstwa, Kampania z roku 1805, – Kampanie w Prusach i w Polsce, – Cesarstwo po pokoju w Tylży, – Piąta koalicja, – Cesarstwo w latach 1810-1812, – Publikacje z czasów napoleońskich, – Nauka, – Sztuki piękne, – Blokada kontynentalna i przemysł francuski, – Kampania rosyjska, – Kampania saska, – Kampania francuska, – Wyspa Elba i sto dni, – Wyspa Świętej Heleny.

Prezentowany tom dzieli się na trzy części. W pierwszej opisano młodzieńcze lata Napoleona i początki jego działalności. Część druga przedstawia Bonapartego już jako wodza naczelnego. Omówione tu zostały kampania włoska i wyprawa egipska. Ostatnia część pt. „Konsulat” zawiera następujące rozdziały: 18 Brumaire'a, Organizacja rządu konsularnego, Kampania z roku 1800, Pokój w Amiens, Instytucje Konsulatu, Dożywotni tytuł Konsula.

Samolot bombowy i rozpoznawczy Dornier Do 215 był „młodszym bratem” samolotu Dornier Do 17 (a w zasadzie Do 17Z). Zachował podstawowe rozwiązania konstrukcyjne „latającego ołówka”, lecz był napędzany silnikami rzędowymi, zamiast jak do tej pory silnikami gwiazdowymi. Samoloty Dornier Do 215 były używane bojowo w lotnictwie niemieckim i węgierskim. Dwa samoloty tego typu zostały w kwietniu 1940 roku sprzedane do ZSRS.

Niniejsza praca opisuje organizację i przedstawia wyposażenie wojsk, które wpływały na wyjątkowo zróżnicowaną i barwną historię średniowiecznej Polski, śledząc je od narodzin państwowości w X wieku, poprzez tzw. krucjaty północne, wojny z zakonem krzyżackim, aż po ekspansję terytorialną za panowania Jagiellonów i pierwsze starcia z Turkami Osmańskimi. Treść jest bogato ilustrowana inskrypcjami komemoratywnymi, wczesnymi malowidłami, zdjęciami i rysunkami zachowanych zabytków, na podstawie których Gerry Embleton przygotował plansze odtwarzające wygląd żołnierzy.

Chazarowie byli jednym z ważniejszych ludów tureckich w dziejach Europy, które zdominowały rozległe południowo-wschodnie obszary Europy i zachodnie krańce stepów Azji Środkowej między IV a XI wiekiem. Wyjątkowość Chazarów polegała na tym, że ich elity arystokratyczne i wojskowe przeszły na judaizm, tworząc największe pod względem terytorialnym państwo rządzone przez żydów w dziejach. Byli ważnym sojusznikiem Cesarstwa Bizantyjskiego, blokując na kilka stuleci ekspansję islamu na północ od Kaukazu. Dodatkowo osiągnęli też niebywały kunszt w metalurgii, a ich elity wojskowe nosiły płytowe formy uzbrojenia ochronnego, które w Europie Zachodniej zaczęły się pojawiać dopiero w XIV wieku. Kaganat Chazarski położył fundamenty, na których później wyro...

Niniejsza praca opisuje i przedstawia uzbrojenie ochronne, zaczepne, fortyfikacje i okręty wykorzystywane w trakcie jednej z najmniej znanych faz średniowiecznego ruchu krucjatowego ekspedycji podejmowanych przez skandynawskich katolików przeciwko pogańskim ludom zamieszkującym przeciwległy brzeg Morza Bałtyckiego, oraz następujących po nich starciach z prawosławnymi książętami Nowogrodu Wielkiego i Moskwy. Operując z odizolowanych zamków położonych w niedostępnym otoczeniu lasów, bagien i jezior, niewielkie garnizony musiały w równej mierze stawiać czoła przeciwnikom, co trudnemu klimatowi i ukształtowaniu terenu. Uzupełnieniem dla tekstu są fotografie rzadkich trójwymiarowych zabytków ruchomych i zamków oraz żywe kolorowe plansze autorstwa Angusa McBride.

Armie Karola Wielkiego i jego następców pozwoliły zachodnim Frankom na utworzenie tego, co ówcześni im kronikarze uważali za odrodzone Imperium Rzymskie. Społeczność Franków była dobrze przygotowana do wojny, posiadając dobrze przygotowaną sieć komunikacyjną sięgającą najbardziej odległych obszarów rozległego państwa. Niniejsza praca podkreśla rolę konnicy głównej siły uderzeniowej armii frankijskich oraz innowacji technologicznych strzemion w obrazie ówczesnych działań wojennych. W ten sposób możemy przekonać się, jak wzrastał prestiż ciężkozbrojnych jeźdźców okresu karolińskiego, którzy w przeciągu X wieku przekształcali się powoli w warstwę rycerską.

Niniejsza książka wyjaśnia zróżnicowany poziom rozwoju wczesnośredniowiecznej taktyki w Europie, której daleko było do popularnego obrazu niezdyscyplinowanych działań. Od początku śledzimy upadek konnicy, jako najważniejszej formacji na polu bitwy w ?barbarzyńskich? królestwach, które zastąpiły Cesarstwo Zachodniorzymskie, oraz jej istnienie w armii Cesarstwa Bizantyjskiego. Następnie przechodzimy do odrodzenia jazdy i poruszającej się konno piechoty pod rządami Karolingów (IX-X wiek), którzy zmagali się z zamorskimi i konnymi najeźdźcami, aż do pojawienia się opancerzonego rycerza normańskiego. Autor wyjaśnia w jaki sposób, odmienne zwyczaje wojskowe ze stepów euroazjatyckich i świata islamskiego wpływały na taktykę zachodnich chrześcijan i podkreśla...

Wraz z rozwojem XIII-wiecznej taktyki zakładającej współpracę kuszników z ciężkozbrojnymi włócznikami, zaczęły pojawiać się warunki umożliwiające odparcie ataku muzułmańskich konnych łuczników, a następnie ciężkozbrojnych kopijników. Piechota była o wiele tańsza w utrzymaniu i prostsza w wyszkoleniu niż rycerstwo, oraz co najważniejsze, liczniejsza. W związku z tym wypracowano rozwiązania taktyczne, przy pomocy których liczniejsze i bardziej zróżnicowane oddziały piechoty, odgrywały coraz większą rolę na polach bitew. Niniejsza praca przedstawia przykłady tych zmian, w ramach tego ?nierównomiernego? procesu w różnych częściach Europy. Oczywiście, zawsze związane były z równoległymi przemianami w konnicy, w końcu odpowiednio zbalansowane ?mi...

Zmilitaryzowany zakon krzyżacki był jedną z najsławniejszych kongregacji braci-rycerzy, dorównując nawet szpitalnikom i templariuszom. Z początku zadanie rycerzy skupiało się na utrzymaniu państw łacinników na Bliskim Wschodzie, lecz utrata posiadłości ziemskich w tym rejonie w XIII wieku skłoniła zakon do wzięcia udziału w krucjatach nad Morzem Bałtyckim, wymierzonych w pogańskich Prusów, prawosławnych Rusinów oraz swego katolickiego sąsiada, Królestwo Polskie. Niniejsza praca omawia tę ciekawą grupę zmilitaryzowanych zakonników, przybliżając przy pomocy szczegółowych ilustracji oraz licznych fotografii wygląd, wierzenia oraz doświadczenia wojenne krzyżaków.

Po wielkim zwycięstwie Saladyna pod Hattin z 1187 roku Outremer jak Europejczycy nazywali pozostałe katolickie enklawy na Bliskim Wschodzie nie było już zagrożeniem dla świata islamskiego. Tamtejsze elity wojskowe wolały żyć w pokoju, skupiając się w równym stopniu na handlu, co na obronie swych miejsc świętych. W tej pierwszej angielskiej pracy obiektywnie analizującej klasę rycerską Outremer, David Nicolle ukazuje bardzo wyważony i oparty na bogatym materiale obraz zachodnich rycerzy, którzy tak długo bronili państw łacinników.