Droga Krzyżowa. Dwie wersje: biblijna i tradycyjna

O głoszeniu i słuchaniu słowa Bożego – dzieło Humberta, powstałe w latach 1267–1277, świadczy o tym, iż jego autor był jednym z tych dominikanów, którzy nie tylko dbali, ale wręcz „walczyli” słowem i piórem o wykształcenie świętych, dojrzałych i skutecznych kaznodziejów. Dla Humberta głoszenie słowa Bożego było najwznioślejszym dziełem miłosierdzia względem bliźniego oraz najwyższą formą uwielbienia Boga. To dość oryginalne twierdzenie stanowi klucz interpretacyjny, pozwalający zrozumieć i właściwie odczytać wszystkie nauki zawarte w prezentowanym dziele. Oznaką wielkiej sławy i czci jest wchodzenie na królewskie komnaty z wielkim orszakiem; otóż dobry kaznodzieja nie wejdzie tam sam, lecz wprowadzi ze sobą wszystkich, których nawraca....

Miłość trojga rodzeństwa z Betanii przypominała Mu o rodzinnej miłości, którą widział w gestach i słyszał w słowach Józefa i Miriam. W naszych rozważaniach zatrzymamy się z Jezusem w Betanii, u Jego przyjaciół. To cudowne przeżycie: pobyć w domu, który pachnie przyjaźnią. Marta, Maria i Łazarz razem tworzą dom przyjaciół, a jednocześnie każde z osobna kryje w sobie jedyne, niepowtarzalne historie przyjaźni z Jezusem. Każda z tych relacji jest inna i każda uczy dojrzewania w miłości. Możesz się w tych relacjach zadomowić i w nich pobyć. Od trojga rodzeństwa nauczysz się tego, co najważniejsze w przyjaźni z Jezusem: od nich razem zażyłego przebywania ze sobą, od Marii przyjmowania, od Marty dawania, od dwóch sióstr przyjaźni w cierpieniu,...

Czasopismo literackie wydawane przez Instytut Książki. Prezentuje najcelniejsze teksty z literatury światowej - od klasyki po awangardę. Obok przekładów zamieszcza krytyczne rozprawy, dyskusje, autokomentarze i omówienia twórczości translatorskiej. Proponuje też przekładowe ponowienia kanonu (Proust, Kafka, Flaubert).

Książka Ignacy Loyola, sam i na piechotę została uznana za jedną z najbardziej wartościowych biografii tego niezwykłego człowieka i założyciela Towarzystwa Jezusowego (jezuitów). Autor opisuje Ignacego jako człowieka z krwi i kości, cierpliwego i wyrozumiałego psychologa oraz przewodnika dusz. Jednocześnie obala mity i stereotypy określające go jako manipulatora i despotę. Nazywa go raczej Don Kichotem "w boskim stylu", ponieważ całe swoje życie poświęcił walce o ideały. Ignacy potrafił zamieniać marzenia w czyn. Przykładem życia pociągał za sobą innych. Początkowo jeszcze pielgrzym bezustannie podążający za głosem Bożego wołania i szukający swego miejsca w świecie. Z czasem osiadł w Rzymie, gdzie za pomocą korespondencji próbował objąć opiek�...

Ojciec Jose Maniparampil jest wybitnym biblistą, który od paru lat przyjeżdża do naszego kraju z Indii, by wyjaśniać i głosić Słowo Boże. W jego nauczaniu zachwyca mnie jego świeże spojrzenie na Ewangelię, z których ? mogłoby się wydawać ? nie da się już nic nowego wydobyć. Ojciec Jose prowadzi nas daleko dalej w rozumieniu Słowa Bożego, niż sami byśmy byli do tego zdolni. Wiąże osoby, miejsca i wydarzenia w Ewangelii w nową, logiczną i zaskakująco odkrywczą całość. Pokazuje, że Jezus ma wciąż coś nowego do powiedzenia w naszym życiu, jeśli tylko zechcemy pochylić się nad Jego Słowem. Niniejszej książki nie należy czytać jednym tchem ? trzeba dać Słowu czas, pozwolić, by mogło zakiełkować w glebie serca.

Czasopismo literackie wydawane przez Instytut Książki. Prezentuje najcelniejsze teksty z literatury światowej - od klasyki po awangardę. Obok przekładów zamieszcza krytyczne rozprawy, dyskusje, autokomentarze i omówienia twórczości translatorskiej. Herman Melville, Ja i mój komin, przeł. Krzysztof Majer Herman Melville, Raj Kawalerów i Tartar Panien, przeł. Barbara Kopeć-Umiastowska Herman Melville, Trzy opowiadania, przeł. Mikołaj Wiśniewski Mikołaj Wiśniewski, Przewrócić stolik Herman Melville, Moby Dick, czyli wieloryb, przeł. Barbara Kopeć-Umiastowska Dwie anonimowe recenzje z Moby Dicka, przeł. Marcin Rychter D.H. Lawrence, Moby Dick Hermana Melville?a, przeł. Marcin Rychter John Bryant, Moby Dick jako rewolucja, przeł. Adam Lipszyc Herman Melville, M...

Czasy Konstantyna Wielkiego to dzieło wybitnego szwajcarskiego historyka i historyka sztuki Jacoba Burckhardta. Książka należy, bez wątpienia, do najważniejszych prac naukowych z zakresu historii późnoantycznej. Przyjęte przez autora ramy czasowe (od roku 284, tj. objęcia rządów przez cesarza Dioklecjana, aż po rok 337, w którym zmarł Konstantyn Wielki) sprawiają, że mamy do czynienia, nie tyle z klasyczną biografią cesarza, co z panoramicznym ujęciem niezwykle ważnej dla dziejów rzymskich epoki. W niezwykle zajmujący sposób Burckhardt przedstawia w niej system rządów w Cesarstwie Rzymskim na przełomie III i IV wieku, funkcjonowanie dworu cesarskiego, administracji centralnej i prowincjonalnej, armii rzymskiej, jak również zagadnienia religijne (którym poświ�...

„Zaprawdę, wszystko jest hewel, ulotne jak dym. Oprócz Boga i prawdy Bożej” – pisze o. Krzysztof Pałys OP, a cała książka podąża za tym zdaniem. Autor dzieli się z czytelnikami swoimi myślami – nieraz ulotnymi, nieraz docierającymi wprost do serca. Przywołuje teksty mistrzów duchowych, portrety osób, które były dla niego spotkaniem z Wszechmogącym, rozważa reguły życia duchowego i pochyla się nad prawdami życiowymi. A wszystkie te ścieżki, w stały i namacalny sposób, prowadzą do ludzkiej tęsknoty za Bogiem, poszukiwania Boga i prawdy Bożej, która daje sens i ukojenie.

Tadeusz Borowski, poeta, wraca z piekła obozu zagłady. Witają go przyjaciele, zapraszają przedstawiciele władz, z przekonaniem włącza się budowę nowej socjalistycznej Polski. Jako dziennikarz obsługuje procesy „antykomunistycznych bandytów”, jako literat spotyka się z czytelnikami różnych miast i pokoleń, nawet współpracuje z wywiadem. Powoli dociera do niego prawda, że trafił znów do łagru – tym razem jako członek załogi obozu. Sowiecki wariant obozu jest lepiej zamaskowany, ludzie nie chodzą w pasiakach, zamiast bunkrów śmierci są cele UB, dla mieszkańców wymyśla się pełne wzniosłych haseł pochody, elity oprawców spotykają się na przyjęciach i balach. W sposób niepostrzeżony cała Polska jest zamieniana w jeden wielki obóz. Wędrówka poety...

Miesięcznik „Literatura na Świecie” powstał w roku 1971. Pierwszym redaktorem naczelnym był Wacław Kubacki. Od początku roku 1994 pismo prowadzi Piotr Sommer. „Literatura na Świecie” ukazuje się w dużym formacie i w nowej szacie graficznej. Prezentuje najcelniejsze rzeczy z literatur światowych – od klasyki po awangardę. Obok przekładów zamieszcza krytyczne rozprawy, dyskusje, autokomentarze i omówienia twórczości translatorskiej. Proponuje też przekładowe ponowienia kanonu (Proust, Kafka, Flaubert). Stałe działy informacyjne obejmują „Noty o autorach”

Tomasz – Didymos – „Bliźniak” uczy mnie wiary, która rodzi się z tęsknoty za Jezusem Biblia od pierwszej do ostatniej strony pełna jest naszych duchowych bliźniaków. Ich historie zapisane na stronicach Pism opowiadają o nas. Kryją w sobie naszą historię życia. Łączy ich coś najważniejszego: wszyscy prowadzą do spotkania z Jezusem. Razem z Tomaszem możemy zobaczyć swoją historię wyraźniej. Możemy głębiej przeżyć swoją wiarę i relację ze zranionym Jezusem, poranionym Kościołem – Mistycznym Ciałem Chrystusa, relację z poranionym światem. Wraz z Tomaszem wyznamy najkrótsze „Credo”: „Pan mój i Bóg mój!”. W swojej relacji z Jezusem Tomasz przekonuje nas, że w wierze jest miejsce na niedowierzanie, na spieranie się z Bogiem, na żal i gni...

W tej książce nie znajdziesz ani nauk rekolekcyjnych ani konferencji, ani też rozważań drogi krzyżowej, ale krótkie i konkretne ćwiczenia, które mają Cię skłonić do nawrócenia. Książka ma imprimatur. Proponowane zadania mają wychowywać serce do miłości Boga i bliźniego, nauczyć wdzięczności. Mogą się wydawać pozornie nieistotne, właśnie jak okruchy: małe gesty życzliwości, chwila uwagi, uśmiech, drobne wyrzeczenie. – „Wierzę, że z tych okruchów mogą zrodzić się w nas wielkie rzeczy, co potwierdził też Pan Jezus, mówiąc: Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny” (Łk 16,10) – podkreśla o. Adam Szustak.