Poradnik dla smoków. Żywienie i wychowanie ludzi

Panna Drake, uparty i zrzędliwy smok – czy tego chce, czy nie – ma nowego pupila: nad wiek wygadaną Winnie. O dziwo, Winnie myśli, że ona jest właścicielką panny Drake – co za niedorzeczny pomysł! Przed smoczycą trudne zadanie: wychować tę pyskatą osóbkę na idealną towarzyszkę.Tymczasem zupełnie niechcący Winnie wypuszcza na ulice San Francisko magiczne i niebezpieczne szkicelungi… Czy Winni i panna Drake położą kres chaosowi? I czy uda im się na nowo uwierzyć w przyjaźń?

By wytresować swojego pupila, potrzebujesz trzech rzeczy: cierpliwości, cierpliwości i jeszcze raz cierpliwości.

Gdy zauważyłam tę książkę na stronie wydawnictwa zapragnęłam ją przeczytać. Tytuł zaintrygował mnie, ale miałam niewielkie obawy, że jest to kolejny nieudany i nudny poradnik o niczym. Cóż mogę napisać, jestem zaskoczona i zachwycona.

Książki dla dzieci i młodzieży są moją słabością. Ale to dobrze, bo mimo iż się starzeję, to cały czas jest we mnie coś z dziecka. Jakaś ciekawość świata, a szczególnie literatury. Poza tym publikacje dla naszych milusińskich są tak piękne i mądre, że naprawdę nie żal na nie czasu.

Poradnik dla smoków… to cudowna opowieść, w której główną rolę odgrywa pewna marudna i zrzędliwa smoczyca. Mało tego, jest ona również narratorką tej historii. Panna Drake (owa smoczyca) właśnie straciła swojego oswojonego, czyli Kudłatą (jak ją nazywała), a faktycznie Amelię. Amelia postanowiła, że panna Drake nie może zostać sama i postarała się za życia o towarzystwo dla niej. Niestety smoczyca nie życzy sobie kolejnego oswojonego, chce być sama i w spokoju spędzać czas. A nową towarzyszką ma być dziesięcioletnia dziewczynka imieniem Winnie, bardzo rezolutna, pyskata i równie uparta jak panna Drake.

Wychowałam wystarczająco dużo oswojonych, by widzieć, że niektóre z nich potrzebują wyzwań, inaczej się nudzą i wpadają w tarapaty…

Panna Drake to bardzo ciekawy rodzaj smoka. W zależności od okoliczności i potrzeby może łuski zamienić na ludzką skórę. Potrafi również latać, uprawiać magię, ale także umie ze swobodą korzystać z nowinek technologicznych. Winnie natomiast jest ciekawska (jak to dziecko), pewna siebie i błyskotliwa. Czy też sądzicie, że to bardzo intrygujący duet?

I mogłoby by być spokojnie, a może nawet odrobinę nudno, ale naraz zdarza się rzecz niespodziewana. Dziewczynka, przez czysty przypadek, wypuszcza na ulice San Francisko groźne, rzadkie i niezwykłe stworzenia… Smok i człowiek zwierają szyki i ramię w ramię, jak jeden mąż, muszą zaradzić niebezpieczeństwu. A przy okazji zaprzyjaźnić się z sobą.

Kiedyś smoki i inni czarodzieje żyli jawnie między ludźmi. Czasem to dobrze funkcjonowało, jak w przypadku smoków w Chinach. Zwykle byliśmy tam traktowani z szacunkiem. Ale w Europie ludzie sądzą, że smoki spala ich domy i chapną na najbliższą kolację.

Poradnik dla smoków… to wspaniała rozrywka nie tylko dla dzieci i młodzieży, ale również dla starszego odbiorcy. Wiem, co piszę, bo sama od bardzo, bardzo dawna ani dzieckiem, ani nawet młodzieżą nie jestem, a bawiłam się wyśmienicie. Ta książka stanowi doskonałą formę zabawy i przygody, którą dziecko może przeżyć do spółki ze swoim starszym rodzeństwem lub rodzicem.

Poradnik dla smoków… z ilustracjami Mary GrandPre polecam więc wszystkim, bez względu na wiek i płeć. Jest to doskonała pozycja do rozpoczęcia swojej wędrówki po fantastycznych i magicznych krainach. Idealnie nada się też na podarunek pod choinkę. Gorąco polecam.

Styl autorów jest bardzo prosty - na pierwszy rzut oka widać, że to pozycja pisana z myślą o młodszym czytelniku. Pasuje mi to zresztą do wizji małżeństwa piszącego razem książkę. Przez akcję przewija się humor, wzruszenie oraz lekka groza.

Willie dostaje pannę Drake od swojej ciotki Amelii. Jednak panna Drake nie wyobraża sobie, że to dziewczynka miałaby ją posiadać - i to jest najzabawniejsze. Dziesięciolatka uparcie wierzy, że smoczyca należy do niej, a panna Drake uważa, że to dziewczynka została jej pupilkiem. Pomimo początkowej niechęci odkrywa jednak w dziecku przyjaciółkę. Cała akcja za to utrzymuje tempo dziecięcej opowieści - na tyle szybko, aby nie zanudzić młodszego czytelnika, ale jednak na tyle wolno, aby mógł on zrozumieć, co się dzieje. Autorzy zbudowali bardzo ciekawą społeczność magiczną, w którą może się on zagłębić, ale pozostawili też pewien margines niedopowiedzenia, dzięki czemu dziecko może wyobrazić sobie dalszy ciąg historii, a dorosły wysilić wyobraźnię bardziej niż przy typowo młodzieżowych pozycjach, jakie są dostępne na współczesnym rynku.

Panna Drake to zrzęda, ale w taki zabawny sposób, ponieważ ona wcale się z tą opinią nie zgadza. Ponadto, jako narratorka, opowiada nam wszystko w miarę szczegółowo i z masą własnych uwag. Każdy rozdział rozpoczyna się jej poradą co do wychowania oswojonego. Jej kreacja jako smoka jest również ciekawa i oryginalna. Willie za to jest bystrą dziesięciolatką, której szczerze współczuję. W tym wieku musiała się zmierzyć z problemami, jakie powinny zaprzątać raczej głowę dorosłych. Było mi tak smutno, gdy tłumaczyła, dlaczego zamiast kupnych warcabów, ma narysowaną planszę oraz wycięte z kartonu figurki. Zdecydowanie potrzebowała przyjaciółki, ale i opiekunki, ponieważ jej mama miała sama wystarczającą ilość problemów, a i tak starała się zapewnić Winnie jak najlepsze dzieciństwo.

Książka, choć trochę naiwna dla starszego czytelnika, powinna się spodobać osobom w każdym wieku. Dlaczego tak uważam? Ponieważ sam przekaz treści, jak i cudowne ilustracje (autorstwa M. GrandPre) zmuszają wyobraźnię do pracy. Autorzy w prosty sposób pokazali tak wiele: ból straty, potrzebę przyjaźni, budowanie zaufania. Zdecydowanie polecam! :)

Nie jestem ekspertem od literatury dziecięcej. W rodzinie nie ma małych dzieci, w otoczeniu też nie, a i ja sama mam bardziej instynkt kocierzyński, i do posiadania własnych mi nie śpieszno. Ale lubię smoki, wiecie? Od dzieciaka uwielbiam smoki – wszystkie. Duże i małe, złe i dobre, czerwone, złote, czarne… Smok to smok. I to łączy mnie z autorkami książki Poradnik dla smoków.

Książka ta nie jest poradnikiem, a po prostu przyjemną historyjką dla najmłodszych czytelników. Opowieść snuje smoczyca, Panna Drake, która jest jedną z najbardziej upartych i zrzędliwych w swoim gatunku. Niedawno straciła swojego ludzkiego pupila. Tak, pupila. Bo musicie wiedzieć, że w świecie stworzonym przez Laurence Yep i Joanne Ryder to smoki posiadają ludzi, a nie na odwrót – chociaż okazuje się, że w niektórych przypadkach jest to kwestia sporna. Zwłaszcza, gdy w jaskini Panny Drake pojawia się pyskata dziesięciolatka.

Chociaż Winnie, siostrzenica byłej podopiecznej smoczycy, pała nie lada entuzjazmem, tak Panna Drake jest bardzo sceptyczna wobec niej. No bo jakim prawem istota pokroju człowieka może uznawać się za jej właściciela? Z czasem jednak ich spory zaczynają ustępować miejsca przyjaźni, opartej na wzajemnym zaufaniu i wsparciu. Dziewczynka niechcący wypuszcza na ulice magicznego San Francisco dziwne stwory, zwane szkicelungami. Te z kolei zaczynają siać zamęt i spustoszenie, dlatego Winnie i jej nowa przyjaciółka muszą zacząć współpracować, aby zapobiec katastrofie. A podobno nic nie łączy tak, jak wspólny wróg.

Trochę ciężko jest mi ocenić tę książkę, bowiem nie jestem dzieckiem i z pewnością mój odbiór jest zupełnie odmienny. Napisanie, że nie jest to pozycja dla mnie jest w sumie czymś oczywistym i prawdziwym, bo w końcu jest to literatura skierowana do innego odbiorcy. Ale gdyby tak założyć, że cofam się w czasie i mam jakieś 10 albo i mniej lat, to myślę, że naprawdę spodobałaby mi się ta historia i po raz kolejny marzyłabym o posiadaniu własnego smoka. Ciekawą sprawą jest to, że narrację prowadzi Panna Drake, a nie Winnie – to nieco inne spojrzenie na całą sytuację, które daje nam wgląd w umysł smoka.

Jeżeli macie młodsze rodzeństwo albo kuzynostwo, swoją własną pociechę albo na co dzień macie do czynienia z dziećmi, to myślę, że ta pozycja świetnie sprawdzi się w Waszym przypadku. To bardzo przyjemna opowieść, ładnie napisana, dzięki której każde dziecko będzie mogło dać się porwać wyobraźni. Spójrzcie tylko na okładkę – ona już tak wiele wyraża. Panna Drake z czułością patrzy na swojego małego człowieka, a Winnie ma spojrzenie pełne pasji i radości. I to jest doskonale widoczne w tej książce, ich przygody są zabawne i pouczające, a sam pomysł naprawdę zasługuje na uwagę.

www.bookeaterreality.blogspot.com

Panna Drake jest smokiem. Jej ostatni pupil, Kudłata, zmarła niedawno, dlatego smoczyca jest nieco przybita. Gdy w jej jaskini pojawia się dziesięcioletnia Winnie, której Kudłata była cioteczną babką, życie panny Drake się zmienia. Dziewczynka jest nieco krnąbrna, nie rozumie aluzji, nie przeszkadza jej to, że smok chce ją wyprosić. Niestety, teraz to ona będzie podopieczną smoka i to nią panna Drake musi się zająć i „wychować”.

Poradnik dla smoków. Żywienie i wychowanie ludzi Laurence Yep i Joanne Ryder to powieść dla młodszych czytelników. Główną bohaterką i narratorką książki jest panna Drake – smoczyca. To magiczna istota, która żyje już wiele, wiele lat, potrafi latać, zmieniać się w człowieka, zna się na czarach, ale umie też korzystać z nowych technologii. To rozsądna i stateczna smoczyca, która wiele w życiu przeżyła. Na dodatek była bardzo związana ze swoją ostatnią podopieczną, przyjaźniła się z nią i tęskni za nią.

Winnie to zupełne przeciwieństwo panny Drake – żywe i odważne dziecko, które w ogóle nie boi się magicznego stworzenia, jest go ciekawe. Winnie to nad wyraz rozwinięta dziewczynka, której pasją i zdolnością jest malowanie. Zajmuje się mamą, która po wypadku nie czuje się najlepiej. Jest też bardzo otwarta, czasem zadziorna i nie da się jej wtłoczyć w żadne ramy.

Książka opowiada o trudnych kontaktach tej dwójki – bardzo różne charaktery i żałoba, którą przeżywa smoczyca sprawiają, że obie bohaterki raczej nie są dla siebie zbyt miłe. Ich przyjaźń nie zaczyna się dobrze, ale pewne wydarzenie, któremu obie muszą stawić czoła, zbliża je do siebie i pozwala lepiej się poznać.

Początek lektury nie jest porywający, akcja rozwija się leniwie. Dostajemy najpierw zarys sytuacji, w której się znajdujemy, dopiero potem zaczyna się coś dziać. Może to przeszkadzać części czytelników, inni docenią natomiast dobrze zbudowane relacje między Winnie i panną Drake, które z czasem zaczną się rozwijać i zmieniać.

W tle dostajemy wiele informacji na temat magicznego świata. Wiemy, czemu nie widzimy smoków, dowiadujemy się, co potrafią i jak żyją. Dodatkowo pojawiają się też inne magiczne postacie. Ciekawe jest to, że postacie nie zatrzymały się w rozwoju, potrafią korzystać z technologii, którą specjalnie dla siebie przystosowały.

Poradnik dla smoków. Żywienie i wychowanie ludzi to przyjemna i krótka lektura, w sam raz dla młodych czytelników. Jeśli chcecie dać waszemu dziecku książkę, która mu się spodoba, na pewno możecie polecić tę. To pozycja dla dzieci w wieku szkoły podstawowej. Duże literki, mało tekstu na stronie, niebanalna historia i ładne rysunki na pewno im się spodobają.

Autorki pokazują, że smoki mogą mieć ostre pazury, ale jednocześnie, gdzieś tam pod tymi grubymi łuskami chowają kochające i pełne ciepła serce, nawet jeżeli nie chcą tego okazywać. Winnie jako mała dziewczynka jest wykreowana genialnie, ponieważ nie brak jej charakteru wygadanej osoby, ale jednocześnie autorki nie zapomniały o tym, by nie zrobić jej nad wyraz dorosłej kobiety. Niektórym autorom się to nie udaje, ale tutaj wyszło genialnie, ponieważ Winnie popełnia błędy i tak jak większość dzieci, boi się do tego przyznać.

Wprawny czytelnik dostrzeże w tej pozycji nie tylko fantastyczną historię, ale zrozumie, że w każdym skrywa się coś unikalnego i wyjątkowego. Dodatkowo książka bawi, a to dla mnie jest najważniejsze.

Jesteś smokiem i twój pupil się nie słucha, sprawia kłopoty? Nie wiesz, jak sobie z nim poradzić?

Jeśli tak, to dobrze trafiłeś! Mam dla ciebie 15 magicznych porad panny Drake, które pomogą tobie ujarzmić pupila.

1. Jeśli cenisz swój spokój i zdrowie psychiczne, nie spiesz się i wybierz mądrze swojego pupila.

2. By wyszkolić swojego pupila, potrzebujesz trzech rzeczy: cierpliwości, cierpliwości i jeszcze raz cierpliwości!

3. Zawsze upewnij się, że twój pupil wie, kto tu rządzi.

4. Rozpieszczanie siebie jest rzeczą słuszną i dobrą, jednak unikaj rozpieszczania swojego oswojonego i nie dawaj mu zbyt wielu smakołyków.

5. Zachęć swojego pupila do rozwijania talentów, inaczej oswojony będzie się nudził i zanudzi też ciebie.

6. Bądź stanowczy dla swojego pupila i wyjaśnij mu, jakie zachowania są niedopuszczalne. Dzięki temu zarówno ty, jak i twój oswojony będziecie szczęśliwi.

7. Polowanie jest dobrym ćwiczeniem dla ciebie, jak i twojego oswojonego.

8. Może ty wiesz najlepiej, ale czasem to twój oswojony może mieć rację.

9. Są sprytne zwierzątka i są bezinteresowne, ale o wiele bardziej ceń pupila, który jest zarówno sprytny, jak i bezinteresowny.

10. Oswojony, który cię rozpoznaje i przychodzi, kiedy go wołasz, jest nie tylko drogocenny, ale i ukochany.

11. Oswojony o żywym usposobieniu łatwo się denerwuje w dużych, a nawet małych zbiorowiskach. Uważne oko i szybka łapa ochronią twojego pupila przed zgubieniem się.

12. Naucz swojego oswojonego, jak ma się zachowywać na spotkaniu z obcymi i ich pupilami. Żadnych walk i gryzienia, proszę!

13. Są zadania, które możesz wykonywać wspólnie ze swoim oswojonym - jednak niektóre rzeczy musisz robić sam.

14. Oczekuj od swojego oswojonego, że dokona nieoczekiwanego.

15. Czy oswojony wart jest zachodu? Oczywiście! Kiedy przywiążesz się do swojego pupila, będzie cię kochać mimo twoich wad - a jeśli będziesz miał szczęście, z czasem nawet właśnie za nie.

" Podstawą w obchodzeniu się z ludzkimi istotami, które w dziewięćdziesięciu procentach są małpami, jest silna łapa. A nie ma silniejszej łapy od mojej. "

Panna Drake jest upartym i zrzędliwym smokiem, który ciągle narzeka. Niedawno straciła swojego pupila, Kudłatą, która tak naprawdę nazywała się Amelia. Była do niej bardzo przywiązana i nie chciała nowego oswojonego. Jednak Amelia miała inne plany i wysłała do niej Winnie, dla której była ciotką.

Panna Drake w rodzinie Kudłatej służyła już bardzo długo, ale nieoczekiwana wizyta Winnie zaskoczyła ją i jednocześnie zirytowała. Dziewczynka jest ciekawska, irytująca, ale w pewien sposób przyciąga do siebie pannę Drake i potrafi przebić się przez jej bariery i złamać surowe zasady, którymi się kieruje.

" - Masz coś jeszcze, co sprawia, że smok staje się mniej gderliwy?

- Oprócz przeszczepu osobowości nie. Ale mam za to duży wybór kijów. Być może jeden z nich wystarczy.

- Wezmę największy kij, jaki masz. "

Kiedy usłyszałam o "Poradniku dla smoków", wiedziałam, że muszę go przeczytać. Uwielbiam  książki dla dzieci, a niewiele jest takich, które potrafią zainteresować maluchy, młodzież, jak i dorosłych. Sam tytuł niesamowicie mnie zaciekawił, ale jednocześnie odczuwałam obawy. Myślałam, że będzie to kolejny, nudno napisany poradnik, jednak zostałam niesamowicie zaskoczona.

Przede wszystkim spodobał mi się sposób, w jaki został on napisany. Każda porada, to nowy rozdział, w którym opisywane jest życie i przygody pani Drake oraz Winnie, która niedawno pojawiła się w jej życiu. A więc nie ma tutaj nic nudnego, jest wstęp w formie porady, a później normalna fabuła, w której objaśniane jest znaczenie danej porady.

Cudowne jest to, że przez 208 stron możemy poczuć się jak smok, który tresuje ludzi. Niesamowitym uczuciem jest czytanie z perspektywy zwierzęcia, które tak naprawdę zachowuje się jak człowiek. Pani Drake chodzi na zakupy, imprezuje, tak jak my wszyscy. Ta zamiana ról wyszła naprawdę fajnie.

W książce są również inne stworzenia, takie jak czarodzieje, pemburu, koboldy. Ale to nie wszystko! Bo czarodziejskie sklepy również tutaj są. A to wszystko nadaje takiego wspaniałego klimatu! I te nazwy! Kreatywne i niekopiowane. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takimi.

Czytając tę książkę możemy zobaczyć przyjaźń, która rozwija się stopniowo. Jest to książka idealna dla każdego, chociaż skierowana jest bardziej do młodszych odbiorców. Niemniej jednak miło spędziłam przy niej czas.

Dlatego też zachęcam was do sięgnięcia po nią, a przede wszystkim do przekazania jej młodszym czytelnikom. Jestem pewna, że świetnie się będą przy niej bawić, a ich wyobraźnia zostanie pobudzona i pracować będzie na maksymalnym poziomie.

Recenzja również na http://bookparadisebynatalia.blogspot.com

Jakiś czas temu narzekałam, że nie miałam zbyt wielu okazji do czytania książek, w których występowałyby smoki. Po raz kolejny za sprawą wydawnictwa IUVI mam okazję poznać następną powieść, w której te stworzenia grają główne skrzypce i to dosłownie. Tym razem to nie ludzie oswajają smoki i nie są one ich pupilkami, tym razem to smoki oswajają ludzi i to ludzie mają się podporządkować.

Panna Drake, uparta i zrzędliwa smoczyca, straciła właśnie swojego pupila i choć postanawia nie brać już kolejnego pod swoje skrzydła to nie ma większego wyjścia, ponieważ okazuje się, że jej pupil zapisał w spadku dom, a wraz z nim smoka, matce wygadanej dziewczynki o imieniu Winnie. Dziewczynka właściwie nie bierze pod uwagę tego, że gdyby panna Drake chciała to mogłaby ją w każdej chwili zwyczajnie zniszczyć, nie chce się podporządkować, a wręcz przeciwnie swoim uporem sprawia, że to smoczyca momentami podporządkowuje się jej, co właściwie w środowisku smoków jest niedopuszczalne, ponieważ to ludzie mają słuchać smoków. Gdy okazuje się, że Winnie ma talent i potrafi rysować, w jednym ze sklepów dla smoków dostaje od koleżanki panny Drake piękny szkicownik. Okazuje się, że nie jest to zwykły szkicownik, ponieważ wszystko, co Winnie w nim namaluje ożywa. W ten sposób po mieście zaczynają biegać stworzonka, które nie powinny być widziane przez ludzi. Niestety za sprawą szkicownika do świata przedostaje się również stowrzenie, które rośnie za sprawą magii, a to oznacza, że wszystkie magiczne stworzenia są zagrożone.

Powieść ta jest historią, z której z pewnością młodsi będą czerpać wiele przyjemności. Momentami bardzo zabawna, szczególnie, gdy mała dziewczynka przekomarza się ze smoczycą nie przyjmując do świadomości tego, że to ona powinna się podporządkować smokowi, którego dostała w spadku. Każdy rozdział rozpoczyna się poradą dla smoka, którą powinien się kierować, aby oswoić swojego pupila, co niekoniecznie zawsze wychodzi pannie Drake i to właśnie sprawia, że w powieści pojawia się sporo zabawnych wątków. Oczywiście przyjemne dla oka są również ilustracje pojawiające się przy każdym rozdziale, które nawiązują do treści danego rozdziału. Młodzi czytelnicy z pewnością będą zauroczeni rycinami.

W powieści niewiele jest opisów, co sprawia, że całość czyta się z jeszcze większym zaciekawieniem, gdy ze strony na stronę pojawiają się kolejne wydarzenia. Dzięki temu książka jest krótsza, ale wcale nie traci na wartości i można ją przeczytać w ciągu jednego wieczoru lub zwyczajnie dawkować jako książeczkę czytaną dziecku na dobranoc. Wydaje mi się, że to iż w książce nie ma wielu opisów jest bardzo dobre, ponieważ powieść dedykowana jest dla najmłodszych, a wiadomo, że nadmierna ilość opisów może zmęczyć nawet dorosłego, a co dopiero młodszego czytelnika.

W powieści poruszony jest temat śmierci i co mnie zaskoczyło to to w jaki sposób zostały przedstawione próby pogodzenia się ze śmiercią bliskiej osoby. Nie jest to ukazane w sposób dobitny, po prostu nie ma tej osoby, koniec i kropka. Autorzy pomyśleli o najmłodszych czytelnikach i pokazali ten aspekt w bardzo delikatny sposób, ale zarazem niepozostawiający żadnych złudzeń.

Poradnik dla smoków to książka, która z pewnością przypadnie młodszym czytelnikom do gustu, a i starsi będą czerpać przyjemność z jej czytania. Warto po nią sięgnąć, by przekonać się, jak smoczyca poradzi sobie z oswajaniem kolejnego pupila i jak ich działania pomogą uratować magię.

Książki dla dzieci to temat, który praktycznie nigdy się nie kończy. Są to rozmaite pozycje posiadające wysmakowanych, prawdopodobnie najbardziej krytycznych odbiorców, czyli nasze pociechy.

Będąc małą nie przebierałam w słowach odnośnie książek, które czytała mi mama. Miałam swoich faworytów i mogłam słuchać o nić od rana do wieczora. Ulubioną książką, której nigdy nie miałam dość, a którą mama polonistka streszczała mi w drodze do przedszkola, była "Dżuma".

Każdy ma swoje własne, wysublimowane gusta. Szczególnie dziecko. Muszę przyznać, że nie gardziłam też Kubusiem Puchatkiem i najróżniejszymi księżniczkami. Oczywiście, baśnie braci Grimm również były przeze mnie okupywane. Lepiącymi się paluszkami przewracałam strony. Jednak pamiętam, że zawsze najbardziej fascynowała mnie magia.

Proste prawdy

Niestety, książeczek o tej tematyce dla dzieci było jak na lekarstwo. Wczoraj otrzymałam szansę, by uzupełnić braki z dzieciństwa. "Poradnik dla smoków. Żywienie i wychowanie ludzi" to, krótka dla mnie, ale długa dla dziecka, książeczka w pięknej okładce.

Wydana jest w sposób bardzo przystępny.

Znajdziemy w niej 15 rozdziałów. Każdy opatrzony jest dziecięcym rysunkiem i krótka radą dla smoka, który przygarnął człowieka.

Jak wszystkie bajki i ta ma ponadczasowy przekaz. Poznajemy proste prawdy: o przyjaźni, bezinteresowności, poszanowaniu ludzi i rzeczy oraz odpowiedzialności.

Panna Drake to smoczyca, która zależnie od nastroju przybiera łuski lub ludzką skórę. Mieszka w podziemiach pewnego domu, którego, w wyniku przykrych wypadków, właścicielką staje się mama Winnie.

Dziewczynka jest nie tylko w pełni świadoma obecności dodatkowej lokatorki, ale również gotowa, by zawiązać przyjaźń.

Wszyscy jednak dobrze wiemy, że takie więzy wymagają czasu i wysiłku. Jednocześnie tworzą się w sposób naturalny. Na przykład, podczas ratowania świata.

Ratowanie świata kluczem do...

Winnie kocha rysować. Kto by się spodziewał, że to właśnie jej pasja zasilona porywem sympatii ze strony Panny Drake doprowadzi do wypadków, które pod znakiem zapytania postawią istnienie magicznej społeczności.

Mająca swoje lata Panna Drake już nie z takimi problemami się mierzyła. Ma wiedzę i doświadczenie oraz silną, zdeterminowaną wspólniczkę.

Winnie jest dziewczynką trochę bezczelną. Zdecydowanie nie traci rezonu. Nawet na chwilę nie ustępuje pola. Czyni ją to groźną przeciwniczką w przekomarzaniu się.

Wypadki, z którymi muszą mierzyć się przyszłe przyjaciółki są bardzo pomysłowym rozwinięciem książki. Dzięki dużej dawce fantastyki młody czytelnik nie odczuje nudy. Ponadto, jestem pewna, że "Poradnik dla smoków..." ma szansę ukształtować, w mniejszym lub większym stopniu, jego osobowość. Pozycja z pewnością ma charakter dydaktyczny. Na dodatek, jest, przynajmniej dla mnie, powiewem nowości.

Panna Drake - uparta, zrzędliwa smoczyca - i Winnie - pyskata osóbka - stanowią wybuchowe połączenie. Zderzenie ich osobowości jest widowiskiem nie tylko godnym zobaczenia, ale również pouczającym. Ponadto mniejsze i większe stworki biegające po ulicach San Francisco... to trzeba przeczytać! Rysowanie nigdy jeszcze nie było tak niebezpieczne, a przyjaźń tak wyjątkowa