Życie jak film

Po biografie i tego typu książki sięgam tylko i wyłącznie z ciekawości. Nawet jeśli posiadam jakiegoś ulubionego celebrytę to i tak nie interesuje się jego życiem na tyle, aby o nim czytać.

Tutaj zrobiłam wyjątek, chyba ze względu na to, że to polski aktor..

Pierwsze co rzuca się w oczy to fakt, że pan Jakimowicz naprawdę przyłożył się do przelania na papier całego swojego życia. Dzięki temu możemy poznać go od zupełnie prywatnej strony. Całość urozmaicona jest zdjęciami, czasami takimi bardzo prywatnymi, których raczej nie znajdziemy w internecie.

Nie znam osobiście autora, więc nie mogę nic na pisac o wiarygodności tej biografii.

Jedyne co to utwierdziłam się w fakcie, że biografie nie są dla mnie.

Uwielbiałam „Młode Wilki” i Jarosława Jakimowicza, gdy byłam nastolatką, więc koniecznie musiałam przeczytać tę książę. Lektura okazała się całkiem przyjemna i satysfakcjonująca.

Pan Jakimowicz miał naprawdę burzliwe życie począwszy od trudnego dzieciństwa (wychowywali go dziadkowie, a ojciec był alkoholikiem), poprzez ucieczkę w wieku dziewiętnastu lat do Niemiec (w ciemno) i prowadzenie tam przestępczego życia (okradanie sklepów) zakończonego pobytem w więzieniu.

Autor opowiada jak trafił do reklamy, a potem do filmu, o wysokiej cenie popularności i o swoich bardzo licznych podróżach. Zdradza też kulisy występu w programie Big Brother i wymyślonym romansie z Jolą Rutowicz. Sporo miejsca poświęca też swojemu synowi, któremu oddał kawałek wątroby i tylko dzięki temu żyje on nadal, a także o swoim zaangażowaniu w promowanie transplantologii.

Książkę czytało mi się dobrze, wiele rzeczy mnie zainteresowało i wydaje mi się, że pan Jakimowicz dosyć szczerze podszedł do tematu, nie owijał w bawełnę pisząc, że nadużywał alkoholu i narkotyków, a także prowadził po ich zażyciu samochód (na szczęście bez poważniejszych konsekwencji jak sam przyznaje), również ostro imprezował co niekiedy kończyło się dla niego w mało przyjemny sposób.

Polecam „Życie jak film” nie tylko fanom pana Jakimowicza i „Młodych wilków”. Sporo można się z niej dowiedzieć jak funkcjonował i funkcjonuje polski show-business, jak wyglądało dzieciństwo w latach osiemdziesiątych i jaka była dla autora cena sławy.

Aktualnie trwa moda na pisanie biografii i autobiografii, aktorzy, celebryci, żony prezydentów, każdy chce mieć książkę o sobie, ale czy taki gatunek książek jest w ogóle ciekawy?

Jarosław Jakimowicz postanawia swoim fanom przybliżyć swoją historię, pokazuje nam że jego życie nie było usłane różami, od dzieciństwa fascynowało go kolorowe życie więc razem z kolegami pisał listy do firm z prośbami o plakaty i naklejki, jemu jedynemu udało się odszukać firmę która wysyłała mu duże paczki a nie tylko drobne gadżety. Marzył żeby gdzieś wyjechać aż osiadł w Niemczech, kradł, pił i ćpał, nie raz był zatrzymywany przez policję, ale można też go było poznać również jako człowieka mocno prawdziwego i kochającego, walczył o swojego chorego syna oraz chciał adoptować dziewczynkę porzuconą przez mamę.

Przyznam że biografie i autobiografie to nie jest mój ulubiony gatunek, omijam je raczej bo niespecjalnie interesuję się prywatnym życiem gwiazd, a tym bardziej osób które tylko kojarzę ale sama nie wiem skąd. Ta książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie, pochłonęłam ją w jeden dzień i chciałam więcej, nie spodziewałam się że jeden człowiek może przeżyć aż tyle, a przecież to nie koniec i będzie miał na pewno jeszcze wiele przygód w swoim życiu.

Czytając wreszcie skojarzyłam skąd go znam, a mianowicie z programu Big Brother i ze słynnego związku z Jolą Rutowicz, nie uwierzycie ale Jarosław Jakimowicz wyznał całą prawdę jak wygląda ten program od kuchni, więc jeśli chcecie wiedzieć jak wyglądał związek Joli i Jarka to zapraszam do lektury.

Tą książką zdecydowanie przekonałam się do tego gatunku, mam nadzieję że inni celebryci mają tak samo porywcze historie jak ta którą poznałam, ponieważ tutaj od początku do końca wszystko było prawdziwe a nie ustawione pod zarabianie pieniędzy.