Iris McBlack. Tom 1. Kryształowe serce

Michał Bergel to autor o nieskazitelnie szerokiej wyobraźni. Miłośnik fantastyki i podróżnik. Czerpie radość z rozwiązywania trudnych problemów i z pomocy, którą często niesie innym. Jego debiutancka książka „Iris McBlack: Kryształowe serce”, to pierwszy tom wciągającej powieści.

„Niechaj serce wybierze ci twój cel, twe oczy odnajdą każdą z dróg,

a przeznaczenie wskaże tę właściwą”.

Ta długa historia zaczyna się od przedstawienia życia dwóch sióstr, zupełnie odmiennych od siebie charakterem. Pierwsza z nich to Oliwia, młoda dziewczyna, w której zauroczony jest każdy chłopak z osiedla. Codziennie rano ktoś przynosi jej kwiaty, inny czekoladki, a pozostali chcą spędzić z nią wieczór, i tak w kółko. Natomiast Iris jest rudowłosą dziewczyną wkurzającą się w każdym momencie swojego życia na siostrę. Mimo to, myśli bardzo racjonalnie i jest inteligentna, na co nie zwraca uwagi większość jej kolegów. Pewnego dnia Oliwia znika w tajemniczych okolicznościach, a troszcząca się o nią Iris postanawia ją odnaleźć. Za pomocą magicznego tunelu przenosi się do przerażającego ją miejsca. Zostaje zmniejszona do rozmiarów małego chomika i przy pomocy nowego towarzysza Ortona idzie śladem Leonarda- najpotężniejszego maga. Po drodze okazuje się, że Iris zostaje postawiona przez najtrudniejszym wyborem- „życie za życie".

Zdecydowanie polecam tę książkę osobom wytrwałym, dla których przebrnięcie przez 400 stron nie będzie udręką. Mimo dosyć małej czcionce czyta się ją szybko, ponieważ wydarzenia dzieją się w niesamowitym tempie i czasami wystarczy tylko mrugnąć, a tajemnice same się rozwiązują. Pozwala ona dogłębnie wczuć się w sytuacje Iris, a czasem nawet żyć tym razem z nią. Jeśli tak jak ja lubicie książki, z których aż wylewają się eliksiry i odpręża Was czytanie o nadzwyczajnych postaciach, to jak najprędzej powinniście zabrać się za lekturę.

Zuzia, lat 17

źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Michał Bergiel stworzył nową trylogię dla młodzieży, cykl nazywa się Iris McBlack, zupełnie jak główna bohaterka. Autor ukazuje tutaj siłę siostrzanej bezwarunkowej miłości i poświęcenia, które Iris była w stanie podjąć. Życie potrafiło pokazać jak wiele jesteśmy uczynić w obliczu zagrożenia dla drugiej osoby, kogoś na kim nam zależy. Jak wiele jesteśmy w stanie znieść, ile problemów przejść i pozostać przy tym wszystkim sobą. Magia, która istnieje dookoła nas w końcu się uaktywnia i zaczynamy ją dostrzegać. Co przygotował dla nas autor? Czy powieść jest tylko dla młodzieży? Jak się w niej rozeznał nieco starszy czytelnik?

Główną bohaterką powieści Michał Bergel „Iris McBlack. Kryształowe serce” jest tytułowa Iris McBlack. To dwunastoletni rudzielec, na którego twarzy radośnie rozkwitają piegi. Dziewczyna ma siostrę, która jest bardzo piękną i magnetyczną dziewczyną, spojrzenia innych zawsze koncentrują się właśnie na Oliwii, przez co Iris może się czuć odrobinę niewidzialna. Musicie przyznać, że trudno jest dorastać w takim otoczeniu, jednak Iris wydaje się nadrabiać to wszystko nie tylko dobrym humorem, ale także i pomocą innym. Oliwia jest starsza, już pełnoletnia i jedynym celem jej istnienia obecnie jest pielęgnacja swojej urody oraz wymyślanie adoratorom zadań, którym nie zawsze będą w stanie sprostać. Wiecznie niezadowolona, piękna, próżna i chciwa. W taki sposób najprościej można opisać Oliwię. Dbanie o dom zostało zrzucone na Iris, prawdę powiedziawszy ojciec dziewczyn także nie należy do takich pracowitych.

Historia nabiera tempa, kiedy okazuje się, że starsza z sióstr otrzymała magiczny prezent od jednego z adoratorów. Kwiat, który potrafi zaowocować złotem, im bardziej się go karmi, im więcej pochłania przedmiotów, tym więcej ma oferować drogocenności. Kuszące prawda? Oliwię przesiąka potrzeba posiadania, zabrania Iris zbliżania się do magicznego kwiatu, jednocześnie wrzucając do niego coraz więcej przedmiotów. Wszystko, jednak na próżno, piękny kwiat okazał się być pułapką i lekcją, którą zapewne miała dostać od życia Oliwia, jednak przypadkowo oberwało się także Iris. Spokojne życie zmieniło się w pełną niebezpieczeństw przygodę. Iris wyruszyła w podróż do równoległego świata zwanego Czajniczkiem, gdzie czeka wiele wyzwań i prób do przejścia, z którymi będzie musiała się zmierzyć. To niesamowity świat, który zaskakuje swoją mocą, na dodatek chyli się ku upadkowi, każda rzeczywistość ma swoje problemy, z którymi musi się mierzyć. Czy Iris okaże się wybawieniem dla Czajniczka? Czy uda jej się ocalić Oliwię? Czy obie dziewczyny trafią do domu? Czy ucieczka z Czajniczka pociągnie za sobą konsekwencje?

„Iris McBlack. Kryształowe serce” to historia, która uczy, a nawet łamie pewne stereotypy. Autor ukazuje, że nie zawsze ten czarny, zły charakter czerpie przyjemność ze swoich czynów, nie posiada serca. Nie zawsze taki wybór jest prosty, życie nie jest tylko czarne lub białe, posiada także odcienie szarości. Wykreowany przez autora świat jest bardzo przemyślany i szczegółowy, autor bardzo się napracował nad powieścią i jest to wyczuwalne podczas czytania. Czajniczek ma swój ład i harmonię, której zachwianie będzie tragiczne w skutkach.

„Iris McBlack. Kryształowe serce” zaskakuje, zakończenie jedynie podsyca ciekawość, która wzrasta wraz z dotarciem do finału. Z całą pewnością sięgnę po kolejny tom autorstwa Michała Bergela i zachęcam Was do zrobienia tego samego. Odnajdziecie tutaj nie tylko niezwykle silna altruistkę, ale także wartościowe motywy, których być może szukacie. To opowieść o podróży, poznawaniu i zyskiwaniu nowych przyjaciół, nawiązywaniu sojuszy. Gdyby odsiać z niej całą magię okaże się, że jest niezwykle życiowa i współczesna. Człowiek podąża do sobie obranego celu, brnie przez życie omijając wyboje, problemy. Nie jest samotną wyspą, czasem potrzebuje pomocy i przyjaciół, aby w pełni dostrzec jego wagę i wartość samego siebie. Każda podróż jest nauką, którą musimy podjąć i doświadczyć, tak było w przypadku Iris, niezwykle dzielnej i walecznej dziewczynki. Bergel stworzył fantastycznych bohaterów, nie tylko tych głównych, ale także pobocznych, świat który pochłaniał czytelnika w całości, ma sporo wartościowych przesłań. Czy było warto? Było.

„Iris McBlack. Kryształowe serce” jest książką dzięki, której znowu poczułam się młodszą wersją mnie, przeniosłam się wspólnie z Iris do Czajniczka i przeżywałam wszystkie przygody ramię w ramię z główną bohaterką. Polecam Wam twórczość Michaa Bergla, nie tylko tym młodszym czytelnikom, ale także tym starszym, którzy pragną na parę godzin ponownie stać się dziećmi.

Czajniczek to planeta wyjątkowa, gdzie magię spotyka się na każdym kroku. Czarodzieje, czarowładcy, wiedźmy, Strażnicy Świętej Równowagi, Hufroni, krasnale, demony, banshee, a nawet smoki - znajdziecie tam prawie każde magiczne stworzenie, jakie tylko przyjdzie Wam do głowy. Do tego przedziwnego świata, wbrew swojej woli, trafia Iris. Jak się w nim odnajdzie? Czy zdoła przetrwać w miejscu, gdzie czyha na nią tyle niebezpieczeństw?

12-letnia Iris mieszka w małym miasteczku na południu Irlandii razem z ojcem i siostrą. Przeżywają prawdziwy najazd zalotników, każdy w okolicy pragnie zdobyć serce starszej z sióstr, Oliwii. Przynoszą jej piękne bukiety, gotują, wykonują przeróżne naprawy i remontują dom. Ona jednak wciąż czeka na kogoś wyjątkowego. Pewnego dnia dziewczyna otrzymuje niezwykły kwiat, który pochłania wszystko, co tylko się do niego wrzuci, wyrzucając w zamian bryłki złota. Oliwia wpatruje się w niego jak zafascynowana, a następnego ranka znika bez śladu. Szukając jej, Iris trafia do wnętrza rośliny, a magiczny wir przenosi ją do nieznanej krainy.

Zapowiadało się całkiem dobrze. W początkowych rozdziałach Iris zrobiła na mnie wrażenie bardzo rozsądnej i dojrzałej, w przeciwieństwie do jej starszej siostry. Choć to przecież Oliwia była pełnoletnia, zachowywała się jak rozkapryszone dziecko. Niestety niezbyt długo cieszyłam się myślą, że trafiłam na tak fajną główną bohaterkę. Moja sympatia do niej wraz z rozwojem wydarzeń malała coraz bardziej. Iris irytowała mnie chociażby tym, jak traktowała innych. Często mówiła rzeczy, które miały chyba być zabawne, ale w sytuacji, gdy kierowała swoje uwagi do istot udzielających jej pomocy, było to po prostu złośliwe i nie na miejscu. Ważne decyzje podejmowała impulsywnie, nie zastanawiając się nad konsekwencjami. Może nie powinnam liczyć na bardziej dorosłe zachowania z jej strony, ale po takim dobrym wstępie ta mentalność 12-latki jednak mi przeszkadzała.

Podobało mi się nagromadzenie różnorakich magicznych istot, ponieważ nie pozwalało się nudzić, ciągle coś się działo, wciąż pojawiał się ktoś nowy. Najbardziej polubiłam Ariego i Maestra, wyjątkowo sympatycznych, ale i intrygujących. Chociaż autorowi świetnie udała się także postać Jemiołuszki i jej niezwykła chatka, Grzebula. Michał Bergel bardzo ciekawie przedstawił również Hufronów, ich historię i zwyczaje, fragmenty o nich czytałam z prawdziwą przyjemnością. Jednak w pewnym momencie tych magicznych istot było już dla mnie zbyt wiele. Czarodziejskie kwiaty, czarodzieje, czarowładcy, Strażnicy Świętej Równowagi, smoki, Hufroni, chata na kurzych nogach - wszystko fajnie. Nawet podróże pocztą kwiatową i kucharz zamieniony w nocnik były w porządku. Ale kiedy krasnale ogrodowe zaczęły się naparzać z jakimiś marynowanymi droolami, stwierdziłam, że co za dużo, to niezdrowo.

Podsumowując, pierwszy tom przygód Iris McBlack pozostawił mnie z mieszanymi odczuciami. Z jednej strony ta opowieść mnie wciągnęła i wywołała wiele emocji. Urzekł mnie cały ten baśniowy klimat i chętnie poznawałam kolejne magiczne stworzenia, ale do czasu. W pewnym momencie zaczęło mnie dręczyć wrażenie, że autor upchnął ich tam zbyt wiele. Osobiście wolałabym nieco mniej postaci, by mieć szansę dokładniej poznać każdą z nich. W powieści pojawiają się motywy, które dla młodszego czytelnika mogą być zbyt mroczne (demony i składanie im ofiar z żywych istot), dlatego dzieciom w wieku lat 12 lub mniej raczej bym tej książki nie poleciła. Natomiast starszej młodzieży i dorosłym miłośnikom fantasy jak najbardziej (choć dla tych drugich główna bohaterka może się okazać nieco zbyt dziecinna).

Zabawna i pełna zwrotów akcji. Ta książka okazała się wielkim (pozytywnym!) zaskoczeniem. Warto przeczytać.