Wszyscy świętują

Nowa książka twórcy bestsellerowych Pszczół i Drzew – bogato ilustrowane kompendium wiedzy o obyczajach, przesądach, odkryciach i wynalazkach związanych z brudem, higieną i medycyną. Gdzie Król Słońce chodził piechotą? Co miał w nosie doktor dżuma? Co ma pijawka do depilacji? Czy makijaż może zabić? Jak kąpano się w starożytności, a jak w średniowieczu? Jak dbają o czystość dżiniści, jak Himbowie, a jak kosmonautki? Gdy chińscy cesarze już od ponad tysiąca lat mieli spłukiwane wodą sedesy, w europejskich miastach wciąż wylewano zawartość nocników przez okno. Dawni chrześcijańscy święci uważali brud za symbol pobożności, za to Napoleon godzinami pluskał się w wannie. Japończycy nie mogli się nadziwić niechlujstwu portugalskich podróżnik...

Pierwsza pomoc przy drobnych wypadkach to ósmy tytuł serii „Moje Ciało”. Tym razem Gen-ichiro razem z Makoto Yamadą wyjaśniają, jak opatrywać drobne rany: skaleczenia, zadrapania, użądlenia, poparzenia czy przytrzaśnięte palce. Nie brakuje również ciekawostek związanych z czkawką, guzami i zdrętwiałymi kończynami. Jak w każdym tomie, proste i wyraziste rysunki Gen-ichiro Yagyu podkreślają naturalność, bezpretensjonalność i humor serii.

Jak wygląda Bóg? Co trzeba zrobić, żeby zostać lamą? Czy można być trochę w niebie i trochę w piekle? Po co aniołom skrzydła? Dlaczego do meczetu wchodzi się na bosaka? Który dzień w roku żydowskie dzieci lubią najbardziej? Wyznawcy różnych religii żyją obok siebie i często niewiele o sobie wiedzą. I nawet jeśli są siebie ciekawi, wstydzą się zapytać. Karolina Oponowicz z pomocą dzieci zadaje pytania przedstawicielom sześciu wyznań: judaizmu, katolicyzmu, prawosławia, protestantyzmu, islamu i buddyzmu. Rozmawiają o tym, w co wierzą, jak żyją, jak świętują, gdzie się modlą i co będzie po śmierci. Wywiady z duchownymi dopełniają ilustracje Joanny Rzezak. „Jest tyle religii na świecie. Najbardziej podoba mi się praca pani diakon Małgorzaty...

Kto z was chciałby dostać pod choinkę zęby morsa albo zgniłego ziemniaka? Co by było, gdyby przyjechał do was Mikołaj na saniach, które ciągną kangury? Okazuje się, że pachnąca żywicą choinka, karp i łamanie się opłatkiem to niejedyne sposoby obchodzenia Gwiazdki. Jak wygląda ona w innych zakątkach świata? W Meksyku w stajence zamiast choinek są kaktusy. We Włoszech w ogóle nie ma Mikołaja - prezenty roznosi Befana, uśmiechnięta stara wiedźma, która lata na miotle z workiem na plecach! Islandzkim dzieciom w czasie świąt towarzyszą zaś psotne skrzaty: złodziej naleśników, oblizywacz łyżek, trzaskacz drzwiami, węszyciel szpar i rabuś… parówek. W Norwegii na wigilijnym stole króluje danie, które potwornie cuchnie, ale smakuje cudownie. To lutefisk...

Etnogadki, opowiastki o dawnych obrzędach to bogato ilustrowana książka adresowana do dzieci i ich opiekunów, która starszych czytelników skłania do wspomnień, a przed młodszymi odsłania tajemnice świata natury i związanych z nią obrzędów i tradycji. Książka jest efektem spotkania niezwykłych twórców: Moniki Michaluk, Michała Stachowiaka oraz Witolda Przewoźnego, których pasja w odkrywaniu świata naszych przodków – pełnego mądrości, magii i tajemnic widoczna jest na każdej stronie publikacji. Autorzy wierzą, że lektura książki, opartej na rzetelnej wiedzy etnograficznej może stać się pretekstem do dialogu międzypokoleniowego, który pozwoli zachować pamięć o zapomnianych ludowych zwyczajach. Młody czytelnik dowie się z niej skąd się wzięły po...

Trzy psy i szczeniak mieszkają na wyspie. Powodzi im się dobrze, lecz pewnego dnia w ich kraju kończą się wszystkie ziemniaki, woda wysycha, a na dno pustego basenu spada wielki głaz. Ulisa, Ludek i Katka muszą wyruszyć na otwarte morze, żeby znaleźć dla siebie nowe miejsce. Gdy w końcu dobijają do brzegu, wychodzą im na spotkanie trzy pudle. Czy to miejsce może być ich nowym domem? I czy będą mogli spróbować trochę frytek? Pija Lindenbaum jest wnikliwą obserwatorką dziecięcych zabaw i dziecięcego sposobu myślenia. Swoje spostrzeżenia potrafi genialnie przelać na papier – powstaje oszczędna w słowach, ale jakże pełna znaczeń opowieść, której równorzędnym głosem są ilustracje. Nic dziwnego, że dzieci odnajdują w jej książkach swój świat!

„Skąd imię Lotta? Z książek (…) prosto ze Szwecji – z przygód Lotty z ulicy Awanturników Astrid Lindgren. To doskonałe imię, bo szwedzka Lotta miała mocny charakter, niezaprzeczalny urok i jasne włosy. No i lubiła jedzenie. Zupełnie jak ta nasza…” Lotta – przygarnięty z domu tymczasowego pies rasy kundel – wywraca do góry nogami życie pewnej rodziny. Nagle w tajemniczych okolicznościach znikają z domu różne przedmioty, pojawiają się za to żółtawe kałuże, błotne ślady, sierść na kanapie, nieznane dotąd zapachy i mnóstwo miłości! Lotta z wrodzonym wdziękiem i stoickim spokojem, krok po kroku, wychowuje sobie swoje ludzkie stado, które – choć ma wrażenie, że panuje nad sytuacją, jest całkowicie, absolutnie, bezgranicznie podporządkowan...

Człowiek od zawsze rozkminiał temat siły wyższej. Zastanawiał się, skąd się wziął na ziemi, co się z nim stanie po śmierci i kto o tym wszystkim decyduje. Z tych rozkmin na przestrzeni dziejów powstały rozmaite systemy religijne – bardzo odmienne, ale niekiedy zastanawiająco podobne. To książka dla wszystkich rozkminiających – wierzących i niewierzących, wątpiących i poszukujących. Znajdziecie w niej próby odpowiedzi na pytania: • Po co ludziom wiara i jak sobie radzą ateiści? • Do czego przydają się religie? • Skąd przyszedł bóg i gdzie jest teraz? • Czy bogowie żyją wiecznie i czemu tak krótko? • Jak to jest być prorokiem? • Czy wiara i nauka kiedyś się pogodzą? • Gdzie się podziały boginie?

Pamiętacie Animalium, Muzeum Zwierząt? Pora na wizytę w Botanicum – Muzeum Roślin! Rośliny są wszędzie. W najwyższych górach i najgłębszych dolinach, na biegunach i na równiku, na lądzie i w wodzie. Najmniejsze z nich są sto razy mniejsze od ziarenka soli, największe – wyższe niż 20-piętrowy budynek. Bez nich by nas nie było. Rośliny wytwarzają tlen, którym oddychamy. Dają nam jedzenie i lekarstwa, tkaniny, z których szyjemy ubrania, i materiał do budowy domów. Skąd się wzięły? Jak wyglądały pierwsze z nich? Kiedy urósł pierwszy las? Kiedy pojawiły się pierwsze kwiaty? Które rośliny są największe, najrzadsze, najdziwniejsze, najbrzydsze, najbardziej długowieczne? Dlaczego niektóre paskudnie śmierdzą? Wejdźcie do Botanicum, a wszystkiego się...

Czy krowy mogą jeździć na sankach? Ależ oczywiście, Mama Mu zrobi wszystko, by bawić się tak wesoło jak dzieci! Jak zwykle musi stawić czoła krytycznemu Panu Wronie, który każdy pomysł Mamy Mu kwituje wyniosłym oburzeniem. Wystarczy jednak zasugerować Panu Wronie, że czegoś nie potrafi, a od razu zmienia ton. On, nie potrafi? Nie potrafi pokierować sankami? Brawurowy popis jego umiejętności kończy się oczywiście w zaspie. W śniegu ląduje też Mama Mu – i to właśnie, z całego jeżdżenia na sankach, najbardziej jej się podoba! Bogate w szczegóły świetne ilustracje Svena Nordqvista, pełne niespodzianek dla spostrzegawczych, wspaniale uwydatniają charaktery obu bohaterów.

Bertil bardzo chciałby mieć dziadka. Ulf zna miejsce, gdzie dziadków jest pełno. Zabiera Bertila do domu starców.Wchodzą do pokoju, w którym siedzi samotnie staruszek w szelkach i z plastrem na brodzie. Bertil wręcza mu kwiatek. – Proszę bardzo, dziadku, to dla ciebie! – Jak to? Czyżbym był twoim dziadkiem? – Tak. I nareszcie przyszedłem. Wcześniej się jakoś nie udało. Od razu widać, że są rodziną, bo Bertil też ma na brodzie plaster. Dziadek Bertila nie jada co prawda nóżek w galarecie ani nie łowi ryb, jak dziadek Ulfa, ale za to potrafi zrobić piękny latawiec i wdrapać się na drzewo. Ale przede wszystkim potrafi gwizdać! Piękna opowieść o przyjaźni, radości bycia razem i o pożegnaniu. O starości, o życiu i śmierci. O rzeczach ważnych i poważ...