Życie Duchowe 107/2021 (Lato) Nawrócenie

Numer wiosenny „Życia Duchowego” poświęcony jest tęsknocie za Schowanym. Pragniemy, choć nie widzimy. Może tu chodzić między innymi o Boga, który odpowiada na „nasze spodziewanie się, ale w sposób absolutnie niespodziewany”… Warto się więc zatrzymać, dać się zaskoczyć i otworzyć na tajemnicę ukrytego, czymkolwiek ono jest. Joanna Nowińska SM na przykładzie starotestamentowych proroków pokazuje, że nawet w niepowodzeniu jest z nami Bóg. „Prorocy (…) przekonują się, że z JHWH żadna klęska nie będzie klęską”, ale stanie się „wyrzutnią ku fascynacji Nim i ku jeszcze większemu zachwytowi nad stworzonym przez Niego światem i człowiekiem”. Próbą opisania doświadczenia Boga jest także tajemniczy dla nas język apokalips, o których pisz...

Takiego numeru jeszcze nie było! O „kobiecym punkcie wierzenia” piszą w nim same Autorki: Maria Miduch o „kobiecej twarzy Boga”, Elżbieta Wiater o „czterech Wspaniałych” z tytułem doktora Kościoła, Dorota Szczerba o mistyce kobiecej, a siostra Maria Katarzyna od Najświętszej Eucharystii o współczesnych mistyczkach karmelitańskich. Joanna Petry Mroczkowska zastanawia się, czy „powołanie niewiasty realizuje się dziś w pełni” i jakie miejsce w Kościele przyznaje kobietom obecna sytuacja wynikająca z prawa kanonicznego. Monika Białkowska opisuje niebezpieczeństwa klerykalizmu, który „karmi feministki”. Dlatego zachęca, by kobiety o swoje miejsce w Kościele zabiegały nie jako kobiety, ale jako osoby świeckie, ponieważ – jak zauważa – „im ba...

Magazyn społeczno-kulturalny wydawany w Krakowie. Znajdziemy w nim recenzje literackie, prezentację twórczości mniej znanych w Polsce autorów, teksty poświęcone historii i polityce, wywiady i pogłębione analizy współczesnych wydarzeń. Dwumiesięcznik dofinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Czasopisma.

Letni numer Życia Duchowego zatytułowaliśmy Sumienie sumienia, ponieważ zależy nam na refleksji nie tyle nad sumieniem, co nad czynnikami, które formują sumienie. Ten temat rodzi się z poczucia bezradności wobec ludzi tak mocno przeświadczonych o swojej racji, że ich sumienie przestaje być głosem krytycznie oceniającym ich wybory, a staje się wręcz przyklaskującym klakierem. Stąd pytanie, co i jak powinno budzić nasze sumienia.W artykule otwierającym numer ks. Przemysław Marek Szewczyk, pisząc o biblijnej koncepcji sumienia, podkreśla, że fundamentalne dla niej jest poszukiwanie najgłębszego ja, w którym każdy z nas słyszy głos Boga i odkrywa zdolność rozpoznania prawdy o dobru i złu.O sumieniu jako głosie Boga w duszy pisze też ks. Grzegorz Strzelczyk, z...

Nie tylko słowo buduje życie duchowe. Nie tylko słowo przemawia... Nad tym właśnie zastanawiamy się w zimowym numerze naszego pisma.O miejscu, w którym może nas dopaść słowo, oraz o potrzebie poszukiwania i przygotowania tego miejsca, pisze w tekście otwierającym numer Jacek Siepsiak SJ.W artykule Przestrzeń dla Tajemnicy Ewa Kiedio zastanawia się z kolei, co zrobić, by nasze kościoły oraz przyjęte w nich rozwiązania architektoniczne i estetyczne karmiły naszą potrzebę spotkania z Innym.Także Halina Czerna w swojej refleksji pt. Ewangelia a poznanie estetyczne podkreśla rolę sztuki, przede wszystkim zaś architektury sakralnej, która towarzyszy słowu głoszonemu podczas liturgii. Autorka opisuje przykłady rozwiązań przyjętych w naszych kościołach od staro�...

Kerygmat to istota chrześcijaństwa, te prawdy, w których nasza wiara ma swoje bezpośrednie źródło. Pierwotnie głoszony był tym, którzy nigdy nie słyszeli o Jezusie. Obecnie kierowany jest również do ochrzczonych, aby ożywić czy odnowić ich wiarę, zaprosić ich do nawiązania prawdziwej relacji z Bogiem. Bez kerygmatu chrześcijaństwo jest bowiem pustą, pozbawioną swej treści skorupą. W tej książce ks. Michał, którego posługa od początku jest poświęcona głoszeniu prawd stanowiących treść kerygmatu, zebrał w skondensowanej, poręcznej formie to podstawowe przesłanie, dobrą nowinę chrześcijaństwa o Bogu, który nas kocha tak, że umarł za nasze grzechy, aby nam dać wieczne życie ze sobą. Ks. Michał Olszewski SCJ jest rekolekcjonistą, ewangel...

Wiara nie jest teorią, nie jest wysublimowaną koncepcją, abstrakcją, ona stanowi rzeczywistość głęboko zakorzenioną w naszym życiu, tu i teraz, w historii. Bóg jest zaangażowany we wszystko, co się dzieje w naszym życiu, w naszym świecie. Bóg jest – i o tym ostatecznie mówi Księga Judyty – najważniejszym Aktorem historii świata. Jest Tym, który tę historię trzyma w swoich rękach, nadaje jej sens, kierunek. Bóg objawia się w czasie, w przestrzeni – tam, gdzie człowiek żyje, w samym środku jego życia. Wiara nie jest teorią, wiara jest zmaganiem. Księga Judyty opowiada zatem o zasadniczym wyzwaniu, wobec którego postawiony jest człowiek – w samym środku zmagania pomiędzy dobrem a złem. Postawiony w takiej sytuacji, musi szukać ocalenia poza...

Kto pisze Siedem Listów? Tym prostym pytaniem bp Grzegorz Ryś rozpoczyna serię rozważań poświęconych Listom do Siedmiu Kościołów w Księdze Apokalipsy. Odpowiedź znajdujemy w pierwszych słowach Księgi: Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg. Zaledwie otwieramy Księgę dowiadujemy się, że On jest najważniejszy i że bez Niego nie przeczytamy dobrze ani jednej stronicy Apokalipsy, bez Niego nie poznamy prawd objawionych. Dotyczy to nie tylko Apokalipsy, ale wszystkich Ksiąg Biblii. Najważniejsze pytanie w Apokalipsie i w całej Biblii jest pytaniem o Jezusa Chrystusa: co Księga mówi o Nim? On, i tylko On, najpełniej objawia Boga. Apokalipsa nie jest moralizowaniem, nie jest poradnikiem do rozstrzygania kłopotów kościelnych (…). Owszem, ostateczną odp...

„Całe nasze życie tyle jest warte, ile jest w nim miłości”. - kard. Stefan Wyszyński Kardynał Stefan Wyszyński to postać wielowymiarowa. Był wybitnym przywódcą duchowym, mężem stanu i autorytetem moralnym. Warto jednak spojrzeć na życie i dzieło Prymasa, jak pisze autorka, od innej strony - z punktu widzenia człowieka wewnętrznego, któremu przyszło pełnić te ważne zewnętrzne funkcje i role. Ewa K. Czaczkowska pokazuje nieznane oblicze Prymasa. Tworzy portret człowieka prawdziwego – pełnego pasji, męstwa i miłości, konsekwentnie realizującego swoją życiową misję. Opowiada o przyjaźni i przebaczeniu, relacjach Prymasa z Karolem Wojtyłą, o najważniejszych kobietach w jego życiu. Opisuje cuda, które dokonały się za jego wstawiennictwem. Książka...

Tyle już napisano o cudownym exodusie narodu wybranego i jego charyzmatycznym przewodniku Mojżeszu, o jego drodze z ludem przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Czy warto powtarzać się i rozważać temat na nowo? Przecież już wiemy: Mojżesz to dobry przywódca, idealny sędzia i administrator prawny, cudotwórca działający w imieniu i z polecenia Boga, jeden z najczęściej przywoływanych bohaterów biblijnych. Nowy Testament wymienia jego imię osiemdziesiąt razy! Tyle razy o nim słyszeliśmy. Sama autorka, biblistka, decydując się na pisanie niniejszych rozważań, rozpoczyna dosyć prowokacyjnie od pytania: po co?. Po co jeszcze jedno rozważanie o Mojżeszu? Czy tylko po to, aby kolejny raz przypomnieć jedną z najważniejszych postaci biblijnych? Autorka tłumaczy krótko...

Książka Umberto Eco, włoskiego semiotyka i estetyka, profesora wielu uniwersytetów (m.in. we Florencji i Bolonii), została pomyślana jako poradnik dla studentów przystępujących do pisania pracy magisterskiej. Autor przedstawia kolejne fazy powstawania pracy, począwszy od wyboru promotora i sformułowania tematu, przez budowanie warsztatu pracy (kwerendy biblioteczne, sporządzanie notatek spełniających różne funkcje), układanie wstępnego planu pracy, wykorzystywanie zebranego materiału, stosowanie argumentacji i dowodzenia, aż po ostateczną redakcję tekstu oraz opatrywanie go przypisami, aneksami i bibliografią końcową. Pisanie pracy dyplomowej, niezależnie od jej tematu, jest traktowane przez Eco jako szkoła metodyki i zdobywania umiejętności, które mogą się...

Od autorki: „W epoce szumu i zabiegania wielu ludziom z ogromnym trudem przychodzi dokonywanie wyborów, które ukształtują czas, jaki im został na tej ziemi. Napisałam tę książkę poruszona smutnym przykładem licznych bliższych i dalszych mi osób, które miały poważny problem z rozeznawaniem i ostatecznie niejednokrotnie rezygnowały z wielkich i cennych aspiracji czy nawet realizacji powołania”.

Usuń Belki ze swojego oka i spójrz na innych z miłością Nawrócenie to nie tylko odrzucenie złych uczynków. To zmiana myślenia, ale także patrzenia na innych i… samych siebie. Tymczasem nasze widzenie bywa zaciemnione z powodu tkwiących nam w oczach uproszczeń, które zniekształcają obraz rzeczywistości. Czy milczenie zawsze jest złotem? Czy to, co nowe, na pewno jest gorsze od tego, co już znamy? Czy posłuszeństwo jest ważniejsze niż gotowość do uważnego wsłuchiwania się w głos Boga? Ojciec Jacek Siepsiak zachęca, by się skonfrontować z różnego rodzaju stereotypami i uprzedzeniami, z których często nie zdajemy sobie sprawy. By potraktować je jako zaproszenie do nietypowego rachunku sumienia – do poszukiwania i krytycznej oceny przekonań, które ogran...

„Jeszcze się uda! Ten tytuł to cały ojciec Jacek. Patrzący z uwagą na to, co się dzieje wokół niego, zauważający zagrożenia, wzywający do refleksji, wołający o umiar, rozsądek i chrześcijańską miłość do bliźniego. A jednocześnie – przy całym zatroskaniu o Polskę i jej przyszłość – pełen nadziei, że jeszcze się uda”. – Jerzy Sułowski Felietony: • o tym, co ratuje lub rujnuje nasze relacje, • o tym, co prowadzi do wyraźnej i niebezpiecznej patologii władzy, • o potrzebie odpowiedzialności za dom w tym wąskim i w tym najszerszym znaczeniu, • o tęsknocie za Kościołem będącym tak samo po stronie wierzących, jak i niewierzących, • o prawie do dyskusji, zgłębiania tematu, szukania złotego środka i rozumienia drugiej strony. Publik...

Masz nieraz problem z nazwaniem swoich czynów grzechami. Gdy stajesz przed Bogiem, łatwiej Ci dziękować za dobro, którego doświadczasz, niż żałować za to, co uważane jest za grzech. Chcesz się pojednać, ale uczciwie, bez fałszywych oskarżeń i sztucznych żali. Czerpiąc inspiracje z nauczania papieża Franciszka i św. Ignacego z Loyoli, Autor proponuje, by w tej sytuacji spojrzeć na siebie i swoje życie oczami miłosiernego Boga, widzieć najpierw Jego miłość, a nie własne winy. Dopiero taka perspektywa daje wolność w ocenie samego siebie. ks. Jacek Siepsiak SJ - przez wiele lat był duszpasterzem środowisk akademickich. Obecnie pełni funkcje kapelana ZHR. Jest redaktorem naczelnym kwartalnika „Życie Duchowe” oraz publicystą portalu Deon.pl.

W tej książce jest wszystko, o co chcieliście spytać bohaterów Biblii, ale nie mieliście okazji. „Co to w ogóle jest? Czyżby jakiś dziwak twierdził, że ma kontakt z duchami, że mówią do niego zmarli? Nic z tych rzeczy. Choć nie ukrywam, że zależy mi na naśladowaniu. Uspokajam: nie chcę, byście udawali słyszących głosy. Po prostu robię to, do czego zachęca św. Ignacy Loyola, twórca metody ćwiczeń duchowych. Mianowicie zaprasza on do zaangażowania naszej wyobraźni. Skoro żyjemy całym sobą, to możemy też modlić się całym sobą. Gdy spotykamy się z kimś dla nas drogim, to nie tylko mówimy i słuchamy, ale też patrzymy, czujemy zapach, często dotykamy, bywa, że smakujemy (niekoniecznie potrawy). Do tego jeszcze dochodzą wspomnienia, marzenia, obaw...

Pandemia trwa już ponad rok. Jak wykorzystaliśmy ten szczególny czas? Czy dostrzegliśmy w nim szansę? W wiosennym „Życiu Duchowym” pytamy o Eucharystię, o to, czy w pandemii (i poza nią) na tyle nas dotyka, byśmy i my dotknęli tego, co dla wielu jest nie do dotknięcia. Numer otwiera artykuł Wacława Oszajcy SJ „Żarliwość aż do tańca”. Autor zwraca w nim uwagę na niebezpieczeństwo uprzedmiotowienia i sprywatyzowania Mszy. Zauważa, że „Eucharystia, która miała gromadzić «rozproszone dzieci Boże» […], w niektórych, wcale nierzadkich, przypadkach stała się mechanicznym, żeby nie powiedzieć magicznym, działaniem”. Maria Miduch w refleksji „«Todah» oznacza «dziękuję»” wymienia kilka kwestii, o których warto pamiętać, uczestnicząc we M...

Nie tylko słowo buduje życie duchowe. Nie tylko słowo przemawia... Nad tym właśnie zastanawiamy się w zimowym numerze naszego pisma.O miejscu, w którym może nas dopaść słowo, oraz o potrzebie poszukiwania i przygotowania tego miejsca, pisze w tekście otwierającym numer Jacek Siepsiak SJ.W artykule Przestrzeń dla Tajemnicy Ewa Kiedio zastanawia się z kolei, co zrobić, by nasze kościoły oraz przyjęte w nich rozwiązania architektoniczne i estetyczne karmiły naszą potrzebę spotkania z Innym.Także Halina Czerna w swojej refleksji pt. Ewangelia a poznanie estetyczne podkreśla rolę sztuki, przede wszystkim zaś architektury sakralnej, która towarzyszy słowu głoszonemu podczas liturgii. Autorka opisuje przykłady rozwiązań przyjętych w naszych kościołach od staro�...

Letni numer Życia Duchowego zatytułowaliśmy Sumienie sumienia, ponieważ zależy nam na refleksji nie tyle nad sumieniem, co nad czynnikami, które formują sumienie. Ten temat rodzi się z poczucia bezradności wobec ludzi tak mocno przeświadczonych o swojej racji, że ich sumienie przestaje być głosem krytycznie oceniającym ich wybory, a staje się wręcz przyklaskującym klakierem. Stąd pytanie, co i jak powinno budzić nasze sumienia.W artykule otwierającym numer ks. Przemysław Marek Szewczyk, pisząc o biblijnej koncepcji sumienia, podkreśla, że fundamentalne dla niej jest poszukiwanie najgłębszego ja, w którym każdy z nas słyszy głos Boga i odkrywa zdolność rozpoznania prawdy o dobru i złu.O sumieniu jako głosie Boga w duszy pisze też ks. Grzegorz Strzelczyk, z...

Takiego numeru jeszcze nie było! O „kobiecym punkcie wierzenia” piszą w nim same Autorki: Maria Miduch o „kobiecej twarzy Boga”, Elżbieta Wiater o „czterech Wspaniałych” z tytułem doktora Kościoła, Dorota Szczerba o mistyce kobiecej, a siostra Maria Katarzyna od Najświętszej Eucharystii o współczesnych mistyczkach karmelitańskich. Joanna Petry Mroczkowska zastanawia się, czy „powołanie niewiasty realizuje się dziś w pełni” i jakie miejsce w Kościele przyznaje kobietom obecna sytuacja wynikająca z prawa kanonicznego. Monika Białkowska opisuje niebezpieczeństwa klerykalizmu, który „karmi feministki”. Dlatego zachęca, by kobiety o swoje miejsce w Kościele zabiegały nie jako kobiety, ale jako osoby świeckie, ponieważ – jak zauważa – „im ba...