Tyle nowych dróg

Do książki Pani Agnieszki Olejnik nie trzeba mnie namawiać. To jakość sama w sobie. Tym razem zaciekawiło mnie Wydawnictwo wydające najnowszą jej książkę – Tyle nowych dróg. Poszukałam i odkryłam, że Silver to oficyna wydawnicza, którą prowadzi Pani Iwona Krynicka. A książka Pani Agnieszki jest drugą wydaną przez oficynę. Dodatkowo zaintrygował mnie napis na okładce – duży wygodny druk. Ja, okularnik poczułam się dopieszczona. Napisałam do Pani Iwony i tak rozpoczęła się nasza współpraca. Wierzę, że będzie to długa i owocna historia, a Silverowi życzę samych sukcesów wydawniczych.
Maria to pięćdzisięciopięcioletnia nauczycielka. Kobieta tkwi w toksycznym małżeństwie. Mąż ogranicza jej swobodę, wydziela pieniądze, rozlicza z każdej minuty i na każdym kroku podkopuje w niej pewność siebie. Jest zmęczona swoją pracą, Czuje, że się wypaliła. Bodźcem do zmiany swojego życia jest powrót siostry, która przez ponad trzydzieści lat mieszkała w Kanadzie. Jednak Maria nie wie, że Anna jest śmiertelnie chora.
Maria to nie jedyna bohaterka Tylu nowych dróg. Poznajemy też pogrążoną w depresji kobietę, która nie odczuwa żadnych emocji. Nie ma marzeń oraz potrzeb. Po prostu jest, Spotykamy również dziesięcioletnią dziewczynkę, która ma wymyślonego psa. Wszystkie trzy bohaterki bywają w herbaciarni, w której Maria zaczyna sobie dorabiać po tym jak…
„… nie po to całą młodość spędziłam poza krajem, tyrając jak wół, żeby teraz być skazaną na mieszkanie z kimś, kto stał mi się obcy. Po prostu zadałam sobie pytanie, czego pragnę. I jak zamierza spędzić resztę życia. Wyszło mi, że po pierwsze chcę do Polski. A po drugie, mam dość wielkiego miasta z jego smrodem i zgiełkiem, zamarzyło mi się jakieś spokojne miejsce pod lasem, gdzie mogłabym mieć własny ogródek, huśtawkę i leżak, a jesienią nastawiać nalewki i suszyć grzyby.
- Naczytałaś się powieści dla kobiet – prychnęła Maria, stawiając pred siostrą filiżankę z aromatyczną herbatą i talerz z kanapkami. – Wszystkie te rozlewiska, uroczyska, dworki, pensjonaty…
- Może i się naczytałam – zgodziła się pogodnie Anna. – Czy to grzech? Przecież to nie jest żadne science fiction, takie rzeczy naprawdę się dzieją.
- Gdzie? Daj mi choć jeden przykład, opowiedz jedną taką historię z happy endem, ale wziętą z życia!
Anna zastanawiała się przez chwilę, z lubością wgryzając się w kawałek chleba z twarożkiem i plasterkami rzodkiewki. Po chwili uniosła brwi z triumfem, jakby coś sobie przypomniała.
- Ja! – zawołała. – Ja będę twoim przykładem! Zobaczysz!”
Tyle nowych dróg to cudowna opowieść o tym, że zaczynać od początku można w każdym wieku. I bez znaczenia są doświadczenia jakie mamy. One mogą nam pomagać, ale nie powinny blokować. I tylko od nas będzie zależało jak je wykorzystamy i jak spędzimy resztę życia. Siedząc w kapciach przed telewizorem, czy też zaczynając zupełnie nową przygodę?
Ta książka jest też o marzeniach i odwadze aby je spełniać. Gorąco wierzę, że przyjdzie taki czas, że ja również zrealizuję swoje: o miejscu pod lasem, własnym ogródku bo mam marzenia zbliżone do marzeń Anny. I choć jestem od niej sporo młodsza, chcę spróbować zmienić swoje życie, nie czekając na…
Wielką zaletą jest duuuża czcionka w tej książce. Dla nas, osób które mają problemy ze wzrokiem to wielki plus. Zdecydowanie polecam.

Agnieszka Olejnik jest jedną z moich ulubionych polskich pisarek. Pisze lekko, przyjemnie, z odrobiną humoru, ale jednocześnie wkłada w każdą historię życiową mądrość. "Tyle nowych dróg" to pierwsza powieść autorki wydana przez Oficynę Wydawniczą Silver stawiającą na książki, w których bohaterki pokazują, że w każdym wieku można liczyć na szczęście i cieszyć się życiem.

"Trzeba kochać właśnie codzienność, bo to ona jest naszym życiem!" *

Maria jest kobietą dojrzałą, która przez lata nie dostrzega, że żyje w toksycznym małżeństwie. Tak naprawdę nie jest kobietą na prawach żony, tylko kucharką, sprzątaczką, praczką i spełnia każde życzenie bądź żądanie męża. W jego obecności czuje się skrępowana, niespokojna; nie może wyjść do kina, na zakupy czy spacer. Ubiera się w szarości, nie może założyć sukienki a pieniądze na zakupy Rafał jej wydziela i kontroluje czy nic się w domu nie marnuje.

Życie Marii zmienia się z chwilą, gdy do Polski przylatuje jej starsza siostra Anna. Sama właśnie podjęła kilka ważnych decyzji, w których utwierdziła ją pewna tajemnica. To dzięki siostrze Marysia podejmuje swoje i przekonuje się czy w jej wieku możliwe są drastyczne zmiany. Jakie kroki podjęła, by docenić lata, które jej zostały? Dotychczas uwięziona jak ptak w klatce - czy będzie potrafiła rozprostować skrzydła i odlecieć?

Poznajemy również trzydziestolatkę Laurę, która po rozwodzie stała się nijaka a życie ją nudzi. Sama ze sobą również się nudzi. Za radą przyjaciółki udaje się do terapeuty, który zaleca jej kąpiele leśne, dokarmianie dobrych bakterii zieleniną oraz zapisywanie mantr.

Ścieżki Laury, Marii oraz pewnej małej dziewczynki krzyżują się w Cudach Wiankach - czy ich historie zakończą się szczęśliwie?

"...kluczem do odnalezienia sensu życia jest bycie potrzebnym."**

Autorka wyśmienicie wpisała się w założenie Silvera, by stworzyć opowieść o bohaterkach, które pragną dla siebie lepszego jutra. Maria małymi krokami próbuje oddalić się od dotychczasowego życia a na swojej drodze spotyka wielu cudownych ludzi. Zdobyte doświadczenia, rady innych, otaczająca ją sympatia i wsparcie, a do tego cudowny klimat domu przy Lipowej i herbaciarni oraz gromadka kociaków - wszystko to sprawia, że w życiu emerytki pojawiają się radośnie igrające promienie słońca. Jesienne słońce w jesieni życia...

Agnieszka Olejnik całkowicie wciągnęła mnie w fabułę i z niecierpliwością przewracałam kolejne strony. Teoretycznie już na początku powieści dowiadujemy się co zrobiła Maria, ale dopiero z czasem odkrywamy co nawarstwiało się latami i doprowadziło ją do tego kroku. Później poznajemy historie innych bohaterek, próby pokonania traum z przeszłości, naprawienia błędów, odkupienia win, wzajemne motywowanie się oraz ciekawe spędzanie czasu.

Bardzo emocjonalna książka, niosąca i smutek i radość. Pokazująca różne oblicza ludzkie, inspirująca do zmian, napisana lekkim stylem, z ciepłem właściwym Agnieszce Olejnik, która potrafi czytelnika zaczarować językiem, historią, problemami, jednocześnie dając nadzieję.

"Bo wiesz, nie chodzi o to, ile będzie lat w tym życiu, tylko raczej -
ile będzie życia w tych latach."***

Podsumowując - "Tyle nowych dróg" to powieść o prozie życia, ucieczce, odwadze, cennych doświadczeniach, tęsknocie za dzieciństwem oraz życiowych wyborach. Piękna, głęboka i mądra historia o zdradzie, samotnym tacierzyństwie, różnych odcieniach samotności, goryczy gromadzonej latami, poczuciu winy, depresji oraz szukaniu zagubionego sensu życia.
Książka jest dowodem na to, że marzenia same się nie spełniają, trzeba je spełniać; zrobić ten pierwszy krok i szukać swego szczęścia, samo nas nie znajdzie. Świetna! Polecam


* A. Olejnik, "Tyle nowych dróg", Silver, Warszawa 2020, s. 16
** Tamże, s. 226
*** Tamże, s. 166