Wiedźma. Tom 1. Opowieści z Wieloświata

"Wiedźma" Anny Sokalskiej to pierwszy tom serii Opowieści z Wieloświata. Książka opowiada o Jasnej - wiedźmie, która po pięciuset latach snu budzi się w nieznanym dla niej świecie. Młoda dziewczyna musi nagle odnaleźć się we współczesnych czasach, nie mając o nich kompletnie pojęcia. Na dodatek jej moce są uśpione, a ona musi za wszelką cenę zemścić się za krzywdy wyrządzone jej siostrze. W historii pojawia się również zmora Nina, Dawid - chłopak, który ma dar widzenia zmarłych, Szarak oraz Kris. Wszyscy bohaterowie są jednak dość nijacy i powiem szczerze, że jakoś nie zżyłam się za bardzo z żadnym z nich. Autorka nie rozwija ich charakterów oraz nie zdradza żadnych szczegółów z ich życia, co powoduje, że są oni płytcy i mało ciekawi. Co do fabuły, to jest ona interesująca, ale może zbyt chaotycznie i niespójnie skonstruowana przez autorkę. Czytając, czasami nie wiedziałam o co chodzi, a niektóre akcje kończyły się nagle i niespodziewanie, co było trochę denerwujące. Bywały też momenty nudnawe, przy których miałam ochotę odłożyć lekturę na bok i zająć się czymś innym. Książkę ratuje to, że pod koniec robi się dużo lepiej i wszystko nabiera tempa. A kiedy już zaczynamy być naprawdę zaciekawieni, co to dalej będzie i co się wydarzy, książka się kończy, a my zostajemy z dozą niepewności. Mam wrażenie (i w pewnym sensie nadzieję), że pierwszy tom serii był tylko wprowadzeniem do dalszej części historii, którą autorka zaserwuje nam w kolejnych tomach. I jeśli taki był zamysł, to można liczyć na to, że akcja w następnych częściach nabierze tempa. Byłoby dobrze, bo tak jak pisałam wcześniej, sam pomysł na fabułę jest ciekawy. Trzeba go tylko lepiej spożytkować. Podsumowując, książka nie jest zła, ale super porywająca również nie. Wychodzi więc na to, że jest to kolejna pozycja z cyklu "sprawdźcie sami".

Po samych entuzjastycznych opiniach, pojawiających się około premiery postanowiłam, że przeczytanie Wiedźmy to takie must read. Trochę w czasie mnie zeszło, bo egzemplarz miałam w wersji ebooka, a za taki jakoś ciężej mi się zabrać. Ale udało się i oto jest, moja opinia.

"Są ludźmi, lecz noszą w sobie pierwiastek Istot."

Jasna to wiedźma, nad którą ciąży klątwa. Ponad 500 lat temu zasypia i budzi się teraz, we współczesności. Na swojej drodze spotyka zmorę, szamana, anioła śmierci i ... gwiazdę popu. Bieg wydarzeń jest raczej niecodzienny, a każda z postaci ma swój ukryty cel.

"Spędzenie całej wieczności bez wpadania w kłopoty i wydostawania się z nich nie jest dla mnie. Nie dziwię się, że niektórzy wolą iść do konkurencji."

Spodziewałam się czegoś "wow", czegoś osadzonego w słowiańskich klimatach, mieszania alternatywnej współczesności z fantastyką. I niby to wszystko było, ale jakoś to mnie nie przemówiło. Styl jest nierówny, raz mamy patetyczny, raz mocno młodzieżowy. Bohaterzy mimo że całkiem dobrze wykreowani nie budzą sympatii, a fabuła to mieszanka "Szeptuchy" z "Ja, diablica". Otwarte zakończenie sugeruje kolejny tom, jednak ja chyba po niego nie sięgnę.

Książka wpisuje się w modny słowiański klimat, nawiązuje do pradawnych wierzeń. Ale jako powieść prezentuje raczej przeciętny poziom i niczym nie zaskakuje.

"Czas, najsurowsze z bóstw, nieugięcie parł do przodu, nie oglądając się na niczyje wołanie, przysięgi ani łzy."

Kolejna książka, która pomimo moich nadziei, nie do końca mnie zadowoliła. Od dłuższego czasu przestałam zwracać uwagę czy dana książka jest autorstwa mojego kraju czy zagranicznego, więc wszystkie staram się stawiać na tym samym poziomie. Niestety w moich gustach "Wiedźma" nie wybiła się na pierwsze miejsca, lecz pozostała gdzieś na tyle.. chociaż mam wrażenie, że z każdą kolejną książką dostaniemy co raz lepsze efekty. Pierwsze co muszę powiedzieć z rzeczy, które mi się nie podobały to bohaterowie. Z jednej strony wyróżniali się oryginalnością, bo nie można zarzucić autorce, że nie miała swojego pomysłu i ściągnęła go od kogoś innego. Bohaterowie mają swoje charaktery, każdy wyróżnia się określonymi cechami, lecz mojej osobie coś mi w nich brakowało. Przede wszystkim mam wrażenie, że za mało się o nich dowiedziałam, jak by został przede mną tylko odkryty czubek góry lodowej. Po za tym nie mogłam patrzeć na postać Krisa, sławnego piosenkarza, który irytował mnie za każdym razem gdy pojawił się na stronach książki. Miałam wrażenie, że chłopak jest niczym chorągiewka, gdzie zawieje tam poleci, mimo, że siedzi w tak wielkiej branży. No cóż.. nie polubiliśmy się. Jedyne co spodobało mi się w książce, to wyżej wspomniany pomysł. Widać, że autorka jednak w jakimś stopniu przemyślała i rozpisała fabułę, więc jak najbardziej liczę na co raz lepsze książki! Książka zapewne nie pozostanie za długo w mojej pamięci, ale zasiała ziarenko ciekawości co do kolejnej części dotyczącej "Wieloświata". Całości jednak nie oceniam najgorzej, ponieważ książkę przeczytałam naprawdę szybko, co zawdzięczam lekkiemu stylu autorki. Ogólna fabuła wydaje mi się pomysłowa, wystarczy poprawić kilka rzeczy i książka może być na prawdę warta uwagi! Reasumując, zachęcam was do zapoznania się z przygodami "Wiedźmy", aby samemu wywnioskować czy warto dać kolejną szanse autorce!

"Stwórca chce, byśmy żyli i czerpali z Jego tchnienia, a nie przespali cud życia."

Po latach snu dziewczyna w końcu się obudziła. Jednak nie poznawała miejsca, w którym się znalazła. Wszystko wydawało się inne, obce. Wiedziała, że minęło sporo czasu, ale nie spodziewała się, że przespała parę dobrych stuleci, by znaleźć się nagle w XXI wieku.

Jasna była czarownicą, na którą pewien czarownik nałożył klątwę. Została wyrwana ze swoich czasów i wrzucona do naszych, a dokładnie do 2016 roku, kiedy technologia panuje już w świecie. Wiedźma początkowo nie radzi sobie z takimi zmianami, ale dosyć szybko przyzwyczaja się do nowego stylu życia.

Wiedźma Anny Sokalskiej to książka z gatunku urban fantasy. Już parę razy miałam styczność z tym gatunkiem i wiem, że potrzebny jest talent, by napisać dobrą książkę, która będzie utrzymana w klimatach w fantasy, a jednocześnie nie odbiegnie zbytnio od rzeczywistości naszych czasów. Niektórym się to udaje, niektórym nie. Niestety tę lekturę raczej zaliczę do tej drugiej grupy. Może miałam za duże wymagania, może po prostu spodziewałam się czegoś innego. Jednak zacznijmy od początku.

W historię wkraczamy pod koniec średniowiecza, gdy Jasna żyje jeszcze w domu rodzinnym. Tam dorasta wśród komentarzy o swoich nadprzyrodzonych mocach. Nie jest zbyt lubiana, jak każda inna wiedźma. Któregoś dnia pewien czarnoksiężnik rzuca na nią klątwę i wiąże jej moc, a dziewczyna zapada w sen i budzi się dopiero w naszych czasach.

Poza nią pojawia się również zmora, szaman, anioł śmierci czy demon. Jednak nie dajmy się zwieść, że nagle trafimy w słowiański świat. Takie nazwy jak zmora czy szaman to tylko nic nieznaczące tytuły i nijak mają się do mitologicznych stworów. Inaczej jest z pozostałą dwójką. Anioł zjawia się przy umierającym i jak na dobrego urzędnika z korporacji przystało, przedstawia mu całą procedurę, zbiera dane i odsyła w odpowiednie miejsce. Gdy pierwszy raz Nina spotyka się z Szarakiem-Aniołem, ten tytułuje ją per pani, ale przy następnym spotkaniu już jakoś nie przejmuje się takimi sprawami. Może za bardzo denerwowało go to, że została zmorą?

Szarak miał swoje zalety i wady. Pojawiały się sceny, w których przypominał prawdziwego anioła, a kiedy indziej był zwykłym urzędnikiem, niemal człowiekiem w niczym nieprzypominającym Niebieskiej Istoty. O wiele lepiej zarysowany był demon, który po prostu był demonem, czyli siał zamęt, zniszczenie i nawet jego pozornie dobra wola kryła w sobie prawdziwe, niecne czyny.

Po przeczytaniu opisu z tyłu książki oczekiwałam fali mitologii słowiańskiej niczym w Wiedźminie Sapkowskiego. Tam autor wrzuca nas w taki świat. W Wiedźmie natomiast brakowało mi tego. Zdecydowanie spodziewałam się więcej prawdziwych zmór, rusałek czy innych słowiańskich stworzeń. Może w kolejnych tomach to się zmieni.

Co do fabuły, to na początku zbyt szybko przeskakujemy z wątku na wątek. Sądzę, że mogły zostać bardziej opisane. Jednak im głębiej wchodziłam w lekturę, tym stawała się ciekawsza. Świetnym zabiegiem było np. używanie archaicznego języka przez Jasną, gdy zjawiła się w naszych czasach. Dawało to pewne poczucie groteski.

Jeśli chodzi o jeszcze kilka spraw, które nie spodobały mi się, to na pewno do tego można zaliczyć ciągłe sięganie bohaterów po alkohol czy papierosy. Nawet anioł w końcu poszedł w używki, czego za nic nie potrafię sobie wyobrazić. Inną sprawą było jeszcze mieszanie religii chrześcijańskiej z reinkarnacją i innymi teoriami Szaraka. Był to dla mnie ogromny zgrzyt w lekturze.

Wiedźma Anny Sokalskiej jest książką, po której oczekiwałam znacznie więcej. Spodziewałam się prawdziwego słowiańskiego świata wrzuconego w nasze czasy, a otrzymałam historię o młodych osobach mierzących się ze swoim życiem i jego problemami. Może po prostu to nie była lektura dla mnie.

Powieść przedstawia losy Wiedźmy – Jasnej, która budzi się we współczesnym świecie z kilkusetletniego snu. Traumatyczne wydarzenia z przeszłości wywarły na nią ogromny wpływ, pozbawiona swoich magicznych mocy i zagubiona musi się odnaleźć w nowym dla niej Świecie. Na jej drodze staje Szaman, Zmora i Anioł. Każda z tych postaci coś znaczy, każda z nich z czymś się zmaga, na każdej z nich ciąży piętno przeszłości. Połączy ich wspólny cel, dążenie do którego stanie się dla nich priorytetem i jedyną słusznością.

Czytelnika powita solidna porcji fantastyki rodem z legend oraz kontrastowo zestawione współczesne akcenty, co nada jej oryginalnych tonów. Wiedźmy, anioły śmierci czy demony będą koegzystować z ludźmi. Będą chadzać ulicami teraźniejszego Wrocławia i opowiadać nam piękną, nieco mroczną, nieczystą baśń. Baśń o wiedźmie, obłożonej klątwą, która pragnie zemsty. Co powiesz kiedy autor proponuje Ci historię z Wieloświata, opowiedzianą w sposób barwny, kwiecisty, inteligentny? Czy sięgniesz po nią, chociaż płynie bardzo spokojnym nurtem, lecz pomimo to wciąga i nie puszcza? Co się stanie kiedy przekroczysz niewidzialną granicę światów? Ode mnie dowiesz się jeszcze, że książka zasługuje na uwagę, szczególnie sposób w jaki została napisana. Mnogość cytatów, w których każdy znajdzie taki skierowany wprost do niego oraz wyszukanych ale nieprzesadzonych porównań, bohaterowie utkani z jawy i snu oraz miejsce w którym rzeczywistość istnieje na równi z nierzeczywistością. Takie miejsce w którym odegra się los kilku istnień. Żywych lub martwych. Do mnie to przemawia. Z przyjemnością przeczytam dalsze tomy. Także czekam, czekam, czekam a Was zachęcam do lektury.

"Wiedźma" to powieść Anny Sokalskiej, jej akcja rozgrywa się w dwóch czasach, całkowicie od siebie oddalonych. Początkowo akcja rozrywa się w XVI wieku gdzie poznajemy dorastającą wiedźmę? Jasną. Druga płaszczyzna to rok 2016, tam spotykamy Ninę i Dawida. To postaci między którymi jest konflikt, który z dnia na dzień narasta.

Jasna budzi się po latach i trafia do rzeczywistości, w której żyją Dawid i Nina. Jasnie ciężko się odnaleźć w nowej rzeczywistości.

Archaiczna polszczyzna Jasny w kontraście z wszechobecną łaciną daje mocne wrażenie.

"Wiedźma" to bardzo lekka, współczesna powieść, która zawiera w sobie wątki słowiańskich wierzeń.

Gdy zobaczyłam opis „Wiedźmy”, zapragnęłam przeczytać tę książkę. Zachęcona wzmianką o słowiańsko-fantastycznym kolorycie, którym powieść jest przesycona, uznałam, że to coś dla mnie. Ale czy po lekturze pierwszej części „Opowieści z Wieloświata” mam ochotę na kolejne tomy?

Zacznę może od tego, że ja tego słowiańskiego kolorytu tutaj za bardzo nie dostrzegłam. Nastawiłam się na postacie z mitologii słowiańskiej jako bohaterów książki i tego nie otrzymałam. Zdecydowanie bardziej podobał mi się prolog, gdzie rzeczywiście czuł było słowiańskim klimatem i jego uprzedzeniami, ale później to raczej fantastyka przejęła stery nad powieścią. Stąd moje rozczarowanie, bo nie tego oczekiwałam.

Byłam również zdziwiona szybkością dostosowania się Jasnej do nowych realiów. Wiedźma zbudziła się ze snu trwającego około 500 lat, ale doskonale radziła sobie z odróżnieniem szamponu od żelu do ciała. No chyba, że to te wiedźmowe zdolności.

Żałuję również, że autorka tak mało miejsca poświęciła wyrwom jakie pojawiły się pomiędzy światem żywych, a Międzyświatem. Z jednej z takich wyrw skorzystała Nina i miałam cichą nadzieję, że o wiele trudniej jej będzie powrócić z zaświatów. Ale oprócz ostrzeżenia, że jest to niezwykle niebezpieczne, autorka nie poświęciła temu wątkowi więcej miejsca.

Dobrą stroną książki są wykreowane przez autorkę postacie. Każda z nich jest dopracowana i ma swój charakter, który nie zmienia się nawet po śmierci. Mamy zadziorną zmorę Ninę, lojalnego szamana Dawida, racjonalnego anioła nazywanego Szarakiem i wiedźmę o imieniu Jasna, której moc uwięziona jest przez klątwę. I choć każdy z tych bohaterów ma inny cel, to działają razem i tworzą zabawną grupę, której dialogi dostarczają wiele rozrywki. Zabawnie jest obserwować, jak wprowadzają Jasną w obcy jej świat i pokazują jej zarówno przyjemne rzeczy jak i używki jakimi ludzie się zniewalają.

Choć na początku postać Szaraka, który został zdegradowany do roli anioła śmierci, była dla mnie czarnym charakterem, to dość szybko zmieniłam o nim zdanie i polubiłam go nawet bardziej od egoistycznej Niny. Ale i zmora przechodzi przemianę o jaką jej nie podejrzewałam.

Anna Sokalska wykreowała ciekawy świat, który współistnieje z naszym ziemskim. Poznajemy inne wymiary i odkrywamy, że śmierć nie jest wcale końcem. Poza tym dusza ma prawo wyboru, gdzie chce przebywać po zakończeniu swojego ziemskiego życia. Jednak czuję niedosyt w kwestii wyjaśnienia nazewnictwa istot trwających w Międzyświecie.

Miałam trochę wrażenie, że autorka za szybko pędzi by przejść do kolejnych wydarzeń. A szkoda, bo w wielu miejscach czytelnik czuje spory zawód i brakuje mu rozwinięcia pewnych kwestii, by w pełni zrozumieć zamiary Jasnej, czy reguły panujące w Międzyświecie.

Całość jednak oceniam dobrze. Książkę się przyjemnie czyta, a wielobarwni bohaterowie nadają powieści lekkości i dostarczają czytelnikowi wiele rozrywki. Dobrze przedstawione są ludzkie uczucia, z którymi muszą się zmagać w codziennym życiu. Nie jest to może najlepsza książka jaką czytałam, i czegoś innego się po niej spodziewałam, ale jestem na tyle zainteresowana dalszymi losami Jasnej, że z chęcią sięgnę po pozostałe części.

Akcja powieści rozpoczyna się w roku 1507, na południu Polski. Mała dziewczynka o imieniu Jasna odkrywa swoje niezwykłe umiejętności widzenia rzeczy i postaci niewidocznych dla zwykłych śmiertelników oraz wpływania na otaczającą ją rzeczywistość. Nie są to cechy dobrze widziane przez innych ludzi, a wręcz wywołują w nich strach i przerażenie. Mimo to z czasem dorastająca Jasna staje się obsesyjnie pożądaną przez młodego szlachcica kobietą i w wyniku strasznej intrygi zostaje przez niego schwytana, a jej rodzona siostra zabita. Starcie się potężnej mocy - jaką posiada Jasna - z mocą nasłanego na nią, przez młodego szlachcica, demona niestety powoduje, że na dziewczynę spada klątwa, a ona sama zasypia na kolejne 500 lat. Budzi się w 2016 roku we Wrocławiu jako kobieta z pogranicza świata żywych i umarłych, posiadająca niezwykłą moc. Poznaje tu inne dusze, szamanów, wiedźmy zawieszonych w Wieloświecie. 🔥

Czy Jasna odnajdzie się we współczesności? Czy uda jej się zrzucić ciążącą nad nią od pięciu wieków klątwę? 🌪

„Wiedźma” to naprawdę niezwykła, wciągająca i wzruszająca opowieść o dwóch współistniejących światach: żywych i umarłych, o przyjaźni, o rozliczaniu się z przeszłością i o tym co w doczesnym i wiecznym życiu jest naprawdę ważne 💫

Historia opisana jest niezwykle barwnie, fabuła wciągnęła mnie i zachwyciła od pierwszych stron (chwilami przypominała mi wizję zaświatów przedstawioną w filmie „Uwierz w ducha” z Patrickiem Swayze 😉). Naprawdę - była to moja pierwsza książka fantasy, ale już wiem, że z niecierpliwością będę oczekiwała kolejnych dwóch części trylogii 😍

To kolejna genialna książka, która już od pierwszych stron zaskakuje. Te klimaty słowiańskie czuć od samego początku. Bardzo podobał mi się motyw łączenia słowiańskiego stylu ze współczesnym światem. To było po prostu dobre, tego chciało się więcej. Trzeba też przyznać, że Autorka stworzyła tutaj wyśmienity klimat. A dodatkowo ten cały świat fantastyczny, te postacie, anioły, to również było przedstawione na wysokim poziomie i zdecydowanie dograne w każdym calu.

Od razu mówię, że jest to dopiero pierwszy tom serii, także ta książka zdecydowanie nie jest końcem tej fascynującej i oryginalnej historii.

Po drugie, tak jak wcześniej wspomniałam, według mnie jest to niezwykle oryginalna książka. Okey, obecnie jest popyt na klimaty słowiańskie Akcja niby rozgrywa się we Wrocławiu, choć wątki poboczne, np. wprowadzenie toczy się jakieś pięćset lat wstecz. Szczerze, uwielbiam takie klimaty. Jak tylko zaczęłam czytać to wprowadzenie to poczułam się tak jakbym czytała Wiedźmina. Przyznać trzeba, że jednak nie każdemu może ta książka przypaść do gustu. To coś na zasadzie love or hate.

Ta seria i ogólnie postać Jasnej osadzona w tutejszych czasach, od razu skojarzyło mi się to z filmem ,,Goście goście", który kocham ponad wszystko. To właśnie kolejny aspekt, który zachęcił mnie do przeczytania tej książki.

I muszę zwrócić uwagę na jedną rzecz. O ile początek trzyma się w idealnym klimacie, cała akcja idealnie odwzorowuje cały potencjał, to te pierwsze strony były nieco ciężkie. Okey, piękne, to na pewno, ale trudne pod względem językowym. Trzeba było się troszkę namęczyć przy nich. Potem już nie było z tym problemu, czytało się tę historię z przyjemnością.

Troszkę denerwowała mnie postać Jasnej. Z początku silna i potężna, a w naszych czasach taka nijaka. Niby wiedziała czego chce, ale nie do końca. Szczerze, to tak naprawdę bardziej zainteresowała mnie postać Niny. To typowa silna kobieta, dobrze wykreowana. Przebijała się przez kolejne tomy, była po prostu silna.

I w większym stopniu przypadł mi sam wątek miłosny pomiędzy Niną a Dawidem. To nie było przesłodzone love story, tylko pokazanie uczucia w sposób normalny, codzienny.

Warto trochę więcej wspomnieć o tym świecie fantastycznym, bo przecież to w sumie fantastyka. Tutaj trzeba zdecydowanie zwrócić uwagę i nieco skupić się na tym co Autorka chciała nam przekazać poprzez tworzenie aniołów, szamanów, baba jagi... To może brzmieć nieco dziwnie, ale kiedy już wciągniemy się w tę książkę, to po prostu przyzwyczajamy się do tego.

Opis fabuły

Początek historii jest ulokowany jakieś pięćset lat wstecz, w momencie kiedy poznajemy główną bohaterkę Jasną. Owa dziewczyna ma siostrę, która kocha nad życie, jednak zostaje ona zabita, a na Jasną zostaje rzucona klątwa, aby ta nie mogła pomścić śmierci ukochanej siostry.

Bohaterka zostaje całkiem sama, budzi się w naszym świecie, zupełnie niczego nieświadoma. Jednak jest na tyle silna, aby walczyć o swoje, ma siłe i chęci do poznawania nowego. Na początku widzimi jak Jasna wciąga się w ten świat, jak przy pomocy Niny oraz Dawida poznaje to wszystko na nowo. Z czasem jednak przypomnia jej się sens wszystkiego. Bohaterka pragnie zemścić się za wyrządzone jej wcześniej krzywdy, pragnie dorwać szamana, który rzucił na nią klątwę.

Ten świat jest pełen wiedźm, demonów, wilkodłaków, łapiduchów, szamanów, aniołów śmierci. Całkiem sporo jak na postacie szamańskie... Owe magiczne kreatury spotykają się w dwudziestym pierwszym wieku, we Wrocławiu. Każde z nich zaś tworzy już swoją odrębną historię...

Anna Sokalska wykreowała magiczny Wieloświat, w którym centrum zdarzeń stanowi Wrocław, z tajemniczą Ślężą - miejsce słowiańskiego kultu. Poznajemy Jasną, młodą dziewczynę żyjącą w XVI wieku, która obdarzona jest magicznymi zdolnościami, ale na skutek knowań bogatego dziedzica, zostaje obłożona klątwą, wskutek której traci swe moce i zapada w sen. Budzi się w 2016 roku we Wrocławiu, kompletnie zdezorientowana i oszołomiona. Los rzuca na jej drodze dwoje pozornie zwykłych ludzi, studentów Ninę i Dawida. Jednak oni również należą do magicznego świata, w którym przechadzają się zmory, demony i anioły śmierci. Czy Jasna pomści doznane krzywdy i w obliczu zbliżającej się walki dobra ze złem odzyska swe moce?

Autorka wykreowała świat, w którym magia miesza miesza się z mitologią słowiańską, fantastyką a nawet religią. "Wiedźma" to przykład książki z gatunku urban fantasy, mamy tu do czynienia z odwieczną walką dobra ze złem, nie brakuje tu elementów grozy, ale jest również miejsce na wątki miłosne. Świetna książka, z niecierpliwością czekam na kolejne części.