Zabójcy, wampirzyce, nierządnice. Zbrodnie i afery II RP

Sympatyczna Pani Iwona postanowiła dokładnie spenetrować kryminalne rewiry społeczności II RP, przypominając kolejne zbrodnie i afery, którymi ekscytowała się przedwojenna opinia publiczna. Mam przyjemność omówić tu już drugą jej książkę na ten temat, pierwsza nosiła tytuł Kasiarze, doliniarze i zwykłe rzezimieszki. Przestępczy półświatek II RP. Jak wynika z brzmienia tytułu tej drugiej, dziś prezentowanej, poświęcona jest ona głównie (choć nie jedynie) występkom osób płci pięknej. Autorka z dystansem i zawoalowanym humorem przedstawia następujące sprawy, z reguły mające epilog sądowy.
 Wielkie nieporozumienie na tle materialnym. Tak to jest, gdy biedny udaje bogatego, a biedna – bogatą. Bankrutujący przedsiębiorca występuje w roli łowcy posagu i dociera do damy pochodzenia arystokratycznego, łudząc się otrzymaniem posagu ratującego jego biznes. Początkowo nie ma pojęcia, iż ów ród arystokratyczny (książęcy) dawno już zubożał i jest mocno zadłużony, a w małżeństwie księżnej z nim widzi ratunek finansowy dla siebie.
 Współczesne media co pewien czas informują nas o lekarzu ginekologu molestującym seksualnie swoje pacjentki. Podobną „aferą” ekscytowała się też przedwojenna opinia publiczna, z pewnym tylko, zdecydowanie odmiennym zastrzeżeniem: owym molestującym pacjentki ginekologiem była pani doktor – lesbijka.
 45-letnia krakowska burdelmama była aż tak atrakcyjna fizycznie, że gimnazjaliści, korzystający nie tylko z jej przybytku, ale również z jej osobistych usług, dosłownie się w niej zakochiwali. Oczywiście za deprawację nieletnich odpowiedziała przed sądem, który skazał ją na … (informacja o wyroku na str. 217).
 W rozdziale pt. „Szkielet w piwnicy” przeczytamy o zbrodniach rodzinnych, m.in. o zabójstwie brata przez siostrę (na tle ekonomicznym), córki przez matkę (na tle emocjonalnym), a także o okrutnej Helenie i równie nieczułej jej matce, które tylko przyglądały się, gdy ich mąż i zarazem zięć usiłował popełnić samobójstwo - najpierw wypijając flakonik z trucizną, a następnie łykając gwoździe i okruchy stłuczonego lustra.
 Podradomska biedna Cyganka, psychicznie chora i znajdująca się w skrajnym ubóstwie, zamordowała w grudniu 1923 r. czwórkę swoich małych dzieci, wieszając je na drzewie, po czym sama zgłosiła się na policję. Sprawa ta zyskała wielki rozgłos, a fotografia powieszonych dzieci była publikowana w prasie. Po wielu latach owo zdjęcie (dokładnie to samo) zostało wykorzystane w charakterze … dowodu zbrodni UPA.
 O sprawie Rity Gorgonowej też nam p. Kienzler przypomniała. Wszyscy chyba wiedzą, o kogo i o co chodzi, więc nie streszczę tego rozdziału.
 Natomiast męskimi bohaterami książki są marszałek Józef Piłsudski, poznańscy pedofile oraz dwaj wileńscy maturzyści AD 1925. Marszałka obciąża „zaginięcie” generała Zagórskiego (na pewno) oraz śmierć w 1928 r. wartownika belwederskiego, zastrzelonego w niewyjaśnionych okolicznościach – tu autorka powątpiewa w winę Marszałka, ja zresztą też. Poznańscy pedofile wywodzili się z tamtejszej śmietanki towarzyskiej, z wyżyn społecznych, co dodatkowo rozpalało emocje obywateli Wielkopolski i nie tylko. Wileńscy maturzyści mający problem z komisją egzaminacyjną postanowili go rozwiązać przynosząc na egzamin maturalny takie „pomoce naukowe”, jak rewolwery i granaty, robiąc z nich użytek.
A o szczegółach tych wszystkich „wiekopomnych wydarzeń” proszę sobie przeczytać samemu (samej).

Zbrodnia w afekcie? A może zemsta za wszystkie wyrządzone krzywdy? Ludzka psychika jest na tyle krucha, że złamać może ją naprawdę jeden, malutki gest, czy choćby słowo...
*
W owej książce mamy podział na osobne historie o morderczych postaciach z naszego kraju, którzy w zdecydowanie przeróżny sposób radzili sobie z przeszkodami w życiu. A to otrucie, a to bezpośredni cios. Znajdziemy tu kilka raczej mniej znanych, aczkolwiek niemniej makabrycznych zbrodni, jakich dokonano na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Przedstawione kobiety to niemal wzorowe, perfekcyjne żony i matki, które za drzwiami własnego domu tworzą istne piekło. Piękne, inteligentne, a zarazem z morderczym zapędem, co często kończyło się tragicznie dla bliskich im osób. Historie o tyle przerażające, że miały rzeczywiście miejsce, niektóre z nich już opierają się na naszej historii. Warto więc poznać jedne z najbardziej pokręconych umysłów, które jakiś czas temu mogły krążyć ulicami, po których dziś stąpamy my... To okrutne, kiedy pomyślimy, że zazwyczaj największymi zbrodniarzami okazują się ci, którzy na głos mówią najmniej. I ci, którzy przysłowiowo "na klatce zawsze mówią dzień dobry". Książka dobrze pokazuje, że nigdy nie możemy być niczego pewni, a opiera się na tym, co faktycznie się wydarzyło tym bardziej więc szokuje. Jak łatwo jest dopuścić się zbrodni i znaleźć swój makabrycznie przesadzający punkt zapalny. Temat, który nigdy się nie znudzi i zawsze będzie tak samo wprawiał w przerażenie, za każdym razem taki sam a jednocześnie inny. Jesteśmy pewni, że takie sytuacje nie powinny mieć miejsca, ale po tej lekturze możemy zrozumieć, jakie zachowania potrafią być zapalonym, czerwonym światełkiem dla relacji, oraz że nigdy, ale to nigdy nie warto ufać tym, których nie znamy... Choć czy tak naprawdę kogokolwiek jesteśmy w stanie poznać w całości? To byłoby zbyt piękne.