Kocie chrzciny. Lato i zima w Finlandii

Książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie, spodziewałam się raczej garstki luźnych opowieści. Okazało się jednak, że jest to dość wnikliwa analiza tego, co siedzi w samym sercu fińskiej duszy. Panuje przekonanie, że Finlandia to taka druga Szwecja, tylko trochę bardziej na wschód. W rzeczywistości, choć materialnie Finowie dziś radzą sobie bardzo dobrze, mają stabilne i dobrze zorganizowane państwo, bardzo dobry system edukacji - to w środku, w sercu jest wiele mroku i nieprzerobionej traumy, która wynika z trudnej, zupełnie innej niż sąsiadów historii tego małego kraju. Sama znam wielu Finów, miałam okazję pracować dla Finów i z Finami i widzę, jak bardzo głęboko udało się zajrzeć w dusze Finów autorce tej książki. To nie jest sielski obrazek z perspektywy turysty, ale bardzo wnikliwa, rzetelna analiza tego społeczeństwa w wielu wymiarach. Zdecydowanie warto.

Średnio się czyta. To wycinki, fragmenty z życia. Nie do dotyczy całego kraju. Książka skupia się na okolicach Turku, Alandow, głównie problem szwedzkich Finow, finskich Szwedów i tych co mówią albo po finsku albo po szwedzku. Pomieszanie poplątane. Spodziewałam się czegoś innego, bardziej spojrzenia na cały kraj, plus Laponia, a tu tylko jeden region i jego specyfika.

Kiedyś myślałam, że Finlandia jest jak Szwecja i Norwegia. Kraj skandynawski zaludniony przez ludzi, którzy mało mówią i dużo piją. Okazuje się, że nie mogłam mieć bardziej uproszczonego myślenia. Po lekturze “Kocich Chrzcin” Finlandię z miejsca pokochałam. Nie wiem na ile to rzeczywiście zalety tego kraju, a na ile fantastyczna proza Sidz mnie do Finów przekonały.
Może to zabrzmiało, jakby książka była lekka i kolorowa jak domek Muminków z okładki. Nic bardziej mylnego! Momentami bywa mrocznie, smutno, bardzo refleksyjnie. Fińskie serce jest ciężkie, pisze Małgorzata Sidz, i ten emocjonalny bagaż niewiarygodnie czuć. Lektura jest przejmująca, a jednocześnie lekka pod względem stylu. Miałam wrażenie, że przez kolejne historie przepływam, choć bardzo powolnym kursem, w czasie którego jest czas na refleksję, łzę i uśmiech.
Gorąco polecam nie tylko fanom reportażu! Myślę, że polska dusza z fińskim sercem ma wiele wspólnego. A może po prostu Małgorzata Sidz pisząc reportaż z Finlandii, napisała o każdym z nas.