Apteka pod Złotym Moździerzem. Obca

Autorka Lucyna Olejniczak stworzyła cudowną sagę „Kobiety z ulicy Grodzkiej”, ale dla lepszego wprowadzenia w realia i klimat najpierw polecam przeczytać pierwszą z dwóch tomów, które opisują od czego cała ta historia powstała. Dziś spotykamy się właśnie przy pierwszym tomie, czyli „Apteka pod Złotym Moździerzem. Obca”
Trafiliście kiedyś na książkę, która tak was zajęła, że odłożyliście wszystkie inne na bok? Tak właśnie było w moim przypadku. Od pierwszych stron Agnieszka urzekła mnie swoją osobą oraz tym co przeżywała i przez co przeszła. Agnieszka to główną bohaterką pierwszego tomu.
Cała akcja, klimat, bohaterowie, sytuacje są tak bardzo realne, że czułam, że tam jestem i przeżywam z bohaterami ich sukcesy i porażki jak i krzywdy wyrządzone przez niektórych z bohaterów. Będziesz czuć siłę i determinacje kobiet o prawo do własnego zdania, prawo do bycia zauważoną, doceniona po prostu do bycia szczęśliwą.
Mamy rok 1831 w Galicji wybucha Epidemia cholery. W ostatniej chwili z wioski ucieka młoda kobieta w widocznej ciąży w poszukiwaniu wsparcia dla siebie i nienarodzonego jeszcze dziecka. Pewne osoby odmawiają przyjęcia jej z obawy przed zarażeniem, ale koniec jest inny. Co było potem, jakie losy musiała przejść oraz co stało się z dzieckiem to już należy do was żebyście to Wy mogli odkryć i przeżywać wszystko to co ja przeżywałam. Będą emocje najróżniejsze od tych pozytywnych po te niezbyt miłe.
Mam to szczęście trafiać na takie książki, które poważnie będą ze mną bardzo długo. Nie są to może kryminały albo strzelanka, ale uwieźcie mi wspaniale było spędzić z nią czas.

Lubię twórczość Lucyny Olejniczak. Co prawda jej saga Kobiety z ulicy Grodzkiej miała wzloty i upadki, mniej lub bardziej wydumane momenty, ale nie można jej odmówić pomysłowości oraz umiejętnego wplatania w fikcję literacką faktów historycznych. Jak tylko więc miałam możliwość zapoznania się z prequelem całej sagi, nie potrafiłam sobie odmówić. W końcu dostałam możliwość poznania, jak to tak naprawdę z Apteką pod Złotym Moździerzem było.
Na samym początku poznajemy Agnieszkę, wiejską chłopkę, która jednak wyróżnia się z tłumu in plus. Jest inteligentna, ma męża, pracę w dworze szlacheckim i niczego już jej do szczęścia nie brakowało prócz dziecka. Gdy w końcu zaszła w upragnioną ciążę, czasy stały się więcej niż koszmarne. Wybuchła epidemia cholery i wieś została otoczona kordonem sanitarnym. Po śmierci ukochanego męża postanowiła wypełnić jego ostatnią wolę. Upijając żołnierzy, uciekła ze wsi i dzięki pomocy dobrych, wrażliwych ludzi dotarła do klasztoru benedyktynek. Jednak mimo iż wraz z nowo narodzonym dzieckiem mogła zostać w klasztorze i czuła się u nich jak w rodzinie, to jednak zawsze była ta Obca. Później poznajemy samą Magdę. I tu zaczyna się właściwa historia. Jaka? Dowiedzcie się sami…
Dzięki tej powieści można się było zapoznać z początkowymi losami słynnej apteki. Skąd pomysł na jej prowadzenie, kto i w jakich okolicznościach zakupił lokal, kto prowadził interes. Mogłam zapoznać się z fascynującą legendą mosiężnego moździerza – talizmanu i dobrego ducha apteki. Historię czytało się lekko i przyjemnie, szczególnie że była okraszona dowcipnymi dialogami rezolutnej Magdy.
Lucyna Olejniczak w sposób powolny i przyjemny prowadzi nas przez ścieżki losów swoich bohaterów. Opisy są tak sugestywne, nasycone poprzez bogactwo słów i na tyle szczegółowe, że można poczuć zapach ziół z klasztornego ogródka, klimat XIX wiecznego Krakowa czy uzdrowiska w Teplicach. W sposób bardzo udany splotła fakty historyczne z literackim rozmachem. Mamy więc i plastyczny opis epidemii cholery, która wybuchła w 1831 roku, jak i walki na barykadach podczas powstania krakowskiego. Co do bohaterów też nie można mieć zastrzeżeń. Postać Magdy jest bardzo dobrze i wyraziście wykreowana. Urodzona i wychowana w klasztorze benedyktynek była rozpieszczana, ale też pobierała nauki. Od dzieciństwa obcowała z ziołami i pomagała chorym siostrom. Wyrosła z niej nie tylko rezolutna, pyskata dziewczyna, ale oprócz lotnego umysłu posiadała też ogromne serce i wielkie marzenia, by pomagać ludziom.
Książka bardzo opasła (ponad 700 stron), ale mimo niewygodnej pozycji do czytania i bolących palców warto było zagłębić się w historię. Pięknie Autorka opisany fakt, że każdy człowiek żyje „po coś”, ma mniej lub więcej talentów, umiejętności, ale żeby je rozwijać i w pełni, właściwie wykorzystywać trzeba najpierw znaleźć swoje miejsce na ziemi. Następnie z uporem dążyć do obranego celu nie zważając na kłody pod nogami, które złośliwie podkłada los. Zawsze trzeba walczyć o spełnienie marzeń. Książkę czytałam z prawdziwą przyjemnością. Wielowątkowa historia mnie wciągnęła, wzruszyła, urzekła. Co najważniejsze zżyłam się z wszystkimi występującymi w niej bohaterami od Magdy i jej mamy poprzez Teresę i Maurycego po Teodora i Anielę. Kończąc lekturę, cieszyłam się, że mam pod ręką II tom, bo byłam niezwykle ciekawa, jak dalej potoczą się losy odważnej Magdy i czy zdoła spełnić swoje marzenie o aptece i pomaganiu bliźnim w walce z różnymi nękającymi ich chorobami.

Przeszłość to skarbnica wiedzy - miejsc, osób, urzekających historii pełnych emocji, przeżyć chwytających za serce. To podróż do czasów, gdzie świat wyglądał zupełnie inaczej. Jednak ludzie, bez względu na różnice, uciekający czas, zawsze marzą o tym samym. O swoim miejscu na ziemi, miłości, bezpieczeństwie, radości, szczęściu, spełnieniu.
Czytając książkę, przeniosłam się w czasie. Do Galicji objętą epidemią cholery, wspaniałego klasztoru i zachwycającego dawnego Krakowa. Te wszystkie obrazy, które malowały mi się przed oczami sprawiły, że żyłam tą historią i wszystkimi wydarzeniami jakie miały tam miejsce. Byłam czynnym obserwatorem. Widziałam, jak ludzie szybko potrafili znienawidzić kogoś, nawet znajomego, jeśli tylko poczują się zagrożeni. Ogromną walkę matki o życie nienarodzonego dziecka, powoli dojrzewającą kobietę, czułam zachwycający zapach ziół, który roznosił się po pokoju. Ta opowieść kompletnie mną zawładnęła, sprawiła, że nie mogłam się od niej oderwać. Pobudziła zmysły, wzbudza wiele emocji od oczekiwania, ekscytacji, radości po złość, smutek i żal.
Kraków został pięknie przedstawiony. Z jego jasnymi i ciemnymi odcieniami. Cała historia tego dawnego urokliwego miasta została wyśmienicie ukazana, tak bardzo dobrze wyważona, że nie przynudza otoczeniem, opisem. Wręcz zachęca, by odwiedzić Kraków i przejść się tymi ulicami, którymi podążali bohaterowie, na moment wcielić się w nich samych i zobaczyć ich oczami to, co ich oplatało. Mimo że bohaterów pojawia się od groma, to się nie mieszają. Każdy jest po coś, nie został ot, tak rzucony do powieści. Każdy z nich odgrywa kluczową rolę w toczącej się historii. Zarówno osoby pierwszoplanowe, jak i te najmniejsze epizody.
Nie bójcie się tej objętości. Gdy zaczniecie czytać, nie będziecie chcieli jej odkładać z ciekawości, co może wydarzyć się dalej. Ona urzeka, wywołuje szybsze bicie serca, oczarowuje słowem. Jest po prostu magiczna i swoim urokiem, wręcz pochłania. Tu możecie znaleźć wszystko, to istna mieszanka wybuchowa. Opowieść snuje się, raz przyspiesza, a raz zwalnia. Porusza temat choroby, wojny, pokazuje, jak ludzie w czasie zagrożenia potrafią się odsunąć nawet od najbliższych osób. Pokazuje ogromną siłę kobiet, ziół, które potrafią leczyć, marzenia, które chce się spełnić. Walkę o swoje, pokazywanie, że kobiety też mają coś do powiedzenia i mają swoją wartość w świecie mężczyzn.
To idealna lektura na długie zimowe wieczory z lampką wina. Dajcie się wciągnąć klimatowi dawnej Galicji, Krakowa i historii zapierającej dech w piersiach. Gorąco polecam!

Bardzo lubię sięgać po powieści Lucyny Olejniczak. Mają swój niepowtarzalny klimat. Z serią "Apteka pod Złotym Moździerzem" po raz pierwszy spotkałam się przy okazji premiery książki "Hanka", która nawiasem mówiąc, bardzo mnie zainteresowała. Później oczywiście wracałam do wyżej wspomnianej serii przy okazji pojawiania się kolejnych tomów. Jestem więc na bieżąco.
Bywając w bibliotece widzę niesłabnącą popularność książek tej autorki, dlatego myślę, że z zadowoleniem przyjęli fakt pojawienia się kolejnej powieści. Czy "Obca" im się spodoba? Myślę, że tak ponieważ to naprawdę interesująca książka!
Przyznaję- przepadłam w tej historii i całkowicie nie wiedziałam, w którą stronę potoczy się akcja choć nie raz i nie dwa próbowałam. Akcja dzieje się w zamierzchłej przeszłości, na długi czas przed wydarzeniami opisanymi w sześciu tomach. Jest tzw prequelem czyli ma za zadanie wyjaśnić niektóre niedomówienia czy rozwikłać tajemnice. Podejrzewam, że z tej serii, która będzie ukazywać się teraz dowiemy się co stało za zachowaniem Franciszka Bernata. Zdradzę Wam w tajemnicy, że tylko czekałam, aż ta postać pojawi się w książce. Czy moje oczekiwania się sprawdziły? Czy w "Obcej" pojawi się ten negatywny bohater? Rzecz jasna nie zdradzę, ale za to zachęcę do przeczytania książki.
Wracając do dziś recenzowanej książki- jej główną bohaterką jest Agnieszka, młoda kobieta w ciąży, która w wyniku epidemii cholery traci męża. By chronić swoją córkę zdobywa się na heroiczny czyn- ucieka z wioski, którą spisano na straty. Cudem uchodząc z życiem, dzięki dobroci sióstr benedyktynek odnajduje swoje miejsce na ziemi. Kilkanaście lat później jej córka wyjeżdża do Krakowa i pojawia się w centrum wielu interesujących wydarzeń.
Podsumowując - książka jest naprawdę warta przeczytania: jest ogromnie wciągająca. Pokazuje ogrom dobroci ludzkiej oraz zaciekawia tematem zielarstwa oraz ziołolecznictwa.
Cóż... pozostaje mi tylko polecić tę powieść.

Przyznam się~, że sagę „Kobiety z ulicy Grodzkiej”znam tylko ze słyszenia, zawsze obiecuję sobie że po nią sięgnę ale jak dotąd nie miałam okazji. Dzięki wydawnictwu Prószyński i S-ka otrzymałam perqel wyżej wymienionej sagi i zatraciłam się w niej bez reszty.
W galicyjskiej wsi wybucha epidemia cholery, rosyjscy żołnierze pilnują żeby nikt się z tej wioski nie wydostał, choroba nie może rozprzestrzeniać się dalej. Młoda dziewczyna, Agnieszka, wie że jeśli zostanie w tej wsi czeka ją śmierć. Jej mąż zmarł na cholerę a ona jest w ciąży i musi chronić swoje dziecko. Upija rosyjskich żołnierzy i ucieka, po wielu niezbyt przyjemnych wydarzeniach cudem udaje jej się dotrzeć do klasztoru, gdzie znajduje schronienie, tam też rodzi się jej córka Magda.
Znachorka przepowiedziała Agnieszce że jej córka będzie wyjątkową dziewczynką i w tej kwestii się nie myliła. Mimo że Magda jest uparta i krnąbrna, zjednuje sobie sympatię wielu sióstr, w tym siostry przełożonej, która ma wobec niej swoje plany i wcale to nie jest plan zrobienia z Magdy zakonnicy. Dziewczyna ma szansę wyruszyć w wielki świat…reszty dowiecie się z książki.
„Obca” jest opowieścią wielowątkową i niesamowicie różnorodną, przeczytamy w niej również o rewolucjach, postępach w medycynie. Mnie powieść urzekła, pochłonęła bez reszty, była to dla mnie swoista podróż w czasie. Autorka potrafi oczarować czytelnika słowem, robi to w tak magiczny sposób że lekturę ciężko odłożyć. Teraz już wiem że na pewno przeczytam całą sagę.
Książkę można nazwać cegłą, cała opowieść to 720 stron dobrej lektury, którą czyta się sama.

To urzekająca, wzruszająca, pełna wydarzeń wielowątkowa opowieść o odwadze, walce o własne marzenia, odkrywaniu tego, co w życiu ważne a przede wszystkim o kobiecej sile przetrwania i poświęceniu dla innych. Zanurzenie się w jej fabułę było dla mnie fascynującą podróżą w czasie, która zabrała mnie do dziewiętnastowiecznego Krakowa pozwalając poczuć ówczesną atmosferę i uroki tego miasta.
Autorka w pięknym stylu snuje opowieść, w której nie brakuje opisów krakowskich zaułków, historycznych wydarzeń, zwykłego mieszczańskiego życia ale też romantycznych wątków. Doskonale poprowadziła uwagę czytelnika, pozwalając poczuć realia tamtych czasów pokazując zwykłe życie, różnice społeczne i bigoterię. Niezwykle ciekawym wątkiem były sprawy związane z ziołolecznictwem, miksturami na różne bolączki i metody stosowane przez ówczesnych medyków. Spośród wielu wątków na pierwszy plan wyłania się miłość rodząca się w sercach głównych bohaterów oraz podążanie drogą swego przeznaczenia.
https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2020/11/673-apteka-pod-zotym-mozdzierzem-obca.html

"Apteka pod Złotym Moździerzem" to prequel, a z razem pierwszy z dwóch tomów opowieści o protoplastach bohaterów sagi "Kobiety z ul. Grodzkiej".
Rok 1831. W Galicji wybucha epidemia cholery. Z jednej z wiosek ucieka młoda kobieta w ciąży, która ma nadzieję na lepsze życie dla siebie i swojego dziecka. Kilkanaście lat później jej córka przybywa do klasztoru benedyktynek. To właśnie w Krakowie kobieta wkracza w dorosłe życie, walczy w powstaniu krakowskim, poznaje swoją miłość i powołanie. Wkrótce jej największym marzeniem staje się apteka. Własna apteka, poprzez którą będzie mogła pomóc chorym.
Czy w tak ciężkich czasach uda jej się osiągnąć sukces?
To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki. Muszę Wam przyznać, że jestem zauroczona całą historią, która pochłonęła mnie bez reszty. Autorka ma bardzo lekkie pióro, a stworzona przez nią fabuła toczyła się spokojnym rytmem, który (jak przeważnie się dzieje) mógłby mnie znudzić, ale tak naprawdę mnie oczarował. Postać głównej bohaterki jest świetnie wykreowana. Bardzo kibicowałam dziewczynie, a zarazem byłam trochę przygnębiona, ponieważ przyszło jej żyć w niełatwych czasach.
Ta historia to dowód na to, że kobieta pomimo iż uważana była za niższą rangą od mężczyzny potrafiła zawalczyć o siebie i swoje marzenia.
Zdecydowanie polecam.