Naturalista

Powiem Wam szczerze, że kiedy zaczynałam czytać tę pozycję, trochę się bałam. Nie wiedziałam do końca, czego mogę się spodziewać po thrillerze, który w dużej mierze porusza tematykę naukową. Wydawać by się mogło, że będzie to cholernie nudna książka o właściwie niczym konkretnym, ale tu zostałam mile zaskoczona.

Theo Cray, profesor bioinformatyki, jest głównym bohaterem tej powieści. Mężczyzna jest naprawdę sympatyczną postacią, która umila czytanie, ale chwilami bywa naprawdę upierdliwy. Mimo to ten bohater bardzo przypadł mi do gustu i był zdecydowanie najbarwniejszą postacią w tej książce.

Oprócz niego, w książce pojawia się również m.in. multum policjantów, którzy są zbyt dumni, żeby przyznać się do błędu. Wiecie, oni nie chcieli słuchać argumentów profesora, choć ten powoływał się na liczne źródła naukowe. Nawet nie wiecie, ile nerwów kosztowało mnie utrzymanie nerwów na wodzy, aby nie trzasnąć tych funkcjonariuszy po twarzach. Z jednej strony jednak rozumiem ich upór, ale z drugiej... Gdyby chociaż spróbowali wysłuchać Theo, myślę, że dałoby się uniknąć tych wszystkich nieprzyjemnych sytuacji, jakie miały miejsce.

Autor ma taki przyjemny styl pisania, który wpływa na lekturę jak najbardziej pozytywnie. Te wszystkie naukowe fakciki, które się tutaj bardzo często przewijały, również zostały przedstawione w taki sposób, który nie odstrasza, a przekazywana wiedza naprawdę wchodzi do głowy. Gdyby były tak pisane wszystkie szkolne podręczniki, oceny niektórych uczniów byłyby z pewnością o niebo lepsze.

Ze względu na tę naukową otoczkę, może wydawać się, że Naturalista to nudna książka, po którą nie warto sięgać. Tutaj czeka na Was niespodzianka, ponieważ historia tu przedstawiona, jest bardzo dobrze wykreowana i dopracowana, choć zabrakło mi małego wyjaśnienia, co do dwójki bohaterów, ale z drugiej strony nie byli oni jakoś szczególnie ważni.

Sama jestem w szoku, że ta książka tak bardzo przypadła mi do gustu. Andrew Mayne właśnie zyskał kolejną czytelniczkę, która z pewnością sięgnie po jego kolejne powieści. Jeżeli lubicie thrillery, które potrafią trzymać w napięciu, a punkt kulminacyjny może przyprawić o zawał, to jak najbardziej polecam Wam tę pozycję. Nie pożałujecie.

Ta książka to zdecydowanie coś innego, czy fajnego? Pewnie, że tak! Chociaż spodziewałam się więcej.

Początek i koniec bardzo mi się podobały, natomiast środek już średnio. Nasz główny bohater, profesor bioinformatyki, to taki trochę typowy naukowiec. Rozkłada wszystko na czynniki pierwsze, emocjonalnie-bidulek, ale! W pewnym momencie czuje "zew" i postanawia rozwiązać sprawę morderstwa na własną rękę. Ma to swój urok.

Mimo, że odniesień naukowych i w ogóle naukowego języka było dużo, cała historia brzmi dość bajkowo. Nie raz się przestraszyłam, ale też nie raz parsknęłam śmiechem. Sama nie wiem, jak mam ją ocenić. Według mnie jest pół na pół

Niewątpliwie coś w thrillerze jest, czyta się go szybko, momentami potrafi wciągnąć, jednak nie należy do złożonych czy wielowątkowych. Nieskomplikowana struktura scenariusza zdarzeń również może wytworzyć frapujący klimat i podtrzymać uwagę czytelnika, a jednak liczyłam na większy poziom napięcia i podekscytowania. W wielu chwilach rozczarowałam się przebiegiem incydentów, nie miały one logicznych podstaw, brzmiały naiwnie i nieprawdopodobnie. W pewnym stopniu rekompensował to intrygujący portret głównego bohatera. Odpowiadał mi za to styl narracji, żonglowanie niedopowiedzeniami, sprytne wykorzystanie elementów strachu do wytworzenia zagadkowej atmosfery, lecz i ona mogłaby być bardziej zagęszczona. Z jednej strony chętnie się jej ulegamy, z drugiej towarzyszy przeświadczenie, że to już gdzieś było, że nie jest to świeży pomysł na fabułę. To dopiero pierwszy tom, widać, że w piórze i wyobraźni autora drzemie potencjał, dlatego sięgnę po kontynuację serii, aby przekonać się, czy przyciągnie bardziej wytrawnego czytelnika.

Theo Cray, atut powieści, jest profesorem bioinformatyki, podąża tropem praw przyrody, często tych drastycznych i brutalnych, wykorzystuje zaawansowane modele komputerowe do odkrywania zawiłych zależności. Za sprawą splotu okoliczności uwikłany zostaje w morderstwo studentki. Wrodzona ciekawość, nieustępliwa dociekliwość, tajemnicza aura małego miasteczka, a także wyjątkowa niekompetentność policji skłaniają go do chwilowego porzucenia zawodowych planów i podjęcia próby rozwiązania zagadki morderstwa. Zmuszony jest nie tylko udowodnić własną niewinność, dotrzeć do prawdy, ale też zapobiec dalszym atakom ze strony szczególnie sprytnego i szalonego oprawcy. Teoretycznie Cray staje przed trudnym wyzwaniem, tym bardziej, że działa niejako w pojedynkę, a jego niekomunikatywna osobowość nie sprzyja nawiązywaniu kontaktów z ludźmi, a jednak zbyt wiele wydaje się iść mu na rękę. Nie przekonuje mnie to, że profesor tak gładko prześlizguje się po detektywistycznych szlakach montańskiej puszczy, błyskawicznie dociera w miejsca, gdzie inni latami nie potrafili trafić, przydałoby się dłuższe przeciąganie liny niepewności i niewytłumaczalności, ale może otrzymamy to w kolejnym tomie.

bookendorfina.pl

Naturalista to książka, na którą miałam ochotę z jednego głównego powodu – co nieco przypominała mi w zarysie fabuły Relikt autorstwa mojego ulubionego duetu pisarskiego, Douglasa Prestona i Lincolna Childa. Połączenie nauki i dochodzenia w sprawie morderstwa brzmi niezwykle obiecująco, a ja uwielbiam obserwować naukowców w akcji! Dodatkowo nie mogłam nie ulec tej ciekawości, która kazała mi się zastanawiać nad tym, co morduje ludzi. I wierzcie mi, już sam prolog sprawił, że poczułam się mocno zafascynowana tą tajemnicą.

Głównym bohaterem jest profesor bioinformatyki Theo Cray, który staje się jednym z podejrzanych, gdy policja odnajduje zwłoki jego dawnej studentki. Dziewczyna z ogromną pasją studiowała jego prace i zginęła w trakcie prowadzonych przez siebie badań. Choć Theo nie utrzymywał z nią bliższych kontaktów, to mimo wszystko postanawia się dowiedzieć, jak zginęła młoda dziewczyna. Choć wydawałoby się, że policja zamknęła śledztwo i ustaliła, że Juniper została zaatakowana przez niedźwiedzia. Profesor Cray jednak nie jest do końca przekonany do tej wersji wydarzeń i rozpoczyna własne śledztwo, które doprowadza go do kolejnych i kolejnych zwłok, a co gorsza, naraża na złość ze strony policji i wystawia na niebezpieczeństwo mordercy – kto wie, co czai się w okolicznych lasach…

Naturalistę czyta się naprawdę przyjemnie, na co w dużej mierze wpływ ma lekkie pióro autora oraz krótkie, aczkolwiek treściwe rozdziały. Andrew Mayne wie, co zrobić, aby nieco namieszać czytelnikowi w głowie, a co więcej, zainteresować go rozwojem wydarzeń. Nie brakuje tutaj dobrego stopniowania napięcia, a tempo akcji jest naprawdę w porządku – momentami serce podchodzi nam do gardła i to z różnych powodów. Chwilami są tutaj sceny wycięte jakby z dreszczowca – dziwne bagna, zwłoki i poczucie, że ktoś cię obserwuje… I zaufajcie mi, jest to opisane w taki sposób, że tego typu wrażenia udzielają się również czytelnikowi. U boku Craya próbuje on rozwikłać tajemniczą zagadkę ogromnej liczby morderstw, a zabójca już czyha na kolejną ofiarę.

Przyznaję, że cały ten urok lasów (choć autor zabierał nas tam głównie po to, żeby odnaleźć kolejne zwłoki), jezior oraz urokliwych małych miasteczek była urzekająca. To naprawdę dobry wybór na opisanie brutalnej historii o szalonym mordercy, którego tożsamości nie znamy. Nie mamy pewności, czy jest człowiek, czy może dziwnym tworem zamieszkującym lasy. I choć do pewnego momentu czułam się tym naprawdę zafascynowana, to gdy w końcu poczułam pewność, z czym mamy do czynienia, poczułam lekkie rozczarowanie. Liczyłam na coś bardziej oryginalnego, coś niepowtarzalnego albo chociaż mniej schematycznego, aczkolwiek i tak w ogólnym rozrachunku książka wypada dobrze.

Spodobała mi się kreacja profesora Claya, choć trzeba przyznać, że jest to ten typ, który ma dar do pakowania się w kłopoty. Co więcej, robi to z czystą premedytacją, ale tak czy siak dąży do wyznaczonego sobie celu. Chce odnaleźć mordercę, bo widzi, że policja całkowicie lekceważy to, co się dzieje. Pozostali bohaterowie są tacy bardzo typowi w całej historii, aczkolwiek dobrze odgrywają swoje role. Powieść ta w dużej mierze wygrywa klimatem i świetnym stylem Mayne’a, ale nie mogę napisać złego słowa o fabule – jest przemyślana, logiczna i wciągająca, aczkolwiek muszę przyznać, że nieco powtarzalna. Mimo tego z lektury tej historii można czerpać sporą przyjemność.

Naturalista to dobra pozycja, której warto dać szansę. Idealna dla fanów thrillerów, w których pojawia się lekki element nauki, a także mroczna tajemnica związana z popełnianymi morderstwami. Poczynania głównego bohatera śledzi się z przyjemnością, a dodatkowo jest to jedna z tych książek, przy których nie patrzy się na upływ czasu. Myślę, że mogę ją spokojnie polecić fanom Aloysiusa Pendergasta, choć Theo Cray musi się jeszcze sporo napracować, żeby go dogonić. To taka lżejsza wersja duetu Preston & Child, która z pewnością znajdzie swoich zwolenników. Dla klimatu warto!

www.bookeaterreality.blogspot.com

Lasy skrywają wiele tajemnic. Od wieków wzbudzają strach, otaczają człowieka pełną grozy atmosferą. Są świadkami wypadków, morderstw, drzewa obserwują makabryczne momenty. Czy można sprawić, aby przemówiły i zdradziły swoje sekrety?

Theo Cray jest profesorem bioinformatyki. To człowiek o dość specyficznym sposobie bycia, niezbyt obeznany w kontaktach międzyludzkich. Swoją uwagę skupia przede wszystkim na pracy, będącej zarazem jego wielką pasją. Jedna historia sprawia, że całe życie Craya kompletnie się zmienia. W lesie natrafiono na zwłoki młodej kobiety, która okazuje się być byłą studentką profesora, Juniper Parsons. Ciało zostało dosłownie zmasakrowane, więc trudno poznać konkretne przyczyny śmierci. Policja zaczyna podejrzewać, iż to właśnie Theo ma coś wspólnego ze zbrodnią. Aresztują mężczyznę, ale finalnie wypuszczają na wolność — nie mają żadnych dowodów. Śledczy za winnego brutalnej napaści uznają po prostu niedźwiedzia grizzly. Ot, nieszczęśliwy w skutkach wypadek. Jednak Theo dostrzega siatkę powiązań, angażuje się w poszukiwanie prawdziwego mordercy. O swoich domniemaniach informuje policję, lecz zostaje zignorowany. Według nich, ślady na ciele Juniper wskazują na atak zwierzęcia, więc sprawę należy zamknąć. Cray łatwo się nie poddaje. Postanawia samodzielnie rozwikłać zagadkę, a jego teoria prowadzi do kolejnych zwłok. Winnym jest, przypuszczalnie, seryjny zabójca, działający schematycznie, ale ciągle nieuchwytny. Czy Theo odkryje całą prawdę?

Razem z jesienią przychodzi następny thriller. Teraz już można oddać się atmosferze grozy, która towarzyszy tego typu książkom. Mój wybór padł na „Naturalistę”, czyli powieść posiadającą fascynujący tytuł oraz intrygującą okładkę. Przekonała mnie ta enigmatyczna otoczka, nie za bardzo wiedziałam, czego mogę spodziewać się po lekturze. Podeszłam do niej bez zbędnych oczekiwań lub uprzedzeń. I przyznaję, że napisanie recenzji powoduje mi pewnego rodzaju kłopot, gdyż z jednej strony, cała historia brzmi trochę wtórnie, ale z drugiej, sprawiła mi przyjemność. W kwestiach czysto technicznych da się zarzucić autorowi kilka rzeczy (o nich za chwilę), lecz wydaje mi się, iż w ogólnym rozrachunku to radość z czytania chyba najlepiej świadczy o danej pozycji. Zwłaszcza w sytuacji, gdy chcemy odpocząć od codziennych wydarzeń, skupić uwagę na czymś, co istnieje poza nami. A do tego „Naturalista” nadaje się świetnie.

Bardzo odpowiada mi styl Mayne’a. Całkiem prosty. Sporo naukowych ciekawostek, w końcu sam pisarz wyznał, że to jego wielka pasja. Dlatego czuć, iż wybór tematyki nie był przypadkowy. Jednocześnie, muszę przyznać, nie jestem w stanie określić liczby faktów — spotkałam się z opiniami, że autor nie zamieszczał sprawdzonych informacji. Uznajmy to za zachętę do poszukiwań, jeśli kogoś interesuje biologia i dziedziny poboczne. Chętnie też dowiem się, czy zarzuty pewnych osób są słuszne, więc dajcie znać, jeżeli coś o tym wiecie! W każdym razie, Mayne (a raczej jego bohater) brzmi tak, iż trudno byłoby mu nie uwierzyć.

Całość nie zawsze trzyma w napięciu, choć zakończenie może w jakimś stopniu zaskoczyć. W trakcie czytania natrafiamy na różnorakie wskazówki, ale często zapędzają w róg labiryntu, wracamy do punktu wyjścia. Zdecydowanie znajdzie się parę momentów, gdy da się porządnie pogłówkować. Natomiast muszę zwrócić konkretniejszą uwagę na wspominaną przeze mnie atmosferę. Gęstą, niepokojącą. Andrew Mayne to mistrz sugestywnych opisów, przenoszących nas w sam środek groźnego lasu. I widać to już od pierwszych stron, jak jedna z postaci szuka swojego chłopaka, a natyka się tylko na jego but…

I w końcu, ten, który budzi najwięcej emocji! Czyli główny bohater. Można go albo kochać, albo nienawidzić. Człowiek o trudnym charakterze, zakochany w swej pracy. Przypomina mi nieco Adriena Monka z popularnego niegdyś serialu. Chyba dlatego szczerze polubiłam Craya, bije od niego pewien rodzaj dziwnej aury. Chociaż trzeba przyznać, wszystko mu idzie gładko. Każde przeczucie okazuje się tym słusznym, absolutny geniusz! Chciałabym, aby autor podrzucił mu trochę kłód pod nogi, pokomplikował sprawę. Żywię nadzieję, że w przyszłości zostanie to naprawione, bo Theo ma potencjał. Zaznaczam, jeszcze się z nim nie żegnamy, ponieważ powieść należy do cyklu. Przed Andrew sporo pracy, niech nie zawiedzie!

„Naturalista” jest naprawdę specyficzną książką i dobrze rozumiem, że nie każdemu przypadnie do gustu. Jeśli lubicie thrillery o dość prostej budowie, ale jednocześnie wciągające, to publikacja Andrew Mayne’a powinna Wam się spodobać. Wszakże nie wszyscy musimy zawsze mieć ochotę na skomplikowane fabuły. W marcu ukazał się drugi tom serii, noszący tytuł „Looking Glass”. Myślę, iż już niedługo dotrze do Polski, a sama chętnie po niego sięgnę. Przepadam za głównym bohaterem, z przyjemnością rozwiążę z nim kolejne zagadki. Autor może jeszcze dużo zaoferować, trzymam kciuki!

Ataki niedźwiedzia, pumy lub innego drapieżnika to możliwie najlepszy i najprostszy sposób na zamknięcie sprawy w związku z zabójstwem. Jednak profesor Theo Cray nie poddaje się tak łatwo. Dostrzega pewne schematy i algorytmy działań zabójcy. Czy uda mu się dorwać bestię zanim ona sama dopadnie jego?

W lesie znaleziono ciało byłej studenki profesora Craya, przez co staje się on jednym z podejrzanych. Jednak jej obrażenia sugerują atak zwierzęcia i sprawa zostaje zamknięta. Mężczyzna z kolei widzi rzeczy, których policja nie dostrzega i zaczyna tropić oprawcę na własną rękę. Jego teoria się sprawdza i prowadzi do kolejnych zwłok, a lista ofiar zdaje się nie mieć końca. Czy uznany za wariata mężczyzna przekona policję do swoich racji?

Historię poznajemy z perspektywy samego profesora. To niezwykle inteligentny i bystry naukowiec, jest źródłem ogromnej wiedzy i doświadczenia, przez co z zapałem łaknęłam jego mądrości i hipotezy. Bohater zadziwia i fascynuje swoim tokiem myślenia, ciągnąc za sobą w najskrytsze zakamarki własnego umysłu.

Czytelnik zostaje wplątany w świat tajemniczych zagadek, morderstw z zimną krwią i pytań bez odpowiedzi. Wraz z profesorem podąża śladem zabójcy, snuje domysły i schematy, aby wreszcie stanąć z nim twarzą w twarz. Książka jest świetnym thrillerem, pełnym napięcia i gwałtownych zwrotów akcji. Pochłania od pierwszych stron, wciąga w najciemniejsze zaułki lasu i trzyma aż do zakończenia.

To historia, która dławi nadmiarem napięcia i lęku. Gęstwina i mrok otula czytelnika dusząc swoją tajemniczością. Autor zabierze Was do świata, gdzie każdy krok jest przemyślany, a wyrachowanie stanowi nieodłączny element morderstwa doskonałego. Książka nie raz zjeży Wam włos na głowie i sprawi, że lasy będziecie omijać szerokim łukiem. Zdecydowanie przeszła moje najśmielsze oczekiwania!