Małe miasto, wielkie kłamstwa

Uwielbiam książki autorki i w zasadzie sięgam po nie w ciemno. Jeszcze się nie zawiodłam i mam nadzieję, że tak będzie już zawsze. Czy tym razem również spędziłam miło czas z wciągającą historią?
'Kolorowe dzieciaki i biały nieboszczyk? To nigdy nie wygląda dobrze. Lat mieli niewiele, ale tego zdążyli się już nauczyć.'
Morgan odsiaduje wyrok w więzieniu. Aby wyjść z niego warunkowo, otrzymuje propozycję odrestaurowania obrazu. Fakt, jest malarką, ale tego typu zajęcie powinno zostać przekazane w ręce profesjonalisty. Morgan jednak się nie zastanawia i bierze na siebie tę pracę. Czy jej się uda?
Historia przedstawiona jest z dwóch perspektyw: teraźniejszej - oczami Morgan oraz przeszłej - oczamy Anny, autorki obrazu. Dzięki temu zabiegowi znamy wiele szczegółów, których główna bohaterka jeszcze się nawet nie domyśla. Jednocześnie wyczuwalna jest swego rodzaju więź pomiędzy kobietami, które dzieli prawie osiemdziesiąt lat.
Czy kobieta, która spędziła rok w więzieniu jest w stanie odpowiedzialnie podejść do zadania, które zostało jej przekazane? Z pewnością tak, jeśli zależy jej na wolności. Nie ma co ukrywać, Morgan wcale nie jest typową więźniarką, a wyrok otrzymała przez swoją głupotę. Jest przykładem na to, że powinno się myśleć głową, nie sercem.
'Taka jest nowa Morgan, pomyślałam ze smutkiem. Nowa Morgan, która boi się świata.'
Nie zawiodłam się. Właśnie takie obyczajówki lubię czytać. Autorka dała mi wszystko to, na co liczyłam. A nawet jeszcze więcej. Świetna historia, prowadzona w taki sposób, że wręcz nie można się od niej oderwać. Czego chcieć więcej?
'To tylko jedna z zagadek, które kryje w sobie ten obraz, pomyślałam. Będzie ich pewnie ze sto i żadnej nie rozwiążemy.'