Prawda

Ostatnio chodziła za mną ochota na dobry thriller psychologiczny. Stanęłam więc przed swoją półką, na której takowych nie brakuje i mój wybór padł na powieść Melanie Raabe (której swoją drogą książek nigdy wcześniej nie czytałam). Zaczęłam czytać tę właśnie książkę, jednak po kilku stronach ją odłożyłam. Był wieczór, więc moja zdolność do koncentracji dawno się już rozpłynęła, a czułam, że ta historia będzie ode mnie tego właśnie wymagała. Wróciłam do niej dnia następnego i no cóż... Przepadłam.

Sarah wyszła za cudownego człowieka. Philipp był jej wielką miłością. Pewnego dnia jednak, gdy wybrał się w kolejną podróż służbową, słuch po nim zaginął. Tak oto minęło siedem długich lat, podczas których Sarah nie miała znaku od męża i musiała poukładać swoje życie na nowo. Nagle dzieje się cud: Philipp się odnajduje i wraca do domu. Szybko jednak okazuje się, że ta sprawa nie jest wcale taka łatwa. Sarah odkrywa bowiem, że mężczyzna, którego uznano za jej męża, wcale nim nie jest...

Zacznę od głównej bohaterki. Sarah wzbudziła moją sympatię od samego początku, a także w pewien sposób mi zaimponowała: swoją odwagą, siłą i takim dążeniem do odkrycia tytułowej prawdy, pomimo wszystko. Oczywiście, zdarzały się chwile, gdy jej zachowanie było przeze mnie niezrozumiane i mnie denerwowało, ale myślę, że dzięki temu ta postać stała się bardziej “ludzka” - autorka zadbała o to, by Sarah nie była tylko i wyłącznie tą biedną, pozostawioną samej sobie żoną, która jednocześnie ma same zalety, ale żeby miała również pewne wady – jak każdy z nas.

Muszę przyznać, że zaczynając ten tytuł, miałam tylko jedno marzenie: żeby ta książka mnie wciągnęła. Nie chciałam nastawiać się na nic konkretnego, bo rozczarowanie mogłoby sprawić, że nie sięgnęłabym po kolejny thriller w najbliższym czasie. Na szczęście Prawda okazała się powieścią, która nie tylko wciąga, ale również w pewnym stopniu rozwala mózg. Dosłownie, rzekłabym. W pewnych chwilach nie wiedziałam już co mam myśleć o tej pozycji – tyle się tutaj działo, tyle niewiadomych, że naprawdę - musiałam odkładać tę książkę na kilka minut.

Jednak, żeby nie było za słodko, Prawda ma też pewne wady. Między innymi taką, że główny wątek nie został do końca rozwiązany. Na koniec pozostałam bez tej najważniejszej odpowiedzi i sama nie wiem za bardzo co o tym myśleć. Z jednej strony: okej, mogę sobie wymyślać potencjalne scenariusze, ale z drugiej: wolałabym poznać to rozwiązanie, na które wpadła Melanie Raabe.

Myślę, że ten tytuł nie spodoba się wszystkim – niektórzy lubią, kiedy jest dużo zwrotów akcji, bo dzięki temu historia zachowuje swój dynamizm. Jednak drudzy nie do końca za tym przepadają, bo wolą, kiedy akcja toczy się dość spokojnie, bez niepotrzebnych momentami “wybuchów”. Jednak i tak uważam Prawdę za bardzo dobry thriller psychologiczny, który dał mi wszystko to, czego od niego oczekiwałam. Dlatego też, jeżeli również szukacie czegoś z tego gatunku – zerknijcie w stronę tego tytułu.

Sarah, kobieta która żyje samotnie, z dzieckiem i czeka na powrót swojego męża. Od siedmiu lat nikt nie wie co się dzieje z Philipem, pojechał w podróż służbową i nie wrócił, nikt nie prosił o okup, nawet nikt nie wiadomo czy jeszcze żyje. Pewnego dnia kobieta odbiera telefon z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, że jej mąż wraca do domu, został odnaleziony. Spotkanie tych dwojga na lotnisku uświadamia Sarah że to nie jest jej mąż, że to obcy człowiek tylko nikt nie chce w to uwierzyć. Obcy ją dręczy, próbuje zrobić z niej wariatkę a kobieta nie ma nikogo, kogo mogłaby prosić o pomoc.

Na początku jakoś ciężko przez nią brnęłam, nie mogłam się wkręcić w tą historię, mimo że pisana przystępnym językiem, z narracją Sarah i Obcego. Im dalej w książkę tym moje zainteresowanie rosło a fabuła wciągała aż do ostatniej strony. Zakończenie mnie trochę zaskoczyło i przyznaje się że nie takiego się spodziewałam. Na pewno warto przeczytać i wyrobić sobie swoje zdanie na temat tej książki.

Właśnie takie thrillery psychologiczne poszukuję, w których warstwa osobowości kluczowych postaci odgrywa decydującą rolę, w których można fantastycznie zanurzyć się w biegających od jednej do drugiej skrajności przemyśleniach bohaterów, i w których nic nie jest takim, jakim na pierwszy rzut oka, a nawet drugi i trzeci, wydaje się. Melanie Raabe rewelacyjnie podkręciła moją wyobraźnię, dostarczyła niezwykłych dreszczy emocji, sprawiła, że za nic nie chciałam oderwać się od książki, a im głębiej w nią wchodziłam, tym czułam się coraz bardziej skołowana, ale dzięki temu usatysfakcjonowana. Snute przypuszczenia w niewielkim stopniu pokrywały się z rzeczywistym obrazem relacji między postaciami, podziwiałam mnogość interpretacji, których mogłam dokonywać, tak wiele materiału dostarczyła mi autorka.

Raabe napisała nietypową fabularnie powieść, chociaż najpierw wydawało mi się, że pomysł nie należał do nowych, ale z rozdziału na rozdział, przekonywałam się, że wyjątkowo sprawnie podkręcano atmosferę wplatając w scenariusz zdarzeń zaskakujące incydenty. Co prawda, przez krótki moment przemknęła mi myśl, która w ostatecznej kulminacji okazała się właściwa, lecz szybko zostałam skierowana na fałszywe tropy. Kiedy zaczynałam przyzwyczajać się do stawianej przeze mnie hipotezy, pisarka stawiała przed prawdą mur i następował nieoczekiwany zwrot akcji. Przyznaję, że moje szare komórki znakomicie bawiły się podczas formułowania różnorodnych hipotez. Od pierwszych stron wyczuwało się napięcie, nieustanne przeczucie nadciągania czegoś złego. Drobne zastrzeżenie mam jedynie do nie zawsze konsekwentnej postawy Sarah, ale nikt w skrajnie ryzykownej sytuacji sztywno nie trzyma się racjonalności. Jeśli lubicie thrillery, w których nie jest łatwo podążać tropem motywów ludzkich zachowań, chętnie podejmujecie wyzwanie dotarcia do nieoczywistych faktów, zachwycacie się przyjemnym uczuciem zdezorientowania w odrzucaniu warstw fałszu, to koniecznie sięgnijcie po "Prawdę".

Siedem lat temu Philipp Petersen, niemiecki przedsiębiorca, zaginął bez śladu podczas służbowej podróży do Ameryki Południowej. Sarah samotnie wychowuje ośmioletniego synka Leo. Kiedy wydaje się, że kobieta wreszcie pogodziła się z utratą ukochanego, postanowiła rozpocząć nowy rozdział w życiu, niespodziewanie dostaje informację, że mąż został uratowany i wraca do domu. Jednak pierwsze spotkanie mrozi krew w żyłach Sarah, mężczyzna nie jest Philippem, a obcym człowiekiem. Najgorsze, że nikt nie chce tego dostrzec, ludzie pozostają głusi na sprzeciw co do tożsamości odnalezionego. Zaczyna się osobliwa gra między Sarah a Philippem, wiele w niej bezwzględnych i mrocznych nut, bo chodzi o bezpieczeństwo syna i matki, miliardowe udziały w firmie, uniknięcie szaleństwa. Zakończenie zwinnie zazębiło wątki, połączyło szkicowane wzory ludzkich zachowań, ukazało je w pełnej kolorystyce. Zamykając książkę poczułam czytelnicze spełnienie i natychmiastowe pragnienie zapoznania się z innymi powieściami Raabe. Chciałabym częściej trafiać na tak intrygująco stworzone i atrakcyjnie podane tytuły. Thriller wyśmienicie wpasował się w mój gust czytelniczy i w porywającym stylu przekonał do siebie.

bookendorfina.pl

Chyba muszę publicznie powiedzieć, że mam specyficzny gust jeśli chodzi o thrillery psychologiczne. Lubię gdy autor totalnie mną zamiesza, wstrząśnie, a na koniec okaże się, że wszystko to co sobie myślałam to jednak źle myślałam. I tak ze mną zrobiła "Prawda" od Melanie Raabe.

To już drugie spotkanie z tą autorką i tak samo udane jak pierwsze. Lubię jej taki trochę dziwaczny styl, te krótkie zdania i umiejętność budowania namacalnego klimatu. Razem z bohaterką odczuwałam złość, frustrację i zadawałam sobie pytanie, dlaczego ona na to pozwala? Przeżywałam to i w momentach, kiedy nie czytałam, to i tak myślałam o tej książce. Oczywiście, rozumiem zarzuty, że trochę przegadane, że momentami się wlecze, że obyczajówka. Nawet mogę się z nimi zgodzić, ale ta powieść tak mnie intrygowała, jak już dawno mi się nie zdarzyło.

To nie będzie książka dla wszystkich, bo chwilami jest chaotyczna i niezrozumiała, może trochę zbyt uczuciowa, ale ja po przeczytaniu mogę powiedzieć, że to tylko pierwsze wrażenie i jako całość jest spójna i logiczna. Mnie się bardzo podobała i mogę ją polecić każdemu fanowi thrillerów psychologicznych.

~Dokładnie siedem lat temu zaginął mąż Sarah i do tej pory nie ma o nim żadnych wieści. Kilkudniowa służbowa podróż do Ameryki Południowej zmieniła życie całej rodziny. Kobieta przez te wszystkie lata trwała w zawieszeniu licząc na powrót ukochanego. Niejednokrotnie miała ochotę się poddać, lecz wiedziała, że nie może tego zrobić. Miała przecież malutkiego synka, który miał tylko ją. To on był siłą napędową, dzięki której jej świat nie rozpadł się do reszty. Stabilizację, którą udało się wypracować przez te wszystkie lata burzy rozmowa telefoniczna. Będąc z Leo w zoo dowiaduje się, że znaleziono jej męża, który wraca do domu. Szok i niedowierzanie górują nad resztą emocji. Tak bardzo czekała na ten dzień i w końcu on nastał. Nazajutrz jedzie na lotnisko, żeby móc przywitać Philippa. Widzi jak ląduje samolot i jak zbliżają się do niej osoby, które nim leciały. Jej radość nie trwa jednak długo, przed nią staje mężczyzna, który podaje się za jej męża, choć nim nie jest. Czy to jakiś żart, mistyfikacja? Dlaczego nikt nie zauważa tego co widzi Sarah i jaki cel ma mężczyzna, który chce uchodzić za zaginionego Philippa?

~To moje drugie spotkanie z twórczością autorki i przyznam, że równie udane. Lektura pochłonęła mnie do tego stopnia, że uwinęłam się w jedno popołudnie. Pojawiające się tajemnice i niejasności skutecznie przykuły moją uwagę. To dzięki nim napięcie ciągle rosło, a zwroty akcji zaskakiwały. Sytuacja w jakiej znalazła się główna bohaterka jest nie do pozazdroszczenia. Kobieta tyle lat czekała na powrót męża, a zamiast niego pojawił się obcy, który zagraża jej i synowi. Gratuluję jej odwagi i determinacji. Niełatwo jest się odnaleźć w takiej sytuacji, na dodatek nie mając w nikim wsparcia. Zakończenie okazało się jeszcze bardziej zaskakujące. Polecam książki tej autorki, osobiście na każdą kolejną decyduję się w ciemno i wiem, że się nie zawiodę.

„Prawda” to klimatyczny thriller psychologiczny, w którym nic nie jest tym, czym się wydaje. Autorka stworzyła historię, która skutecznie buduje napięcie już od pierwszej strony, zachęcając czytelnika do śledzenia dalszych losów bohaterów i odkrycia wszystkich zagadek i tajemnic. Byłam naprawdę zaintrygowana historią Sary i chciałam dowiedzieć się tego, co tak naprawdę wydarzyło się w jej życiu. Powieść jest napisana w sposób, który zachęca do czytania kolejnych rozdziałów. Nie ma tu zbędnych i długich opisów, przez co, książkę czyta się szybko i przyjemnie.

Siedem lat temu w niewyjaśnionych okolicznościach, podczas podróży służbowej do Ameryki Południowej zaginął mąż Sary, Philip Petersen. Sarah przez cały ten czas musi sama wychowywać syna i żyć w nowej codzienności. Pewnego dnia kobieta otrzymuje telefon. Dowiaduje się, że jej mąż żyje i wraca do Niemiec. Świat kobiety nagle zostaje wywrócony do góry nogami. Mężczyzna, który pojawia się na lotnisku, okazuje się być nieznajomym, osobą, która w niczym nie przypomina Philipa, ale wie wie wszystko o jej małżeństwie. Kim jest nieznajomy mężczyzna? Jaki związek ma z pewnym wydarzeniem z przeszłości? Czego chce od Sary?

Najlepszym aspektem tej historii było to, że nigdy nie wiedziałam, komu zaufać i nie miałam pewności, co będzie dalej i jak to wszystko się potoczy. Przepływ tej historii według mnie był za wolny, a stałe tempo całej historii momentami wytrącało mnie z fabuły. Brakowało mi nieoczekiwanych zwrotów akcji i stałego napięcia. Zakończenie tej historii rozczarowało mnie najbardziej, ponieważ spodziewałam się czegoś zupełnie innego.

Poza retrospekcjami, większość tej historii opowiedziana jest w ciągu kilku dni, z perspektywy Sary i Obcego. Melanie Raabe bardzo umiejętnie napisała swoją historię, powoli odkrywając karty tak, aby czytelnik mógł zgadywać, aż do nieoczekiwanego zakończenia. Styl pisania autorki i krótkie rozdziały sprawiły, że kartki same się przewracały. Ogólnie rzecz biorąc książka mi się podobała, jednak czegoś mi w niej brakowało.

Sarah po zniknięcie męża próbuje żyć od nowa. Stara się być dobrą matką i nauczycielką, udziela się społecznie i niczego jej nie brakuje. Po 7 latach dostaje jednak telefon z informacją, że jej mąż został odnaleziony i wraca do kraju. Sparaliżowana tą informacją pojawia się na lotnisku. W samolocie jednak nie ma jej męża. Próbuje o tym powiedzieć, ale nikt jej nie wierzy. Kim jest mężczyzna, który przypomina wyglądem jej męża? Czy czycha na ich bogactwo? A może ma inny cel? Jaka jest "Prawda".

_________________________________________

Moje pierwsze spotkanie z autorką jest niezwykle udane. Książka wciąga od samego początku i ciężko ją odłożyć. To wszystko przez emocje, które we mnie buzowały. Zwodzenie czytelnika było na najwyższym poziomie. Wciąż próbowałam odkryć przyczynę pojawienia się mężczyzny, a mimo to do samego końca mi się nie udało. Pierwszoosobowa narracja i lekkie pióro pozwoliło mi odczuwać strach i niepewność razem z Sarah. Systematycznie z rozdziału na rozdział autorka odkrywa przed nami przeszłość małżonków i buduje stałe napięcie. Pod koniec nawet się wzruszyłam. Jestem zaskoczona zakończeniem, ale przyznam się szczerze, że mogłoby być trochę inne. Sam epilog mnie zawiódł. Mimo to jestem przekonana, że spodoba wam się tak samo jak mi. Polecam wam serdecznie.

"Nie ma nic bardziej przerażającego niż obcość między tymi, którzy się znają."

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Melanie Raabe i jestem z niego bardzo zadowolona. Dawno mnie żadna książka tak nie wciągnęła! Przez tą książkę się płynie.

Narracja prowadzona jest z perspektywy Sarah, Phillipe oraz Obcego. Rozdziały są stosunkowo krótkie, w związku z czym ani się obejrzymy, a ciekawi dalszej historii będziemy na 300 stronie.

Fabuła jest dobrze prowadzona i autorka pozwala sobie na sporo zwrotów akcji i zaskoczeń czytelnika. Bohaterowie, bo to głównie oni "robią" thrillery psychologicznie, napisani dobrze. Sarah jest przerażoną, zagubioną i lekko chwiejną postacią. Jej momentami irracjonalne zachowanie nieraz wprawia czytelnika w poczucie konsternacji. Mimo wszystko postać rozchwianej emocjonalnie kobiety, do której wraca nie-mąż skonstruowana realistycznie.

Co do postaci Obcego - nie do końca wiemy kim on jest, czemu wybrał rodzinę Sarah. Wiemy natomiast, że jego głównym motywem jest zemsta. Czy sytuacja sprzed kilku lat, tuż przez zniknięciem Phillipa ma z tym związek?

Książka oprócz tego, że jest dobrym thrillerem psychologicznym, niesie pewną życiową mądrość. Uczucie między dwojgiem ludzi należy pielęgnować, nie poddawać się po każdej kłótni oraz, że zaufanie i mówienie prawdy to ważne wartości w relacjach między ludzkich. A szczególnie tych relacjach partnerskich.

Początek książki mnie nie zachwycił. Może to za sprawą chaotycznie prowadzonej narracji, w której czasem trudno się zorientować czy opisywane wydarzenia są retrospekcją czy teraźniejszością. A może przez nielogiczne zachowanie głównej bohaterki, która nie dąży do konfrontacji z mężczyzną podającym się za jej męża. W każdym razie do połowy książki, byłam raczej nastawiona sceptycznie. Denerwowało mnie zachowanie Sarah i jej bierność. Dziwiło mnie, że podejmuje decyzje, na które odpowiedzialna matka raczej by się nie zgodziła.

Jednak pod koniec powieści, moje spojrzenie na tę historię uległo diametralnej zmianie. Gdy już dochodzi do starcia między kobietą, a Obcym zaczynamy rozumieć ich wzajemne podchody. Choć zdecydowanie częściej obserwujemy sytuację z punktu widzenia Sarah (to ona jest główną narratorką), to dostajemy również szczątkowe informacje o uczuciach i celach oszusta podającego się za Philippa. I taki rygor w jego zachowaniu wcale nie dziwi. Mężczyzna ma plan i się go skutecznie trzyma.

W mojej opinii „Prawda” jest zdecydowanie lepsza niż „Cień”. Mimo początkowych trudności, zakończenie mnie zaskoczyło. Zwrot akcji sprawił, że cała historia nabrała zupełnie innego wymiaru, a zachowanie obojga bohaterów stało się dla mnie zrozumiałe. Krótkie rozdziały ułatwiają czytanie i tworzą poczucie zagrożenia. Również sekret Sarah i jej problemy z przeszłości mają wpływ na rozwój wypadków. Jest to naprawdę całkiem udany thriller psychologiczny. Choć postać Sarah mnie z początku denerwowała, to z biegiem wydarzeń czułam coraz większe zrozumienie dla tej zagubionej kobiety. Obcy jest dla nas zagadką do samego końca. Wszystkie wątki poruszane w „Prawdzie” zostają wyjaśnione. Uważam, że tej książce należy dać szansę!