Powroty

Powroty to niezwykły zbiór wierszy, który wielokrotnie pozwoli nam zetknąć się z tematami od których uciekamy. Jednym z ważniejszych , który został poruszony pozostaje śmierć. Tak naturalny element życia, a jednak budzący przerażenie. Gliwicka poetka ułatwi nam zetkniecie się z własnymi emocjami.

Kobieta w literaturze, przez stulecia pozostającej domeną przede wszystkim mężczyzn, jest przedstawiana głównie jako kochanka, żona i matka, obiekt pożądania, uwielbienia oraz zazdrości. Motyw kobiety jest nieodłączną częścią takich tematów, jak miłość, macierzyństwo, rodzina. Postać niewiasty może być zarówno natchnieniem, muzą, aniołem, jak i femme fatale czy nowoczesną feministką. Kobieta była przedmiotem uwielbienia średniowiecznych liryków, obiektem renesansowej miłości, przyczyną cierpień i adresatem barokowych komplementów, przedmiotem sentymentalnych westchnień. Nasi romantycy postrzegali ją przede wszystkim jako Matkę, Żonę, Dziewicę służącą Ojczyźnie (Polska jest kobietą, powiedział Miłosz). Akcenty świadczące o emancypacji pojawiły się dopiero w pozytywizmie, przełom w postrzeganiu kobiet przyniosło piśmiennictwo modernistyczne. Dopiero w literaturze współczesnej postaci kobiet wyszły poza tradycyjnie przypisywane im role. Ze względu na bogactwo literatury, porównując wizerunki kobiet należy wybrać określony klucz.

„Powroty” Danuty Pasieki to poezja niezwykle subtelna a mimo to dosadna – między słowami. Dużo w niej kobiecej spostrzegawczości, zadumy, inspiracji filozofią, religią.
Autorka doskonale uchwyciła wątek przemijania, które jest nieodłączną cechą naszego bytu. Przemija czas, przemija nasze życie. Jedne rzeczy się kończą, inne zaczynają. Jednak to wszystko sprawia, ze człowiek jest bardziej doświadczony. Poezja poetki to wypadkowa różnych pytań: egzystencjalnych, dotyczących śmierci, strachu, naszych ziemskich wędrówek. To właśnie śmierć pojmowana jest według autorki, jako jeden z podstawowych elementów egzystencji, która wpływa na świadomość każdego człowieka.

Charakterystyczne w jej wierszach jest to, że śmierć uważana jest za przepustkę do raju, ale jednocześnie stanowi też wielką tajemnicę. W wierszach Danuty Pasieki wiele jest również mowy o podróżach rozumianych jako wyprawy w głąb siebie w celu samopoznania lub przeciwnie, mogących być ucieczka od problemów i wewnętrznych rozterek. Każda, nawet najdalsza podróż kończy się powrotem do domu, tak jak życie kończy się śmiercią. Według autorki, to właśnie życie jest ciągłym wędrowaniem, poszukiwaniem nowych horyzontów, poznawaniem siebie i innych.

Piękne wiersze

Klienci, którzy kupili Powroty, wybrali również: