Wiedźmy z Savannah. Tom 2. Źródło

Wiedzmy z Savannah już w pierwszym tomie udowodniły, że można o nich pisać w nieskończoność, gdyż temat wiedźm jest nieograniczony. Pan J. D. Horn czerpie z niego garściami i zaskoczył mnie swoją umiejętnością tworzenia skomplikowanych, magicznych historii, z czego ucieszą się wszyscy fani fantastyki.

Mercy sądziła, że nie posiada mocy, że całą magie posiadła jej siostra a je przypadło w udziale spokojne i niczym się niewyróżniające życie, jakże się myliła. Po zdradzie siostry, to ona została głową rodziny a Granica ją wybrała. Potężna moc, którą została obdarzona potrafi być piękna, lecz również może zawrócić w głowie, szczególnie, gdy życie dziewczyny przechodzi kolosalne zmiany. Poszukiwania siostry, powrót bliskiej osoby, która powinna od lat nie żyć oraz ciążka, wystawią Mercy na próbę i tylko od niej zależy, czy pozostanie wierna dobru i ocali tych, których kocha.

„Źródło” to druga część trylogii o wiedźmach i magii i choć wszystko krąży wokół tego tematu, to nie to mnie zachwyciło. Głównie skupiłam się na relacjach łączących rodzinę Taylorów. Są one tak skomplikowane i często zagmatwane, że trudno je pojąć. Zdrady sprzed lat troszkę podkopują moje dotychczasowe wyobrażenie miłości, lecz co najdziwniejsze, jest to aż nazbyt realne. Nad analizowaniem wyborów niektórych bohaterów można spędzić dużo czasu a odkrywanie kolejnych sekretów, którymi aż ocieka ta historia, sprawia ogromną satysfakcję. Bardzo podoba mi się wątek romantyczny Mercy i Petera, nie jest prosty i płytki, bohaterowi muszą nad nim pracować by się udał, co sprawia, że jest jeszcze bardziej interesujący.

Mercy jest burzliwą bohaterką, która często kieruje się uczuciami, co nie zawsze kończy się dobrze, jednak pomimo popełnianych przez nią błędów, często głupich i irytujących darze ja sympatią, ze względu na jej lojalność i umiejętność szukania w ludziach dobra, bądź dostrzegania go tam gdzie często inni go nie widzą. Największym zaskoczeniem okazał się Peter. W pierwszej części niczym szczególnym się nie wyróżniał, można by powiedzieć, że był mdły. A tutaj taki szok. Autor świetnie rozbudował jego postać i nadał jej charakteru, z czego jestem ogromnie zadowolona, a sam Peter stał się zaskakujący i ma tajemnicę, która wszystko dodatkowo ubarwia.

J.D. Horn dał prawdziwy popis umiejętności pisarski i w pięknym stylu czaruje czytelnika. Książka jest naszpikowana akcją i przyprawia o zawrót głowy. „Źródło” jest lepsze, mroczniejsze i seksowniejsze od poprzedniej części. Czy warto przeczytać? Jak najbardziej TAK! Doznałam lekkiego szoku ilością tych wszystkich tajemnic i zwrotów akcji, którymi dosłownie zostałam zbombardowana.

5/6

Mercy została kotwiczącą, czyli strażniczką magicznej granicy, za którą czyhają niesamowicie niebezpieczne istoty. Jeszcze nie tak dawno temu w ogóle nie posiadała żadnych magicznych mocy. Nic więc dziwnego, że przystosowanie się do nowych umiejętności przychodzi jej z trudem, a na domiar tego jest w ciąży i nieustannie musi na siebie uważać. A gdy na jaw wychodzą tajemnice skrzętnie skrywane przez jej najbliższą rodzinę, Mercy nie jest już pewna niczego...

"Źródło" to kontynuacja serii Wiedźmy z Savannah autorstwa J.D Horn. Pierwszy tom pt. "Ród" pochłonęłam zadziwiająco szybko, bo tylko w jeden dzień. Sequel natomiast czytałam trochę dłużej, to zasługa nie tylko większej objętości tego dzieła, ale także też tego, iż pisarzowi powoli i stopniowo udało się wyjść z utartych schematów. Właśnie przez ten fakt pozwoliłam sobie dłużej delektować się lekturą, niż pochłonąć ją natychmiastowo. To, co jest najlepsze w tym cyklu to warsztat pisarski autora jest lekki, przystępny, wręcz powiedziałabym, że czytelnik w ogóle nie odczuwa żadnego wysiłku w czasie czytania. Jednocześnie styl pisania J.D Horn charakteryzuje nie tylko lekkość, ale także i obrazowość oraz nieprzesadzanie w żadną stronę. Opisy są krótkie, aczkolwiek treściwe i wystarczające, przez co w ogóle nie nużą i nie powodują chęci odłożenia czytania na bok. Taka lektura jest niczym innym jak samą, czystą przyjemnością. A przecież takie książki są najbardziej uwielbiane przez mole książkowe. Takie, które sprawią, iż rzeczywistość ma się nijak w obliczu powieści, która wciąga nas coraz bardziej w swój świat, aż ostatecznie po prostu musimy ją dokończyć i nie odłożymy jej na półkę dopóki tego nie zrobimy.

Bardzo spodobała mi się koncepcja autora odnośnie granicy i kotwiczącej, która ją strzeże, aby niebezpieczne demony, które zamieszkują inną krainę nie mogły się wydostać. Do tej pory spotkałam się raz z takim pomysłem i miało to zresztą miejsce w serialu, ale tam jakoś niezbyt ta idea do mnie przemówiła... Natomiast w "Źródle" autor wybrnął ze swojego pomysłu i udźwignął ciężar swojej własnej wyobraźni. W ogóle generalnie ukazanie magii przez J.D Horn i sposób, w który Mercy trenowała z Jilo jest niezwykle interesujący i obiecujący. Oprócz pomysłowości w kontynuacji Wiedźm z Savannah, podobnie jak w przypadku prequelu, nie zabrakło wartkiej i dynamicznej akcji oraz elementu zaskoczenia, którym dysponuje autor. Nieraz w czasie czytania nie mogłam się domyślić, jak dalej potoczy się linia fabularna, a w tego rodzaju książkach, czyli fantastyce jest to niezwykle istotny, o ile niekluczowy element.

"Źródło" zdecydowanie spełniło moje oczekiwania. Trzeba przyznać, że J.D Horn wysoko postawił poprzeczkę, ponieważ moim zdaniem sequel okazał się lepszy niż pierwszy tom. Dlaczego? Przede wszystkim od razu po skończeniu lektury rzuciło mi się w oczy, jak ta książka jest dopracowana i jak tworzy spójny i nierozerwalny całokształt. Żaden czytelnik i fan fantastyki nie musi się obawiać o utarte schematy i akcję wiejącą nudą. W tej serii na pewno tego nie znajdziecie - wręcz przeciwnie! Wiedźmy z Savannah gwarantują przyjemnie spędzony dzień, góra dwa, tak szybko czyta się książki z tego cyklu. Na obecną wakacyjną porę są wręcz idealne.

Pod zabytkowymi murami i ulicami Savannah żyją i kłębią się niewyobrażalnie groźne siły zła. Miejscowe klany wiedźm w tym rodzina Taylorów za wszelką cenę starają się ochronić miasto przed złem. Jednak w pewnym momencie wszystko się zmienia.

W końcu miało iść ku dobremu. Ciocie, wujek i Mercy zawarli umowę: żadnych więcej kłamstw i sekretów nawet w dobrej wierze. Jednak zamiast być dobrze było coraz gorzej. Okazuje się, że Maisie jej własna siostra bliźniaczka planowała pozbyć się Mercy raz na zawsze, staje się główną głową klanu i jego kotwiczącą, choć jeszcze niedawno sądziła, że nie posiada żadnej magicznej mocy. Żeby jeszcze tego było mało okazuje się, że w jej łonie rozwija się dziecko, a jej matka uważana wcześniej za zmarłą pojawia się znienacka i próbuje jej wszytko wyjaśnić.

Mercy nie zważając na to co zrobiła jej siostra postanawia ją odnaleźć i przywrócić do ich świata, do ich rzeczywistości. Jednak to nie będzie takie proste. Przy boku matki Jilo nabiera wprawy w nauce magii tak by mogła później wyrwać siostrę ze szponów nicości. Będzie to trudne do zrealizowania, jednak nie zamierza się poddać. W chwili, gdy na jej drodze staje jej własna matka doznaje szoku. Ile jeszcze sekretów skrywa jej najbliższa rodzina? Czy będzie w stanie im jeszcze kiedykolwiek zaufać? Czy uda jej się odkryć prawdę o swojej rodzinie, zanim ta prawda doszczętnie ją zniszczy? Nie dowiecie się jeżeli nie przeczytacie.

Znowu powracamy na tak zwane ,,stare śmieci". Zagłębiamy się w świat wiedź z Savannah, ale czy to dobry pomysł by na nowo odkrywać ten niezwykły, magiczny świat? Oj tak i to zdecydowanie. Moim zdaniem druga część przygód Mercy jest o wiele lepiej przedstawiona niż w pierwszej książce, bardziej ciekawie. Sądzę, że tak musiało być, gdyż autorka chciała podsycić naszą ciekawość za pomocą pierwszej książki i zachęcić nas do sięgnięcia po dalszą część.

,,Źródło" to kontynuacja przygód naszej ukochanej bohaterki Mercy. Poznajemy jej zmagania z przeciwnościami losu, chęcią odnalezienia siostry nie zważając na protesty dziewięciu rodów wiedź, przyswajanie wiadomości o zdradzie ukochanej siostry, jej starania z kontrolowaniem mocy, którą w końcu odzyskała. Na jej głowę spada ciężar obowiązku, zdrad, przeróżnych tajemnic. Jednak to nie wszystko. Autorka rzuca nas w wir przeróżnych wydarzeń, nie pozwala nam zatrzymać się nawet na chwilę. Książka przesycona jest tajemnicami, intrygami, grozą, rodzinnymi sekretami. W niektórych momentach doznawałam szoku odkrywając z bohaterką nowe, ciekawe tajemnice. Moja adrenalina co chwilę wzrastała, a po chwili gwałtownie spadała. Nie mogłam się od niej po prostu oderwać. Bardzo pragnęłam zapoznać się z dalszymi przygodami Mercy, a zakończenie poprzedniej części jeszcze bardziej podsyciła moją chęć zagłębienia się w następną powieść.

W książce odnalazłam kilka błędów jednak nie raziło mnie tak bardzo jak w pierwszej części, więc nie zwracałam na to większej uwagi. Bardziej skupiłam się na toczącej akcji i na tym jak główna bohaterka wytrzyma psychicznie toczące się wokół niej wydarzenia, jakie rzuca jej nasza autorka. Plusem ,,Źródła" jest fakt, że tempo akcji za bardzo się nie zmienia z czego książka coraz bardziej nas pochłania, do tego styl autorki bez problemu sprawia, że powieść nie staje się w ogóle męcząca. Bardzo przyjemne chwile spędziłam przy tej pozycji. Jednak bez zapoznania się z wcześniejszą częścią nikt nie będzie wstanie odnaleźć się w tej części, dlatego warto przebrnąć przez ,,Ród" by zaraz zabrać się za ,,Źródło". Gorąco polecam.

I znowu nastał czas na magię, prawdziwą magię. Wiedźmy z Savannah powracają z jeszcze większą ilością tajemnicy i nieprzewidywalności. Musicie przygotować się na pełną emocji powieść, w której nie jedna wiedźma może wam zajść za skórę!

„Gdy kłamiesz, by kogoś chronić, możesz próbować się usprawiedliwiać, bo jesteś pewien – albo tak ci się wydaje – że jesteś w stanie uwolnić kochaną osobę od ciężaru wiedzy.”

Mercy Taylor została kotwiczącą. Niestety nie korzysta w pełni ze swojej mocy, musi najpierw nauczyć się ją kontrolować. Do tego celu został powierzony jej Emmet – Piaskowy Ludek. W życiu Mercy wszystko wywaliło się do góry nogami, a tajemnicze pojawienie się matki, która rzekomo nie żyje, jeszcze bardziej rozwala jej, i tak już rozchwiane, życie. Ma oparcie w Peterze, ojcu dziecka, które nosi pod sercem, jednak o nim też dowiaduje się nowych, zaskakujących rzeczy. Komu Mercy może zaufać: najbliższej rodzinie, tym którzy ją wychowywali, czy matce, która przedstawia jej całkiem inną prawdę? Przed dziewczyną są naprawdę trudne wybory i decyzje, które musi podjąć jak najszybciej, by ocalić Savannah.

Po zachwycającej i pełnej emocji pierwszej części czas na kontynuację przygód wiedźm z Savannah. Tak samo jak w poprzedniej części, w tej również nie brakuje tajemnic, które napędzają cały korowód wydarzeń. Tajemnica idzie za tajemnicą, zaskoczenie za zaskoczeniem, akcja za akcją. Autor chyba bardzo lubi bawić się emocjami czytelnika. Niektóre zwroty akcji wręcz proszą się o zawał serca. Niektóre odkrywane tajemnice zatrzymują powietrze w płucach. Książka jest nieprzewidywalna, a to jej ogromny plus. Do końca nie wiemy, komu możemy zaufać, kto jest sprzymierzeńcem, a kto wrogiem. Nie mamy nawet podejrzeń, co czyha na nas na następnej stronie.

W książce mamy do czynienia z bohaterami, których poznaliśmy w poprzedniej części, jednak widać po nich, że są inni. Ewoluowali razem z książką. Nie są wierną kopią tych samych postaci z poprzedniej części. W książce nie brakuje również nowych postaci, chociażby matki Mercy. Kobieta zjawia się po tylu latach wywracając życie Mercy oraz rodziny Taylorów do góry nogami. Wszyscy myśleli, że umarła przy porodzie, jednak ona przebiegle wszystkich oszukała. Co teraz zamierza i po czyjej jest stronie, tego dowiecie się z lektury.

„Źródło” zostało napisane bardzo miłym i przyjemnym językiem, dlatego książkę czyta się z zachwycającą lekkością. Zdarzały się momenty, przynajmniej w moim odczuciu, które trochę za bardzo się „dłużyły”. Było ich niewiele, jednak dlatego ocena spadła o oczko niżej, w stosunku do pierwszej części. Jednakże książka jest warta przeczytania. Szczególnie polecam ją fanom magii. „Wiedźmy z Savannah” zostawią ślad w magicznej literaturze fantasy, tego jestem pewna. Takiej żywej, pędzącej do przodu fabuły nie znajdziecie, w każdej książce. Autor zadbał o to byśmy się nie nudzili. Jedna tajemnica przeradza się w drugą i kolejną i tak aż do końca, który też zaskakuje z ogromną siłą. Aż boję się jak zakończy się ta przygoda z Savannah.

http://ksiazkomania-recenzje.blogspot.com/

Sami bardzo często będziecie zapędzani w ślepy zaułek i nie ma możliwości byście byli w stanie rozszyfrować te tajemnice. Autor pogrywa sobie z nami i nic na to nie poradzimy, ale robi to w tak dobry sposób, że nie odciągnięcie się od drugiego tomu dopóty, dopóki nie ujrzycie ostatniej strony. On wręcz nas bombarduje informacjami na temat życia w Savannah, w szczególności podoba mi się tutaj motyw magii. Ta historia jest przedstawiona tak, że wprowadza nas w tajniki czarowania i rzucania zaklęć. Nie musimy mieć jakiejkolwiek wiedzy na ten temat, bo wraz z Mercy, poznajemy ją od podstaw.