Randka z Hugo Bosym

Bardzo lubię twórczość Agnieszki Lingas - Łoniewskiej, kiedy tylko mam okazję sięgam po napisane przez nią książki, tym razem przyszła pora na książkę, która ukazała się rok temu, a nosi tytuł „Randka z Hugo Bosym”. Próbowałam ją otrzymać kilka razy i w końcu się udało. Nie ukrywam, że w kierunku tej książki miałam nieco większe oczekiwania, byłam ciekawa, czy dostanę dobry humor, jaki sugeruje okładkowy opis. Jak można się oprzeć takim bodźcom, jak okładka i opis? Nie można, dlatego też nie przedłużając w nieskończoność, opowiem Wam trochę na temat tej książki.

Główną bohaterką książki „Randka z Hugo Bosym” jest trzydziestodwuletnia kobieta o apetycznym imieniu, Jagoda Borówko. Dziewczyna nie spotyka się z nikim, dumnie dzierży status singielki, ale w jej życiu ma trójkę przyjaciół, których uwielbia, bez których nie wyobraża sobie życia. Jest pogodna, ma niesamowite poczucie humoru, które jest lekko sarkastyczne, a przez to uzależniające. Od pięciu lat pracuje w agencji reklamowej zajmując się marketingiem. Pod względem zawodowym ma stabilizację, czego nie można powiedzieć o życiu prywatnym. Jej koleżanka ze szkolnych lat wychodzi za mąż, dlatego też Jagoda jedzie do Gdyni, podróż ją męczy, dlatego też jedyne, o czym marzy to odpoczynek, jednak nie jest jej to dane, kiedy jakiś brutal wsiada do jej taksówki. Mężczyzna, chociaż zachowuje się w sposób karygodny, jest ciekawym człowiekiem, oprócz przystojnej aparycji jest bardzo ambitny. Hugo Bosy to ciekawy facet, który jest przedsiębiorcą, mogę Wam powiedzieć, że to nie jedyne spotkanie tej dwójki, z pewnością takich momentów będzie o wiele więcej, czy to prywatnie, czy też z powodu zawodowej ścieżki. Czy wydarzyło się to w odpowiednim czasie? Zarówno Hugo, jak i Jagoda nie mieli zbyt udanych związków, każde z nich się sparzyło, ale chemia jest między nimi wyczuwalna, jak długo można się opierać?

„Randka z Hugo Bosym” to wspaniała opowieść przepełniona humorem, idealna książka na wieczór. Agnieszka Lingas – Łoniewska stworzyła bardzo fajną opowieść o dwójce młodych ludzi, którzy próbują iść własną drogą, tylko, że w pewnym momencie ona się krzyżuje i splata z tą drugą. Pytanie brzmi, co będzie dalej? To nie tylko romans, autorka opowiada w powieści o przyjaźni, głębokim uczuci, lękom, a także o jakże trudnym zdobywaniu zaufania. Wiemy doskonale jak prosto jest je stracić, a ciężko uzyskać. W życiu nic nie jest pewne, czasem coś przyjdzie bez zaproszenia, innym razem bardzo długo czekamy na szybszy poryw serca. Bardzo polubiłam bohaterów, a ich słowne utarczki, zabawne sytuacje sprawiały, że nie mogłam się oderwać od książki. Bez najmniejszego wahania mogę powiedzieć, że „Randka z Hugo Bosym” spełniła wszystkie moje oczekiwania, warto ją przeczytać, polecam serdecznie.

"Chciałam ci pokazać miejsce, w którym byłam szczęśliwa. Wiesz, każdy z nas ma chyba takie wspomnienia, w których czuje się swobodnie, bezpiecznie i beztrosko. Ale w naszym życiu są także chwile, które bolą, nawet przerażają. Rzadko do takich chwil wracam, ale uważam, że jeśli jest się z kimś, to zarówno dla dobrych, jak i złych momentów w życiu."

Kiedyś żyłam w przekonaniu, że mój kraj nie potrafi wydawać dobrych książek, co powodowało, że unikałam ich jak ognia. Po przeczytaniu różnych, różniastych pozycji, stwierdziłam, że i tutaj należy dać szanse. Oczywiście się okazało, że moje małe fochy były całkowicie niepotrzebne. Przyznam się bez bicia, że "Randka z Hugo Bosym" jest moją pierwszą książką tej autorki, czego zaczynam żałować. Czytając opis Pani Agnieszki trafiłam na określenie "Dilerka Emocji" i cóż.. zgadzam się w zupełności! Książka sprawiła, że wiele razy uśmiechnęłam się pod nosem, lecz niestety kilka wad mój gust znalazł.

Po książkę sięgnęłam przede wszystkim z powodu opisu, który zapowiadał lekką lekturę, przyprawioną dobrym humorem, cóż.. Ach ta Jagoda Borówko, kobieta, która w nieszczęściach ma mnóstwo szczęścia, więc jak najbardziej opis zgadzał się z rzeczywistością. Muszę przyznać, że autorka jak najbardziej potrafi operować piórem, lecz nieraz miałam wrażenie, że stara się za szybko nam wszystko przedstawić, najlepiej na jednej kartce, no może dwóch. Wiele sytuacji bardzo szybko się rozgrywało, czy posiadało bardzo mało opisów, co powodowało, że moja ciekawość nie do końca została zaspokojona. Najbardziej irytował mnie fakt, że tak mało dowiedziałam się o przyjaciołach głównej bohaterki, którzy według mnie odgrywali ważną rolę. Mówiąc o tytułowych bohaterze, podobał mi się fakt wtrącenia jego perspektywy, lecz miałam wrażenie, że myśli faceta nie do końca tak wyglądają.. choć po chwili namysłu, mogę stwierdzić, że taki był po prostu zamysł naszej autorki.

Myśląc o tej książce po kilku dniach od przeczytania, mogę stwierdzić, że drugi raz bym już do niej nie podeszła, choć cieszę się z faktu jej przeczytania. Mówiąc w skrócie, dla mnie "Randka z Hugo Bosym" jest raczej pozycją, po którą sięgnie się raz.. i to na tyle. Główni bohaterowie jak najbardziej mi się podobali, ale jednak uważam, ze trochę więcej opisów by nie zaszkodziło. Fabuła, oj tak.. tu jak najbardziej jestem na tak! Widać, ze autorka wszystko ładnie zaplanowała i dobrze ułożyła. Czytając nie gubiłam się w akcji, ani nie musiałam wracać się do poprzednich stron, co jak najbardziej punktuje.

Reasumując, "Randka z Hugo Bosym" nie wyszła na idealną książkę, lecz jak najbardziej jest warta uwagi, zwłaszcza jeśli mamy ochotę na coś lekkiego. Patrząc na tą książkę jak najbardziej jestem w stanie sięgnąć po inne tej autorki.

"Antoś, jesteś bardziej nerdowski niż NDR"

Jakże przewrotny tytuł :)

Autorka postarała się żeby było zabawnie nadając swoim bohaterom właśnie tak ciekawe imiona i nazwiska.

„(…) nazywałam się Jagoda Borówko. To taki żarcik rodziców, ha ha ha, bardzo się śmiałam, zwłaszcza w szkole podstawowej.” - kolejne jakże zabawne imię!

Tak, mogę śmiało przyznać, że całość jest słodko-gorzka. Tyle w tym realizmu co w książkach fantasy, ale niech będzie. Nie gustuję w romansach/komediach romantycznych itp. i być może stąd mi nie podchodzą udziwnione zbiegi okoliczności i tego typu związki.

Mało tego, w większości takich powieści jest ten sam schemat. Facet, który nie chce być w związku, bzyka wszystko, co przed nim na drzewo nie ucieka i kobietka, smutna, nieśmiała, pragnąca wielkiej miłości. I jakimś cudem tak właśnie kobietka nawraca mężczyznę i są razem długo i szczęśliwie. Serio? Serio, ktoś wierzy w takie bzdury?

No ale dobrze, wiem, że wiele osób czyta takie powieści, pociesza się nimi i dzięki nim ma nadzieję na lepsze jutro, związek, czy wyrwanie niedostępnego mężczyzny, który woli przygody na jedną noc.

Nie mój klimat, w zasadzie przeczytałam bo jest krótka a potrzebowałam czegoś na odmóżdżenie, bo za dużo ostatnio u mnie trupów się ściele. Śmiałam się, nie zaprzeczę, nie tylko z niedorzeczności całej historii ale też z żarcików, jakie przemyciła Autorka.

Polecam osobom, które lubią romanse i słodycz w takich ilościach, że może zemdlić. Niektórych mdli jak czytają o trupach, innych jak czytają takie miłosne opowiastki. Należę do tej drugiej grupy.

Wracam do moich kryminałów, Panie Minier, nadchodzę!

Moja ocena 3/5.

Jagoda to główna bohaterka, która napotyka na swojej drodze przystojnego nieznajomego, na którego bardzo często zaczyna wpadać. Okazuje się, że to bardzo bliskim przyjacielem pana młodego, który żenił się z najlepszą przyjaciółką dziewczyny. W pewnym momencie zaczyna się między nimi robić gorąco. Niestety spanikowana bohaterka czym prędzej ucieka, zanim do czegokolwiek zaczyna dochodzić.

Los jednak ma wobec nich zupełnie inne plany i ta dwójka spotyka się ponownie. Nic jednak nie jest takie kolorowe jakby się mogło wydawać, bo w życiu Jagody dawny chłopak na nowo próbuje się do niej zbliżyć. Czy mu się to uda czy los jednak uśmiechnie się do tej dwójki?

Czytając tę książkę naprawdę dobrze się przy niej bawiłam i wiele akcji sprawiło, że bolał mnie brzuch od śmiechu, ale czasem było wiele przykrych momentów. Polecam ją każdej miłośniczce romansów i osobom, które chcą się odstresować i poczytać coś lekkiego. Ja z pewnością do niej kiedyś wrócę.

"Chciałam ci pokazać miejsce, w którym byłam szczęśliwa. Wiesz, każdy z nas ma chyba takie wspomnienia, w których czuje się swobodnie, bezpiecznie i beztrosko. Ale w naszym życiu są także chwile, które bolą, nawet przerażają. Rzadko do takich chwil wracam, ale uważam, że jeśli jest się z kimś, to zarówno dla dobrych, jak i złych momentów w życiu."

Kiedyś żyłam w przekonaniu, że mój kraj nie potrafi wydawać dobrych książek, co powodowało, że unikałam ich jak ognia. Po przeczytaniu różnych, różniastych pozycji, stwierdziłam, że i tutaj należy dać szanse. Oczywiście się okazało, że moje małe fochy były całkowicie niepotrzebne. Przyznam się bez bicia, że "Randka z Hugo Bosym" jest moją pierwszą książką tej autorki, czego zaczynam żałować. Czytając opis Pani Agnieszki trafiłam na określenie "Dilerka Emocji" i cóż.. zgadzam się w zupełności! Książka sprawiła, że wiele razy uśmiechnęłam się pod nosem, lecz niestety kilka wad mój gust znalazł.

Po książkę sięgnęłam przede wszystkim z powodu opisu, który zapowiadał lekką lekturę, przyprawioną dobrym humorem, cóż.. Ach ta Jagoda Borówko, kobieta, która w nieszczęściach ma mnóstwo szczęścia, więc jak najbardziej opis zgadzał się z rzeczywistością. Muszę przyznać, że autorka jak najbardziej potrafi operować piórem, lecz nieraz miałam wrażenie, że stara się za szybko nam wszystko przedstawić, najlepiej na jednej kartce, no może dwóch. Wiele sytuacji bardzo szybko się rozgrywało, czy posiadało bardzo mało opisów, co powodowało, że moja ciekawość nie do końca została zaspokojona. Najbardziej irytował mnie fakt, że tak mało dowiedziałam się o przyjaciołach głównej bohaterki, którzy według mnie odgrywali ważną rolę. Mówiąc o tytułowych bohaterze, podobał mi się fakt wtrącenia jego perspektywy, lecz miałam wrażenie, że myśli faceta nie do końca tak wyglądają.. choć po chwili namysłu, mogę stwierdzić, że taki był po prostu zamysł naszej autorki.

Myśląc o tej książce po kilku dniach od przeczytania, mogę stwierdzić, że drugi raz bym już do niej nie podeszła, choć cieszę się z faktu jej przeczytania. Mówiąc w skrócie, dla mnie "Randka z Hugo Bosym" jest raczej pozycją, po którą sięgnie się raz.. i to na tyle. Główni bohaterowie jak najbardziej mi się podobali, ale jednak uważam, ze trochę więcej opisów by nie zaszkodziło. Fabuła, oj tak.. tu jak najbardziej jestem na tak! Widać, ze autorka wszystko ładnie zaplanowała i dobrze ułożyła. Czytając nie gubiłam się w akcji, ani nie musiałam wracać się do poprzednich stron, co jak najbardziej punktuje.

Reasumując, "Randka z Hugo Bosym" nie wyszła na idealną książkę, lecz jak najbardziej jest warta uwagi, zwłaszcza jeśli mamy ochotę na coś lekkiego. Patrząc na tą książkę jak najbardziej jestem w stanie sięgnąć po inne tej autorki.

"Antoś, jesteś bardziej nerdowski niż NDR"

„Randka z Hugo Bosym” to bardzo słodka powieść o miłości od pierwszego wejrzenia, której etiologia dużo bardziej przypomina grom z jasnego nieba. Bohaterami tej romantycznej historii są Jagoda Borówko i Hugo Bosy. Dzięki narracji pierwszoosobowej możemy wczuć się w stany emocjonalne głównych bohaterów i tym samym dość dobrze ich poznać. Jeśli natomiast chodzi o pozostałe postacie to niestety zostały one ledwie zarysowane, tak jak ich problemy, które mogły stworzyć naprawdę ciekawe tło wydarzeń i trochę zwolnić tempo, co w mojej ocenie, w tym wypadku było by plusem, ponieważ książkę czyta się ekspresowo, a akcja pędzi na łeb i szyję. Jest miło, lekko i dość banalnie.

Lektura wprost idealna na wieczór po długim dniu, kilkugodzinną podróż lub jako przerywnik pomiędzy trudniejszymi lekturami. Taka komedia romantyczna jakich pełno w kinie tylko w wersji papierowej, z zabawnymi - choć mało prawdopodobnymi - zbiegami okoliczności, śmiesznymi dialogami i pozytywnym zakończeniem. Może odrobinę za krótka i za "płytka”, ale za to idealnie nadająca się na scenariusz filmu.

Myślę, że śmiało można nazwać ją Bridget Jones w polskiej odsłonie .

Oczywiście polecam również przesłuchać playlistę piosenek, które znajdują się przy każdym rozdziale.

Najnowsza powieść Agnieszki Lingas Łoniewskiej to romantyczna powieść o zaczynaniu życia od nowa. Główni bohaterowie to Jagoda Borówko i Hugo Bosy. Zakręcona dziewczyna która pakuje się w kłopoty przy każdej nadarzającej się okazji i przystojny facet po przejściach. Spotykają się przed weselem znajomych, ale nie wiedzą, że oboje na nie idą. Ich drogi znowu się skrzyżują, ale tym razem we Wrocławiu gdzie Jagoda mieszka i pracuje w agencji kreatywnej. Czy wykorzystają swoją szanse? Czy potrafią się znowu zakochać i zacząć od nowa?

Na początek ogromny minus! Czy ta książka musiała być taka „szybka”? Ledwo zaczęłam, a już skończyłam. I tempo mojego czytania nie ma nic do rzeczy. Kiedy czytelnik się rozkręca, już wybiega wyobraźnią w przód… autorka ucina akcje, przerywa w kulminacyjnych punktach, nie daje się rozwinąć sytuacji. Przy takich historiach nie można tak robić!

Dobrze sprawdziła się narracja prowadzona przez oboje bohaterów. Autorka stosuje zabiegi, dzięki którym wiemy jak podejmowane są decyzje. I jak można sobie samemu skomplikować życie. Para wzbudza sympatię i kibicowałam im od początku.

„Czasami szczęście dopada nas w najmniej spodziewanych momentach.”

Urzekła mnie okładka książki. Przyznaję, że jestem łasa na ładne i estetyczne oprawy. Ta natomiast sprawiła, że nie mogłam przejść obok niej obojętnie. Do rozdziałów natomiast przypisane są tytuły piosenek, mające wprowadzić czytelnika w klimat. Kilka z nich podczas lektury musiałam sobie „odpalić”. Fajny dodatek który uatrakcyjnia czytanie.

Jeśli ktoś lubi takie romantyczne klimaty, to powinno mu się spodobać. Fajnie spędzony czas i nie żałuję, że chwyciłam za tę książkę. Zabawna, przyjemna, ale znacznie za krótka historia! Na pewno przeczytałabym ciąg dalszy.

Lekko napisana zabawna i wzruszająca historia miłosna z Wrocławiem w tle.

Poznają się dzięki niezwykłym zbiegom okoliczności. Ona po kilkumiesięcznym nieudanym związku. On po rozwodzie z żoną, która zdradziła go z jego najlepszym przyjacielem. Jagoda Borówko i Hugo Bosy. Od razu coś między nimi iskrzy, ale by powalczyć o poważny związek będą musieli od nowa nauczyć się ufać i wierzyć w drugiego człowieka. Czy to może się nie udać? Nie w komedii romantycznej w typie Bridget Jones, która byłaby świetnym materiałem na film.

Szkoda mi tylko, że tak to się skończyło, bo poczytałabym jeszcze o przygodach Jagody. Trudno jej nie lubić. Zresztą Hugo też ma w sobie coś ujmującego.

„Randka z Hugo Bosym” Agnieszki Lignas-Łoniewskiej to jedna z tych książek, względem których miałam wysokie oczekiwania. I to nie ze względu na polecenie jej od zaufanej osoby, ale ze względu na świetny opis. Konkretny i dowcipny zarazem. Nie zwlekałam z lekturą. Pochwyciłam książkę niemalże jak tylko do mnie dotarła i otworzyłam na pierwszej stronie. Pełna nadziei na dobry humor i miło spędzony czas.

Jagoda to 32-letnia singielka, która ma trójkę przyjaciół, świetne poczucie humoru i perspektywę wesela swej koleżanki z lat szkolnych. Jednak od początku coś jest nie tak. Wyjazd wiąże się z pewnymi przeszkodami. A w zasadzie jedną. Zwie się ona Hugo Bosy. Jagoda i Hugo poznają się przypadkiem, potem znowu i znowu. Jednak nie wszystko jest takie jasne, jak się pozornie wydaje.

W oczy rzuca się przede wszystkim świetne poczucie humoru głównej bohaterki. Lekkie, z dystansem, często sarkastyczne. To jeden z tych elementów, które sprawiają, że lektura czyta się sama. Niemal natychmiast polubiłam Jagodę, a przy okazji pewną osobę, z której tak ciężko się „nabijała”.

Do czasu.

Jak szybko obdarzyłam książkę sympatią, tak szybko zaczęłam mieć wątpliwości. Żarciki przestały mnie tak bawić, jak na początku, choć wciąż nie wydawały mi się na siłę. Coś zaczęło się psuć, a tym czymś była pędząca akcja.

Zdarzyło Wam się czytać kiedyś z początku przyjemną książkę, ale jej ekspresowe tempo zaczynało stawać się coraz bardziej męczące? Nie wiem dlaczego, ale autorka nadała okropnie mordercze tempo. Rezultatem jest zapewne mała ilości stron, ale naprawdę musiała tak skakać z tematu na temat? Napisała coś wartkiego, ściśniętego do granic możliwości, drastycznie obcinając nieco luźniejsze fragmenty. Nie, nie, nie. Czytając tę książkę, czułam się trochę tak, jakbym oglądała zwiastun. Niekiedy jakbym dostrzegała jakieś wyrwane z kontekstu sceny albo pokazane w przyspieszonym tempie. Brakowało mi zwolnienia, co by móc się trochę tą książką rozsmakować. Kogo cieszyłoby jedzenie czekolady, gdyby musiał przełknąć ją po 2 sekundach?

Uwierała mnie również relacja Jagody i Hugo. Działo się zbyt wiele, w zbyt krótkim czasie. Często miałam wrażenie, że musiałam nieświadomie przekartkować ładną liczbę kartek, bo to jest wręcz nierealne! To znaczy rozumiem, że relacje międzyludzkie są przeróżne, ale… Tak czy siak, coś mi tu mocno nie grało i nie potrafiłam się powstrzymać przed przewracaniem oczami albo kręceniem głowy. Czyżby powodem znów była zbyt mała liczba stron?

Jeszcze jedna wada tej książki to brak tła. Można to wywnioskować z poprzednich akapitów, ale naprawdę strasznie mnie to drażniło. Ja rozumiem, że warto się skupiać na konkretach, ale żeby aż tak? Gdzie tu radość? Gdzie zaskoczenie? Wyobraźcie sobie, że uwielbiacie chodzić po lesie i zbierać grzyby. Cała frajda polega na zaglądaniu pod krzaczki i przedzieranie się pomiędzy drzewami. A teraz wyobraźcie sobie, że ktoś odbiera Wam frajdę poszukiwań, i zamiast spędzić w lesie dwie godziny, spędzacie 3 minuty – bo tylko tyle czasu poświęcilibyście na ucinaniu i wkładaniu grzybów do koszyka. Dokładnie tak się czułam podczas lektury. Autorka zdradzała mi najważniejsze momenty, nie dając nawet szansy na głębsze poznanie bohaterów, ich otoczenia, życia…. Wszystko na wariackich papierach!

„Randka z Hugo Bosym” zapowiadała się przednio, a skończyła co najmniej: źle. Nie przekonała mnie do siebie, bo akcja skupiona była tylko i wyłącznie na gorącym uczuciu dwójki bohaterów. Jeśli zdarzało im się gdzieś wyjechać, albo robić coś ambitniejszego, to autorka starannie dobierała słowa, by trwało to jak najkrócej. Wiecie… namiętność ważna, cała reszta w lesie. Było to dla mnie męczące i nie kupuję tego. Nie potrafię zaakceptować tych braków, dlatego moja opinia o tej książce jest tak słaba. Również sama historia nie skradła mojego serca, ponieważ wydaje mi się zbyt mało prawdopodobna. Zbyt mocno ponaciągana. A Hugo Bosy? Cóż… chyba nie chciałaby go poznać.

Cała sprawa dzieje się we Wrocławiu, gdzie mieszka trzydziestodwuletnia Jagoda Borówko. Już samo to jak to brzmi jest nieco zabawne, ale nie wyśmiewam takich zbiegów okoliczności, ot, można pomyśleć, że to mały żarcik od rodziców. Przez ciekawe zbiegi okoliczności na swojej drodze spotyka przystojnego Hugo Bosego, który sprawia, że serce Jagódki bije o wiele szybciej.

Co mogę więcej napisać na temat fabuły? Jest utrzymana w takim charakterze, że kiedy się ją czyta to można odnieść wrażenie, że czyta się współczesnego Harlequina. Jest kobieta, jest mężczyzna, spotykają się w śmiesznych i wręcz absurdalnych sytuacjach, toteż w końcu oboje uznają, że nie może to być nic innego jak tylko przeznaczenie. Do tego Jagoda jest kobietą, którą da się lubić właściwie od zaraz, jest krytyczna sama z sobą, nie jest może tak do końca pewna siebie, ale nadrabia to charakterem. Oczarowuje. Ma za sobą też związek, który zraził ją do mężczyzn, Hugo zraził się do kobiet po nieudanym związku. Oboje doznają uczucia tak nagłego jak grom z jasnego nieba, bo przecież miłość nie wybiera…

Podoba mi się sam pomysł. Jednak minusy też są. Przede wszystkim, jednym ogromnym minusem jest brak jakiegokolwiek tła, które spajałoby całą powieść. Na pierwszym planie jest relacja Jagoda – Hugo i cała reszta nie ma już znaczenia! Przyjaciele Jagody mają swoje problemy, zmartwienia, też nie mają łatwych żyć, ale w trakcie ich rozmów to te tematy, z pozoru ważniejsze, są przesuwane na dalszy plan i już ich właściwie nie ma. Istnieją tylko i wyłącznie miłosne rozterki Jagody czy poddać się uczuciu czy może jednak trzymać Hugo na dystans. Gdyby ta historia miała jeszcze jakiś inny wątek, coś, co pozwala na chwilę oderwać się od dwójki ludzi z mocnym przyciąganiem ku sobie, to byłaby to powieść niemal idealna! Jeszcze jednym minusem będzie z pewnością tempo, jakie zostało nadane, choć mnie ono aż tak bardzo nie przeszkadzało. Gdyby został dołożony jakiś wątek, gdyby relacja Jagody i Hugo trochę rozciągnęła się w czasie byłoby to o wiele lepsze, ciekawsze i myślę, że może bardziej „normalne”. Choć nie neguję miłości od pierwszego wejrzenia!

Podsumowując, to „Randka z Hugo Bosym” broni się świetnym humorem głównej bohaterki, jej zakręceniem, wewnętrznymi monologami i celnymi porównaniami, które sama z chęcią kiedyś wykorzystam. Minusów jest odrobina, ale dla kogoś, kto chce na chwilę się oderwać, poczytać coś lekkiego z miłością w tle to jak najbardziej będzie to dobra książka.

Tytuł wskazuje na romans, miłość i emocje.

Ale i tak na mnie wpadłaś. To już nie przypadek. (s. 63)

Jagoda Borówko kontra Hugo Bosy. Gdyński dworzec. Postój taksówek. On i ona przy jednej taksówce. Kłótnia. Przystojny nieznajomy odjeżdża. Hotelowa restauracja. Spięcie na linii Jagoda – jagódki – Hugo. Kto wygrał? Łatwo się domyślić. Następny dzień. Razem na tym samym ślubie! Co dalej? Zgrzytanie zębów, przepychanki słowne, flirt i szalejące hormony. Jagoda notorycznie staje Bosemu na drodze. Od początku tych dwoje mocno coś do siebie przyciąga, aby się poznali i zbliżyli, a wspólna praca ma im w tym… pomóc? Oboje są skrzywdzeni przez partnerów, dlatego otoczyli się murem. Noszą w sobie zadawnione krzywdy, choć bardzo pragną bliskości, miłości, stabilności. Wiadomo, że będą razem, a powieść zakończy się szczęśliwie, lecz po drodze czekają na nich wpadki, problemy…

Każdy dzień jest pełen niespodzianek. (s. 179)

Jagoda Borówko pakuje się w kłopoty bez zająknięcia. Samorodny talent! Pechowa, roztargniona, zakręcona, często znajduje się w idiotycznych sytuacjach. Wyjść ze śmieciami w bluzce i rajstopach samonośnych bez kluczy to dla niej typowe. A on czasem dusząc się ze śmiechu odgrywa rolę rycerza…

Można się nieźle ubawić. Humor słowny łączy się z sytuacyjnym, co czytelnikowi gwarantuje ćwiczenie mięśni twarzy i produkowanie zmarszczek. Rozrywki dostarczają żarciki, przekomarzania się, powiedzonka, ostry języka Jagody. Czasem bohaterowie nie przebierają w słowach i dostosowuje je do sytuacji i natężenia emocji. Ich imiona i nazwiska to onomastyczna gra słów, dzięki której powieść zyskuje dodatkowy atut.

Pragniesz miłości, uwagi, zaangażowania, szaleństwa! (s. 49)

Miłość… Przypadek czy nie? Zrządzenie losu? Przeznaczenie? Karma? Znak? Przyciąganie? Strzała Amora? Między bohaterami iskrzy od początku. Hugo żyje w matrixie. Przy pięknej, pyskatej, nieznośnej i zabawnej kobiecie zamienił się w „cholernego troglodytę”. Uwalnia swoje testosteronowe zapędy z miną psychopaty, kiedy zazdrość go roznosi od środka. Budzą się w nim sprzeczne uczucia. Ma obsesję na punkcie Jagody, to pasja jagodowo-borówkowa. Jego dziwne zachowania ogłupiają kobietę. Ich miłość zaczęła się od końca. Pora znaleźć początek. Co z tą randką?

Autorka pięknie pisze o pielęgnowaniu przyjaźni, tolerancji osób homoseksualnych, wytyka matkom nadopiekuńczość w stosunku do dorosłych dzieci, propaguje zajęcia na Uniwersytecie Trzeciego Wieku, wyjście do ludzi, bycie w social mediach. Niejako każe każdemu singlowi przygotować się na to, że miłość pojawi się w najmniej spodziewanym momencie i porazi jak piorun.

„Randka z Hugo Bosym” to lekki romans z humorem, pazurkiem, odrobiną pikanterii, poruszający życiowe tematy. Emocje, namiętność, pożądanie i miłość, ta prawdziwa i na zawsze, która potrzebuje więcej czasu niż zauroczenie i żądza.

„Hugo Bosy niemal z dnia na dzień zrezygnował z prowadzenia jednej z najlepszych agencji reklamowych w Polsce i przeprowadził się z Warszawy do Wrocławia. Niechętnie mówi o swojej przeszłości, ale poznana przypadkiem piękna i nietuzinkowa Jagoda budzi w nim dawno zapomniane uczucia i pożądanie, jakiego nigdy wcześniej nie doświadczył. Choć mężczyzna był pewien, że raz na zawsze skończył z miłością, zwariowana, pyskata i zjawiskowa panna Borówko mocno zachwiała jego postanowieniem. Ale czy Jagoda na pewno jest wolna? I czy Hugo odważy się otworzyć przed nią zranione serce?

Mogłoby się wydawać, że gdy los krzyżuje drogi dwójki samotnych i atrakcyjnych ludzi, między którymi wybucha namiętność, szczęśliwe zakończenie to tylko kwestia czasu.”

Agnieszka Lingas – Łoniewska to autorka, której na pewno nie trzeba Wam przedstawiać. Pani Agnieszka ma wierne grono swoich fanów, które z dnia na dzień cały czas się powiększa. Ja też do niego należę, choć nie ukrywam, że nie wszystkie jej książki przypadły mi do gustu. Jednak Randkę z Hugo Bosym bez zastanowienia mogę Wam polecić, gdyż to świetnie napisana, lekko zwariowana historia o miłości i przede wszystkim o nowych początkach. W tej książce zatraciłam się już po przeczytaniu kilku stron, a lekkie pióro autorki zapewniło mi świetną kilkugodzinną rozrywkę. Więc jeżeli lubicie historie, które są autentyczne, nieprzerysowane i w których znajdziecie dużą dawkę humoru, to ta książka będzie dla Was po prostu idealna. To pozycja, która w sam raz nadaje się długie zimowe wieczory, bo historia Jagody i Hugona otuli Was niczym ciepły koc, czasami wzruszy, ale przede wszystkim rozbawi do łez.

Jestem pod dużym wrażeniem kreacji bohaterów, nie tylko tych głównych, ale i drugoplanowych, którzy są bardzo ważnym elementem dla całej tej historii. Hugo i Jagoda to postacie bardzo prawdziwe, charakterystyczne i wyraziste. To po prostu osoby takie jak my, które codziennie mierzą się z problemami, z sercowymi rozterkami i chcą się cieszyć życiem u boku osoby bliskiej sercu. Hugo to tajemniczy, przystojny i ambitny mężczyzna, który przeprowadził się do Wrocławia, by zapomnieć o przeszłości. Nie w głowie mu były romanse, a tym bardziej kolejny związek. Jednak przeznaczenie postanowiło inaczej i postawiło na jego drodze Jagodę, szaloną i zwariowaną dziewczynę, której nie odstępował pech. Ich pierwsze spotkanie nie należało do udanych, a im dalej tym było tylko gorzej. Tylko czy można uciec przed kobietą, na którą cały czas się wpada i która doprowadza do tego, że znów chce się żyć, że znów chce się ufać i kochać? Tego Wam nie zdradzę, ale zapewniam Was, że historia bohaterów dostarczy Wam świetnej rozrywki i bardzo fajnie spędzicie przy niej czas. Nadmienię jeszcze tylko, że według mnie Jagoda i Hugo razem tworzyli duet doskonały i byli niczym dwie połówki pomarańczy, które idealnie do siebie pasowały.

„Randka z Hugo Bosym” to lekka i przyjemna w odbierze komedia romantyczna. Autorka na siłę nie nie miesza w życiu bohaterów, ich historia jest prawdziwa oraz naturalna, a problemy niewyszukane i nieprzerysowane. To książka zabawna z dużą nutą romantyzmu, która przypadnie do gustu niejednej kobiecie. Myślę, że śmiało mogę napisać, iż Jagoda Borówko to nasza Polska Bridget Jones.

Gorąco polecam!

Trzydziestoletnia Jagoda Borówko spełnia się zawodowo we wrocławskiej agencji kreatywnej. Niestety jej życie prywatne nie należy do szczególnie pasjonujących. Choć ma kilkoro zaufanych przyjaciół brakuje jej kogoś w rodzaju drugiej połówki. Dziewczyna jednak nie szuka na siłę „prawdziwej miłości”. Póki co odchorowuje sztywny związek z kwadratowym właścicielem klubu fitness. Tymczasem przy gdyńskim dworcu ktoś chce ukraść jej taksówkę…

BŁYSKOTLIWY ROMANS

Czasami mam ochotę na książkę, która swoją prostą i wciągającą historią zapewni mi świetną rozrywkę i sprawi, że oderwę się od rzeczywistości choć na chwilę. „Randka z Hugo Bosym dokładnie taka jest. Miłosne perypetie Jagody i Hugo bawią i rozczulają. Na dodatek autorka świetnie nakreśliła więź, która łączy tę dwójkę i chemię między nimi czuć niemal z każdej strony. Całość czyta się błyskawicznie.

Losy bohaterów tej komedii romantycznej poznajemy z dwóch perspektyw: jej i jego. Odniosłam wrażenie, że jeśli chodzi o charakter tych postaci to jest ona bardzo zbliżony przynajmniej w wypowiedzi. Autorka zawarła również muzyczny smaczek dla tych co lubią słuchać muzyki podczas lektury. Na początku każdego rozdziału podaje tytuł piosenki i artystę, który ją wykonuje. Wychodzi z tego całkiem zgrabna playlista z największymi polskimi hitami ostatnich kilkunastu lat. Dla fanów polskiej muzyki popularnej – jak znalazł!

BOHATEROWIE

Przyznam, że bohaterowie w moim odczuciu są nieco schematyczni i pod innymi postaciami znajdziemy je w wielu książkach obyczajowych i romansach. Charyzmatyczny przyjaciel gej czy matka przejęta życiem uczuciowym córki czy jeszcze sztywny gość, który myśli, że wszystko mu się należy i jest głównym antagonistą. Mimo to postaci są ciekawe i niejednoznaczne. Wymykają się schematom. Co dla mnie najważniejsze nie popadają zbyt często w pompatyczne tony i mają do siebie dystans. Nie są rozdmuchane i nie rozczulają się zbytnio nad sobą i swoim życiem.

NIE ZAGRAŁO

Jak to przy takich książkach mam kilka zastrzeżeń, które nieco psuły mi obraz całości, ale tylko nieco. Pierwszą irytującą manierą głównego bohatera było zdrabniane w kółko imię Jagody. Jagódko i Jagódko. Pachnie infantylnością na kilometr i z czasem już nieco żenuje. Druga kwestia również dotyczy Hugo Bosego, który jest wykreowany na strasznego zazdrośnika i niemal furiata, który tylko zaciska pięści i szczękę. W pewnym momencie bałam się, że coś mu się stanie jak tak ciągle będzie się napinał. A spina się i napina przez całą książkę.

PODSUMOWANIE

„Randka z Hugo Bosym” to nie jest książka, która zmieni Wasze życie, ale to jest książka, przy której będziecie się świetnie bawić. Lektura idealna na jedno dłuższe popołudnie czy wieczór. Z odpowiednią dawką humoru, intensywną relacją i tłem, w które można uwierzyć. Ta komedia romantyczna gwarantuje relaks i zapomnienie o stresie całego dnia.

Przeczytaj jeśli: lubisz błyskotliwe historie miłosne.

„Randka z Hugo Bosym” w trzech słowach: wciągająca, urocza i zabawna.

Historie miłosne to coś co nigdy mi się znudzi, pomimo że nie zawsze jest kolorowo, są rozstania i kłótnie to wiem że na końcu będzie szczęśliwe zakończenie i to jest w tym najpiękniejsze.

Jagoda Borówko to bardzo sympatyczna kobieta, ma prace którą lubi, grono najlepszych przyjaciół i rodziców którzy ją bardzo kochają pomimo to brakuje jej mężczyzny u boku. "Jakoś tak się stało, że w wieku trzydziestu dwóch lat wciąż byłam sama. Nie miałam męża, narzeczonego ani nawet faceta. Pół roku temu rozstałam się z niejakim Janem Andrzejem Kosem (...) i od tamtej pory moje życie płciowo-flirtowo-towarzyskie zamarło." Po ostatnim nieudanym związku nikogo nie szuka ale los lubi płatać figle podczas podróży na ślub swojej koleżanki z dzieciństwa pewien przystojniak kradnie jej taksówkę przed nosem, jest zirytowana tą sytuacją ale też nie potrafi o nim zapomnieć Jagoda nie musi czekać długo na kolejne spotkanie ponieważ tajemniczy przystojniak jest gościem na tym samym weselu co ona, a po bliższym zapoznaniu okazuje się że Hugo Bosy skradł jej nie tylko taksówkę ale i serce. "Znałam go pięć minut, a już sprawił, że zaczynałam czuć coś, czego nie czułam nigdy wcześniej. Przenigdy."

Ta historia jest tak piękna że chciałoby się czytać jeszcze i jeszcze, niestety wszystko co dobre szybko się kończy, oprócz tego że jest piękna jest również nieprawdopodobna dwoje ludzi po przejściach z dala od domu odnajduje miłość swojego życia. Jagoda jak i Hugo czują że to co ich łączy jest magiczne ale również każde z nich boi się tak szybko zaufać, oddać się tej drugiej osobie i powiedzieć to najważniejsze słowo Kocham Cię. Od początku widać że potrafią ze sobą żartować, ale też rozmawiać na trudne tematy i zwierzać się ze swoich sekretów a to jest najważniejsze w związku, rozmowa i wzajemne zrozumienie, ale niestety w ich związek wkrada się nieuzasadniona zazdrość.

Pomimo tego że ostatni rozdział wycisnął łzy z moich oczu czytałam dalej, żeby jak najszybciej dobrnąć do pięknego finału i miałam nadzieje że taki będzie ponieważ zawsze kibicuje prawdziwej miłości a ich miłość na pewno taka jest.

Jagoda Borówko nie dość, że ma talent by wpadać w kłopoty to jej próby z ich wybrnięcia często przynoszą odmienny skutek. Wspiera ją trójka szalonych, pewnych siebie i odnoszących sukcesy przyjaciół, z którymi spotyka się raz w miesiącu. Po apatycznym związku z trenerem personalnym spotyka na swej drodze Hugo Bosa. Mężczyzna wkracza do jej świata z niemałym impetem; najpierw kłócą się o taksówkę, by później bawić się na tym samym ślubie i weselu. Atmosfera miedzy tym dwojgiem już od początku jest naelektryzowana, jednak w chwili otrzeźwienia Jagoda ucieka panu idealnemu i wyjeżdża w pośpiechu, chcąc zapomnieć o minionym weekendzie. Może udałoby jej się wrócić spokojnie do swojej pracy, gdyby nie to, że niedoszły kochanek pojawia się u niej w biurze i nie dość, że będzie jej przełożonym, to do tego będą za sobą pracować. Na horyzoncie majaczy jeszcze sprawa jej byłego chłopaka, który nie zamierza odpuścić. Zwłaszcza, że jest kluczowym klientem w jej firmie. Kiedy wydaje się, że wszystko dąży do szczęśliwego zakończenia pomiędzy naszą parą, oboje zostają ofiarą intrygi. Czy uda im się dojść do porozumienia, zanim Hugo zdąży wyjechać na dobre? Agnieszka Lingas – Łoniewska jako Wrocławianka w tym mieście osadza historię naszych bohaterów z taką dokładnością, że czytając możemy śledzić akcję w mapach google’a, ale także zabiera nas w podróż do Chojny i odkrywa uroki Doliny Miłości. Smaczkiem jest zawarta prawdziwa historia miłości (to już musicie sami znaleźć). Książka jest napisana w bardzo przyjemny sposób. Nie jest przesłodzona, nie ocieka zbędnym erotyzmem. Sceny seksu są obecne, ale nie traktuje się ich z pietyzmem, nie roztrząsa, nie idealizuje. Historia jest banalna na swój sposób, ale opowiedziana tak, że nie można odłożyć jej nawet na chwilę. Sam styl autorki bardzo mi pasuje, strony się pochłania kartka po kartce i czuje się niedosyt. Napięcie, które powstaje pomiędzy bohaterami jest wyczuwalne, nie czuć jakiejś sztuczności, prowadzenia tematu na siłę. Bardzo podobają mi się sceny z przyjaciółmi, dialogi pełne humoru, żarty, ale także dużo luzu. Podsumowując, książka jest świetna! Polecam spakować ją do walizki na wakacyjne wojaże, pomoże miło spędzić czas. Autorko, naprawdę żałowałam, że ta historia już się skończyła!

Ona, on i seria niefortunnych zdarzeń. Brzmi znajomo? Być może! Ale uwierzcie mi na słowo - czytając "Randkę z Hugo Bosym" w ogóle się tego nie odczuwa. Aga Lingas-Łoniewska stworzyła świetną, prostą i bardzo zabawną powieść z historią, która rzeczywiście mogła przydarzyć się Tobie! ;)

Jagoda Borówko i Hugo Bosy poznają się przypadkowo. W późniejszym czasie, jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności (a może to po prostu przeznaczenie?) ciągle na siebie wpadają i chyba okazuje się, że coś ich do siebie przyciąga. I choć oboje nie chcą się przyznać, ani co gorsza dostrzec rodzącego się uczucia los postawi na ich drodze kilka niespodzianek. Niestety, jak to w życiu bywa nigdy nic nie jest proste. Nasi bohaterowie będą musieli podjąć kilka ważnych decyzji i stawić czoła nieoczekiwanym przygodom. Co z tego wyniknie i jak to się skończy... musicie koniecznie doczytać w książce!

Fabuła "Randki z Hugo Bosym" nie jest skomplikowana, ale akcja zwięzła i spójna. Książkę czyta się niesamowicie szybko! Myślę, że to zasługa świetnie skonstruowanych dialogów, które nakręcają powieść i nadają jej dynamicznego charakteru. Jedno jest pewne - w tej książce nie znajdziesz nudy!

Po pierwsze jest ZABAWNA. Dopiero potem totalnie UROCZA! Komedia romantyczna w 100% :) Lekka i przyjemna pozycja na jeden wieczór. Ode mnie 7/10 i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś przeczytam kontynuacje przygód Jagódki :)

„Randka z Hugo Bosym” Agnieszka Lingas-Łoniewska

Pierwsze spotkanie Jagody i Hugo nie było zbyt przyjacielskie. On chciał zabrać jej taksówkę, której ona potrzebowała aby zdążyć na ślub przyjaciółki. Na szczęście przecież nie będą się już widzieć. Prawda? Jednak los ma dla nich inne plany i spotykają się ponownie na weselu. Gdy coś zaczyna się dziać miedzy nimi, Jagoda ucieka. Ale gdy w poniedziałek wraca do pracy spotyka tam właśnie jego – Hugo Bosego – zastanawia się czy los chce jej zrobić na złość? A może ma dla nich inne plany i już niedługo staną się nierozłączni? Niestety na ich drodze staje Jan Andrzej Kos.

„Tak, Jagoda. Jagoda Borówko. – Wyciągnęłam rękę, którą on czym prędzej ujął.

- Nie żartuje sobie pani ze mnie?

-Ależ skąd!

- No dobrze… - odparł z ociąganiem. Nie był pierwszą osobą, która w ten sposób reagowała na moje imię i nazwisko. – Bardzo smakowicie się nazywasz.

- A ty?

Skoro już przeszliśmy na mniej oficjalną formę, ja także zamierzałam się czegoś o nim dowiedzieć.

- Ja?

- Tak.

Drgnął mu kącik ust. Mocniej ścisnął moją dłoń, którą wciąż trzymał.

- Hugo Bosy.

- Jasne.

Przewróciłam oczami, wyrwałam rękę i zamierzałam zeskoczyć z murku. Przytrzymał mnie. Czułam jego duże dłonie na swojej talii.

- Dlaczego ja mam ci wierzyć a ty mi nie?

- Hugo Bosy? Może Hugo Boss?

- Nie, tak jak powiedziałem. – Uśmiechnął się.”

Zabawny romans wielokrotnie wywołujący u mnie wybuchy śmiechu. Bardzo ciekawy pomysł na książkę, a przede wszystkim na imiona głównych bohaterów, które same w sobie bawią czytelnika J Zdecydowanie jest to książka dla osób, które chcą psychicznie odpocząć i mieć możliwość pośmiania się podczas czytania – autorka nam to zapewniła. Książka na tak zwane „odmóżdżenie”. Napisana w tak fajnym stylu, że wystarczy zaledwie jedno popołudnie na jej przeczytanie i na pewno nie będzie ono stracone. Czyta się lekko i przyjemni, z uśmiechem na twarzy. Aż trudno uwierzyć, że już się kończy.

Głowna bohaterka jest zabawną, pełną przygód postacią, z którą na pewno nie będziecie się nudzić. Aż trudno uwierzyć, że tylko jedna osoba potrafi przeżyć tak wiele, w tak krótkim czasie. Natomiast Hugo – główny bohater – jest postacią zrównoważoną, co idealnie pasuje do uzupełnienia tych dwojga i zapewnienia bezpieczeństwa Jagodzie.

Bardzo fajnym pomysłem jest także umieszczenie tytułu piosenki na początku każdego rozdziału. Ja, lubiąc coś nowego w książkach, czytałam słuchając poleconej przez autorkę muzyki i wiecie co? Było idealnie! Muzyka świetnie pasuje do przygód opisywanych w rozdziale i tym bardziej sprawia, że czytanie jest przyjemne.

Przyznam, że tytuł i ogólnie okładka nieco mnie zmyliły. Oczekiwałam czegoś może troszkę innego, ale w sumie to co dostałam, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Uwielbiam takiego rodzaju książki! Znajdziemy tutaj nutkę humoru, romansu, miłości, przyjaźni pomiędzy dwojgiem ludzi. To naprawdę bardzo dobra, dopracowana w każdym detalu książka.

Książka jest napisana w bardzo przystępnym i przyjemnym języku, na każdym niemal kroku wyczuwalny jest romans, który aż unosi się w powietrzu, ta cała otoczka miłosna. Tylko, że jest tutaj akurat zachowana zdrowa ilość tych wszystkich elementów, na szczęście, ponieważ wątki miłosne przeplatają się z humorem.

Ogólnie ta cała książka przybiera ton zabawy rozgrywanej pomiędzy czytelnikiem a bohaterami. Tak moi drodzy, my czytając tę książkę po prostu się bawimy. Przeżywamy przygody z bohaterami, utożsamiamy się z nimi, poznajemy ich, poznajemy ich emocje, myśli, uczucia i właśnie przez to mamy potrzebę kibicowania im.

Można powiedzieć, że fabuła była nieco przewidywalna i raczej nie wyróżniała się od innych książek z tego gatunku, jednak sposób w jaki ujęta tą całość pani Agnieszka, zasługuje na ogromny aplauz.

Dochodzę do wniosku, że nie jest to jednak taki zwykły romans, według mnie można tutaj wyczytać i zauważyć głębszy sens tego co Autorka chce nam przekazać.

Uważam, że jest to lekka, przyjemna książka, a pani Agnieszka doskonale wiedziała co robi. Miała pomysł na książkę i wykorzystała go bardzo dobrze. Zdecydowanie polecam tę książkę każdemu, jednak zdecydowanie preferuję ją panią.

Opis fabuły

Jagoda Borówko to przykład idealnej bohaterki książkowej. No pokochałam ją dosłownie od pierwszych stron. To typowy przykład kobiety, która zazwyczaj bardzo często pcha się w różnego rodzaju problemy i kłopoty. Podczas jednego z wesel u znajomej, Jagoda poznaje Huga Bosego. To typowy przystojny nieznajomy, który zawraca jej w głowie. Bardzo szybko oboje zaczynają pomiędzy sobie flirtować. On jest typowym przystojniakiem od taksówki, a ona typowa romantyczka, która marzy i wzdycha, dodatkowo wie co to flirt.

Najgorsze jest jednak to, że impreza dobiega końca i zaczyna się codzienne życie, w którym ta oto para ponownie wpada na siebie, lecz w zupełnie innych okolicznościach. Oboje są zmuszeni pracować ze sobą i to w dodatku nad bardzo ważnym projektem. To jest takie trudne, myśleć o poważnej pracy i na dodatek być stale skupionym. Ale jak tego dokonać, kiedy obok siedzi mężczyzna, który tak bardzo Ci się podoba?

To nie koniec tego wszystkiego! Na dokładkę pojawia się były Jagody, który nagle stwierdza, że jednak chce ponownie zawalczyć o jej względy!

Zdolna i ambitna specjalistka od reklamy. Jedna z najlepszych! Rozwija swe skrzydła w młodym i prężnym zespole w firmie kreatywnej. Może się wydawać, że jej życie usłane jest różami, jednak rzeczywistość jest nieco inna. Jej poprzedni związek okazał się katastrofą, na każdym kroku musi bardzo uważać, bo PECH to jej dobry znajomy i często wpędza ją w kompromitujące sytuacje. Kiedy spieszy się na wesele przyjaciółki, poznaje przystojnego i charyzmatycznego mężczyznę, jednak ten „kradnie jej taksówkę”! Ich znajomość zaczęła się niecodziennie i bardzo burzliwie, ale ich dalsze relacje jeszcze bardziej Was zaskoczą! Poznajcie Jagodę Borówkę i Huga Bosego!

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki okazało się cudownym przeżyciem! Wspaniały styl i poczucie humoru. Książkę skończyłam już kilka godzin temu, ale nadal uśmiech nie schodzi z mojej twarzy, bo ta historia budzi pozytywne emocje.

Jagoda to bardzo zakręcona bohatera. Zabawna i sarkastyczna, a co najważniejsze, łatwo ją polubić. Hugo jest bardziej złożoną postacią. Ma przeszłość, która go zmieniła. Nie ufa ludziom i jest ostrożny, jeśli chodzi o nowe znajomości. Jednak pod tą skorupą kryje się bardzo wrażliwy mężczyzna i można się w nim zakochać. W tej książce znajdziecie sporę grono bardzo oryginalnych i silnych osobowości, dlatego tak bardzo bohaterowie utkwili mi w pamięci. Książka krótka, a jednak zdążyłam polubić nie tylko Jagodę i Huga, ale i ich przyjaciół.

„Randka z Hugo Bosym” to nie jest coś nowego, ale autorka nadrabia dialogami, humorem i cudownie lekkim klimatem. Jest to świeża i zabawna powieść, przy której można się odprężyć i zaczytać. Nie znaczy to, że brak w niej trudnych momentów, bo i takie się w niej znajdują. Można uronić kilka łez. Prawdziwe tornado emocji, które bombardują czytelnika ze wszystkich stron. Akcja chwilami jest absurdalna, ale tak piekielnie wciąga, że z zapartym tchem śledziłam poczynania Jagody. Dziewczyna jest narratorem, lecz z czasem Hugo dochodzi do głosu, co pozwoliło mi zrozumieć go lepiej. Właśnie takiej książki było mi trzeba.

Ta powieść jest tak rozkosznie słodka i gorąca, że jeden wieczór, który z nią spędziłam, to stanowczo za mało! 7/10

Spokojnie można przeczytać ją w jeden dłuższy wieczór. Akcja toczy się bardzo szybko, więc nie można narzekać nudę. Autorka bardzo ciekawie stworzyła postacie, zaczynając od Jagody, Hugo, a kończąc na dalszych postaciach takich jak przyjaciele Jagody czy znajomi z pracy. Osobiście najbardziej spodobała mi się postać Hugo Bosego, który po ciężkich przeżyciach z przeszłości chce otworzyć się na nową osobę. Razem z nim przeżywamy uczucia które w sobie kryje. Po tym jak został zdradzony przez byłą żonę, przestał wierzyć w miłość, czy Jagoda Borówko jest w stanie zmienić jego nastawienie?

Podsumowując, książkę polecam zarówno nastoletnim jak i starszym czytelnikom. Najlepiej sprawdzi się na jakiś długi zimowy wieczór (coś czego obecnie nam nie brakuje) przy filiżance kawy :)