Mroczny Duet

Pierwsza część nie była arcydziełem, ale to ten typ książek, który nie musi taki być, by się w niej zatracić. Byłam zauroczona Okrutną pieśnią, w pełni świadoma jej wad i z pełną premedytacją sięgnęłam po drugi tom. Nie żałuję.

Kate po wyjeździe z Prawdziwości znajduje się w Dobrobycie, by tam polować na potwory razem z grupą dzieciaków nazywającą się Strażnikami. Właściwie to Kate poluje na potwory, a Strażnicy siedzą za słuchawką w jej zdrowym uchu. Jej myśli jednak wciąż wracają do spraw sprzed sześciu miesięcy, kiedy podróżowała z Augustem, kiedy prawie umarli, kiedy Sunaj oddał się ciemności. W Prawdziwości padła sieć i Kate nie ma jak się dowiedzieć, co się stało z jej domem. Tymczasem w Dobrobycie pojawia się nowy potwór, Pożeracz Chaosu, który sprawia, że człowiek obraca się przeciw człowiekowi. I który wczepia się w umysł Kate. Żeby go zniszczyć, dziewczyna musi wrócić do domu. Do Augusta, który już sam nie wie, kim chce być i jaka jest jego rola. Do zagubionego chłopaka, który potrzebuje pomocy, by znaleźć swoją drogę. I do Sunaja, który odkrywa, że jego muzyka może nieść ukojenie.

Ta część, podobnie jak pierwsza, rozkręca się dosyć powoli, z tym, że akcja trwa już od początku. Ta właściwa jednak zaczyna się gdzieś koło dwusetnej strony i dopiero tutaj możemy mówić o jakimś wciągnięciu. Z początku byłam trochę zawiedziona i bałam się, że druga część wypadnie gorzej, ale potem już moje wątpliwości zniknęły i w końcu mogłam porządnie się wkręcić. Jeśli chodzi o nowe postacie, mam na myśli Strażników, to wprowadzenie ich uważam za zbędne. Są oni tylko w czasie pobytu Kate w Dobrobycie, a jako że w Prawdziwości nie ma sieci, to dziewczyna nie ma jak się z nimi skontaktować, więc właściwie po jej wyjeździe nie mamy o nich żadnych wieści. Rozpływają się. Nie było możliwości polubienia ich, zżycia się z nimi, więc czytelnik nie przykłada do początkowych sytuacji wielkiej wagi. Dlatego wiem i przyznaję, że z początku trudno wgłębić się w powieść i trzeba te dwieście stron jakoś przetrwać, żeby zaczęło się dziać coś istotnego.

Na szczęście pojawia się August i ratuje sytuację. Poważnie, nic nie mam do Kate, nie drażniła mnie, jedna z niewielu bohaterek, które da się polubić, ale była nudna. Nie jej rozdziały, ale ona sama. To dziewczyna z problemami, które na siłę próbuje ukryć za maską sarkazmu i obojętności. I właśnie ten zabieg stał się dla mnie już nudny, bo Kate ciągnęła to od pierwszej części. August znacznie bardziej przypadł mi do gustu i jego rozterki jakoś bardziej mnie urzekły. Potwór pragnął być człowiekiem, a teraz sam nie wie, którą drogę ma wybrać. Ludzie trzymają się do niego na dystans, w jego głowie cały czas odzywa się głos Leo, który go prowokuje do agresji, Ilsa, która nie może mówić i niewypowiedziane słowa wiszą między nimi oraz Soro, nowe Sunaju, nie uznające żadnej płci i nie potrafiące zrozumieć, dlaczego August walczy sam ze sobą. August sam tego nie rozumie.

To nie jest historia, która obudzi mnóstwo emocji, choć zakończenie mnie zgniotło i nie wybaczę tego Schwab. Jest to jednak zaskakująca i wciągająca powieść, która będzie bardzo przyjemnym towarzyszem na samotne wieczory. Czytanie idzie bardzo szybko i nawet się nie zorientowałam, kiedy miałam za sobą już połowę. Mimo że wciąż nie jest to niewiadomo jak dobre dzieło, to bardzo polubiłam się z całą historią, pomysłem i bohaterami. Były poruszające momenty i historia ma w sobie pouczające akcenty, skupia się na rodzinie, miłości, przyjaźni oraz odnajdywaniu samego siebie, co jest ogromnym plusem. Dla mnie to dobra, nie zobowiązują, lekka książka, która umili nam chwilę wolnego czasu. Przyznam, że z chęcią przeczytałabym kolejną część i szkoda, że autorka zaplanowała tylko dwie. Mimo to uważam, że było to dobre posunięcie, bo wszystko zostało idealnie zamknięte w dwóch książkach, bez zbędnych zapychaczy i przeciągnia. Od siebie jak najbardziej polecam.

Od dłuższego czasu zastanawiam się co mam powiedzieć o „Mrocznym duecie” i szczerze powiedziawszy dalej nie mam pojęcia. Na początku było mi strasznie ciężko w ogóle wciągnąć się w tą historię, bo przez dobre pół książki nie działo się nic interesującego. Bohaterowie tylko zabijali potwory, a wszystkie inne wątki były spychane na dalszy tor i w konsekwencji tego często pozostawały bez wyjaśnienia, jakby autorka nagle traciła nimi zainteresowanie. Na szczęście w mniej więcej połowie, po przekroczeniu jakieś magicznej bariery, wreszcie zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń. Od tego momentu fabuła zaczyna się rozkręcać, pojawia się coraz więcej zaskakujących zwrotów akcji, a Prawdziwość wreszcie zaczyna zasługiwać na miano miasta potworów. Jednak prawdziwych emocji dostarcza dopiero zakończenie „Mrocznego duetu”. Wierzcie lub nie, ale takiego obrotu spraw naprawdę nie można było przewidzieć.

„Życie jest takie łatwe, kiedy można kłamać."

Bohaterowie stworzeni przez Schwab to postacie, których trudno nie polubić. Autorka w ich przypadku naprawdę się postarała i stworzyła ciekawe, wyraziste i niezwykle realne postacie, które przez znaczną część książki pod wpływem różnych okoliczności przechodzą wewnętrzną przemianę. Na uznanie zasługuje także styl autorki. Język jakim się posługuje jest prosty, aczkolwiek niezwykle przyjemny i obrazowy. Czytając wewnętrzne monologi głównych bohaterów można poczuć targające nimi emocje. Bardzo spodobał mi się również pomysł z wykorzystaniem poezji współczesnej.

Niewątpliwym plusem tej dylogii jest też jej piękne wydanie. Każdy, nawet najmniejszy szczegół jest tutaj idealnie dopracowany. Widać, że wydawnictwo naprawdę się postarało.

„Zawsze zakładała, że będzie się rozkoszować wolnością, jednak okazało się inaczej- samotność traci swój urok, kiedy nie ma się wyboru. "

Podobnie jak w przypadku „Okrutnej pieśni” gdy przymkniemy oko na nużący początek odkryjemy, że Victoria Schwab wykreowała mroczny i intrygujący świat bez oczywistych schematów. Więc jeśli pokochaliście pierwszy tom „Świata Verity” to myślę, że się nie zawiedziecie i „Mroczny duet” również przypadnie Wam do gustu. Przygotujcie się jednak na to, że zakończenie Was powali, a ostatnie rozdziały niesamowicie zaskoczą.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Mroczny duet” autorstwa Victorii Schwab.

Więcej na : http://tygrysica.tumblr.com/ oraz https://www.instagram.com/tygrysicaa/

Od ostatniego spotkania Kate i Augusta mija sześć miesięcy. W tym czasie konflikt między ludźmi a potworami zaostrzył się na dobre. Kate poluje na potwory poza granicami Prawdziwości, a August został przywódcą jednej z części podzielonego miasta. Tymczasem z mroku wyłania się nowy rodzaj potwora, który potrafi zmuszać ludzi do krzywdzenia się wzajemnie oraz wyciąga na powierzchnię skrywane lęki swoich ofiar...

'Mroczny duet' to druga i ostatnia część serii 'Świat Verity'. Victoria Schwab po raz kolejny nie zawiodła. Akcja jest napięta, wykreowani bohaterowie, do których czujemy przywiązanie, narracja prowadzona z perspektywy kilku osób. Ponadto autorka przedstawia nam wspomnienia Kate, które opisane są w bardzo ciekawy sposób. Jedyny zarzut możemy mieć do zakończenia, ale nie będę tu spojlerować.

Uważam, że osoby, które miały niezbyt pozytywne zdanie o pierwszej części powinny sięgnąć po drugi tom, bo być może zmienią swoje zdanie o tej serii!

POTWORY SĄ WŚRÓD NAS

Zacznę od pocieszenia - nie zaserwuję Wam tu żadnych spoilerów. W końcu nie o to tutaj chodzi. Sama zasiadając do lektury Mrocznego Duetu miałam ogromny spoiler, który zaserwowano mi na Instagramie i sprawiło to, że dokładnie wiedziałam, co się stanie. I całą lekturę znałam zakończenie... Tortura, prawda? Na szczęście, podczas lektury nadal towarzyszył mi ogrom emocji, bo działo się naprawdę wiele. Do samego końca nie wiadomo, czy wygra dobro, czy też zło, a także - czy na pewno to, co powszechnie uznawane jest za dobre, naprawdę takie jest? Jak wiele trzeba poświęcić w swojej walce?

Kate poluje na potwory i walczy ze strachem. Czy przyjdzie jej jeszcze z dumą mówić o tym, kim jest? Czy po tym wszystkim to możliwe? Jest jeszcze ktoś, kto jest Kate bardzo bliski, a jednocześnie paradoksalnie daleki. O kim mowa? Musicie przekonać się sami.

August musi odnaleźć się w roli przywódcy, jednak czy potrafi nim być? Czy uda mu się odnaleźć w sobie człowieczeństwo? A może natura Sunaja zwycięży?

Victoria Schwab stworzyła coś niesamowitego. Świat, w którym dobro walczy ze złem i pełno jest odcieni szarości. Kim jesteśmy, by oceniać grzechy innych? Kim jesteśmy, by mianować się lepszymi? Chociaż jest to urban fantasy, to jednak ja znalazłam tam wiele odniesień do walki z własnymi demonami. Nie muszą biegać i atakować na mieście - one siedzą w nas samych, w naszych głowach. Jestem zafascynowana tą duologią i bez wahania dołączam do grona fanów autorki. Ma ona niezwykły talent do kreowania historii oraz do jej zgrabnego opowiadania. Nic mi się nie dłużyło, ciągle czułam zainteresowanie, a gdybym nie znała z góry zakończenia, to pewnie wbiłoby mnie ono w fotel. Jestem zdecydowanie na tak!

STRUKTURA

Podobnie jak w przypadku części pierwszej, książka składa się z czterech części nazywanych wersami, w których istnieje jeszcze podział na rozdziały. Nawiązania do muzyki są obecne nie tylko w nazewnictwie, ale również w całej gamie detali - od ozdobnych stron zaczynających poszczególne wersy, po drobne skrzypce przy numerach stron. Pod względem estetycznym więc, książka jest wydana niesamowicie. Co ze stroną stylistyczną? Narracja trzecioosobowa, śledząca poczynania zarówno Kate i Augusta, jak i kilku innych bohaterów, dzięki czemu mamy pełny obraz sytuacji. Język, jakim powieść została napisana jest prosty, a jednocześnie zachwycający. Jest coś w piórze V.E. Schwab, co sprawia, że lektura jest istną przyjemnością. Muszę koniecznie nadrobić inne książki autorki!

PODSUMOWUJĄC

Mroczny Duet to zdecydowanie udana kontynuacja, która mam wrażenie, że podobała mi się jeszcze bardziej niż tom pierwszy. Świetna kreacja bohaterów oraz świata przedstawionego, masa pomysłowych rozwiązań i piękne zakończenie. Schwab stworzyła historię, do której z pewnością jeszcze kiedyś wrócę. A tymczasem biegnę nadrabiać inne serie autorki!

Komu polecam? Miłośnikom oczywiście pióra autorki, a także klimatów urban fantasy oraz tym, którzy lubią wielowarstwowe opowieści o potworach - duologia Potwory Verity powinna Was zachwycić! ;-)

https://amandaasays.blogspot.com/2018/07/mroczny-duet-victoria-schwab-potwory.html

To nie będzie długa recenzja, ponieważ jestem jeszcze w takim szoku, że normalnie nie mogę się pozbierać. Moje myśli gdzieś krążą, książka leży spokojnie na stole i oczarowuje mnie swoją okładką, a ja nerwowo stukam w klawiaturę i kompletnie nie wiem co napisać. Jak Victoria Schwab mogła mi to zrobić? Jak mogła zakończyć w ten sposób historię moich ulubionych bohaterów!! Dlaczego nikt mnie wcześniej nie uprzedził, że ta książka mnie zniszczy? Jestem wściekła, zła, rozczarowana, a zarazem jestem pod ogromnym wrażeniem pomysłowości autorki. Wiedziałam, że Pani Schwab zrobi wszystko, aby historia Kate i Augusta zapadała w pamięci czytelników, ale kompletnie nie spodziewałam się takiego rozwoju wydarzeń. Moje czytelnicze serduszko w tej chwili cierpi i nie wiem kiedy dojdę do siebie. Mam kaca książkowego. Naprawdę, mam ogromnego kaca po "Mrocznym duecie".

Mam nadzieję, że dzisiaj wybaczycie mi to rozchwianie emocjonalne, ale po prostu nie mogę dojść do siebie. Gdybym wcześniej wiedziała, że drugi tom będzie taką petardą, a zarazem ogromną bombą emocjonalną to na pewno podeszłabym do tej lektury ostrożniej. A tak? Mam to co mam. Jeśli obawiacie się tego, że "Mroczny duet" nie utrzyma poziomu pierwszej części to teraz możecie spać spokojnie, bo drugi tom moim zdaniem jest o wiele lepszy. Autorka postarała się o to, aby na każdej stronie dało się wyczuć niepewność, napięcie i mroczny klimat. Pani Schwab ma po prostu talent, bo potrafi zaczarować i zaskoczyć czytelnika. W każdym razie mnie absolutnie oczarowała, a potem bez litości złamała moje serce - zniszczyła moje wyobrażenia, zmiażdżyła marzenia i pozostawiła mnie z opadniętą szczęką. Możecie mi nie wierzyć, ale zakończenie na dwieście procent Was zaskoczy.

Nadszedł czas na omówienie kreacji bohaterów. Pewnie już z tysiąc razy napisałam, że uwielbiam parę głównych bohaterów, ale na to nic niestety nie poradzę. Kate Harker i August Flynn są moimi pupilkami! W pierwszym tomie zyskali moją sympatię, ale w drugim zdobyli moją miłość. Kate lubię za to, że jest odważna, bezkompromisowa i waleczna. W dzień jest kelnerką, a w nocy zamienia się w pogromczynię potworów. Mimo, że została wykreowana na silną i niezależną postać to tak naprawdę w głębi serca jest ona sympatyczną dziewczyną o złotym sercu. Ma swoje lęki i obawy, ale nigdy nie traci nadziei na to, że jej miasto w końcu odzyska upragnioną wolność.

August jest potworem, ale tak uroczym, że normalnie na samą myśl o nim w moich oczach pojawiają się serduszka. Cieszę się, że autorka nie wykreowała go na kolejnego "bad boya", bo ile można czytać o tym samym? Ten potwór jest sympatyczny, kulturalny, odważny i na pewno nie można go nazwać egoistą. Ma swoje ukryte demony, ale ciągle z nimi walczy. Podoba mi się w nim to, że się nie poddaje i nigdy nie szuka wymówek. Jeśli ma jakiś cel to do niego dąży i stara się przy tym nie ranić innych.

Drugoplanowe postacie również zostały dobrze nakreślone. Pani Victoria Schab postanowiła stworzyć nowy typ potwora, który mówiąc szczerze jest przerażający. Gdy tylko pojawiał się na horyzoncie czułam dreszcze na całym ciele i bałam się tego co będzie dalej. Fajnie, że autorka postanowiła nam przedstawić genezę jego powstania, bo była ona naprawdę interesująca.

Nie mam absolutnie żadnych zastrzeżeń do świata wykreowanego przez autorkę, bo jest naprawdę interesujący i ciekawy. Verity nie jest sympatycznym miejscem dla ludzi, ale jest idealnym środowiskiem dla potworów różnego gatunku. Na pewno nie będzie narzekać na brak nudy, bo Pani Schwab zrobiła wszystko co w swojej mocy, aby zaintrygować nas swoją historią. Pisarka stworzyła niepokojący obraz świata, który szokuje i intryguje czytelnika na każdym kroku. Dlatego jeśli nie lubicie mrocznych klimatów to nie powinniście sięgać po te tomy!

Victoria Schwab złamała moje serce. Zaśpiewała mi okrutną pieśń, a potem stworzyła razem ze mną mroczny duet tylko po to, żeby później zaśpiewać swoją historię solo. Jestem na nią okropnie zła, ale z drugiej strony nie potrafię się na nią długo gniewać, ponieważ stworzyła coś tak dobrego i niepokojącego, że nie mogłam oderwać się od rytmicznego "Mrocznego duetu". W tej książce gra absolutnie wszystko! Polecam!

„Mroczny duet” Victorii Schwab, to kontynuacja świetnej Okrutnej pieśni.

Akcja powieści rozpoczyna się w pół roku po wydarzeniach z części pierwszej. Kate żyje w mieście Dobrobyt, gdzie poluje na nowy potwory, żywiące się ludzkimi sercami. Ale nie tylko one są zagrożeniem dla ludzi, oto bowiem Kate pewnej nocy stanie twarzą w twarz z nowym potworem , który karmi się chaosem i wyciąga na powierzchnię najgłębiej skrywane lęki swoich ofiar. To właśnie on sprawi, że Kate będzie zmuszona wrócić do Prawdziwości i zawalczyć o wszystko co dla niej cenne, w tym swoją duszę.

Tymczasem August walczy w oddziałach OSF i po śmierci Leo przyjął rolę dowódcy, na której nigdy mu nie zależało. Brzemię odpowiedzialności mocno na niego wpływa, a to co dla niektórych jest albo białe, albo czarne, dla Augusta ma wiele odcieni szarości.

Przyznaję, że po fantastycznym pierwszym tomie, moje oczekiwania co do kontynuacji były ogromne.

Świetnie wykreowany świat i cudowni bohaterowie to główne atuty pierwszego tomu i nie inaczej jest w tomie drugim. Widać, że autorka ma wypracowany warsztat i wyrobiony styl.

Pisze bardzo plastycznie i obrazowo, a fabuła jest spójna.

Dynamiczna akcja sprawia, że człowiek nie ma czasu nawet pomyśleć o nudzie, ale nie zabrakło w tej powieści miejsca na chwilę refleksji i wątpliwości targające bohaterami. Przy czym talent V. Schwab sprawia, że ani przez chwilę nie ma się wrażenia, że bohaterowie użalają się nad sobą, biadolą i roztkliwiają nad swoim losem. Co to to nie. W tej powieści August i Kate są wewnętrznie rozdarci, odczuwają lęk i strach, ale również nadzieję i determinację aby zmienić swój los i walczyć o lepszy świat, bez potworów.

W drugim tomie autorka mocniej wyeksponowała również pytanie, które nieustająco zadawali sobie bohaterowie – co sprawia, że jest się potworem.

W powieści pojawia się nowa bohaterka – malachaja Alice. Potwora powołało do życia zabójstwo, którego dokonała Kate, a które zabarwiło jej duszę na czerwono. Alice jest okrutna, bezwzględna, wyrachowana i bezlitosna. Jest wszystkim tym, czym nigdy nie chciała być Kate, nawet wtedy, gdy próbowała zaimponować ojcu.

Zresztą wszystkie potwory są obrazem zła, które kryje się w człowieku, a które się pojawiają, gdy człowiek ze złem przegrywa i dopuszcza się zbrodni.

Autorka postanowiła nadać temu złu fizyczną postać i uważam, że wyszło jej to wspaniale.

„Mroczny duet” wywołał we mnie masę emocji. Od śmiechu po łzy. Jestem oczarowana światem stworzonym przez autorkę i zafascynowana niesamowitym klimatem, który udało jej się w obu częściach stworzyć.

V. Schwab uniknęła fabularnych schematów, dzięki czemu powstała historia nietuzinkowa i nieprzewidywalna.

Natomiast zakończenie…Nie jest to zakończenie jakiego bym pragnęła, ale jest to zakończenie, które idealnie pasuje to tej historii i jej klimatu. I choć zapewne w dużej części czytelników wywoła ono rozgoryczenie i złość na autorkę, to dla mnie jest ono idealne.

Czy „Mroczny duet” spełnił moje oczekiwania? Oczywiście! I to z nawiązką. Nie mogłam się od tej książki oderwać, a czym bliżej byłam końca, tym większy czułam żal, że to drugie spotkanie z bohaterami V. Schwab jest zarazem ostatnim.

Mimo, że to książki z gatunku urban fantasy, próżno w nich szukać sztampowości i typowych dla gatunku rozwiązań. Autorka napisała niebanalna historię, dając czytelnikom do ręki książki, które na długo zapadają w pamięć i do których ma się ochotę wracać za każdym razem, gdy szczegóły fabuły zatrą się choć trochę w pamięci.

Obie powieści wędrują na moją półkę „ulubione” i z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że biorę w ciemno każdą książkę napisaną przez panią Schwab.

Jeśli jeszcze nie czytaliście Okrutnej pieśni i Mrocznego duetu, to zachęcam do nadrobienia zaległości i gorąco je polecam.

Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz

„Mroczny duet" wywołał u mnie ekstrakcje, napięcie, ale też pod sam koniec smutek, bo TA KSIĄŻKA NIE POWINNA SIĘ TAK SKOŃCZYĆ!! Ale, jak się skończyła, Wam nie zdradzę.

Tak jak mój szósty zmysł mi mówił, tak jak plotki odnosiły to zajebiście (*¹) napisana książka i ekscytujące zakończenie serii Świat Verity.