Kruchość skrzydeł

Spokojne tempo opowieści, stopniowe odsłanianie mrocznych sekretów małej społeczności. Jak postaci się zmieniają, jak ulatnia się gdzieś łagodność i delikatność - kończy się dzieciństwo.

Książka wrażliwa, delikatna jak rzęsy dziewczynki, często zroszone łzami. Momentami smutna, czasem wzruszająca, innym razem wywołująca gniew. Bardzo silnie oddziałująca na emocje. Warto przeczytać.

"Kruchość skrzydeł" to historia, którą opowiada dziesięcioletnia dziewczynka, Jennifer Day. Mieszka ona w małym, australijskim miasteczku, które pełne jest tajemnic.

Po śmierci starszej siostry Beth, Jennifer zostaje pozostawiona sama sobie. Matka jest w rozpaczy, nie potrafi zadbać o siebie, ani przede wszystkim o własne dzieci. Ojciec późno wraca do domu, babcia pokłóciła się z matką, więc dzieci nie mogą jej odwiedzać. Jennifer jednak go łamie.

Jennifer poszukuje przyczyny śmierci swojej siostry. Druga jej siostra Danielle ma problemy z kręgosłupem. Jen wraz ze swoją przyjaciółka Angelą próbuje poszukać swojego śpiewającego głosu, który straciła wraz ze śmiercią siostry. W książce tak na prawdę opowiada ona o ostatnich miesiącach jej życia zacząwszy od tego, jak zasłabła ona przy budce z lodami. W momencie omdlenia Beth "świeciła", jak opowiada to Jennifer. Tajemnicze pudełko, które bardzo dobrze jest chowane przed matką, a które zawiera osobiste rzeczy Beth, ma pomóc Jen i jej przyjaciółce wyjaśnić śmierć siostry.

Jennifer mimo swojego młodego wieku okazuje się dziewczynką bardzo dojrzałą. Jej przemyślenia zaskakują. Powoli oddziela ona kłamstwa od prawdy i zagłębia się w ponury świat Beth. Książka ta pokazuje przedwczesne wkroczenie w świat ludzi dorosłych. Pod względem fizycznym dziewczynka szybko zamienia się w kobietę dorosłą. Przerasta ją jednak seksualność i skłonność do używek. Przeraża tutaj również obraz rozkładu rodziny. Dzieci nie dostają wsparcia od dorosłych oraz zapewnienia miłości.

Beth okazuje się być zgromadzeniem wszystkich negatywnych rzeczy. Pije, pali, uprawia seks. Jej koleżanka Miranda ma na nią coraz gorszy wpływ. To dzięki niej stała się tym, kim jest. Wagaruje, ucieka z lekcji baletu. Początek mają kłótnie z matką, Zostaje ona zgwałcona nad jeziorem będąc w towarzystwie kilku chłopaków oraz Mirandy. Próbuje zacząć pracę, jednak z marnym skutkiem. W momencie, gdy wszystko zaczyna ulegać poprawie dochodzi do jej śmierci.

Książka Foxlee jest bardzo dobrze napisana, porusza i daje do myślenia. Stawia mnóstwo pytań, na które ciężko czasami znaleźć odpowiedź. Polecam wszystkim niezależnie od tego, jaki typ literatury ktoś uwielbia. Powieść ta jest uniwersalna, wato poświęcić jej trochę czasu.

Są książki, która bez żalu odkładamy na półkę, ale są również takie z którymi ciężko nam się rozstać. Taką powieścią jest „Kruchość skrzydeł” Karen Foxlee, która zdobyła wiele prestiżowych nagród... i moje serce. Zapraszam na recenzję.

Dziesięcioletnia Jennifer, jej rodzice oraz dwie siostry – Beth i Danielle mieszkają w małym górniczym miasteczku. Pewnego dnia najstarsza z sióstr - Beth, zostaje znaleziona martwa. Jennifer oraz jej przyjaciółka Angela postanawiają dowiedzieć się jak doszło do śmierci Beth. Próbują uporządkować ostatnie miesiące jej życia i oddzielić kłamstwa od prawdy. Jednak co chwila natrafiają na kolejne sekrety oraz pytania. Ta podróż w przeszłość, to także usilna próba odnalezienia przyczyny utraty śpiewnego głosu Jennifer, którym wcześniej mogła się poszczycić,

Czy dziewczynki dowiedzą się co wydarzyło się z dzień śmierci Beth? Czy Jennifer znów zacznie śpiewać? Odpowiedzi na te pytania odnajdziecie podczas lektury „Kruchości skrzydeł”.

„To jest opowieść o Elizabeth Day. Własnymi rękami poskładałam jej elementy w całość. Dokonałam tego zarówno na podstawie rzeczy, które widziałam, jak i tych, których nie widziałam, ale o których dowiedziałam się później. Opowieść składa się ze strzępów spraw strasznych oraz ze szczątków rzeczy cudownych. Zszyłam je razem, zanim wyblakną i przeminą.

Moja babcia powiedziała, że wszystko zaczęło się nad jeziorem. Tego dnia, którego Beth zemdlała, a potem widziała cały świat oświetlony złocistym brzaskiem.

- Czy wam się to podoba, czy nie, ja wiem, ze tamtego dnia coś się wydarzyło i od tamtej pory wszystko się zmieniło – powiedziała babcia.”

PIĘKNA - to słowo idealnie określa tę powieść. Piękne wnętrze, ale również zachwycająca okładka od której nie mogłam oderwać wzroku. Ukłony z mojej strony dla wydawnictwa.

Powieść ta opisana jest czytelnikowi oczami dziesięcioletniej dziewczynki, która jest bardzo dojrzała, jak na swój wiek. Po śmierci siostry próbuje wszystko przeanalizować i dowiedzieć się jak doszło do śmierci jej starszej siostry. Jej opowieść to teraźniejszość oraz miesiące poprzedzające ten tragiczny dzień. Jedne ze wspomnień są pełne radości, a niektóre niestety niosą ogromny ból oraz smutek.

Ta powieść to genialny psychologiczny obraz rodziny, która boryka się z ogromną stratą – córki oraz siostry. Niestety członkowie tej rodziny nie potrafią połączyć się w bólu, by przeżywać go razem, każdy boryka się z nim sam. Matka całkowicie zatraciła się w żałobie, odsunęła się od wszystkich, pozostałe dzieci robią wszystko co zechcą, bez jakiejkolwiek kontroli. Jedynie ojciec radzi sobie jakoś z tą ogromną stratą, jednak nawet on nie potrafi pomóc żonie, która straciła sens życia. Niby wszyscy mieszkają w jednym domu, niby są rodziną, a jednak każdy z nich żyje swoim własnym życiem. Czy taka rodzina ma szanse na przetrwanie?

Styl autorki jest przepiękny, barwny, miejscami poetycki z idealnymi wplecionymi porównaniami. Równie wspaniałe są opisy, zarówno bohaterów, ich odczuć, jak i miejsc. Bez problemu możemy ich sobie wyobrazić oraz poczuć co czują w danym momencie. Ich żal, ból a czasami radość są dla nas po prostu namacalne i bardzo prawdziwe. A przecież to właśnie o to chodzi byśmy razem z bohaterami odczuwali ich emocje. Naprawdę dawno nie czytałam tak dobrze napisanej i dopracowanej powieści.

"Kruchość skrzydeł" to bardzo poruszająca historia, pokazująca prawdziwą siostrzaną miłość, która nie zawsze jest idealna. Pokazuje również nieudaną próbę wkraczania w dorosłość, próbę która niestety skończyła się tragicznie.

Na pewno nie jest to lektura lekka i dla każdego. Jest to powieść bardzo wzruszająca oraz dramatyczna, przepełniona bólem i cierpieniem. Uważam jednak, że warto po nią sięgnąć, chociażby po to, by zatrzymać się na chwilę i zmusić się do refleksji nad własnym życiem.

Polecam tę powieść z czystym sumieniem!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Dobra Literatura.

Książka autorstwa Karen Foxlee pod tytułem "Kruchość skrzydeł", jest to historia opowiadana przez dziesięcioletnią Jennifer Day, mieszkającą w małym górniczym miasteczku pełnym tajemnic.

W otaczającym ją świecie dorosłych próbuje uporządkować ostatnie miesiące z życia swojej nastoletniej siostry Beth i odkryć przyczynę jej śmierci. Jennifer próbuje odsiewać prawdę od kłamstw, z różnym skutkiem, ale mimo to wciąż natrafia na sekrety i kolejne pytania. Oczami bohaterki widzimy jak jej siostra podejmuje nieudaną próbę przekroczenia progu dorosłości, a rodzina ulega powolnemu rozkładowi. Najmłodsza w rodzinie, Day, po śmierci Beth jest zdana tylko na siebie. Matka pogrąża się w rozpaczy, nie jest w stanie zadbać ani o siebie, ani o pozostałe dzieci. Ojciec coraz później wraca do domu. Babcia przez swój religijny fanatyzm pokłóciła się z rodzicami Jen, więc dzieci dostały zakaz jej odwiedzania, choć nasza bohaterka wciąż go łamie, ponieważ babcia jest jedyną dorosłą osobą, która chce z nią rozmawiać na temat Beth.

Jennifer mimo młodego wieku, jest postacią bardzo dojrzałą a jej przemyślenia są nad wyraz intrygujące, dlatego uważam, że książka jest przeznaczona głównie dla młodzieży. Ilość stron w niej zawarta jest idealnie wyważona, akcja rozkręca się w dobrym tempie, oraz nie jest ona niepotrzebnie przedłużana.

Książka nie zawiera żadnych ilustracji oprócz tej zawartej na okładce, która swoją drogą idealnie nawiązuje do tytułu książki oraz do hobby głównej bohaterki, jak i jej przemyśleń na temat dojrzewania.

"Kruchość skrzydeł" to pierwsza powieść Karen Foxlee nagrodzona aż trzema nagrodami. Jest to książka z gatunku dramat, chociaż można jej również przypisać elementy fantastyczne. Historia rodziny Day opowiedziana w tej książce jest niesamowita i poruszająca, bardzo spodobał mi się chwyt zastosowany przez autorkę, w którym to Jen opowiadając historię w czasie teraźniejszym cofała się w przeszłość i wspominała.

Uważam, że z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę.

Moja ocena: 9/10.

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Karen Foxlee – autorka „Kruchości skrzydeł” jest czterdziestopięcioletnią kobietą. Pochodzi z Australii. Obecnie mieszka w Gympie. Ukończyła studia na australijskim uniwersytecie Sunshine Coast.

Książka niemal mnie pokonała. Niekończące się opisy, długie zdania i brak akcji nużyły mnie niczym wykład o filozofii z nudnym profesorem. Ciągłe skoki w czasie sprawiały, że gubiłam się w tym, co zdarzyło się przed głównym wątkiem, a co po. Całość ma dla mnie charakter nazbyt stateczny i refleksyjny. Co prawda ciekawiło mnie rozwiązanie, ale po drodze stoczyłam walkę z samą sobą, by się nie poddać. Autorka użyła plastycznego języka, bogatego w przymiotniki. Stworzyła doskonałą charakterystykę otoczenia. Czytelnik ma okazje dogłębnie wczuć się w scenerię rozgrywanej historii. Zapewne nie jest to zła książka i znajdzie swoich odbiorców, co można zaobserwować po jej ocenach na portalach czytelniczych, jednak mi osobiście nie przypadła do gustu. Ja wprowadziłabym w powieść więcej dialogów, opanowałabym panujący w niej chaos i zmniejszyła ilość pobocznych opisów na rzecz szybszej akcji.

Narratorem książki jest dziesięcioletnia Jennifer, która w morzu kłamstw próbuje odnaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania: dlaczego i jak jej siostra zginęła? Co działo się w jej życiu? Jak potoczył się feralny dzień jej śmierci? Na każdym kroku napotykają ją sekrety i kolejne niewiadome. Bohaterka wkracza w świat dorosłych pełen sprzeczności i niezrozumienia. Próbuje również odnaleźć swój głos, który straciła pod wpływem blokady w głowie. Jej rodzina nie jest idealnym, książkowym przykładem. Matka nie potrafi zapanować nad swoimi emocjami, a ojciec nie wtrąca się zbytnio w wychowanie dzieci. Wszyscy żyją obok siebie zamiast ze sobą nawzajem.

Mimo wychwyconych przeze mnie minusów dostrzegłam sens książki. „Kruchość skrzydeł” to zarazem wzruszająca jak i dramatyczna pozycja, pełna bólu i niezrozumienia. Opisuje siostrzaną wieź, problemy dorastania, bezsilność oraz smutek związany z utratą bliskiej osoby. Autora została niejednokrotnie nagrodzona za tę właśnie pozycję. Jest ona przeznaczona dla dojrzałych czytelników, choć wiem, że nie wpisze się w upodobania każdego. Na pewno zmusza do refleksji i pobudza do myślenia. Nie jest łatwą lekturą. Jeśli przymknie się oko na niedoskonałości, nazbyt wyrafinowany jak na dziesięcioletnią narratorkę język oraz chaos związany ze skokami w czasie i opisami pobocznych zdarzeń, to książka można zaliczyć do efektywnej pozycji. Jeśli lubicie trudne książki, ocierające się o psychologię i filozofię, to jest to powieść dla Was.

Czy istnieją na świecie cuda? Czy wszystkie zdarzenia, które trudno jest wytłumaczyć drogą naukową zasługują na to miano? Czy współcześnie mogą się zdarzyć cuda na miarę rozstąpienia się morza, chodzenia po wodzie, czy też rozmnożenia chleba i wina? A jeśli tak, to jacy ludzie mają szanse tego cudu dostąpić oraz czy muszą być spełnione ku temu określone warunki?

Okazuje się, że tak naprawdę cud może zdarzyć się każdemu, niezależnie od tego, jakiej jest narodowości, wyznania czy wieku. Cud może przytrafić się wysoko w górach, na polnej łące, a nawet … nad jeziorem w kolejce po lody. Czy jednak rzeczywiście omdlenie, które przytrafiło się nastoletniej Elizabeth Day, było związane z nadprzyrodzonym zjawiskiem? Czy rzeczywiście – jak twierdzi jej babcia – dziewczyna zobaczyła anioła? Odpowiedź na to pytanie nie stanowi głównego celu Karen Foxlee, autorki ulotnej powieści „Kruchość skrzydeł”, choć sam fakt zasłabnięcia oraz zmiany, które zachodzą w Beth od tej chwili, są zastanawiające. Opublikowana nakładem wydawnictwa Dobra Literatura powieść wciąga nas w niezwykłą historię, gdzieś z pogranicza jawy i snu, której zakończenie jest jak najbardziej realne, przez to niezwykle bolesne. Opowieść o śmierci i życiu tych, co pozostali budzi niezwykłe emocje szczególnie, że prawdę o wydarzeniach z przeszłości odkrywamy wraz z bohaterką książki, Jennifer. Tak naprawdę jednak, mimo usilnych starań, wciąż pozostaje cień niepewności co do tego, z czym (i kim) mamy tak naprawdę do czynienia. To sprawia, że po książkę powinny sięgnąć przede wszystkim te osoby, które nie oczekują klarownego opisu wydarzeń, które wolą poruszać się w kręgu domysłów, którzy lubią odkrywać sedno sprawy warstwa po warstwie…

Wraz z Jennifer i jej najlepszą przyjaciółką Angelą cofamy się do przeszłości, na podstawie okruchów wspomnień, rozmów z ludźmi oraz analizy zawartości pewnego pudełka, próbując ustalić co takiego stało się z Beth. Odtwarzamy ostatnie miesiące życia nastolatki, od chwili, kiedy podczas wycieczki nad jezioro zemdlała, a jej ciało spowił niezwykły blask, poprzez traumatyczne wydarzenia nad tym samym jeziorem i gwałt zadany na jej ciele, po śmierć dziewczynki, której ciało znalazła jedna z okolicznych poszukiwaczek złomu. Można odnieść wrażenie, że utrata Beth przyspieszyła rozpad rodziny, trudno bowiem nazwać pogrążone w bólu i gniewie osoby mianem sobie bliskich. Matka Jennifer rzuciła się w objęcia depresji, uciekając od rzeczywistości w czeluście łóżka z którego przestała praktycznie wychodzić. Także ojciec nie wytrzymuje napięcia panującego w domu, pogrążając się w pracy i decydując się na późne powroty, nierzadko w stanie skazującym na spożycie. Zdaje się, iż rodzice zupełnie zapomnieli, że mają jeszcze jedną córkę i że nie mają oni monopolu na cierpienie.

Może właśnie dlatego Jennifer postawiła sobie za cel poznać prawdę, a przy okazji odnaleźć swój „śpiewający głos”, który zamilkł po śmierci siostry. Wraz z Angelą niestrudzenie analizują każdą chwilę, która mogła mieć wpływ na dalsze losy dziewczyny, omawiając jej powolną, choć znaczącą, metamorfozę. Tak naprawdę same miały czynny udział w zmianie, jaka dokonała się w Beth i jej stosunku do rodziny czy obowiązków, wielokrotnie na prośbę dziewczyny kryły bowiem jej kłamstwa nie mogąc przy tym zrozumieć, dlaczego kłóci się ona z matka, ucieka, wagaruje, a ponadto, dlaczego w szkole mówi się o jej rozwiązłości. Przypominają sobie również dziwne, niewyjaśnione reakcje ludzi dotkniętych przez Beth – jakby miała ona moc przemieniania ich myśli, wykorzeniania zła.

Pamiątki zebrane w pudełku przez matkę Beth – wisiorek z połową serduszka, czarna bransoletka czy warkocz, stanowią punkt zaczepienia dla ulatujących myśli, ale czy rzeczywiście są w stanie odpowiedzieć na pytanie, co się stało z Beth i ze śpiewającym głosem Jennifer? Warto się o tym przekonać sięgając po kryjącą w sobie delikatność motyla, ale i ogrom cierpienia powieść „Kruchość skrzydeł”, która zachwyca nie tylko ujęciem tematu, ale przede wszystkim pięknym, niemalże poetyckim językiem.

Opowiedziana przez Jennifer historia jest nam tym bliższa, że wspólnie z bohaterką zagłębiamy się w losy jej siostry i analizujemy wydarzenia poprzedzające śmierć. Nie jesteśmy tylko obserwatorami – stajemy się czynnymi uczestnikami opowieści, wraz z Jennifer przeżywamy utratę siostry, wraz z jej matką płaczemy, wraz z babką ocieramy się o inny, niezwykły świat. To, w jakim stopniu pozwolimy sobie na cierpienie, zależy tylko od nas, ale jedno jest pewne – koło tej publikacji nie można przejść obojętnie, nie dziwi zatem docenienie książki przez wiele konkursowych kapituł. Po skończonej lekturze pozostaje tylko otulić się skrzydłami i czekać z niecierpliwością na kolejną publikacje autorki …