Szepty z wyspy samotności

Do tej pory żyłam w totalnej nieświadomości i niewiedzy o Spinalondze, greckiej wyspie gdzie zsyłano chorych na trąd. Trędowaci zostawali tam na całe życie, życie które mimo choroby, miało przypominać to takie normalne, pośród rodziny i znajomych. Pozostawieni sami sobie, tworzyli społeczność w której każdy pragnął tylko tego by go kochać.

Wydawałoby się że wyspa jest tylko tłem dla historii Agi i Mirka, jednak ja uważam, że Spinalonga jest głównym motywem. Razem z bohaterami czytamy wspomnienia zawarte w dzienniku, listach osób związanych z wyspą. Z każdą stroną obraz Spinalongi się klaruje, tajemnice rodzinne się wyjaśniają, a my przeżywamy smutek i dramat trędowatych.

Powieść jest piękna, nostalgiczna i trudna. Trudna pod względem ładunku emocjonalnego jaki ze sobą niesie. To nie jest książka na jeden wieczór, mimo niewielkiego gabarytu. Musimy się nad nią pochylić, zastanowić i pamiętać, że chociaż nie jest to książka historyczna to bazuje na faktach. Autorka potrafi ubrać w słowa emocje, pokazuje jak wygląda smutek i ciemność duszy. Posępna, nieoczywista i rozrywająca. Uświadamia jak mało wiemy o świecie, o ludziach i o miłości.

Zabieram Was na wyspę Spinalongi... Przez miejscowych zwana wyspą ciszy...
Dzięki tej książce odbyłam wspaniałą choć zarazem trudną podróż. Była ona pełna antyzmu, oraz wierzeń greckich. A wokół tego krążyła ogromna zaraza, śmierć, oraz rozpacz...
W ręce mojej imienniczki Agi dostają się dzienniki osoby zamieszkałej na wyspie Spinalongi. Owa wyspa była miejscem jakie zamieszkiwała ludność chorująca na trąd. Dla wielu osób było to jedyne i ostateczne miejsce w którym czekali na swoją śmierć.
Aga udaje się z dziennikami do Mirka - profesora, który kochał się w antycznym świecie, oraz greckich bogach. Kobieta prosi go o pomoc w przeczytaniu dzienników, oraz dokończenia pewnej sprawy..
Początkowo byłam pewna że mam przed sobą powieść obyczajową, jednak z czasem przekonałam się że skłania się ku sensacji a nawet zawiera elementy thrilleru.
@magdaknedler stworzyła bardzo dobrą powieść! Zawarła w niej miłość oraz zarazę.
Urzekła mnie forma w jakiej została przedstawiona historia ludzi borykajacych się z trądem czyli za pomocą dzienników. Dzięki temu powieść ta nabrała realizmu a ja mogłam idealnie wczuć się w opisywane zdarzenia. Całość powieści dzieli się na trzy szepty. W moim rozumieniu były to trzy historie łączące się w jedność. Dzięki tej powieści udzieliły mi się wspomnienia Grecji, oraz Krety. Idealne pióro autorki pozostawiło we mnie pewien niedosyt, mający pozytywny wydźwięk. Poprostu chciałabym dalej czytać. Kluczowy był tutaj podział na ramy czasowe. Aga i Mirek działają w naszych latach współczesnych, natomiast dzienniki pochodzą z lat 1966-1970, wiec poniekąd poznajemy historię z przed wielu lat. Osadzeni w powieści bohaterowie, wiele razy pozytywnie mnie zaskoczyli, co również znacznie wpłynęło na moją ocenę. Kochani polecam wszystkim ta książkę! Ode mnie otrzymuje 10⭐/10