Circus Lumos. Tom 2. Perłowa Dama

Bardzo zaskoczyła mnie postać Tristana. Myślałam, że będzie straszniejszy. Jednak on wydaję się tylko taki z pozoru. Gdy Alicja została porwana on ją odwiedzał, rozmawiał z nią oraz zdradzał jej niektóre sekrety. Nie był dla niej, zbyt opryskliwy. Czasami był straszny, jednak to mnie nie odrażało od niego.

Alicja moim zdaniem się nie zmieniła, nadal była tą Alicją, która poznałam w pierwszej części. Nawet dobrze, ponieważ nie lubię jak bohaterowie zmieniają swój charakter.

Muszę Wam przyznać, moi czytelnicy, że lepiej czytało mi się tą część niż poprzednią. Jest ona lepiej napisana, więcej emocji przekazała mi. Myślę, że to też dlatego, że tajemnicy, które zaczęły się w ,,Perłowej Damie’’ zostały tutaj rozwiązane i to był dla mnie szok, bo nie spodziewałam się takiej informacji.

Ogółem fabuła jest bardzo dobra i podoba mi się pomysł na książkę. Jednak brakowało mi trochę tej fantastyki, niby była, jednak chciałabym aby było jej więcej.

Również pokazy Circus Lumos, które były tak pięknie opisywane urzekły mnie w stu procentach! Tak dawno już nie czytałam takich książek z takim opisem sztuczek magicznych! Jest to duży plus tej powieści!

DOBRY POCZĄTEK

Przetrzymywana w kieszeni fiolka, karmiony trucizną nieśmiertelny gryf, zasłyszane ważne wiadomości i panujący wokół mrok. Zaczyna się magicznie i mrocznie, bo w mało przyjaznych lochach Hadesu. I to już jest coś, bo początek poprzedniej części nie potrafił mnie do siebie przekonać. Tutaj od razu robi się ciekawiej, co rozpaliło w mojej głowie iskierkę nadziei na dobry dalszy ciąg. Czy się myliłam?

PLUSY, KTÓRYCH NIE BYŁO

Akcja Perłowej damy rzadko kiedy zasypia. Na korzyść przedstawianych zdarzeń działają także bardziej dopracowane, przez co działające na wyobraźnię opisy. Dotąd tego nie było. Są zwroty, element magii staje się wyraźniejszy, jest niebezpieczeństwo, ale i logika. Aleksandra Polak wykreowała swój własny, indywidualny świat i wreszcie zrobiła to tak, jak według mnie powinna. Prozaiczne czynności mieszają się z tym, co pozaziemskie. Rodzina Okulusa wszczynająca układankę zła, odebrane wspomnienia, zniszczona lista składników potrzebnych do mikstury łamiącej klątwę. A pośród tego znikający pomnik gdańskiego Neptuna. Na brak wrażeń narzekać nie można i doprawdy bardzo się cieszę, że autorka osadziła akcję w swoim rodzimym kraju. Przyjemnie widzieć polskie nazwy w książce tego gatunku, bo nie jest to codziennością.

ONA ORAZ ICH DWOJE

W szeregach bohaterów pierwszoplanowych na samym czele kroczy Alicja, dotąd niekonsekwentna i bezbarwna, teraz nabierająca kształtu i podejmująca coraz lepsze decyzje. Nie jest to jeszcze mistrzostwo budowania postaci, ale już widać wyraźny postęp ze strony autorki. Jako że można natknąć się tutaj na całą paletę różnorodnych charakterów, świetnym neutralizatorem słodyczy wypływającej od Hadriana jest jego brat, Tristan. Mroczniejszy, stanowiący większą enigmę, zaskakująco budujący z Alicją relację, która może dużo namieszać. Może wątek miłosny nie jest tutaj jakoś szczególnie wyróżniający się, ale jest. Niechciane zakochanie, które wydarzyło się samo. Co to oznacza? O tym powinniście przekonać się sami.

PODSUMOWANIE

Nieraz natknęłam się na tak zwaną klątwę drugiego tomu. Jak się jednak okazuje, w Perłowej damie klątwa owszem, była, ale dotyczyła losów braci, na pewno nie zaś poziomu treści. Jak dla mnie, po przeciętnym, wręcz dość słabiutkim debiucie autorka podniosłą się nie o poziom, ale może nawet i dwa, a z mało pochlebnego cztery na dziesięć wskoczyła na w pełni zasłużone, solidne sześć. Jestem poważnie ciekawa kolejnej części, która zgodnie z informacją zawartą w tym tomie będzie nosić tytuł „Książę Cieni”. Czy i tym razem autorka pozytywnie mnie zaskoczy? Mam zamiar się przekonać.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/07/circus-lumos-perowa-dama-tom-2.html#more

Miałam sporo szczęścia, że wydawnictwo Czwarta Strona zadbało o mnie na tyle, że zaopatrzyło mnie w dwa tomy serii Circus Lumos, bowiem „Król Kier” skończył się tak, że wręcz od razu musiałam poznać dalsze losy Alicji i Hadriana. Porwanie, dlaczego? W drugim tomie otrzymujemy wiele odpowiedzi, ale także i nowych rodzących się z każdą przeczytaną stronnicą pytań.

„Nikt nie jest zawsze bezpieczny. Na każdego czyhają niebezpieczeństwa. Nie da się żyć w kokonie.”

Już na samym początku książki zostajemy wrzuceni w świat mroku, demonów, mrocznych cieni, które tylko czyhają rosnąc w potęgę, aby zdusić w zarodku najmniejsze światło. Wraz z autorką zwiedzamy twierdze Hadesu od podszewki z więzioną tam przerażoną i zdaną na siebie Alicją.

Co mnie zachwyca? Magia, a mianowicie jest jej znacznie więcej niż w poprzednim tomie. „Perłowa Dama” jest ciekawsza, widać w niej spory nakład pracy Aleksandry Polak, która z kolejną stroną podnosi sobie poprzeczkę, aby sprostać wysokim wymaganiom czytelnika. Nie możemy tutaj narzekać na nudę, akcja jest dynamiczna, poznajemy nowych bohaterów opowiadających się „po tej ciemnej stronie mocy”.

„Każdy nasz wybór, każdy ruch i każda akcja powodują tysiąc reakcji, które mieszają się w kołowrotku życia, czasami wracając do nas od razu, czasami dopiero po kilku dniach czy nawet latach.”

W misternie utkanym planie Hadesu nasza bohaterka ma odegrać rolę przynęty, damy w opałach, którą przyjdą uratować jej magiczni przyjaciele. Im więcej czasu spędza w towarzystwie Tristiana, tym bardziej udaje jej się do niego dotrzeć. Chłopak zaczyna się otwierać, zachowując zupełnie inaczej niż na początku. Alicja stopniowo zbliża się do niego na tyle, że chłopak zaczyna się czuć przy niej inaczej. Zdradza jej kilka informacji odnośnie spoczywającej na nim klątwy, a także o członkach Circus Lumos. Jak dwóch braci może się od siebie, aż tak bardzo różnić? Może jest zupełnie inaczej?

Udaje jej się uciec z Hadesu, nie bez pomocy i nie samej, z mijającym czasem dowiaduje się o tym, że istnieje cień szansy na to, aby klątwa, która spoczywa na braciach mogła zostać anulowana. Może to jedynie złudna nadzieja, mrzonka, o której tak mocno marzy dziewczyna, aby uratować ukochanego? Tak, jak tonący brzytwy się trzyma tak nasza bohaterka gorąco wierzy w to, że śmierci jednego z braci można uniknąć.

W „Perłowej Damie” poznajemy Tristiana, mrocznego chłopaka, pełnego wad, a przy tym autentycznego. Nie ma ludzi idealnych, a wykreowany Hadrian w ten sposób staje się zbyt słodki, chociaż, kilka reakcji daleko odbiega od ideału. Z drugiej strony Tristian przedstawia mrok i zło, a Hadrian jasność i dobro, czy można go stworzyć ze zbyt dużym balastem ciemniejszych cech? Nie potrafiłam nie darzyć sympatią Tristiana, zwłaszcza, że nie jest istotą złą do szpiku kości, Alicja go ciekawiła, jej słowa i wiara, którą w niego pokładała były dla chłopaka sporym zaskoczeniem. Czuwał nad nią ostrzegając, kiedy znajdowali się zbyt blisko zagrożenia, nie potrafiąc trzymać się z daleka, chociaż nie było to dla niego łatwe.

„Prawda - to niepozorne, krótkie słowo potrafi wszczynać wojny i burzyć domy. (...) Wielu ludzi ukrywa przed światem swoją mroczną prawdę, jednak to oczy zdradzają ich cierpienie.”

Zapewniam, że „Perłowa Dama” jest bardziej dopracowana, pełna zwrotów akcji po samiutkie brzegi, autorka wyjawia nam kolejne tajemnice, także te, które skrywał sam Circus Lumos pilnie strzeżone przez Iwo i Okulusa, który jest tajemnicza postacią. Udaje nam się poznać tożsamość Księcia Cieni i dla niektórych z Was może się ona okazać sporym zaskoczeniem i o to przecież chodzi.

„… nauczył mnie, jak zamknąć się na cienie i szukać blasku, nawet w największym mroku”.

Bawiłam się doskonale przy kontynuacji „Króla Kier”, uważam, że jest znacznie lepszą książką niż pierwszy tom, za co chylimy czoła autorce. Prowadzone przez nią dialogi są dynamiczne i ciekawe, nie ma tutaj zbyt wielu opisów, a postać Alicji dojrzała, stała się bardziej charakterna. Zazwyczaj wybierane przez nią decyzje są przemyślane i pasujące do dziewczyny w jej wieku.

Wątek miłosny jest i był, cóż zaczynają się nie małe schody za sprawią zakończenia, które dla fanów mrocznej strony mężczyzn nie będzie zaskoczeniem. Fabuła sama w sobie jest lepiej dopracowana, postacie wyrazistsze, jedyne, co mi się nie podoba to fakt, że na trzecią część będę musiała jeszcze trochę poczekać.

Po zakończeniu pierwszego tomu, wiecie co się wydarzyło. Alicja musi poradzić sobie z trudnościami, które jej się przytrafiły. Los nie jest łaskawy i dziewczyna musi naprawdę wiele znieść. Czy przyjaciele jej pomogą? Czy światłość wygra? Kto jest prawdziwym wrogiem, a kto przyjacielem? Czy circus lumos przetrwa?

Pierwszy tom zakończył się w naprawdę emocjonującym momencie. Ciężko było wytrwać bez możliwości poznania dalszych losów bohaterów. Jednak ostatnio spotkałam się ze stwierdzeniem, że to jest Perłowa d(r)ama. Tylko czy to jest prawda? Moim zdaniem powieść nie jest aż tak zła. Oczywiście ma swoje wady, ale nie tyle, by nazywać ją dramą. Ale o niedociągnięciach będzie w następnym akapicie.

Przede wszystkim akcja jest źle rozłożona. Są takie momenty, że wydarzenia dzieją się jedna po drugiej. Wtedy ta książka jest naprawdę dobra i z przyjemnością się ją czyta. Jednak częściej zwalnia, przez co czyta się to powolnie i wręcz nuży. Jeszcze te przemyślenia Alicji, są nudne, często żenujące i bezsensowne. Łamigłówki były dość łatwe do rozwiązania i tak samo jak w Dworze cierni i róż, główna bohaterka ma odpowiedź pod nosem, ale tego nie widzi, przez co, przez kolejne kilkanaście stron rozmyśla, co może być odpowiedzią...

"Każdy nasz wybór, każdy ruch i każda akcja powodują tysiąc reakcji, które mieszają się w kołowrotku życia, czasami wracając do nas od razu, czasami dopiero po kilku dniach czy nawet latach."

Bohaterowie też pozostawiają wiele do życzenia. Nie są dobrze opisani, brakuje im tego czegoś, co sprawia, że postać staje się żywa i można ją przypisać do realnych osób. Alicja bardzo mnie denerwowała swoim zachowaniem i przemyśleniami. Jeszcze jej rozterki uczuciowe powodowały, że scyzoryk się w kieszeni otwierał. Poza tym te relacje między bohaterami były nijakie i wychodziły praktycznie znikąd. Nie wiedziałam dlaczego oni się lubią. Niby to powoli się wyjaśniło, jednak i tak to było za mało.

Jednak styl Pani Polak jest dobry, dzięki czemu książkę czyta się szybko i bez większych przeszkód. Dialogi także nie były złe. Powieść można pochłonąć w dwa wieczory. Jednak jest też w tym drobna wada, ponieważ nie wywołuje ona wiele emocji.

Dlatego reasumując to wszystko, książką jest raczej przeciętna. To że można ją przeczytać bardzo szybko nie oznacza, że będziecie zachwyceni tą lekturą.

Prawda - to niepozorne, krótkie słowo potrafi wszczynać wojny i burzyć domy. (...) Wielu ludzi ukrywa przed światem swoją mroczną prawdę, jednak to oczy zdradzają ich cierpienie.

Są książki, które już od pierwszego spojrzenia zachęcają nas do sięgnięcia po nie, bądź sprawiają, że odkładamy ich przeczytanie w nieskończoność. I tak było z pierwszym tomem tej serii. Świetna okładka, która przyciągała wzrok i wydawałoby się, że krzyczała do mnie "Przeczytaj mnie!", nie wystarczyła, abym sięgnęła po nią w pierwszej kolejności. A to dlatego, że książka powiązana była z magią i to właśnie ten fakt zniechęcał mnie do jej przeczytania. Teraz nie żałuję ani jednej minuty poświęconej tej serii.

"Perłowa Dama" to drugi tom serii o magicznych przygodach Alicji i cyrku Circus Lumos. Pierwsza część pozostawiła nam wiele pytań bez odpowiedzi, kilka rozpoczętych i niedokończonych wątków, a także wielką ciekawość na to, co wydarzy się dalej.

W tej części Alicja walczy z ciemnościami Hadesu, próbuje wydostać się z tego okropnego miejsca, a jej jedynym sprzymierzeńcem okazuje się Tristan, który wcześniej sam ją zamknął w czeluściach Hadesu. Moment ucieczki dziewczyny staje się jednocześnie początkiem niebezpiecznych przygód. Circus Lumos wyrusza w podróż, podczas której jej uczestnicy odkrywają sekrety potężnych magów.

Z ręką na sercu mogę stwierdzić, że "Perłowa Dama" jest jeszcze lepszą i bardziej zaskakującą historią niż ta przedstawiona nam w pierwszym tomie. Po książce "Król Kier" czułam, że muszę sięgnąć po kolejną część, nawet samo jej zakończenie w pewnym sensie zmusiło mnie do przeczytania drugiego tomu, aby poznać odpowiedź na wiele pytań, które się pojawiły. Autorka w "Perłowej Damie" kontynuuje swoją historię, kończy niedokończone wątki, ale jednocześnie z każdą następną kartką pojawiają się kolejne pytania.

Samo zakończenie książki jest tak wspaniałe, że z trudem ją zamknęłam. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom historii, która jest magiczna, baśniowa, a zarazem mroczna. Z każdym kolejnym tomem autorka podnosi poprzeczkę sama sobie, więc już wiem, że w trzecim tomie nie zawiedzie swoich czytelników.

Całość czyta się bardzo szybko (obie książki przeczytałam jednym tchem :D), język jest prosty, akcja cały czas się zmienia, cały czas coś się dzieje, więc nie ma co liczyć na nudę. W dodatku pomysł autorki zasługuje na duże wyróżnienie, co utwierdza mnie w przekonaniu, że Aleksandra Polak ma duży potencjał i ogromny talent. <3

(Choć fanom fantastyki niekoniecznie mogą te książki podpaść do gustu, to zdecydowanie polecam je tym, którzy szukają czegoś lekkiego i prostego do czytania, aby na kilka godzin dać się pochłonąć światu pełnego magii)

http://ksiazkowyswiatwyobrazni.blogspot.com/2018/06/perowa-dama-aleksandra-polak.html

Alicja została porwana przez brata Hadriana, Tristana do Hadesu. Tam dziewczyna musi zawalczyć o siebie i o los swoich przyjaciół z Circus Lumos. Nie jest to wcale łatwe zadanie, ponieważ mieszkańcy podziemia są do niej bardzo wrogo nastawieni i nie mogą doczekać się dnia, aż wykorzystają dziewczynę do swoich własnych celów. A cel jest tylko jeden - ściągnięcie Hadriana do Hadesu i zamordowanie go. Alicja każdego dnia szuka sposobu, żeby przeżyć kolejny dzień, dlatego postanawia znaleźć w podziemiach sojusznika. I w końcu go znajduje. Między Alicją, a Tristanem rodzi się cienka nić porozumienia. Co się wydarzy w Hadesie? Czy cyrk przetrwa?

Kochani! Co to była za niesamowita przygoda! Dosłownie przed chwilą odłożyłam na półkę "Perłową damę" i już zaczynam tęsknić za Alicją, Hadrianem i Tristanem. Nie wiem, naprawdę nie wiem jak ja wytrzymam do premiery trzeciego tomu! Jestem tak strasznie ciekawa jak potoczą się losy bohaterów i w jaki sposób zakończy się wątek dwóch zwaśnionych braci. Oj coś czuję, że "Książe Cieni" będzie wisienką na torcie Cirocus Lumos. Pewnie już się domyślicie, iż jestem zachwycona najnowszą książką Pani Polak, ale co ja biedna na to mogę poradzić? Po prostu lubię czytać właśnie takie pozycje młodzieżowe, które są pełne pasji, tajemnic, intryg, klątw i młodzieńczej miłości. I taka właśnie jest Perłowa dama - idealna na jeden góra dwa wieczory, aby oderwać się od szarej rzeczywistości. A przy okazji posiada niesamowitą oprawę graficzną, która cieszy oko! Jak tylko zobaczycie tę książkę w księgarni to koniecznie zajrzyjcie do środka. Na pewno spodoba Wam się oprawa graficzna, piękne ozdobniki w środku i oczywiście treść!

Bohaterowie zostali lepiej wykreowani, niż w poprzednim tomie. Dużą metamorfozę przeszła na pewno Alicja, która tym razem nie jest biedną, zagubioną dziewczynką myślącą wyłącznie o swoich problemach z chłopakami. W tej części dziewczyna pokazała pazur i udowodniła wszystkim, że potrafi sobie poradzić w każdej nawet najgorszej sytuacji. Byłam naprawdę wielokrotnie zaskoczona jej postawą, a w szczególnością tą jaką miała podczas pobytu w Hadesie. Nie jedna osoba na jej miejscu by się poddała albo pogrążyłaby się w depresji. Na całe szczęście Alicja postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce i zawalczyć o siebie i swoje szczęście. Czy mi tym zaimponowała? Z pewnością! Naprawdę po "Perłowej damie" widać, że autorka idzie w dobrym kierunku i wie jak skonstruować swoje postacie, aby zyskiwały sympatię czytelnika. Jestem prawie pewna, że część czytelników zmieniła zdanie o Alicji po zapoznaniu się z drugim tomem.

Co do reszty postaci nie mam do nich najmniejszego zarzutu, a w szczególności nie mogę się doczepić do męskiej części powieści. Hadrian czy Tristan? Oto jest pytanie! Chyba pierwszy raz mam problemem, któremu z nich kibicować. Obaj mają w sobie to coś. Jeden z nich jest pociągający jak noc, a drugi gorący jak Słońce. Przy Hadrianie możesz poczuć się kochana, bezpieczna i ważna, a przy Tristanie możesz być niczego pewna. Nie wiem do którego mam większą słabość, ale chyba kibicuję im obojgu. Może trzecia część trochę rozjaśni mi w głowie.

Gdy zdecydujecie się na przeczytanie "Perłowej damy" to możecie przygotować się na ogromną dawkę akcji, emocji i tajemnic. W tej części bardzo dużo się dzieje, więc nie ma miejsca na nudę. Autorka zadbała o to, aby czytelnik na każdym kroku był zaskakiwany i czuł ten dreszczyk emocji. W każdym razie ja go czułam i mam ogromną nadzieję, ze Wy również go poczujecie. Podobało mi się również to, że było więcej cyrku i innych magicznych sztuczek. Bardzo chciałam bliżej poznać Circus Lumos i tak też się stało. Aczkolwiek jeszcze czymś innym mnie Pani Polak zaskoczyła...PODZIEMIEM! Wspominałam Wam kiedyś, że lubię mitologię grecką? Jeśli nie, to już wiecie. W każdym razie bardzo lubię kiedy autorzy postanawiają swoją historię połączyć z mitami, więc nic w tym dziwnego, że ucieszyłam się gdy główna bohaterka została porwana i umieszczona w Hadesie. Wiem, źle to brzmi, ale uwielbiam mit o Demeter i Korze, a jeszcze bardziej lubię czytać o złym i podłym władcy Podziemia czyli o Hadesie. Nawet nie wiecie jak się ucieszyłam kiedy autorka umieściła Alicję w tym koszmarnym miejscu! Od razu klimat całej powieści stał się taki mroczny, gęsty i cierpki, a później znowu stał się magiczny i jasny jak Circus Lumos. Gdy zdecydujecie się na przeczytanie Perłowej damy na pewno zrozumiecie o co mi chodzi. Warto przeczytać tę książkę ze względu na ten osobliwy klimat.

Nie pozostało mi nic innego jak tylko polecić Wam tę fantastyczną książkę. Owszem może nie jest ona wymagającą lekturą, ale posiada w sobie coś takiego, ze czytelnik nie może się od niej po prostu oderwać. W każdym razie ja tak miałam i z trudem odkładam "Perłową damę" na półkę. Najnowsza książka Pani Aleksandry z pewnością jest magiczna, klimatyczna i pełna fantazji. Jestem zauroczona tą historią i na pewno będę odliczać dni do premiery trzeciego tomu. Jeśli poszukujecie ciekawej historii ze sympatycznymi bohaterami to śmiało możecie sięgnąć po właśnie tę pozycję. Spędzicie przyjemnie czas i zapomnicie o otaczającej Wam rzeczywistości, ponieważ wylądujecie w Circus Lumos i w mrocznym Hadesie..... ;)

Styl pani Aleksandry nadal pozostaje magiczny, choć w tym tomie zdecydowanie bardziej skupia się na odczuciach Alicji i to niestety był minus (o czym za chwilę). Opisy ciemności, budowanie akcji i niezwykły pobyt w Hadesie zostały niesamowicie przedstawione. Momentami autorka decyduje się również na humor.

Dlaczego tą część czytałam tydzień? Ponieważ pomijając genialną akcję, zatrważające tajemnice i magiczne sztuczki, autorka zdecydowała się na... TRÓJKĄT MIŁOSNY. I to nie byle jaki, o nie! Alicja bowiem pół książki rozważa, co takiego pociąga ją w Tristanie, choć kocha Hadriana. Dopiero pod koniec, od momentu wycieczki do Wiednia zdołałam się niezwykle wciągnąć. Za to zakończenie... Wolałabym uniknąć sytuacji na diabelskim młynie. Sama magiczna atmosfera nie uciekła, ale została nieco przyćmiona przez te miłosne rozterki. Ciekawym dodatkiem za to okazały się magiczne pokazy członków Circus Lumos. Ponadto poznajemy historię śmierci czwartej siostry, a towarzyszy temu najbardziej wzruszający moment w całej powieści.

Alicja jest bohaterką, którą lubiłam w tomie pierwszym i na początku tomu drugiego. Na pewno nie mogę odmówić jej dobrego serca i waleczności, ale nie szanuję dziewczyn, które zakochują się w dwóch facetach na raz. Tym bardziej, jeśli są oni braćmi! Hadrian za to okazał się mniej zaradny niż go sobie wyobrażałam, ale i tak nadal go uwielbiam. Tristan to nieco zagubione dziecko, które chowa swoje emocje za maską wyniosłości i chłodu. Julia za to wprowadza do książki żywiołowość i humor jako najlepsza przyjaciółka Alicji. Chciałabym też lepiej poznać Edwarda <3

Perłowa Dama trochę wpada w klątwę drugiego tomu. Tak naprawdę największą wadą tej książki jest ten trójkąt miłosny! Gdyby nie on, czytałoby mi się ją tysiąc razy przyjemniej. I z jednej strony bardzo bym chciała poznać dalsze losy (i pewnie to zrobię, bo wątek magiczny jest mega <3), ale obawiam się tych miłosnych kłótni i pułapek... Zdecydowanie polecam wam zapoznać się z tomem pierwszym, a jeśli zakochacie się w tamtym uniwersum, sięgnijcie i po Perłową Damę. Poza miłosnymi rozterkami, to naprawdę ciekawa książka.

„Perłowa Dama” to drugi tom magicznej serii. Po dramatycznych wydarzeniach, które miała miejsce w poprzedniej części, Alicja musi zmierzyć się z mrokiem i przetrwać w podziemiach Hadesu. Samotna i wystraszona, znajduje wsparcie u Tristana, czego kompletne się nie spodziewała. Zły brat Hadriana ma jednak w sobie coś, co zbliża te dwójkę do siebie i wątła nić porozumienia, która połączyła Tristana z Alicją, napawa nadzieją. Kiedy dziewczyna ucieka, okazuję się, że jest szansa na złamanie śmiercionośnej klątwy. By znaleźć odpowiedzi na nurtujące ich pytania, magiczna trupa wyrusza w podróż pełną magii, niebezpieczeństwa i nieoczekiwanych zwrotów akcji.

Autorka urzekła mnie pomysłem! Magiczna grupa i Circus Lumos sprawiły, że klimat jest niezwykły i długo napawałam się tym cudownym uczuciem. Po książki polskich autorów sięgam sporadycznie i szczerze powiem, że jeśli ktoś stroni od rodzimej fantastyki, to nie ma się, czego obawiać. Imiona są inne i zazwyczaj dziwne, ale łatwo można je zapamiętać, głównie dlatego, że bohaterowie są bardzo charakterystyczni. W tej części poznajemy lepiej Tristana, co jest największym atutem tej powieści. Jest to zły chłopak, ale ja takich uwielbiam i zawsze im kibicuję. Nie jest idealny i dlatego tak bardzo go polubiłam. Hadrian jest aż nazbyt cudowny. Piękny, uprzejmy, kochany i w ogóle najlepszy chłopak na świecie. Oj nieee….. Za słodki. Cała grupa składająca się na Circus Lumos to niezła zbieranina charakterów. Niestety postać Okulusa oraz Igora nie zrobiły na mnie już takiego wrażenia. Nie rozumiem ich postępowania i większości decyzji. Okulus pozuję na tajemniczego przewodniki, ale gdyby nie skrywała, aż tak wielu sekretów, to życie głównych bohaterów byłoby znacznie łatwiejsze.

Akcja jest zawrotna! Autorka nie poświęca opisom zbyt wiele miejsca. Momentami troszkę zabrakło mi dopracowania i poświęcenia niektórym sprawom większej uwagi. Jednak ma to też swoje plusy, bo pomimo schematyczności i lekkiej przewidywalności, to książkę przeczytałam z prawdziwą przyjemności. Dialogi są wartkie, a temperament głównej bohaterki daje o sobie znać, więc doskonale bawiłam się śledząc perypetii Alicji. Książkę w szczególności polecam młodszym czytelniczką, które uwielbiają lekkie romance z dużą dawką magii.

„Perłowa Dama” okazała się świetną kontynuacją, a nawet była lepsza od pierwszej części. Książka magiczna, a ten niezwykły klimat pozytywnie wpływa na odbiór całej powieści. Książka nie ustrzegła się wad i przydałoby się jeszcze doszlifować tę historię, by mogła powalić na kolana. Jak na razie jest bardzo przyjemną lekturą, z którą można miło spędzić czas. Teraz czekam na kolejny tom, bo koniec zaskakuję i wywołuje sprzeczne uczucia. 6/10!

Nie tak dawno temu Aleksandra Polak zadebiutowała "Królem Kier", o którym było swego czasu bardzo głośno. Można powiedzieć, że była to książka kontrowersyjna, ponieważ wywołała niejedną burzę. Czytelnicy podzielili się na dwa obozy - zwolenników i przeciwników. Ja uplasowałam się gdzieś pomiędzy nimi. W swojej recenzji napisałam, że "Król Kier" ogólnie mi się podobał, choć szału nie ma. A jak wypadła "Perłowa Dama"?

Odnoszę wrażenie, że "Perłowa Dama" jest zdecydowanie lepsza od "Króla Kier". Choć nie mogę powiedzieć, że bardzo mi się podobało, ponieważ druga część jest już typową, mocną fantastyką, za którą od jakiegoś czasu nie przepadam... Z pewnością książka ta spodoba się miłośnikom gatunku, natomiast ja nie czuję się oczarowana.

Autorka łączy w swojej książce rzeczywistość i fantazję, co jest dobrym rozwiązaniem, jednak momentami wyglądało to zbyt sztucznie. Lepiej natomiast wygląda fabuła, która jest bardziej rozbudowana i skomplikowana niż w pierwszym tomie. Mamy też wątek miłosny, w przedstawionej historii bardzo ważny. Komplikuje wszystkie relacje między bohaterami, a Ci czytelnicy, którym los bohaterów leży na sercu, na pewno będą przeżywać emocjonalne rozterki razem z nimi.

"Perłowa Dama" niesie ze sobą kilka godzin dobrej zabawy i przekazuje czytelnikom pewne uniwersalne wartości. Jest to lektura odpowiednia dla osób zakochanych w magii, która jest ciągle obecna w cyklu Aleksandry Polak. Jednak nie polecam tej książki osobom, które mają większe wymagania względem fantastyki, bo "Perłowa Dama" raczej nie sprosta oczekiwaniom. Ci mniej wymagający mogą być zadowoleni. :)