Księga o Niewidzialnym, wydanie 2

„Księga o Niewidzialnym”, to zbiór pięknie napisanych opowieści. Znajdziemy tutaj m.in. buddyjską baśń – „Milarepa”, wzruszającą historię małego chłopca, w postaci epistolarnej, bądź historię nastolatka, który uciekł z domu i całkowicie sam prowadzi swoje życie w ogromnej metropolii japońskiej.
Każda z tych podań niesie ze sobą pewne przesłanie, które zostało skrzętnie ukryte przez autora. Czytanie ich, to nie tylko godzina, którą poświęcimy na przeskanowanie tekstu wzrokiem. W takich opowieściach ważne jest właśnie to ukryte przesłanie. Czytanie między wierszami, to umiejętność nabyta, którą z czasem doświadczony czytelnik nabiera.
Na kartach tej pięknie wydanej książki znajdziemy pięć ciekawych i jednocześnie chwytających za serce baśni. Dla bliższego zapoznania się i jednocześnie zachęcenia do przeczytania tej jakże wartościowej książki, przytoczę jedną z nich.
Każdy z nas na pewno kojarzy autora tej książki z jedną bardzo popularną opowieścią – „Oskar i pani Róża”, dlatego świadoma tego, iż każdy prawdopodobnie jest zaznajomiony z tą opowieścią napiszę o innej, równie pięknej.
Na początku zbioru, zostajemy wrzuceni nagle do sytuacji, gdzie bohater – około czterdziestoletni mężczyzna ma koszmar. Śni mu się, że ciągle wędruje po górach, które złowrogo piętrzą się ku niebu. Szuka pewnej osoby, której odnalezienie to jedyny cel w jego życiu. Jedna emocja cały czas siedzi mężczyźnie w głowie, tylko ona zatruwa jego serce i nie daje chwili wytchnienia. To wciąż na nowo podsycana nienawiść. Nienawiść do tego człowieka, nienawiść do jego istnienia, nienawiść do tego wszystkiego co związane jest z jego osobą. Aż w końcu nadciąga pragnienie śmierci. Taki sen wciąż od kilku miesięcy się powtarza, ta głęboka nienawiść wzbudza w śpiącym uczucie goryczy w ustach. Pewnego razu Simon – bo tak nazywa się główny bohater, siedząc przy stole w kawiarni spotyka tajemniczą kobietę, która swoje oblicze kryje za kłębami dymu, wydobywającego się z fajki. Nieznajoma nagle przysiada się do jego stolika i szepczę kilka słów, które okażą się dla Simona bardzo ważne.
Simon okazuje się wcieleniem ducha, którego życie będzie go dręczyć dopóki nie opowie go sto razy na głos. Tak oto zostaje nam opowiedziana baśń momentami przeplatana z prawdziwym życiem Simona. Niezwykle poruszająca baśń, która jest o nienawiści, przebaczeniu i o osiągnięciu wewnętrznej równowagi. Niekiedy „Milarepa” jest okrzykiwana baśnią buddyjską.
„Księga o Niewidzialnym”, to zbiór niezwykle pięknych i mądrych przypowieści. Chciałoby się powiedzieć, że te opowieści, czasami nawet przeistaczające się w baśnie, po prostu opisują nasze życie codzienne. Niewidzialne dla nas jest to, co ukrywamy w środku, w naszych sercach. Czasami są to negatywne emocje – takie jak nienawiść do drugiego człowieka, czasami to nadzieja na lepsze życie, a czasami po prostu miłość. Éric – Emmanuel Schmitt stara się poruszać tematy, o których nie każdy potrafi opowiadać , zwierzać się. Śmierć jedynego dziecka, ból rodziców, opuszczenie, a nawet zagłada Żydów.
Odnoszę nawet wrażenie, że zbiór ten to swoiste kompendium wiedzy, którą musi posiąść każdy człowiek, przeczytać, aby wczuć się w niektóre sytuacje, zanalizować i po prostu powoli wdrażać w swoje życie w rzeczywistości.
Na koniec chciałabym także niezmiernie podziękować wydawnictwu Znak Literanova, ponieważ ludzie, którzy pracowali nad tą książką stanęli na wysokości zadania i to dzięki nim jesteśmy w stanie zapoznać się z tak piękną książką.
Gorąco polecamy: Dobre Recenzje

Nigdy wcześniej nie czytałem twórczości Erica-Emmanuela Schmitta i nie wiedziałem czego się spodziewać. Jestem szczęśliwy, że sięgnąłem po „Księgę o niewidzialnym” bo wprowadziła do mojego życia niesamowity klimat. Sposób pisania tego autora jest tak delikatny, wysublimowany i nastrojowy. Przez każde z opowiadań się płynie, a ja czekałem na każde nadpływające zdanie. Już w trakcie pierwszego opowiadania miałem taką myśl, że czytając to opowiadanie jakbym czytał jakąś dawną przypowieść, historię opowiadaną przez gawędziarza albo kojarzyły mi się historie biblijne. Tak wchłaniający jest sposób napisania tych opowiadań. Przy czym każde z opowiadań odnosi się wprost do emocji człowieka, oddziaływania ludzi na ludzi, nawiązuje do dobra i zła. Pokazuje jak wielki wpływ człowiek może mieć swoją postawą na życie innych ludzi, jak wpływa na ludzi dawanie dobra, jak człowiek potrafi się zmieniać. Jestem oczarowany tym co znalazłem w tej książce i będę potrzebował tego więcej, trafiło to w moją wrażliwość i chcę do moich odczuć, przemyśleń przez nią wywołanych wrócić. Podejrzewam nawet, że za jakiś czas ponownie sięgnę po tę pozycję i odkryję ją na nowo bo myślę, że ma wiele warstw i jedno przeczytanie nie wystarczy, żeby wszystko odkryć. To tylko pięć opowiadań, każde tak inne, tak odległe od siebie, a jednocześnie tak bliskie. Każde warto smakować i przemyśleć.

„Księga o niewidzialnym” to moje kolejne spotkanie z twórczością Erica-Emmanuela Schmitta i po raz kolejny równie udane. Tym razem do rąk czytelników trafia zbiór pięciu opowiadań. Jedno - „Oskar i pani Róża” było mi już wcześniej znane, ale miło było sobie je odświeżyć.
Obok historii umierającego chłopca mamy także opowieści o młodzieży czy dzieciach - autor świetnie przedstawia świat młodocianej naiwności, buntu. W opowiadaniach Schmitt porusza się ma styku różnych religii i filozofii życia, pojawia się buddyzm, chrześcijaństwo, wierzenia żydowskie.
Wszystkie opowieści są niezwykle wzruszające, niebanalne, dojrzałe. Czy czytamy o chłopcu nienawidzącym swojego ojca, czy o księdzu ukrywającym żydowskie dzieci w czasie Drugiej Wojny Światowej. Praktycznie w każdej historii pojawia się postać mentora, jakiegoś autorytetu, do którego młodzi bohaterowie zazwyczaj podchodzą z lekceważeniem, by później się przekonać, że jednak jest wiarygodny - otrzymują swoistą lekcję pokory.
„Księga o niewidzialnym” to także w dużej mierze opis skomplikowanych relacji rodzicielskich. Niekiedy okazuje się, że obcy na pozór człowiek staje się nam bliższy niż rodzina. Częstokroć bohaterów ratuje właśnie ta niespodziewana dobroć z zewnątrz. Tworzą się nowe relacje, przyjaźnie międzypokoleniowe. Oświecony staje się mentorem niedoświadczonego.
Schmitt opowiada o miłości. Miłości ponad religiami, wierzeniami, ponad przeciwnościami losu. To także olbrzymia pochwała pracy nad sobą, budowania dojrzałości duchowej. Wszyscy bohaterowie zostają wystawieni na próbę. Nie ma jednak sytuacji bez wyjścia. Można z ogromnego cierpienia czerpać naukę i z pokorą w sercu powrócić do równowagi.
Książka ta jest opisem duchowej podróży, a opowiadania niczym biblijne przypowieści zawierają morał, nie oczywisty jednak jak chociażby u de Mello, ale głęboki, wymagający refleksji. Cały zbiór jawi się jako pochwała życia, czerpania z niego radości, akceptacji siebie i wszechświata, docenienia jak wiele zesłał nam los, czego często nie zauważamy.
Jeśli więc macie ochotę wybrać się w duchową podróż z jednym z literackich mistrzów gatunku, zapraszam! Z pewnością się nie zawiedziecie, a zapewne wzruszycie. Nie będzie to łatwa wycieczka, ale wymagająca wyprawa. Cel jednak jest piękny niczym widok z wysokiego drzewa, z którego dwójka żydowskich dzieci - bohaterów obserwuje okolicę swojego sierocińca.
Dzięki „Księdze o niewidzialnym” ujrzycie znacznie więcej niż czubek własnego nosa. Jeśli odważycie się patrzeć, autor wynagrodzi Was feerią barw. Zarazem widzialna cześć książki, jej piękne wydanie, zachwyca równie mocno jak treść. Romantyzm i nadzieja, jeśli je w sobie macie lub chcecie odkryć, Schmitt jest świetnym przewodnikiem.

“Podczas oczekiwania człowiek nie wie, czy przeżywa radość, czy cierpienie; przygotowuje się do skoku, ale nie ma pojęcia, jak zostanie przyjęty. Może umrze? Może zyska oklaski?”
“Księga o Niewidzialnym” to zbiór najpiękniejszych opowieści  Erica-Emmanuela Schmitta. Znajdziemy tu “Milarepe”, “Pana Ibrahima i kwiat Koranu”, “Oskara i Panią Różę”, “Dziecko Noego” oraz “Zapasy z życiem”. Wszystkie mają wspólny  mianownik - opowiadają o tym co najważniejsze w życiu: nadziei, miłości, zrozumieniu, śmierci.
Pierwsza opowieść czyli “Milarepa” to historia o odkupieniu, poszukiwaniu dobra i o tym, że najważniejsze jest to, co jest w nas, a nie rzeczy materialne.
“Pan Ibrahim i kwiat Koranu” opowiada historię pewnego sklepikarza i młodego chłopaka, który został bardzo skrzywdzony przez los i szuka tego co w życiu najważniejsze.
“Oskar i Pani Róża” to książka, której wydaje mi się, że nie trzeba przedstawiać (jeśli jej nie czytaliście, to koniecznie musicie nadrobić), czytałam ją chyba 5 albo i 6 razy. To opowieść o chłopcu, który jest śmiertelnie chory i pisze listy do Boga, jest tam też Pani Róża, która odwiedza go w szpitalu.
“Dziecko Noego” to historia żydowskiego dziecka, które w czasie wojny, jest ukrywane przez księdza. Pokazuje nam, że każdy z nas coś, w swoim życiu, kolekcjonuje.
W ostatniej historii, czyli “Zapasy z życiem” autor pokazuje jak ważne jest to, żebyśmy odkryli siłę, która w nas drzemie.
Jak widzicie “Księga o Niewidzialnym” to jedna z tych książek, która pokazuje uniwersalne wartości, które są bardzo ważne w naszym życiu.

Po raz kolejny miałam przyjemność przeczytać książkę autorstwa niezrównanego Erica-Emmanuela Schmitta. "Księga o niewidzialnym" to zbiór 5 opowiadań, z czego jedno jest chyba najlepiej znane czytelnikom - "Oskar i Pani Róża". Tematyka wszystkich jest związana z duchowością, miłością, rodziną, tymi rzeczami faktycznie niewidzialnymi.
Pierwsze z opowiadań ma wydźwięk baśni - jest to "Milarepa". Kolejnym jest "Pan Ibrahim i Kwiaty Koranu" opowiadające o przyjaźni między małym Żydowskim chłopcem i Arabem prowadzącym sklepik na jego ulicy. Trzecim umieszczonym w zbiorze jest "Oskar i Pani Róża". Myślę, że wiele osób czytało tą opowieść wydaną osobno i wzruszało się losem chorego na białaczkę chłopca, który z niespotykaną wrażliwością i mądrością przeżywa swoje ostatnie dni. "Dziecko Noego" to historia Żydowskiego chłopca uratowanego przez księdza wraz z innymi dziećmi w czasie drugiej wojny światowej. Ostatnia zaś opowieść "Zapasy z życiem", której akcja toczy się w Tokio, opowiada o chłopcu, który w poszukiwaniu celu zaczyna trenować sumo.
Wszystkie z tych opowiadań poruszają temat poszukiwania swojej tożsamości. Być może są zagubieni bo mają "łatkę" swojego wyznania, pochodzenia, być może buntują się przeciw swojemu losowi. Niby te historie są zupełnie inne, bohaterowie są w odmiennych sytuacjach, ale jednak łączy je jedno - poszukiwanie prawdy.
Schmitt umie pięknie pisać o uczuciach, ubierać w słowa myśli, które krążą gdzieś po głowie. Wiele razy czytając, myślałam sobie jak bardzo zgadzam się z tym co zostało napisane przez niego i jak samej trudno byłoby mi ubrać to w tak zrozumiałe słowa.
Naprawdę warto mieć tą pozycję w swojej biblioteczce, może będzie fajnym prezentem dla kogoś na nadchodzące Święta? Ja gorąco polecam...

Eric-Emmanuel Schmitt to mistrz pisania o ważnych sprawach w sposób prosty, zrozumiały, a jednocześnie bardzo symboliczny.
Jestem zachwycona, że ktoś wpadł na pomysł wydania tych najpiękniejszych opowiadań w formie zbioru.
Książka może być cudownym prezentem dla bliskich nam osób - zarówno tych, którzy znają twórczość autora, jak i tych, którzy dotąd nie zapoznali się z dodającymi nadziei opowiadaniami.