Druga część nowej superbohaterskiej opowieści o Marku Graysonie, znanym jako Invincible.
Po wydarzeniach z poprzedniego tomu, które wywróciły jego świat do góry nogami, Mark stara się poukładać sobie wszystko na nowo. Ale nie jest to łatwe. Piętrzą się przed nim kolejne wyzwania: rzesze arcyłotrów, zagrożenia z innych światów… i ukończenie liceum. Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo, ale też nikt go nie uprzedził, jak trudny jest żywot superbohatera.
Autorem scenariusza jest Robert Kirkman, twórca The walking dead, rysunki wykonał Ryan Ottley, nominowany do Nagrody Russa Manninga jako Najlepszy nowy talent, zaś kolorystą jest Bill Crabtree, nominowany do Nagrody Harveya w kategorii Najlepszy kolorysta.
Autor | Robert Kirkman, Ryan Ottley |
Wydawnictwo | Egmont - komiksy |
Rok wydania | 2018 |
Oprawa | twarda |
Liczba stron | 352 |
Format | 17.0x26.0 cm |
Numer ISBN | 9788328135710 |
Kod paskowy (EAN) | 9788328135710 |
Waga | 1135 g |
Wymiary | 175 x 265 x 24 mm |
Data premiery | 2018.12.05 |
Data pojawienia się | 2018.10.09 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Komiksy superbohaterskie znacznie różnią się od innych dzieł w tym gatunku tym, że bohater prawie nigdy nie jest zwykłym bohaterem, który ratuje kogoś z opresji, ale posiada jakieś nieprawdopodobne moce, które zyskuje w sytuacjach, które innych pozbawiły by życia, albo naraziły na kalectwo co najmniej. Taki Spider-man, to najlepszy przykład. A znowu Superman, to ktoś kto swoje moce-można by rzec-odziedziczył. Długo by wymieniać.
Ostatnio wpadł mi do rąk komiks, który przedstawia nowe spojrzenie na super herosów i ich niesamowite moce. Jest to album „Invincible”. A skończyłem właśnie czytać drugi tom, a działo się naprawdę dużo.
Z okładki możemy dowiedzieć się że:
Druga część nowej superbohaterskiej opowieści o Marku Graysonie, znanym jako Invincible. Po wydarzeniach z poprzedniego tomu, które wywróciły jego świat do góry nogami, Mark stara się poukładać sobie wszystko na nowo. Ale nie jest to łatwe. Piętrzą się przed nim kolejne wyzwania: rzesze arcyłotrów, zagrożenia z innych światów… i ukończenie liceum. Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo, ale też nikt go nie uprzedził, jak trudny jest żywot superbohatera. Zachęcam do lektury.
Słowem podsumowania i ujmując to jednym zdaniem – można by rzec że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu, albo że się jej nie wybiera. Nasz bohater nie dość, że musi sobie radzić z traumatycznymi wydarzeniami, któych był świadkiem, to jeszcze musi pogodzić swoją rolę ucznia i superbohatera. Trochę to przypomina Petera Parkera i jego prawie że identyczne rozterki. Ale być może to tylko moje odczucia. Co do rysunków nie mogę im nic zarzucić. Doskonale oddają sytuację pełne akcji, jak i te w których musimy oglądać bohatera zmagającego się ze swoimi demonami. Polecam wszystkim, którzy cenią komiksy superbohaterskie, a jednocześnie chcieliby zobaczyć odmienne spojrzenie na ten temat.
„Invincible” to seria wyrosła na podobnym gruncie, co na przykład znakomity „Czarny Młot” Jeffa Lemire’a. Jej twórca, autor bestsellerowych „Żywych trupów”, zebrał najróżniejsze komiksowe motywy, które fascynowały go przez lata, wrzucił do jednego garnka, dodał do tego nieco świeżości i sporo własnej, brutalnej estetyki, po czym zmiksował i zaserwował czytelnikom. Mógł wyjść z tego odgrzewany kotlet, na dodatek doprawiony w sposób, który niezbyt do niego pasował, na szczęście całość okazała się bardzo smacznym daniem. I choć ze stwierdzeniem, że to najlepsza seria superhero zgodzić się nie mogę, każdy miłośnik zarówno tego gatunku, jak i opowieści antihero, znajdzie tu coś dla siebie i będzie bawił się naprawdę dobrze.
Mark Grayson nigdy nie był zwykłym licealistą, choć starał się za takiego uchodzić. Bo niby jak mógł by nim być, będąc jednocześnie synem kosmity i superbohatera, Omni-Mana? Jego życie wywróciło się do góry nogami, kiedy w nim też objawiły się nadludzkie moce. Przybrał więc imię Invincible, przywdział kostium i ruszył do walki ze złem. Potem jednak wszystko znów wywróciło się o sto osiemdziesiąt stopni i teraz Mark usiłuje jakoś sobie to wszystko poukładać. Nie idzie mu to zbyt dobrze, tak samo, jak pogodzenie kariery herosa i ucznia, a ani wrogowie nie chcą ustąpić, ani także okres końca liceum nie należy do najłatwiejszych i najspokojniejszych. Przed Invinciblem czeka więc wiele trudności i problemów, którym może nie podołać…
„Invicible” to seria, która nie przełamując konwencji superhero i nie zbaczając za bardzo w rejony antihero, stara się powiedzieć jeszcze coś świeżego w temacie. Nie do końca się jej to udaje, ale przecież gatunek ten istnieje już od dokładnie osiemdziesięciu lat i przez ten czas setki, jeśli nie tysiące twórców, w dziesiątkach tysięcy zeszytów, starało się na swój sposób pokazać to, co oni sami i ten rodzaj komiksów ma do zaoferowania. Jedni trzymali się ściśle wytyczonych granic i w ich ramach odkrywali niezbadane wcześniej tereny, inni przekraczali je i robili prawdziwą rewolucję. Kirkaman nigdy do grona wybitnych scenarzystów nie należał. To jednak bardzo dobry wyrobnik, mający pomysł na swoją twórczość i wykorzystujący zgrane, ale popularne motywy, do tworzenia zgrabnych i wciągających opowieści.
I taka jest właśnie ta seria. Nie wybitna, nie przełomowa, ale udana, bardzo przyjemna i przede wszystkim posiadająca więcej głębi, niż typowe opowieści superhero. Ba, nawet psychologia postaci jest tutaj w pewien sposób pogłębiona, może nie na miarę komiksów Alana Moore’a czy Franka Millera, jednak bardziej, niż można się spodziewać po komiksie środka. Akcja też jest udana i potrafi wciągnąć, a przy okazji mamy nieźle skrojonych bohaterów. Znajomo wyglądających i o znajomych charakterach, ale odmienionych i to w dobrym stylu.
Jeśli zaś chodzi o ilustracje, „Invincible” mógłby prezentować się lepiej, ale także rysunki to dobra, rzemieślnicza robota. Dość prosta, mocno cartoonowa, ale uzupełniona o udany, stonowany kolor i wbrew pozorom dobrze pasująca do treści. Nawet, kiedy na stronach pojawiają się bardziej krwawe i brutalne sceny, które w podobnej stylistyce mogły wypaść nieprzekonująco. Do tego mamy znakomite wydanie, w twardej oprawie i uzupełnione o konkretną porcję dodatków, które ładnie prezentuje się na półce.
Miłośnicy superhero i antihero na pewno się nie zawiodą. Bo „Invincible” to naprawdę bardzo dobry komiks i nawet jeśli mógłby być lepszy, trudno poczytywać mu to jako zarzut. Dlatego polecam gorąco, dobra, niegłupia rozrywka na poziomie gwarantowana.