Fantastyczne zwierzęta. Zbrodnie Grindelwalda. Scenariusz oryginalny

Kolejna część "Fantastycznych zwierząt" zabiera nas do Paryża, gdzie Grindelwald nadal knuje i poszukuje lojalnych popleczników, by wynieść czarodziejów nad mugoli. Przeciwstawić się mu może jednak jego były przyjaciel, Album Dumbledore z pomocą Newta Skamandera i jego przyjaciół.

Drugą część filmu pamiętałem nieco gorzej niż pierwszą, dlatego w niektórych momentach miałem problem z przypomnieniem sobie konkretnej sceny. Dzięki temu całość była dobrym odświeżeniem fabuły "Zbrodni Grindelwalda". Co do całej historii, pierwsza część bardziej przypadła mi do gustu, choć ta też nie była zła.

Największym plusem całej książki jest ponownie jej wydanie. Całość prezentuje się imponująco i lektura tego scenariusza jest przyjemnością. Szkoda tylko, że nie trwa to zbyt długo, gdyż nie zajęło mi to nawet godziny.

Polecam kolejny ze scenariuszy "Fantastycznych zwierząt" ponieważ są one prześlicznie wydanie, a czytanie ich jest fajnym przypomnieniem sobie filmu.

J. K. Rowling to autorka bestsellerowej serii o Harrym Potterze. Chyba nie ma osoby, która by nie kojarzyła Pottera. Ja jestem wielką fanką zarówno książek i filmów. Staram się być na bieżąco z powieściami Rowling. Cykl o detektywie Cormoranie Strike'u także już za mną. Scenariusz do filmu Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć również przeczytany. Nadszedł czas na oryginalny scenariusz do kolejnego filmu z cyklu Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda.

Gellert Grindelwald ucieka z więzienia. Po wydarzeniach z pierwszej części Newt dostaje zakaz opuszczania kraju. Jest zły i rozgoryczony. Tymczasem w Paryżu Grindelwald zbiera swoim popleczników. Chce zapanować nad wszystkimi niemagicznymi istotami. Newt za namową Dumbledore'a rusza w niebezpieczną podróż śladami Gellerta.

Postać Grindelwalda zawsze osnuta była tajemnicą. Pierwszy raz została wspomniana w uniwersum Pottera, ale nie dowiedzieliśmy się wtedy o niej zbyt dużo. Zbrodnie Grindelwalda to dużo bardziej dopracowana i rozbudowana historia. Pogłębia naszą wiedzę o świecie Harry'ego Pottera i przybliża postać Grindelwalda. Dowiadujemy się jak wyglądała jego relacja z Dumbledorem, dlaczego Albus nie chciał angażować się w poszukiwania czarnoksiężnika. Wracają także dobrze znane nam z pierwszej części postacie – Jacob, którego darzę wielką sympatią, Queenie i Tina. Świat czarodziejów staje coraz bardziej niebezpieczny i podzielony.

Cała książka jest w formie scenariusza, więc nie wszystkim przypadnie to do gustu. Ja mimo to bawiłam się dobrze i nie przeszkadzała mi taka forma. Przed nami jeszcze 3 kolejne scenariusze i najprawdopodobniej filmy. Trzeci na ekrany kin wejdzie w 2021 roku, więc i na kolejny scenariusz przyjdzie nam trochę poczekać.

Scenariusz jest fenomenalnie wydany. Ozdobiony rysunkami, które zaprojektował duet artystów MinaLima (Miraphora Mina i Eduard Lima). Oboje pracowali przy filmach z cyklu Fantastyczne zwierzęta oraz przy wszystkich ośmiu filmach o Harrym Potterze. Prace ze studia MinaLima w istotny sposób wpłynęły na wizualny styl Wizarding World, widoczny w filmach, w parkach rozrywki i bestsellerowych książkach. Ja jestem zachwycona rysunkami w tym scenariuszu.

Zbrodnie Grindelwalda to lektura obowiązkowa dla fanów J. K. Rowling i wykreowanego przez nią magicznego świata. Gwarantuję, że nie będziecie się nudzić, a po skończonej lekturze nie będziecie mogli się doczekać kontynuacji.

Nadszedł czas tej cudownej premiery, dzięki wydawnictwu Media Rodzina miałam okazję ponownie przemierzać świat Newta Scamandera, Albusa Dumbledore’a poczuć magię na swojej mugolskiej skórze. W kinach jakiś czas temu mogliśmy spojrzeć Grindelwaldowi w twarz, zaznajomić się z jego wizją świata, zaobserwować, jak porywał tak znaczne grono magów wizją lepszego świata. Czy jest postacią tak stricte złą?

W tym elegancko wydanym scenariuszu po raz pierwszy możemy przeanalizować postać „czarnego” charakteru Grindelwalda, który bardzo różni się od znanego nam z Harrego Pottera Czarnego pana, Voldermota. Grindelwald nie jest z natury zły, może się nawet wydawać, że ślepo nie pragnie władzy jedynie dla siebie, wszystko, co robi to realizacja jego wizji lepszego świata dla czarodziejów. Gdzie byłoby jego miejsce? To fenomenalny manipulant, który potrafi zwieść dobre osoby, nie posługując się przy tym lepkim strachem. Budzi w nich poczucie wiary w jego ideały, któż z nas nie pragnie, aby na świecie panował pokój? Za taki obrót wydarzeń jednak jest zaplanowana wysoka cena, śmierć i krew, historia zdołała nam jednak pokazać, jak zwodniczy potrafią być tacy wizjonerzy. Ludzie nie zawsze uczą się na błędach, jednak wizja ponownej wojny skutecznie ich przekonała do tego, aby z własnej woli pobiec za Grindelwaldem. To złożony bohater, jestem ciekawa, jak potoczą się jego dalsze losy, czy dokona wielkich rzeczy, czy zostanie okrzyknięty szaleńcem?

Bardzo się cieszyłam na ponowne spotkanie z Newtem, byłam ciekawa jak potoczyła się jego praca, czy po dokonaniach z pierwszego tomu został doceniony, czy też okrzyknięty ekscentrykiem. Bez wątpienia Skamander miał dar, który sprawiał, że czytelnik, bądź też obserwator zaczynał patrzeć na niego z uśmiechem na twarzy. Łaknęłam ponownego spotkania z magicznymi stworzeniami, chciałam je zobaczyć, poznać ich szczególne upodobania, magiczne zdolności, co przybliża bardziej do świata czarodziejów. Każde sceny, w których pojawiały się niesamowite istoty były jedynymi z moich ulubionych. Fajnym aspektem historii było ukazanie przeszłości Skamandera docierającej, aż do jego szkolnych czasów nauki w Hogwartcie, czy relacji z bratem, która wraz z rozwojem wydarzeń ewoluowała.

Queenie była takim światełkiem optymizmu w całej historii, dziwnie było mi patrzeć jak to wszystko się rozpada, a ona sama gubi popełniając wiele błędów. Cudownie było ją zobaczyć u boku Jacoba, bardzo do siebie pasowali, nie do końca rozumiałam, dlaczego mimo miłości, którą do siebie czuli, zdecydowała się na rzucenie na niego zaklęcia. Chęć założenia rodziny, wzięcia ślubu wpędzała ją odrobinę w obsesję. Kolejne wydarzenia, jej ucieczka i sojusz z Grindelwaldem sprawia, że jej obraz zaczyna się sypać. Kobieta ma silne poczucie tego, że walczy o lepszą przyszłość, tylko, czy Grindelwald walczący o czarodziejów, u władzy pozwoliłby jej na mieszanie krwi i ułożenie życia z mugolem?

Leta Lestrange nie potrafię w pełni ocenić, czy żywiłam do niej tak silną sympatię, jak do Queenie, jednak potrafiła ująć czytelnika swoją historią i poczuciem winy, które nosiła na barkach. Nie miała lekkiego życia, jak z resztą cała jej rodzina, jej poświęcenie, aby ukochany Tezeusz i Newt mogli uciec rozdzierało serce. Miałam nadzieję, że nieco dłużej uda nam się z nią pobyć, dowiedzieć więcej o tym, jaką była i mogła się stać kobietą.

Wiem, że przeistoczenie Nagini w kobietę ma wielu przeciwników, ale także zwolenników. W obecnym stanie budzi we mnie wiele pytań, między innymi, jak to się stało, że straciła umiejętność zmieniania się w kobietę i przyłączyła się do Sam Wiesz Kogo? Mam kilka domysłów, jednak nie będę się nimi tutaj z Wami dzielić. Mimo wszystko cieszyłam się, że w tym ciężkim życiu jakie miał Credence było coś dobrego. Nie był sam, miał kogo trzymać za dłoń, o kogo się troszczyć. Rozumiem, że próbował dowiedzieć się, kim a prawdę jest, jednak z czasem ta obsesja była niezdrowa i zbyt mroczna. Czy to wszystko było warte porzucenia Nagini i przejścia na stronę Grindelwalda? Wcześniej przecież nie był przez niego dobrze traktowany, dlaczego tym razem miałoby być inaczej? Czy nie lepiej było ułożyć sobie życie i dbać o jego spokój i harmonię? Tożsamość Credence’a była dla mnie zaskoczeniem tylko w pewnym stopniu, miałam swoje podejrzenia i nie widziałam go w rodowodzie Lestrange.

„Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda” zostały wydane niezwykle estetycznie, jak poprzedni tom, trochę żałuję, że autorka nie zdecydowała się o poszerzenie książki i nie rozbudowanie jej poza kanony scenariusza. To wszystko za sprawą tęsknoty za tym magiczny światem, do którego nas zaprosiła. Scenariussz doskonale oddaje to, co ujrzeliśmy na srebrnym ekranie. Oddaje istotę filmu i sprawia, że czuje się wszystkie emocje tak samo, jak podczas oglądania filmu, w niektórych momentach dostrzegamy dodatkowe uczucia i myśli postaci, których nie zauważyliśmy w filmie, co było miłym dodatkiem i w pewnym stopniu uzupełnieniem. Nie mogę powiedzieć, że oszalałam ze szczęścia oglądając film, chociaż bawiłam się przy nim równie dobrze, jak przy pochłanianiu tego scenariusza. Myślę, że fani Potterowego uniwersum będą usatysfakcjonowani.

Po zakończeniu pierwszej części wiecie, że Grindelwald został schwytany. Teraz ma zostać przetransportowany do Europy i tam osądzony. Sprawy przybierają jednak nieoczekiwany zwrot, ponieważ on ucieka. Teraz pragnie zebrać jak największą liczbę zwolenników. Jedyną osobą, która może go powstrzymać to Dumbledore, jednak on, z jakiegoś powodu odmawia pomocy. Wysyła za to Newta, bo on jest na tyle sprytny, by go przechytrzyć. Czy da radę? Czy fantastyczne zwierzęta będą w stanie stawić czoła niebezpieczeństwom? Dlaczego Albus odmówił walki z Grindelwaldem?

Na moje szczęście długo nie musiała czekać na kontynuacje, ponieważ po skończeniu pierwszej części miałam wielki niedosyt. Wciągnęłam się w ten świat, w te zwierzaki i całą akcję. Książka rozpoczyna się wielką ucieczką i pokazaniu problemów, z jakimi przyjdzie się mierzyć bohaterom. Sprawę nabierają coraz bardziej dramatyczny obrót. Mimo tego, dawno nie śmiałam się tak przy powieści. To co wyprawiał czasami Newt, to ja nie mogłam wytrzymać ze śmiechu. Lizanie podłogi czy czasami jego dialogi, no cudo! Nie mogę się doczekać aż zobaczę to nie filmie!

Bohaterowie nie zmienili się jakoś szczególnie. Newt jest nadal ciepłą kluchą, która ponad wszystko kocha swoje zwierzęta i uważa je za coś niezwykłego. Jego podejście do tych stworzeń mnie rozczula! Tina denerwowała mnie swoją zazdrością i tymi wrednymi czasami tekstami. Zaś Queenie i Jacob byli uroczy i zabawni. Pojawia się również kilka nowych postaci, które mieszają w historii i pozostawiają po sobie ślad.

Muszę też wspomnieć o akcji i ogólnie fabule, ponieważ przeżyłam pewien szok. W pierwszym tomie, akcja rozgrywała się w Nowym Jorku i tyle. Tutaj bohaterowie podróżują, gonią, śledzą czy walczą. Cały czas coś się tu dzieje! Książka jest w wiele grubsza od poprzedniej części, a przeczytałam je w takim samym czasie, co było zadziwiające.

Wiem, że ta recenzja jest krótka, ale naprawdę ciężko mi opowiedzieć o tej książce nie zdradzając dużo faktów i nie psuć Wam przyjemności z lektury. Chyba nie muszę również wspominać, że powieść ma przepiękną szatę graficzną, bo okładka i środek robią furorę! i jestem w nich kompletnie zakochana! Dlatego jeżeli zaczęliście już swoją przygodę z fantastycznymi zwierzętami, to pod żadnym pozorem nie rezygnujcie z kontynuowania tego! To świetna historia, z zabawnymi bohaterami, cudnymi zwierzętami i wieloma zaskakującymi momentami. Osobiście jestem zachwycona tą historią i z niecierpliwością będę czekać teraz na dalsze tomy!

Magia powraca!

Kto uwielbia Harry'ego Pottera - ręka w górę! Dla fanów absolutne "must read" :) Oczywista jest także wizyta w kinie ;) (lub chociaż obejrzenie filmu w domowym zaciszu). Czy jednak wcześniej warto przeczytać książkę? Wszak można sobie "zepsuć" kinową niespodziankę... A może jednak nic sobie nie zepsujemy sięgając wcześniej po książkę?

J.K Rowling serwuje nam kontynuację hitu "Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć". Zdemaskowany i powstrzymany w pierwszej części Gellert Grindelwald spełnia swą groźbę i ucieka. Świat czarodziejów znów czeka walka ze złem i kierującą Grindelwaldem ideą wyniesienia czarodziejów ponad wszystkie niemagiczne istoty...

Rowling zabiera nas tym razem do malowniczego Paryża. Główną rolę w walce ze złem ma do odegrania Albus Dumbledore, jednak pojawią się tutaj także inni bohaterowie znani z poprzedniej części cyklu: Newt, Tina, Queenie i Jacob. Newt Skamander już raz wydatnie przyczynił się do powstrzymania Grindelwalda - czy historia się powtórzy?

Magia pozostanie zawsze magią :) ... Jak dla mnie książkę koniecznie trzeba przeczytać (a i film zobaczyć ;) ). Nieuchronnie pojawią się jednak głosy wątpiących i pytania, czy aby nie jest to coś wtórnego i zahaczającego o odcinanie kuponów od sławy. Hm... Według mnie nie. Świat magii i czarodziejów wykreowany przez Rowling jest czymś, co na stałe zapisało się zarówno w zbiorowej świadomości jaki i w popkulturze. Traktowałbym w związku z tym ciąg dalszy "Fantastycznych zwierząt..." jako wydarzenie, w którym trzeba po prostu uczestniczyć. Niekoniecznie nawet jeśli lubiło się Harry'ego (są tacy?) - kolejna odsłona magicznego cyklu zwyczajnie warta jest uwagi widza. A dla wtajemniczonych w temat i cykl uwielbiających - czy jest coś, co przebija możliwość poznania dalszej historii Grindelwalda, Dumbledore'a i świata czarodziejów sprzed wydarzeń w "Harry'm Potterze"? To jest dla fana po prostu ekscytujące :) (!).

Co do samej książki, to oczywiście polecam - ale dopiero po obejrzeniu filmu. Według mnie w przypadku świata magii i czarodziejów lepiej jest tej magii zakosztować najpierw na dużym ekranie, a później - z uśmiechem - przypomnieć sobie ekranowe wydarzenia i wrócić do nich dzięki książce. Ale to tylko moje zdanie ;)

Polecam!

https://cosnapolce.blogspot.com/2019/03/fantastyczne-zwierzeta-zbrodnie.html

Niesposób przejść obojętnie obok tej książki i każda okładkowa sroka się ze mną zgodzi. Twarda, welurowa i przyjemna w dotyku okładka, tłoczone, złote litery, ogromna dbałość o szczegóły, a w środku ornamenty na każdej stronie, rysunki Niuchacza i innych naszych ulubieńców, oraz co najważniejsze - treść.

Jest to drugi tom serii oparty na uniwersum Harrego Pottera. Tym razem akcja przenosi się do Paryża, gdzie Grindelwald zbiera swoich popleczników, nawołując do wyjścia z ukrycia i przejęcia władzy nad mugolami. Jednak to nie jedyny problem Ministerstwa Magii. Za Grindelwaldem podąża Credence, który z sieroty, może okazać się zaginionym dziedzicem starego rodu czarodziejów czystej krwi. Równocześnie, na prośbę Dumbledora, do Francji wyrusza Netw.

Muszę powiedzieć, że druga część bardziej mi się podobała. Jest bardziej mroczna, tajemnicza i chyba skierowana dla starszych odbiórców. O ile w pierwszej, mamy wprowadzenie do świata, poznanie Fantstycznych Zwierząt, tutaj czuć buzującą magię, nawarstwiające się intrygi i odzywającą się przeszłość.

Autorka po raz kolejny pokazała swój talent i miłość do świata czarodzieji. Oczywiście szkoda, że jest to tylko scenariusz, a nie pełnowymiarowa powieść. Jednak bardzo czekam na kolejne części, kolejne spotkanie z Newtem i kolejne tajemnice przeszłości.

Choć potężny czarnoksiężnik Gellert Grindelwald został schwytany przez przedstawicieli Ministerstwa Magii, udało mu się uciec w dramatycznych okolicznościach. Jego celem jest zebranie jak największej liczby osób, które poprą jego sprawę – objęcie władzy nad mugolami przez czarodziejów. Jedynie Albus Dumbledore, dawny bliski przyjaciel Grindelwalda, jest w stanie pokrzyżować mu plany. Będzie chciał uczynić to z pomocą swojego byłego ucznia, Newta Scamandera. Newt wyprawi się do Paryża, aby nie dopuścić Grindelwalda do zebrania sprzymierzeńców, a przygoda po raz kolejny splecie jego losy z Tiną Queenie i Jacobem. Ich nowa misja okaże się sprawdzianem miłości i lojalności w momencie, gdy podzielony świat czarodziejów będzie musiał jednoznacznie opowiedzieć się po stronie dobra lub zła.

Czytanie scenariuszy filmowych jest nie lada wyzwaniem dla wyobraźni. I myślę, że w tym przypadku zasada: „Najpierw książka, potem film” nie znajdzie zastosowania. Zarówno w przypadku Fantastycznych zwierząt i jak je znaleźć, jak i Zbrodni Grindelwalda lekturę książki poprzedziłam oglądnięciem filmu, co okazało się dobrą kolejnością. Opierając się wyłącznie o scenariusz ciężko byłoby wciągnąć się w opowiedzianą w nim historię, ponieważ brakuje tam opisów, do jakich czytelnicy są przyzwyczajeni. Bez nich odtworzenie w głowie zdarzeń zaledwie na podstawie didaskaliów i dialogów może być problematyczne. Łatwo jest się zrazić do tekstu, który jest nieco suchy i bezbarwny. Jeśli jednak po obejrzeniu ekranizacji mamy pewien ogólny zarys fabuły, scenariusz może być jej doskonałym uzupełnieniem.

Kiedy wyszłam z kina z Fantastycznych zwierząt: Zbrodni Grindelwalda, miałam duży mętlik w głowie. Miałam wrażenie, że film ten stworzył wiele pytań, na które nie dał odpowiedzi, a przedstawione w nim motywy wydały mi się zagmatwane i niewystarczająco dobrze wytłumaczone. Sięgając po scenariusz, miałam nadzieję, że będę miała szansę poukładać sobie to wszystko, co zobaczyłam na ekranie, i faktycznie – tak się stało! Mogę śmiało powiedzieć, że czytałam książkę z zapartym tchem, ponieważ akcja Fantastycznych zwierząt stała się jeszcze ciekawsza niż w pierwszym tomie. Wtedy skupiała się ona na samych magicznych stworzeniach, które uciekły z walizki Newta Scamandra i rozpanoszyły się po Nowym Jorku, a ich ekscentryczny właściciel starał się schwytać je z powrotem. Teraz jednak świat czarodziejów musiał zmierzyć się z czymś znacznie poważniejszym – z potężnym Grindelwaldem, który zamierza zmusić innych do opowiedzenia się po stronie dobra lub zła. Wynikną z tego różnego rodzaju komplikacje, a znani nam już bohaterowie Fantastycznych zwierząt – Newt, Tina, Queenie i Jacob – będą musieli zdecydować, co jest dla nich najważniejsze.

Z pewnością każdy fan serii J. K. Rowling o Harrym Potterze z niecierpliwością wyczekuje kolejnych części Fantastycznych zwierząt, które są namiastką tego wyjątkowego magicznego uniwersum, jakie znamy i kochamy. I będzie na co czekać, ponieważ planowane są jeszcze trzy kolejne scenariusze. Choć właściwa siedmiotomowa seria zawsze będzie moją największą miłością, raz za razem odkrywam coraz większy potencjał Fantastycznych zwierząt. Mają one dobrze wykreowanych głównych bohaterów, których nietrudno jest polubić, akcja z tomu na tom staje się coraz bardziej poważna, a tło związane z czarującymi magicznymi zwierzętami dodaje książce uroku. I choć ze względu na swoją formę, jaką jest scenariusz, Fantastyczne zwierzęta nigdy nie będą równie głębokie i rozbudowane fabularnie jak seria o Harrym Potterze, powrót do świata magii dla miłośnika tych klimatów będzie czymś nieocenionym.

Nie należy oczekiwać od tego scenariusza, że wprowadzi jakiś nowy element do Waszej obecnej wiedzy o przedstawionej w nim historii, jaką macie po obejrzeniu filmu. Dialogi zawarte w książce pojawiły się w niezmienionej formie na ekranie, a didaskalia mówią o rzeczach, które reżyser zgodnie z zaleceniem autorki zawarł w ekranizacji. Jednak dostrzec można, że J.K. Rowling stała się lepsza w pisaniu scenariuszy. Śmiało mogę powiedzieć, że Zbrodnie Grindelwalda podobały mi się bardziej niż Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć – czytałam je z radością i choć książkę z uwagi na jej specyfikę skończyłam błyskawicznie, cieszę się, że przez chwilę oderwałam się od niemagicznej rzeczywistości i dałam się wciągnąć w losy Newta Scamandera.

Nie mogłabym nie wspomnieć również o mistrzowskim wydaniu książki. Wydawnictwo Media Rodzina przyzwyczaiło mnie już do niesamowitych okładek, a mimo to za każdym razem, gdy trzymam w ręku wydaną przez nie książkę, nie mogę się nad nią nie zachwycić. W przypadku Fantastycznych zwierząt: Zbrodni Grindelwalda mówimy o twardej okładce, pięknym kolorze i zabójczych złoceniach, pośród których skrywają się maleńkie detale związane z treścią historii. Na tę książkę nie można się napatrzeć i warto kupić ją choćby dlatego – choć jej wnętrze jest nie mniej dobre.

Każdy szanujący się miłośnik serii o Harrym Potterze powinien przeczytać ten scenariusz. Mimo że spędzi nad nim maksymalnie dwie godziny, będzie zadowolony z możliwości powrotu do świata magii oraz spotkania tam zarówno nowych, jak i znanych i lubianych przez siebie bohaterów. Jestem niesamowicie ciekawa dalszych losów Newta Scamandera i jego przyjaciół oraz samego Gellerta Grindelwalda i bardzo cieszy mnie fakt, że ta historia będzie miała swoją kontynuację (i to nie jedną). Serdecznie polecam Wam Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda, które sprawiły, że przez chwilę znów czułam się, jakbym wkraczała do magicznego uniwersum po raz pierwszy.

booksofsouls.blogspot.com

Chyba nie było fana Harry’ego Pottera, który nie przyjąłby z radością wieści, że Rowling wraca do swego magicznego świat: najpierw za sprawą sztuki kontynuującej główną opowieść, a potem także scenariuszy do filmów „Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć”. Każdy z nich, ostatecznie wydany w formie książkowej, był udany, choć mimo wszystko to już nie było to samo. Poza tym pierwsze „Zwierzęta”, choć sympatyczne, miały raczej pretekstową fabułę, mającą na celu jedynie znalezienie powodu do pokazania nam kolejnych niezwykłych istot, a nie czegoś ponad to. „Zbrodnie Grindelwalda”, które w formie drukowanej właśnie pojawiły się na polskim rynku, to jednak powrót autorki do bardziej rozbudowanej opowieści, w o wiele ciekawszy sposób uzupełniająca naszą wiedzę o uniwersum Pottera.

Po wydarzeniach z poprzedniej części Newt nie ma lekko. Nie chcąc współpracować z Ministerstwem Magii ani swoim bratem, nie może podróżować, a to przecież pasja jego życia. Na dodatek ze względu na nieporozumienie, jego relacje z Tiną znacznie się pogorszyły, a na tym nie koniec. Kiedy Grindelwald ucieka z więzienia, zaczyna gromadzić swoich zwolenników i przygotowywać się do rewolucji. Kluczowy dla jego celów okazuje się być Credence, który zdołał przetrwać ostatnie wydarzenia. Dumbledore chce by Newt zaangażował się w to, co się dzieje i pomógł powstrzymać Grindelwalda, ale ten nie zamierza spełniać kolejnej prośby swojego dawnego nauczyciela. Przynajmniej do czasu, kiedy nie okazuje się, że Tina, w poszukiwaniu Credence’a, trafiła do Paryża. W towarzystwie Queenie i Jacoba, Newt wyrusza do Europy, nieświadomy co tam na niego czeka. Czy uda się powstrzymać wroga? Dlaczego Dumbledore nie chce zaangażować się w walkę z nim? I jakie sekrety skrywa Credence?

Nie ma wątpliwości, że historia Grindelwalda przez wszystkich fanów będzie porównywana z opowieścią o Voldemorcie, czyli głównym złym sagi o Harrym Potterze. Ba, nawet poszczególne sceny widoczne w „Zbrodniach” jakże przypominają mi konkretne momenty z przygód młodego czarodzieja – choć bardziej z filmowej interpretacji, niż książkowego pierwowzoru. Ale jak z takiego porównania wychodzi ta historia? Obronną ręką, bo nawet jeśli nie jest to poziom cyklu o Potterze, Rowling serwuje nam tu kawał dobrej opowieści. Czy jednak w jej dorobku są złe książki? Jeśli nie liczyć najczęściej przeciętych dzieł dla dorosłych, nie ma.

Oczywiście nie wszystkim forma scenariusza może się spodobać. Każdy, kto miał styczność z tego typu książkami wie, że to nie powieści. Wszystko jest bardziej ogólnikowe, oparte na dialogach i wymaga większej wyobraźni. Postacie mamy jedynie zarysowane, to od nas zależy jak będą wyglądały – chyba, że będziemy się posiłkować wizerunkami aktorów odtwarzających ich role – a wydarzenia są bardziej streszczone, niż opisane. Ale to nie żaden minus, a jedynie kwestia czytelniczego podejścia i tego czy zechce włożyć więcej siły w pobudzenie zwojów mózgowych. A warto jest to zrobić, bo „Zbrodnie Grindelwalda” dostarczają dobrej rozrywki.

Poza tym, jak na książkę ze świata małego czarodzieja przystało, historia ta zawiera wszystkie elementy, które przesądziły o sukcesie sagi. A zatem mamy pełną akcji opowieść, w której nie brak sekretów. Mamy zaskoczenia i całe mnóstwo niezwykłości, bez których nie obyłoby się to uniwersum. Nie zabrakło też nowości: nowych czarów i fantastycznych stworzeń. A na deser dostajemy porcję ciekawych informacji na temat przeszłości bohaterów. Rowling rozbudowuje tu relacje Dumbeldore’a i Grindelwalda, ukazuje nam kilka scen z młodości innych bohaterów i nawet jeśli kopiuje swoje własne schematy na tym polu, wszystko to ma swój urok.

Efekt finalny jest jak zwykle udany. Nie wiem, czy opowieść ta ma aż taki potencjał by rozpisywać ją aż na pięć filmów / tomów – choć mam nadzieję, że Rowling kryje asa w rękawie i po wszystkie kolejne sięgnę bardziej niż chętnie – ale wiem, że ze „Zbrodniami Grindelwalda” warto się zapoznać. Jeśli podobał Wam się pierwszy tom „Fantastycznych zwierząt” i jesteście miłośnikami przygód „Harry’ego Pottera”, to książka dla Was.