Tylko matka

Tym razem na tapecie książka Elisabeth Carpenter "Tylko matka". Liczyłam na dobry, rasowy kryminał, niestety powiało nudą..

Erica jest matką, której syn siedzi w więzieniu za morderstwo. Mimo dowodów, ona w to nie wierzy i systematycznie odwiedza go w więzieniu czekając na jego

warunkowe zwolnienie. Luke jest reporterem w gazecie i po wiadomości, że morderca Lucy wychodzi na wolność znów zainteresował się tematem i stara się na własną rękę rozwiązać sprawę innego zabójstwa z przeszłości, które może być powiązane z tym pierwszym.

Książka jest pisana z perspektywy Erici oraz Luka. I ja lubię takie zabiegi, bo poznajemy fabułę z różnych perspektyw. Niestety w tym przypadku nic to nie dało, bo książka strasznie mi się dłużyła. Praktycznie nic się w niej nie działo. Na końcu było trochę akcji, ale mocno przewidywalnej. Jestem świadoma, że autorka skupiła się głównie na psychice bohaterów. Próbuje wyczuć jak postąpiłaby matka w momencie gdy dowiaduje się, że jej dziecko jest mordercą. I on twierdzi, że jest niewinny. Uwierzyłaby mu? Zwłaszcza, że wszystkie dowody, które ona również próbowała zatrzeć wskazują na niego. Brakowało mi napięcia w tej książce, by przyciągnąć moją ciągłą uwagę. Zakończenia już można było na początku się domyśleć. To był taki mocny średniaczek, do szybkiego zapomnienia.

Poszukujecie porywającego kryminału posiadającego zaskakujące zakończenie? Chcecie poczuć na własnej skórze dreszczyk emocji oraz poznać łzawą historię rodziny mordercy? W takim razie książka Elisabeth Carpenter pt. „Tylko matka” jest zdecydowanie dla Was.

W powieści głównie przeplatają się opisy wydarzeń z perspektywy Eriki (matki) i Luke'a (miejscowego dziennikarza), lecz pojawiają się również wspomnienia samego mordercy.

Erica Wright to samotna matka wychowująca swojego syna, Craiga. Jej spokojne życie drastycznie zmienia się w momencie skazania jedynaka na karę pozbawienia wolności za zabójstwo Lucy Sharpe. W podobnym czasie zginęła również druga dziewczyna, Jenna Threlfall, lecz nie powiązano tej sprawy z Craigiem. Ludzie odwrócili się od Eriki oraz nadzwyczaj uprzykrzali jej życie, jednakże kobieta nadal wierzyła w niewinność swojego syna. Pomimo codziennego zdrapywania z drzwi napisu: „MORDERCA” oraz plotek na jej temat została w mieście, aby widywać się z Craigiem w więzieniu.

Kiedy wreszcie nadchodzi wyczekiwany dzień wyjścia syna na wolność, kobieta ma nadzieję, że już wszystko będzie dobrze, lecz martwi ją również, jak teraz będzie wyglądało ich życie. Młodzieniec bardzo się zmienił przez ten czas, nie jest już tym samym chłopcem co kiedyś. Po wyjściu z więzienia zaczyna przysparzać matce problemów. Znika na całe dnie wraz z przyjacielem od dziecka, Jasonem Bamberem, skazanym kiedyś za handel narkotykami. Erica obawia się, że Craig znowu wróci do więzienia i stara się temu zapobiec, lecz wszystko drastycznie zmienia się w momencie zaginięcia młodej dziewczyny, którą widziano w samochodzie z jej synem. Kobietę dopadają wątpliwości. Czyżby historia się powtarzała?

Pojawia się jeszcze Luke Simmons, posiadający dwie córeczki mąż Helen. Jest dziennikarzem i zajmuje się sprawą mordercy, który po latach wychodzi z więzienia. Po siedemnastu latach wraca do sprawy zabójstwa dwóch dziewczyn. Rozmawia z ich rodzinami oraz stara się wyjaśnić tajemnicze okoliczności śmierci jednej z nich, które wciąż nie są znane. Mężczyzna namawia Erikę na wywiad oraz nachodzi przyjaciela Craiga, Jasona. Chce za wszelką cenę dowiedzieć się prawdy i ujawnić ją światu. Jest pewny, że Erica niegdyś kryła swojego syna i ma nadzieję, że wyjdzie to w końcu na jaw, lecz gdy Craig wychodzi z więzienia, a w mieście znika młoda dziewczyna, Leanne, Luke zaczyna bać się o życie własne oraz swojej rodziny, tym bardziej, że po imprezie służbowej jego żona nie wróciła na noc do domu....

Czy to na pewno Craig jest mordercą?

Czy Erica zwątpi w niewinność swojego syna?

Czy rodzina Luke'a będzie bezpieczna?

Zakończenie książki odpowie Wam na te, jak i wszystkie inne pytania dotyczące fabuły.

Powieść podejmuje temat bezwarunkowej i bezgranicznej miłości matki do swojego syna. Przedstawia, jak daleko może posunąć się rodzic, aby chronić własne dziecko. Jest jednocześnie pełna czułości, a zarazem brutalna, ukazując okrutną rzeczywistość. Książka porusza traumatyczne kwestie oraz łączy realizm z elementami dramatycznymi. Zaskakuje czytelnika oraz uświadamia, z jakimi problemami muszą radzić sobie rodziny przestępców, które nie są niczemu winne.

Queen of Roses

źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Craig został skazany za morderstwo młodej kobiety. Po kilkunastu latach wychodzi na wolność. Jego matka zawsze wierzyła w jego niewinność, nie miała lekkiego życia, ponieważ każdego dnia musiała borykać się ze złośliwościami, wyzwiskami, wandalizmem, a także łatką „matki mordercy”. Kobieta ma nadzieje, że uda jej się odbudować relacje z synem, a on sam może jeszcze zacząć żyć normalnie.

Jest to książka o sile matczynej miłości, której nikt nie jest w stanie przerwać. Nawet jeśli bohaterka znalazła dowody świadczące przeciwko jej dziecku, w dalszym ciągu wierzyła w to, że jest on niewinny. Chciała go chronić przed całym światem, jednocześnie godząc się na krzywdy, jakie wyrządzało jej społeczeństwo. Wolała odciąć się od wszystkich, niż przeprowadzić się gdzieś, gdzie żyłoby się jej zdecydowanie łatwiej. Czy miała rację? Czy Craig jest niewinny? A może zaatakuje znów?

Jeśli wpadacie do mnie czasami, to na pewno wiecie, że nie owijam w bawełnę i tak też będzie tym razem. Nie porwała mnie ta książka, zupełnie nic się w niej nie dzieje, przez większą część czasu czytelnik śledzi przemyślenia głównej bohaterki, która raz wierzy w niewinność swojego syna, a raz ma wątpliwości, ale mimo wszystko nie chce podzielić się z policją swoimi przypuszczeniami. Craig po wyjściu z więzienia chodzi po ulicach, bawi się w najlepsze, a ona trzęsie się na myśl, że mógłby znów zostać zamknięty. Zakończenie również nie zaskakuje, bardzo szybko zorientowałam się, do czego zmierza ta historia.

Nie polubiłam bohaterów, Erica była znerwicowana, zastraszana, schorowana, ale nie zrobiła nic, by polepszyć jakość swojego życia i choć bardzo starałam się zrozumieć jej zachowanie, to nie umiałam. Craig zachowywał się, jakby nie wyszedł z więzienia, a wrócił z wczasów i nic sobie nie robił z nadzoru kuratora, który i tak się nim nie interesował. Poznajemy też reportera o imieniu Luke, który przed laty pisał reportaż na temat głośnej sprawy będącej tematem tej powieści, a teraz ponownie wciągnął się w wir najnowszych doniesień, zaniedbując przy tym swoją żonę i dzieci. Jest też przyjaciel byłego więźnia, który podobnie jak Craig. Mimo około czterdziestu lat na koncie zachowuje się jak nastolatek.

„Tylko matka” to lekki thriller, który można przeczytać w jeden wieczór lub dwa, choć mi niestety jego lektura zajęła ponad tydzień. Ucieszyłam się, kiedy ją skończyłam i w końcu mogłam sięgnąć po coś innego. Za dużo mam już chyba na swoim koncie pozycji z tego gatunku, dlatego restrykcyjnie podchodzę do ich oceny. Nie będę Was okłamywać, kiedy najzwyczajniej w świecie się wynudziłam. Jeśli lubicie delikatne dreszczowce, których akcja nie jest dynamiczna, a wręcz przeciwnie jednostajnie, powoli toczy się przez cały czas tym samym tempem, to możecie po nią sięgnąć. Miłośnicy thrillerów oraz nałogowcy tego gatunku mogą się zawieść.

Do czego jest zdolna matka, bo chronić swoje dziecko? Pewno najłatwiej odpowiedzieć, że do wszystkiego. I to spotyka Ericę. Kobieta musi mierzyć się z wrogością i nienawiścią mieszkańców miasta, po tym jak jej syn zostaje skazany za morderstwo. Ona jednak wierzy, że to nie on jest winien tej tragedii i zrobi wszystko, żeby dowieść prawdy.

Z opisu książki wydawało mi się, że to będzie opowieść o heroicznej walce kobiety o odzyskanie dobrego imienia syna. A okazało się, że jest to coś więcej. Z tej powieści wydziera się taka autentyczność, beznadzieja i wielkie zmagania kobiety, by przeżyć kolejny dzień. Napiętnowanie, niechęć i pogarda towarzyszy jej na codzień. A ona niezłomnie stoi u boku swojego syna. Według mnie nie jest to thriller, bo brakuje tu pędzącej akcji, ale porządna powieść psychologiczna. Autorka świetnie pokazuje stany psychiczne bohaterów, którzy są różnorodni i realistyczni. Fabuła może nie jest bardzo skomplikowana, jednak znajdziemy w niej intrygi, kłamstwa i fałszywe alibi. Akcja jest stateczna, ale to tylko plus, bo to co najważniejsze rozgrywa się w głowach postaci.

Myślę, że jest to książka bardzo oryginalna, jednak trzeba do niej podejść bez jakiejś własnej wizji, bo wtedy może nie spełnić naszych wymagań. Mnie się podobała i doceniam świeżość w fabule. Dobrze napisana, w dobrym stylu i na pewno zasługuje na uwagę.

"Tylko matka" to thriller psychologiczny autorstwa Elisabeth Carpenter. Ostatnio nie mam szczęścia do tego gatunku i staram się raczej po niego nie sięgać. Jednak w przypadku tej książki skusił mnie opis i postanowiłam zaryzykować. Czy było warto? Tak. Nie żałuję czasu spędzonego z tą powieścią, chociaż muszę przyznać, że nie był to thriller, który trzymał mnie w napięciu od początku do ostatniej strony.

Skazany za morderstwo swojej dziewczyny Craig, po siedemnastu latach wychodzi na wolność. Jedyną osobą, która przez cały ten czas wierzyła w jego niewinność jest matka, Erica. To właśnie ona przez wszystkie lata znosiła prześladowania przez mieszkańców, niezadowolonych z faktu, że koło nich mieszka matka mordercy. Wkrótce po opuszczeniu przez Craiga więzienia dochodzi do zaginięcia młodej kobiety. Erica widzi zmiany, które zaszły w jej synu i sama zaczyna wątpić w jego niewinność.

Autorka w książce stawia na narrację z perspektywy trzech bohaterów, Ericki, dziennikarza Luke'a i samego mordercy. Lubię takie zabiegi, bo dzięki nim mamy okazję lepiej ich poznać i spojrzeć na pewne sytuacje z zupełnie innego punktu widzenia. Przyznaję, że szybko domyśliłam się kto jest sprawcą, jednak nie przeszkadzało mi to bardzo w czasie lektury. Książkę czytało mi się dobrze, choć nie zrobiła ona na mnie większego wrażenia. "Tylko matka" to poprawnie skonstruowany lekki thriller psychologiczny, w sam raz na jeden wieczór. Zabrakło mi trochę napięcia i dreszczyku emocji w czasie lektury, ale była to dla mnie odskocznia od mocniejszych powieści, które czytam na co dzień. Dałam się wciągnąć w historię Craiga i Ericki i chętnie sięgnę po kolejne książki autorki.

Miłość matki jest niewyobrażalna. Matki, której życie kończy się wraz z wyrokiem skazującym jej syna za morderstwo. Ponosi karę wraz z nim, cierpiąc ostracyzm, szykany i groźby za wydanie na świat mordercy. Jako jedyna wierzy w jego niewinność i latami próbuje jej dowieść. Bezskutecznie.

Gdy Craig wychodzi na wolność, a po kilku dniach znika młoda dziewczyna, wiara matki zostaje wystawiona na próbę. Czy rzeczywiście zna tego mężczyznę, który wrócił do niej po siedemnastu latach więzienia? Czy jest w stanie wierzyć w jego niewinność tak bezgranicznie jak przed laty?

Tym bardziej, że wtedy zrobiła coś, z czego nie jest dumna. Czy popełniła największy błąd w swoim życiu? I choć mówi: "Nie zrobiłam nic złego. Chciałam tylko chronić syna", w głębi serca czuje się winna.

To powieść, w której trudno doszukiwać się pędzącej akcji i jej nagłych zwrotów. Będzie jednak idealną lekturą dla miłośników rozbudowanych wątków psychologicznych i dramatów rodzinnych. Nie znajdziemy tu fajerwerków, ale spojrzymy pełnymi miłości, ale i strachu oczami matki, lokalnego dziennikarza, który dostrzega teraz więcej niż przed laty, wreszcie zimnymi oczami mordercy. Zakończenie, choć nie zaskakuje, jest zgrabnym zakończeniem tej historii. Przeczytałam z przyjemnością.

Ostatnim czasem w mojej biblioteczce, gości coraz mniej thrillerów. Jednak raz na jakiś czas, mam ochotę na tego typu książki.

Kilka dni temu skończyłam czytać jedną z czerwcowych premier od Wydawnictwa Albatros. ,,Tylko matka" po opisie zapowiadał się na ekscytujący i trzymający w napięciu thriller psychologiczny.

A jak było w moim odczuciu?

Zabrakło mi tego napięcia, który lubię. Całość bardziej przypomniała mi powieść obyczajową z wstawkami thrillera.

Jednak na fakt zasługuje to, że sam pomysł autorki na całą historię był ciekawy. Żadna matka nie chciałaby, aby jej dziecko postępowało źle. Od najmłodszych lat stara się pokazywać, co jest dobre, a co złe. Jednak błędy popełniają wszyscy.

Relacja Erici i Criaga jest na swój sposób niezwykła. Czuć ogromną miłość matki do syna, a także jej ból i wkradające się zwątpienie oraz rozczarowanie. Nikomu nie życzę, aby kiedykolwiek musiał być na miejscu głównej bohaterki.

Finał historii nie był dla mnie zaskakujący, sporo rzeczy domyśliłam się w trakcie lektury.

Książka ,,Tylko matka" była najprościej ujmując - ok. Nie było nic w niej zaskakującego ale nie była też najgorszą pozycją, jaką miałam okazję przeczytać. Spędziłam z nią kilka godzin i nie czuję, żebym zmarnowała swój czas.

Myślę, że zdobędzie ona grono fanów jak i osób, którym się ona nie spodoba. Ja jestem gdzieś między nimi.

Jak wielka jest miłość matki do dziecka? Bezgraniczna. Bezinteresowna. Pełna wiary. Czasami ślepa. Ale czy zawsze? Jak wiele matka jest w stanie dziecku wybaczyć? Wiele. Ale czy wszystko? Każde przewinienie?

Erica Wright do samego końca wierzy w niewinność syna. To niemożliwe, aby Craig zamordował tę dziewczynę, nie jej syn. Matka nie tylko nie może pogodzić się z oskarżeniami, ale w ogóle nie dopuszcza do siebie takiej myśli. Syn wychodzi z więzienia po siedemnastu latach. Twierdzi, że był niewinny, ale ktoś go wrobił w tę zbrodnię. Matka ma nadzieję, że w końcu rodzina odzyska spokój. Ale czy to możliwe? Najbliższa przyjaciółka Eriki odsuwa się od niej, a na dodatek oskarża jej syna. Łatki zabójcy nie jest się łatwo pozbyć. Wszyscy cię wytykają palcami i omijają szerokim łukiem. Teraz każda zbrodnia w okolicy będzie zaliczana na jego konto. Nie inaczej jest, gdy wkrótce znika młoda dziewczyna, która właśnie ostatnio była widziana w towarzystwie Craiga. Czyżby to jednak on był mordercą? A może ktoś chce się go pozbyć? Zawsze w takich sytuacjach warto przyjrzeć się bliskim, osobom, które na aresztowaniu najwięcej by zyskały. Krąg takich osób nie jest zbyt liczny, a więc po kolei …

Autorka dostarcza nam moc wrażeń i emocji. Studzenie wrzących w nas odczuć to nie lada wyzwanie. Moja złość na niesprawiedliwość przerasta najśmielsze oczekiwania. A na dodatek przyjaciel, który od samego początku ma niecne zamiary. Elisabeth Carpenter od samego początku wodzi nas za nos. Pojawiają się co chwila nowe wątki i informacje, które sieją spustoszenie i niewiarę. Już by się mogło wydawać, że – podobnie jak sąd – skazaliśmy Craiga, a tu nagle wydarzenia zmieniają bieg. Prawdziwa jazda bez zapiętych pasów na oblodzonej drodze.

Cała fabuła składna i świetnie się zazębiająca, akcja dynamiczna i intrygująca, nurtujące pytania ciskają się same na usta. Autorka w bardzo ciekawy sposób przedstawiła postać matki, jej emocje i rozterki. A przede wszystkim wielką wiarę i ufność w syna. Miłość matczyna jest nieobliczalna, i czasami zaskakująca.

Tylko matka to znakomity obraz miłości rodzicielskiej, wiary w dziecko i próba chronienia go za wszelką cenę. Jaka może być ta ostateczna cena? Nie wiem, ale zapewne bardzo wysoka. Trochę wzdrygały mnie momenty, w których syn nie do końca szanował matkę i słuchał jej próśb. Uważam, że za swoje pełne poświęcenie nie zasługiwała na takie traktowanie. Ale z drugiej strony wydaje mi się, że nagonka na Craiga w pewnym stopniu może usprawiedliwiać jego zachowanie, można próbować go zrozumieć.

Autorka miała ciekawy pomysł na fabułę i jej zwieńczenie, muszę jednak przyznać, że dość szybko odkryłam prawdę o mordercy. Miałam przekonanie i pewność kto jest sprawcą, finał tylko utwierdził mnie w niej. Moja intuicja mnie nie zawiodła. Nie było to zbyt odkrywcze i trudne do przewidzenia. Zabrakło mi trochę więcej tajemniczości, nie zawsze jest przyjemnie, jak się szybko poznaje prawdę, którą autor stara się trzymać do końca w ukryciu.

„A poza tym nawet jeśli my nie dotrzemy do prawdy, to prawda zawsze dotrze do nas, czyż nie?”

Świetnym zabiegiem jest przedstawienie całej historii zarówno z perspektywy matki, jak i dziennikarza zajmującego się wyjaśnieniem zbrodni, za którą Craig trafił do więzienia. Gołym okiem jest zauważalna różnica w podejściu i interpretowaniu określonych sytuacji przez przedstawiciela każdej płci. Każde z nich inaczej pojmuje zachowania i ocenia sytuacje, na inne aspekty zwraca szczególną uwagę, a niektóre pomija, jako mało istotne. Poprzez taką dwoistość prezentowania całej fabuły otrzymujemy podwójną dawkę emocji i wrażeń, często skrajnie różnych, każdy z bohaterów dzieli się z nami małą cząstką własnej osobowości. Ale pozwala to również na trzeźwe spojrzenie na całą sytuację i wyrobienie sobie własnego zdania i dokonanie obiektywnej oceny.

Lektura zasługuje na uwagę, czyta się szybko i płynnie, język prosty i dynamiczny, a co najważniejsze jesteśmy ciekawi, czy Craig wyjdzie obronną ręką i obroni się przed stawianymi mu zarzutami. Nie mogę powiedzieć, że powieść wbija w fotel i wprawia w osłupienie, ale na pewno jest ciekawa i intrygująca, warto poświęcić jej kilka chwil i rozbudzić uśpione emocje.