Północna zmiana

Inga Piątkowska - księgowa w jednym z bielskich zakładów - staje u progu dorosłego życia. Trudne relacje z rodziną zmuszają ją do wyprowadzki z rodzinnego domu i zamieszkania w hotelu robotniczym. Ale nie tylko perturbacje rodzinne będą jej zmartwieniem...

.

Brink Speedman - Kanadyjczyk - postanawia odwiedzić rodzinę w Polsce. Wyruszając do kraju swoich przodków spodziewa się nie tylko odnowienia kontaktów z dawno niewidzianymi krewnymi, ale także postanawia odnaleźć pewną mape, sporządzoną przez pradziadka.

.

Północną zmianę odebrałam bardziej jako obyczajowkę z wątkiem kryminalnym, niż typowy kryminał. I jeśli oczekujecie książki, w której trup ściele się gęsto, to nie tędy droga. Tu na trupa trzeba poczekać. Nie mniej jednak przeczytałam ją z przyjemnością, a historia zainteresowała mnie już od samego początku. Autorka przenosi nas w świat PRL-u, cukru na kartki i braku towaru na sklepowych półkach. Akcja nie pędzi na łeb na szyję, ale zwroty akcji rekompensują wszystko do tego stopnia, że czytający odczuwa potrzebę zagłębienia się w ciąg dalszy i poznania losów bohaterów. Wątek kryminalny jest tu minimalny, a na pierwszy plan wysuwają się trudna sytuacja polityczna w kraju w latach 80 i nieporozumienia rodzinne, które owiane są tajemnicą.

.

W moim odczuciu klimat książki był świetny. Zaciekawił mnie tym bardziej, że wydarzenia z tego okresu znam tylko z opowieści, a sama nie pamiętam towaru na kartki... bohaterowie byli konkretni, a język użyty w powieści dodawał jej animuszu. Kolejna książka na plus.

Zachęcona opiniami na temat książek Hanny Greń postanowiłam sięgnąć po "Północną zmianę". Jest to to pierwsza część cyklu o nazwie SERIA BIELSKA. O ile początek jeszcze jakoś mnie przekonywał, to dalsze rozdziały stawały się coraz bardziej oddalone od mych upodobań książkowych. Wolałabym, aby autorka bardziej rozwinęła historię Ingi Piątkowskiej, a konkretnie jej wciąż narastającego konfliktu rodzinnego. Ten wątek najbardziej mnie przekonywał. Nigdy w życiu nie chciałabym żyć w tak obłudnym towarzystwie rodzinnym, w jakim żyła Inga, główna bohaterka powieści. Jej relacja z siostrą Kingą oraz matką niejednemu czytelnikowi podniesie ciśnienie. A jej ojciec? Cóż, tutaj też wolałabym spuścić kurtynę milczenia, niż wyrażać się mało kulturalnie?

Myślę jednak, że powieść ta może okazać się interesująca zwłaszcza dla fanów historii. Tematy w niej zawarte dotyczą bowiem początku lat osiemdziesiątych XX wieku, czyli politycznej Solidarności, zasad komunistycznych i Lecha Wałęsy na czele historycznych strajków robotniczych. Ja nie przekonałam się w całości do tego, co serwuje nam pisarska- po pierwsze historia nie jest moim konikiem, po drugie na początku tychże lat nie było mnie nawet na świecie i wiele ówczesnych zasad jest dla mnie niezrozumiałych. Jedynie opowieści rodziców mogą przybliżyć mi jakoś ich dawne realia, a zachowanie na pamiątkę kartki żywnościowe można uznać za obraz tamtejszego upadku kulturowego.

Mam nadzieję, że część druga okaże się bardziej fascynująca, a ja nie będę zmuszona do odłożenia nieprzeczytanej do końca książki. Bardzo nie lubię takich sytuacji, ale po co zmuszać się do opowieści, która nas nuży? Nie podważam jednak talentu Hanny Greń i liczę na to, że jeszcze będzie lepiej.

Inga od zawsze miała pod górę. Matka jej rolę w rodzinnie sprowadziła do zaspokajania potrzeb starszej córki. Dla Ingi oznacza to, że po skończeniu szkoły musi podjąć pracę i ze skromnej pensji finansować zachcianki i fanaberie studiującej siostry. Dziewczyna tak przywykła do roli domowego Kopciuszka, że, pomimo poczucia niesprawiedliwości, zbytnio się nie buntuje.

Całkowity brak zainteresowania i zepchnięcie jej na margines życia rodzinnego to nie jedyne problemy wchodzącej w dorosłe życie młodej dziewczyny. Inga od ponad roku próbuje pozbierać się po samobójczej śmierci swojego przyjaciela, Maćka. Pozbawiona wsparcia ze strony bliskich musi stawić czoła oskarżeniom rodziny chłopca, która uparcie twierdzi, że bezpośrednio przyczyniła się do podjętej przez niego decyzji. A jaka była prawda? Tajemnicę samobójstwa mogą pomóc rozwiązać pozostawione przez ofiarę pamiętniki. Jednak spisane wspomnienia trafiają w ręce Ingi, a ta postanawia informację o ich istnieniu zostawić jedynie dla siebie. Dlaczego?

Choć życie Ingi nie rozpieszcza, nieoczekiwanie dla niej samej, praca staje się miejscem w którym zostaje dostrzeżona. Jej sumienność i zaangażowanie skutkują propozycją podjęcia studiów zaocznych. Zostaje również wysłana służbowo do ośrodka wczasowego w nadmorskiej miejscowości. W trakcie tego wyjazdu Inga spotyka młodego Kanadyjczyka, Brinka Speedmana, który przyjechał do kraju chcąc poznać swoich polskich krewnych i odzyskać pamiątkową mapę.

Ta przypadkowa znajomość wprowadzi w życie Ingi niemałe zamieszanie i na kilka lat uwikła ją w sprawę kryminalną, w której czynny udział będzie brała również jej siostra. Czy po wielu traumatycznych przejściach uda się Indze wyjść na prostą?

***

„Północna zmiana” Hanny Greń to kryminał z świetnie rozbudowaną warstwą obyczajową. Oba wątki trzymają czytelnika w napięciu i powodują, że chce się tę książkę czytać. Akcja „Północnej zmiany” rozgrywa się w latach 1980-1986, w okresie rodzącej się Solidarności i stanu wojennego. Muszę przyznać, że autorka świetnie oddała atmosferę życia w PRL-owskiej rzeczywistości. Konspiracyjne drukowanie ulotek, noszenie oporników wpiętych w ubranie, ciągłe ciułanie pieniędzy na zakup podstawowych rzeczy, kartki żywnościowe, kolejki, podział społeczeństwa na tych z Solidarności i tych z legitymacją partyjną, czy życie pod czujnym okiem MO pozwalają czytelnikowi poczuć panujące w tym okresie poczucie strachu i przygnębienia. Dodatkowo zabieg związany z rozciągnięciem akcji na przestrzeni kilku lat pokazuje, że czasami na doprowadzenie do końca toczącego się śledztwa potrzebny jest czas. Czekając na rozwiązanie wątku kryminalnego i poznając kolejne zakręty losu w niełatwej drodze Ingi do usamodzielnienia się możemy cofnąć się do lat osiemdziesiątych i dowiedzieć się o czym mówiło się w tym czasie w domach, zakładach pracy i na ulicy.

Autorka dopracowała tę książkę zarówno pod kątem fabularnym jak i historycznym dzięki czemu ma się wrażenie, że ta historia mogła wydarzyć się w rzeczywistości. Polecam!

Początek lat 80. Inga właśnie rozpoczyna dorosłe życie podejmując pracę oraz starając się uporać z samobójstwem przyjaciela. Sprawy nie polepsza fakt, że młoda kobieta nie może liczyć na wsparcie ze strony bliskich – matka wciąż jest z niej niezadowolona i traktuje ją niemal jak służącą, siostra stale jej dokucza, a ojciec w ogólnie nieb reaguje. Mimo wszystko dziewczyna wierzy w lepsze jutro i stara się wkroczyć w dorosłość z podniesioną głową.

W tym samym czasie do Polski przyjeżdża Kanadyjczyk, szuka kontaktu z rodziną w nadziei na odnalezienie legendarnej rodzinnej mapy skarbów. Inga spotka się z Brinkiem w czasie delegacji, ale nie przykłada zbyt dużej wagi do tego spotkania i szybko o nim zapomina.

Mężczyzna zostaje znaleziony zamordowany, a okoliczności jego śmierci są niejasne. Inga nawiązuje kontakt z rodziną ze strony ojca i odkrywa sekrety rodzinne, jakich nigdy by się nie spodziewała. W tym czasie ktoś próbuje wyłudzić od niej dokumenty, jednak sama nie wie dokładnie, jakie dokumenty sprawca ma na myśli. Jej życie jest zagrożone, a najgorsze jest to, że sprawca i motyw wciąż nie są znane. Czy uda się rozwiązać wszystkie zagadki?

***

Książka jest bardzo interesująca. Już same intrygi, jakie zostały w niej zawarte przez autorkę, pobudzają wyobraźnię czytelnika. Dodatkowo umiejscowienie opisywanych wydarzeń w trudnych latach 80. oraz konspiracja, w którą zamieszana jest główna bohaterka, jedynie wzmagają niepokój i zaciekawienie.

Mnie ta książka bardzo przypadła do gustu. Nie ma możliwości, żeby nie polubić Ingi i nie stanąć za nią w tych trudnych dla niej życiowych sytuacjach. Być może sympatia, którą ta dziewczyna wzbudza w czytelniku, wzmaga chęć odnalezienia sprawcy okrutnych napaści na nią. Ciekawe także jest bliższe poznanie realiów wkraczania w dorosłość w latach 80.

Autorka w genialny sposób dozuje napięcie, niemal nawet na chwilę nie pozwalając czytelnikowi odetchnąć od zagadek. W chwili, kiedy wydaje się, że niemal odkryliśmy prawdę, pojawia się kolejna poszlaka, lub całkiem nowy zagadkowy wątek. Do samego końca nie byłam w stanie jednoznacznie wskazać winnego i za to duży plus dla autorki. Uwielbiam takie zagadki. Oby więcej takich książek.

Historia Ingi wciągnęła mnie od samego początku. To powieść przepełniona tajemnicami, które czekają na odkrycie. Sprawa samobójstwa jej przyjaciela pozostaje niewyjaśniona mimo upływu czasu, a dziewczyna nie może się z tym pogodzić, w dorosłe życie wkracza z wieloma doświadczeniami, niekoniecznie dobrymi. Co przyniesie jej los? Co stanie się z mężczyzną, którego wkrótce pozna?

Autorka w rewelacyjny sposób wykreowała bohaterów, choć nie można momentami stwierdzić, czy ktoś jest tym dobrym, czy złym. Niektórzy od początku wzbudzają nasze zainteresowanie, inni bohaterowie odrobinę nas irytują. Nie ma tu jednak jasnej sytuacji, nie możemy być niczego w stu procentach pewni. Nie możemy również się oderwać od czytania i chcemy jak najprędzej dowiedzieć się więcej, to było wspaniałe. Podobało mi się też osadzenie akcji w latach osiemdziesiątych i elementy, które przypominały o czasie, w którym dzieje się akcja. To bardzo wciągające połączenie kryminału i powieści obyczajowej.

„Północna zmiana” to trzynasta powieść Hanny Greń. Mimo iż określana jest jako kryminał, to intryga kryminalna jest tu na dalszym planie – głównie skupiamy się na codziennym życiu bohaterki Ingi, jej tajemnicach rodzinnych, które powoli odkrywa, i zwyczajnych codziennych problemach, których pod dostatkiem było w życiu w czasach PRLu. Wszystko jednak przedstawione jest tu z wyczuciem – mnie często w tego typu kryminałach retro denerwują mocne wątki polityczne, tu sytuacja przedstawiona jest jednak całkiem inaczej – gdzieś tam prawdziwa historia toczy się w tle, tak że wiemy, że ma wpływ na życie bohaterki, jednak mówi się o niej przy okazji, nie jest denerwująco podkreślana i wysuwana na plan pierwszy. Poza świetnym wyczuciem w kwestiach społeczno-historycznych autorka świetnie opisuje też relacje rodzinne Ingi, która nie ma w życiu łatwo – przez całe życie była gnębiona przez własną matkę. Dlaczego i jak długo będzie to znosić? Watek kryminalny podkreślony jest tak naprawdę na końcu powieści, ładnie spaja wszystkie tematy w całość. Muszę też podkreślić ładny styl autorki – w porównaniu do jej wcześniejszych książek ta jest bardzo dopracowana pod względem językowym, słownictwo jest dobrane z rozmysłem, przez co przez powieść wręcz się płynie. Mam tylko jedną małą uwagę dotyczącą wątku przyjaciela Ingi – nie pasował mi do reszty, kompletnie nie zgrał się z całością. Poza tym jednak bawiłam się przy książce rewelacyjnie i jestem zachwycona tym innym obliczem autorki! Szczerze polecam!

Śmiało mogę powiedzieć że otrzymałam to czego oczekiwałam. Wartka akcja, niewyjaśnione zniknięcie, główna bohaterka uwikłana w sprawę zaginięcia. Wspaniałe było przenieść się do czasów mojego dzieciństwa, czasów Solidarności gdzie strajki, przydziały na kartki, puste półki to była codzienność. Co najbardziej zaskoczyło mnie w lekturze Anny Greń? To główna bohaterka Inga. Na naszych oczach rozwinęła się z poczwarki w motyla, z osoby zmanipulowanej przez rodzinę w osobę pewną siebie i zdeterminowaną. Polecam, książka jest godna uwagi.

Uwielbiam pióro Hanny Greń, ale dopiero dziś uświadomiłam sobie, że przeczytałam nie tylko wszystkie powieści, ale i opowiadania autorki. Mam oczywiście swoją ulubioną serię „W trójkącie beskidzkim”, ale po lekturze książki „Północna zmiana” przez chwilę wahałam się, czy jej nie zdetronizować. Ostatecznie sentyment do Petry i Konrada zwyciężył, ale najnowsza książka autorki ma wszystko to, czym jej twórczość mnie zachwyca.

Przede wszystkim ponownie otrzymałam tak charakterystyczne połączenie wątku obyczajowego i kryminalnego oraz świetnie wykreowanych bohaterów. Tym razem urzekł mnie również czas akcji. Przeniosłam się bowiem w klimatyczne i niespokojne lata 80., do których zawsze wracam z nostalgią.

Historia dziewiętnastoletniej Ingi wchodzącej w dorosłość, podejmującej walkę o swoją godność i stawiającej czoła wykorzystującej ją rodzinie, intryguje od pierwszych stron. Tym bardziej, że w tle przewijają się zapowiedzi tajemnic czekających na odkrycie. Podejrzana samobójcza śmierć przyjaciela Ingi, legendarna mapa prowadząca do ukrytego przed laty złota, czy stopniowo ujawniane tajemnice rodzinne, to jedynie niektóre z nici, z których utkana jest fabuła.

Wątek kryminalny, tym razem nieco zepchnięty na bocznicę, zarówno przez perturbacje osobiste bohaterki, jak i wydarzenia polityczne w kraju, wiąże się jednak z nimi nierozerwalnie tworząc spójną całość.

Autorka po raz kolejny pokazuje, że nic nie jest czarno-białe, a życie mieni się wieloma odcieniami szarości. Choć niektórzy bohaterowie budzą w nas naturalną sympatię, inni niechęć, nie ma prostego podziału na złych i dobrych. Zupełnie jak w życiu. I jak w życiu, rodzina nie zawsze stanowi wsparcie, a czasem wręcz lepiej odciąć się od toksycznych relacji, które ciągną nas w dół.

Nie liczcie tu na galopującą akcję i mrożące krew w żyłach zbrodnie, ale na klimatyczną opowieść o pokręconych ludzkich ścieżkach napisaną przyjemnym, lekkim językiem.

Wśród wielu nowych, literackich odkryć, jakie ostatnio miałam przyjemność czytać, znalazła się również nieznana mi wcześniej Hanna Greń ze swoją "Północną zmianą". Nie do końca wiedziałam, czego się spodziewać, ale i tak było tu sporo zaskoczeń - ostatecznie jednak był to bardzo dobrze spędzony na lekturze czas :)

Fabuła toczy się w czasach komunistycznej Polski, gdzie poznajemy młodą Ingę Piątkowską - księgową ze sporym potencjałem, borykającą się z niezrozumiałą niechęcią ze strony rodziny, bolesnymi wspomnieniami samobójczej śmierci przyjaciela i rozterkami dotyczącymi swojej przyszłości. Nieoczekiwany wyjazd służbowy staje się dla kobiety początkiem odkrywania sekretów swojej rodziny oraz budowania własnej tożsamości.

Bardzo podobało mi się budowanie przez autorkę stopniowego napięcia, które kumulowało się, im bliżej końca. Początkowa wielość tropów i motywów spójnie się łączy. Końcowe rozwiązanie sprawy było satysfakcjonujące, a wątki zamknięte, więc czuć po lekturze czytelnicze "nasycenie" :)

Tło historyczne, którego umiejscowienie w takich czasach początkowo nieco mnie zniechęcało (wiele książek w tych realiach zdążyło mnie przekonać, ze nie jest to do końca motyw dla mnie), okazało się być bardzo ciekawie i wciągająco zarysowane, co jest ogromnym plusem, bo nie każdy autor tak wspaniale wprowadza czytelnika w to, co dzieje się na kolejnych planach budowanej historii.

Polubiłam również główną bohaterkę, zwłaszcza, że Greń doskonale zarysowała rozwój swojej postaci i zmiany, jakie w niej zachodzą z upływem lat. Początkowo "szara myszka", strachliwa i pokorna, zmienia się stopniowo w odważną lwicę o ciętym języku i celnej ripoście na każdą okazję. Uwielbiam taką wyrazistość bohaterów, a przekomarzanie się wzajemnie między nimi dodało przyjemnego, humorystycznego smaczku.

Jedyne, co nieco mi przeszkadzało, to spore nagromadzenie zbiegów okoliczności, które czasami wydały mi się nieco już naciągane - myślę, że aż tak często bohaterowie w życiu nie wpadaliby na siebie idealnie w momencie, gdy to najbardziej potrzebne, ale nie było to aż tak rażące, żeby zepsuć element zaskoczenia w fabule. Jest to godna uwagi i polecenia książka, zwłaszcza jak lubi się kryminalno-sensacyjne historie osadzone w niedalekiej przeszłości :)

Lata 80-te ubiegłego wieku. Dla niektórych będzie to powrót do wspomnień za czasów PRL-U, a dla innych ciekawe doświadczenie, w którym będziemy mogli poczuć klimat tamtych lat. Myślę, że niezależnie, w której grupie się znajdujemy, to będziemy tą historią pozytywnie zaskoczeni.

Inga jest spokojną, cichą, bardzo dojrzałą i zrównoważoną dziewiętnastolatką, która żyje w cieniu swojej siostry. Zawsze ta gorsza, zawsze na drugim miejscu. Jej matka nigdy nie umiała okazywać jej uczuć oraz darzyła ją jawną niechęcią. Wszystkie marzenia dziewczyny schodziły na dalszy plan. Musiała ona zrezygnować z dalszej nauki i pójść do pracy, ponieważ jej rodziców nie było stać na utrzymanie obydwu córek na studiach, więc wybór padł oczywiście na nią. Ojciec żył we własnym świecie i nie wtrącał się do życia rodzinnego. Jakby jej trosk było mało, od roku musi mierzyć się z oskarżeniami rodziny swojego wieloletniego przyjaciela. Według nich, to właśnie przez nią chłopak odebrał sobie życie. Nikt nie wie, że tylko ona wie, co się wtedy wydarzyło, ale obiecała, że nigdy nie zdradzi nikomu tej tajemnicy...

Pewnego dnia dziewczyna ma dość i postanawia zmienić swoje życie. Dostaje propozycję wyjazdu oraz podjęcia dalszej nauki. Sama nie może uwierzyć w swoje szczęście oraz w to, że jeszcze wszystko może być dobrze, a jej los może wkrótce się odmienić...

Uwielbiam czytać takie książki, w których mogę poczuć klimat dawnych lat. Dla mnie było to bardzo ciekawe doświadczenie, ponieważ urodziłam się dekadę później i nie doświadczałam tych wydarzeń, z którymi mierzyli się moi rodzice oraz dziadkowie... Żyjąc w teraźniejszych latach nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak byśmy żyli idąc do sklepu i mając cztery produkty przed oczami i to jeszcze w wyznaczonych ilościach. Dla młodych ludzi jest to niepojęte i pomimo tego, że nie są to jakoś bardzo odległe czasy, to dzieli je niesamowita przepaść...

Czytając tą książkę, autorka pięknie ukazała nam historię tamtych lat. Pokazała nam złe oraz dobre strony tamtych czasów. Stan wojenny, strajki, Solidarność - autorka bardzo obrazowo oraz z niezwykłą starannością wplotła te wydarzenia w niezwykłą historię głównej bohaterki. Uwierzcie, że są ludzie, którzy do tej pory żyją tamtą codziennością i mówią o nich z sentymentem np. moja babcia która przy prawie każdej rozmowie mówi "My za czasów PRL-U...".

Ta książka jest osnuta miłością, która ma różne oblicza, tajemnicami, oraz wątkiem kryminalnym, który nie wiedzie jednak prymu. Niektóre dialogi rozbawiły mnie do łez... Myślę, że jest to bardziej historia obyczajowa z wątkiem kryminalnym w tle. Mi to nie przeszkadzało i dałam się ponieść tej historii, więc mam nadzieję, że Wy również się nie zawiedziecie.

Powieść zaczyna się jak obyczajówka. Poznajemy młodą księgową Ingę Piotrowską, jej rodzinę, koleżanki z pracy i byłego chłopaka. W jej rodzinie panują skomplikowane relacje. Toksyczna matka faworyzuje starszą córkę, a Ingę wykorzystuje. Ojciec siedzi pod pantoflem władczej żony. Atmosfera jest ciężka. Czuć chłód w relacjach. Na delegacji Inga przechodzi przemianę. Dorasta, nabiera pewności siebie i po powrocie stawia warunki rodzinie, angażuje się w Solidarność.

Z czasem wychodzą na jaw tajemnice rodzinne, choć nie tylko u Piątkowskich. Ciekawiła mnie historia tej rodziny, jej związek z Kanadą. Autorka stworzyła ciekawe drzewo genealogiczne, a jego bohaterów ubrała w intrygujące wydarzenia na miarę czasów i miejsc. Dodała ważną pamiątkę i niezwykłą opowieść.

Długo czeka się na trupa. Potem fabuła nie koncentruje się tylko na śledztwie, ale na życiu z silnym akcentem na politykę. Dochodzenie idzie niemrawo. Wir dramatycznych wydarzeń wciągnął Ingę. Każda zdobyta wskazówka jest ważna. Atmosfera jest mroczna, potem gęstnieje.

Ważnym bohaterem jest historia. To ona narzuca pewne zachowania, czynności, wyzwala emocje. Lata 80. XX wieku były burzliwe. Strajki, Solidarność, ulotki, stan wojenny, MO, ZOMO, SB. Do tego wyzysk, kombinatorstwo, przekręty, kolejki, kartki na żywność. Pojawiają się postacie i miejsca znane z historii. Warstwa historyczna buduje klimat powieści i poniekąd wyznacza ścieżki, którymi podążają bohaterowie. Greń wiarygodnie oddała ducha tamtych czasów, realnie opisała PRL-owską rzeczywistość z dbałością o detale, oddała nastroje panujące w społeczeństwie. Od razu przeniosłam się w czasie i żyłam życiem Ingi, czułam targające nią emocje. Podobał mi się jej cięty język. Autorka pamiętała o powiedzonkach z tamtych czasów i wplotła je w wypowiedzi bohaterów.

„Północna zmiana” to w moim odczuciu powieść społeczno-obyczajowa z wieloma szokującymi tajemnicami rodzinnymi, z niezwykłą historią rodziny Piątkowskich, z paletą emocji, miłością okazywaną na różne sposoby, z PRL-owską rzeczywistością, rozbudowanym tłem historycznym i wątkiem kryminalnym. Łatwo zanurzyć się w przeszłość i obserwować poczynania bohaterów oraz historię lat 80. XX wieku. Powieść to mała podróż sentymentalna dla starszych czytelników, a dla młodszych wycinek z historii Polski, jak naprawdę wyglądało życie w latach 80. Choć niektóre wątki zostały niedokończone, a rozwiązanie zagadki kryminalnej można się domyślić, to książkę chłonie się całym sobą. Dobrze się czyta i chce się jeszcze.

Nie ukrywam, że spotkanie z autorką było dla mnie wspaniałe nie, dlatego że pierwsze, ale dlatego że ta książka ma w sobie to, co chyba większość rodzin na świecie, czyli tajemnice! No sami powiedzcie, jaka rodzina nie ma przed sobą sekretów? Ile razy umierając zabieramy tajemnice do grobu albo dopiero po śmierci prawda wyjdzie na jaw?! Oj częściej niż myślisz. Jestem rocznik 82 wiec akcja dzieje się w momencie moich urodzin i tylko moi rodzice opowiadali, jakie to były czasy kartek, kombinowania, uciekania, chowania się. Ile to ludzie zawdzięczali bądź nie partiom itp. Nie chce tutaj pisać o tych w/w partiach, bo nie znam się, ale nie było różowo (z opowiadań rodziny)

Inga główna bohaterka odkrywa tajemnice, której nawet Ona sama nie potrafiłaby wymyślić, ale jednak ma miejsce. Jaka to tajemnica? To już dowiecie się czytając książkę. Z małej, cichej dziewczyny przeistacza się w dorosła kobietę wiedzącą, czego chce i dążąca do tego. Tracąc przyjaciela musi zmagać się przez lata z bezpodstawnym oskarżeniem, że niby to wszystko przez nią. Inga na szczęście ma koło siebie osoby, które widzą w niej kogoś więcej niż zwykłego pracownika i postanawiają postawić na wykształcenie i tu dochodzi do sytuacji, które później mają wiele wspólnego ze sobą. Mam dwie młodsze siostry i nigdy bym nie pozwoliła mamie, komukolwiek na to, że moje lepsze niż ich! A tak właśnie ma Nasza Inga. Jak myślicie, kto traci? Ona czy jej rodzina? Macie racje! Do tego dochodzi ojciec, który życie przeżywa wygodnie, a nie odpowiedzialnie (tutaj tez dowiecie się, dlaczego i w czym rzecz) Świetnie opisana akcja, zawiłość oraz czasy Jaruzelskiego w Polsce. To, z czym borykał się zwykły obywatel oraz przeświadczenie, że Ciocia z Ameryki to luksus, na który stać nielicznych, lecz jak to mówią/piszą nie wszystko złoto, co się świeci. W książce znajdziemy sytuacje, które opisują nienawiść za błędy, które miały miejsce w przeszłości. Najgorsze, że obrywa się najmłodszym właśnie tym, którzy nie pchali się na świat i chcą odrobinę ciepła, zrozumienia. Mówią, że z rodziną najlepiej wygląda się na zdjęciu i właśnie tutaj mamy tego potwierdzenie. Wiele razy zastanawiałabym się nad tym, co bym zrobiła gdyby okazało się ze moja rodzina to tak naprawdę w połowie nie moja?! Ale na to pytanie nie znam odpowiedzi nawet ja. Gratuluje autorce książki oraz pomysłu na nią, bo przebrnęłam przez nią błyskawicznie. Na pewno wrócę do autorki, ale tez mam nadzieję, że będzie ciąg dalszy tej historii i losów Lońki.

Nie znałam wcześniej tej autorki. Myślałam, że to jest debiut. Teraz koniecznie muszę przyjrzeć się reszcie jej twórczości, bo "Północna zmiana" jest naprawdę dobra.

Akcja książki toczy się w Polsce na początku lat 80. Nie pamiętam tych czasów, bo byłam wtedy małym dzieckiem, ale mam wrażenie, że Hanna Greń dobrze oddaje klimat tamtych lat. "Północna zmiana" to książka obyczajowa z nutą kryminału. Główna Bohaterka, Inga, dopiero weszła w dorosłość. Nie może dogadać się z rodzicami, szczególnie z matką. Ciągle nie pozbierała się po samobójczej śmierci przyjaciela. Odnajduje jednak w sobie siłę, by coś zmienić. Wtedy w jej życiu zaczynają się dziać dziwne rzeczy.

"Północna zmiana" to przede wszystkim książka o przemianie Ingi na tle wydarzeń politycznych. Wątek kryminalny jest niewielki i moim zdaniem niezbyt realny. Z kolei temat dziewczynki z końca książki jest dla mnie zupełnie zbędny. Jednak mimo pewnych niedociągnięć, bardzo dobrze czytało mi się tę historię.

Główną bohaterką jest Inga, której życie jak później się okazuje jest bardzo skomplikowane. Zarówno w domu, w pracy jak i w życiu prywatnym ciągle się coś dzieje. Czytając książkę dowiadujemy się o niej ciągle nowych rzeczy i bardziej ją poznajemy. Odkrywany jej spory bagaż doświadczeń, jak na osobę w tak młodym wieku. Jej silny charakter i nieprzeciętna inteligencja pozwalają jej przetrwać w tych trudnych czasach i rozwiązać wiele tajemnic i niejasności.

Samobójstwo przyjaciela, nieznana dotąd rodzina, zmasakrowane zwłoki, w tle stan wojenny strajki, przydziały kartkowe i wiele innych wydarzeń. Wszystko dzieje się w latach 80-tych, jakże inny to był czas. Tylko czy na pewno tak odległy jak może się nam wydawać.

To moja pierwsza przeczytana książka Hanny Greń i musze przyznać, że mi się podobała. Bardzo mnie wciągnęła, nie mogłam się od niej oderwać.

Historia przedstawiona w „Północnej zmianie” rozgrywa się w Polsce, w czasach PRL-u. Autorka umiejętnie wykorzystuje wydarzenia historyczne, by oddać klimat tamtych lat i nastroje, które panowały pośród społeczeństwa. Bohaterowie powieści, również biorą w nich czynny udział, dzięki czemu młodszy czytelnik, który nie pamięta tych przełomowych zdarzeń z własnych doświadczeń, może w nich uczestniczyć jako obserwator śledząc losy postaci z książki.

Podobała mi się główna bohaterka Inga, oraz jej przemiana z niepewnej siebie i podporządkowanej matce dziewczyny, w zdecydowaną i znającą swoją wartość kobietę. Jak na swoje 19 lat jest bardzo dojrzałą i samodzielną osobą. Jest inteligentna i ma poczucie humoru, dzięki czemu dialogi w książce wywołują uśmiech na twarzy.

Jednak w ogólnym rozrachunku książka mnie rozczarowała. Oczekiwałam kryminału, a otrzymałam powieść obyczajową z elementami tego gatunku. Gdy trup już się w tej historii pojawia, to rozwiązanie zagadki jego śmierci, jakoś nieszczególnie mnie interesowało. W ogóle powieść mnie nie zaangażowała emocjonalnie. Choć mamy w tej historii potencjał, to mam poczucie, że nie został on wykorzystany. Tak wiele ciekawych wątków Pani Greń zawarła w swojej książce, między innymi: tajemniczą śmierć przyjaciela Ingi, odkrycie przez dziewczynę rodzinnego sekretu, zgon obcokrajowca, który okazuje się mieć związek z główną bohaterką, mapa skarbu, i choć wszystkie na koniec zostały ze sobą powiązane i wyjaśnione, to mam wrażenie jakby autorka chciała czym prędzej zakończyć pracę nad swoją powieścią. Czuję przez to niedosyt i nie mogę pozbyć się wrażenia, że tym przyspieszonym zakończeniem autorka mocno spłyciła całą historię.

„Północna zmiana” może spodobać się czytelnikom lubiącym powieści obyczajowe, w których pojawiają się elementy innych gatunków. Jako fanka kryminałów ja poczułam się nieusatysfakcjonowana. Powieść dzięki lekkości pióra autorki czyta się szybko, jednak mnie ta powieść nie zaangażowała emocjonalnie. Jako że ja czuję się rozczarowana po jej przeczytaniu, nie jestem w stanie was do niej zachęcić. Decyzję czy sięgnąć po książkę zostawiam wam. Ja jednak nie skreślam autorki i na pewno przeczytam jeszcze jakąś jej powieść.

„Północna zmiana” Hanny Greń to bardzo dobra książka osnuta wieloma sekretami zarówno rodzinnymi jak i tymi, które bywają między przyjaciółmi. Autorka w bardzo przyjemny sposób opisuje główną bohaterkę i jej losy właśnie uwikłane w różne sytuacje związane z sekretami. W krótki, ale bardzo charakterystyczny sposób opisuje też wydarzenia stanu wojennego, kartki na różne towary, kolejki za wszystkimi produktami, szarość tamtejszych lat, znajomości, bez których nic nie można było załatwić. To były czasy, które niektórzy wspominają z nostalgią. Nie jest to kryminał taki, w którym już od pierwszej strony pojawiają się trupy, tu trzeba na niego troszkę poczekać, ale warto. Gdyby nie morderstwo i późniejsze jego konsekwencje może nie byłoby tak ciekawie, ale „Piątka” niby taka szara myszka, przez nikogo niezauważana jest bardzo inteligentna i dzięki niej ta książka jest warta czytania. W życiu na wszystko trzeba poczekać, nie ma nic od razu i tutaj nasza bohaterka właśnie pokazuje nam poprzez swoje postępowanie, że małymi kroczkami, ale do przodu można zdziałać wszystko. Początkowo wydawało mi się, że książka będzie mało interesująca, ale jak już wciągnęła, to trudno było się od niej oderwać. Tytuł niewiele mówiący, okładka tym bardziej, ale treść dobra. Warto przeczytać.