Niesamowita gotycka opowieść autorki Nawiedzonego Domu na Wzgórzu!
Mary Katherine Blackwood, jej siostra Constance i wuj Julian zamieszkują rodzinną posiadłość. Jeszcze kilka lat wcześniej rodzina liczyła siedmiu członków – do czasu pewnego tragicznego popołudnia, które wciąż pozostaje na językach wszystkich mieszkańców miasteczka. Teraz młodsza siostra robi wszystko, aby uchronić Constance przed natarczywością i wrogością miejscowej społeczności. Dni upływają im w dosyć szczęśliwym odosobnieniu, aż pewnego dnia do posiadłości przybywa kuzyn Charles…
Fragment:
Nazywam się Mary Katherine Blackwood. Mam osiemnaście lat i mieszkam z siostrą Constance. Często myślę, że przy odrobinie szczęścia mogłam urodzić się wilkołakiem, bo dwa środkowe palce obu moich rąk są tej samej długości, ale muszę zadowolić się tym, czym obdarzyła mnie natura. Nie lubię mycia, psów i hałasu. Lubię moją siostrę Constance, Ryszarda Plantageneta i amanita phalloides, muchomora sromotnikowego. Reszta mojej rodziny nie żyje.
Ostatnio, kiedy przeglądałam książki z biblioteki stojące na kuchennej półce, okazało się, że termin ich zwrotu upłynął prawie pół roku temu, i zastanowiłam się, czy wybrałabym inne, gdybym wiedziała, że to będą ostatnie książki i że już na zawsze zostaną na naszej półce. Rzadko przenosiliśmy rzeczy; rodzina Blackwoodów nigdy nie zdradzała skłonności do wędrówek i przeprowadzek. Stykaliśmy się wprawdzie z drobnymi, nietrwałymi przedmiotami: książkami, kwiatami, łyżkami, ale głębiej tkwiło w nas przywiązanie do trwałych dóbr. Zawsze odkładaliśmy rzeczy na miejsce. Wymiataliśmy kurz spod stołów i krzeseł, łóżek, obrazów, dywanów i lamp, lecz one same zostawały tam, gdzie były; nigdy nie przesunęłyśmy nawet o cal szylkretowego kompletu przyborów na toaletce matki. Blackwoodowie mieszkali w tym domu od zawsze i utrzymywali w nim porządek; kiedy wprowadzała się tu kolejna pani Blackwood, znajdowano miejsce na jej rzeczy– i tak w naszym domu gromadziły się warstwy dobytku Blackwoodów, balast i mur obronny przed światem.
Książki z biblioteki przyniosłam do domu w piątek, pod koniec kwietnia. Piątki i wtorki były dla mnie straszne, bo musiałam chodzić do miasteczka. Ktoś musiał iść do biblioteki i do sklepu; Constance nigdy nie ruszała się poza ogród, a stryj Julian nie mógł. A zatem to nie duma ani upór wypędzały mnie dwa razy w tygodniu do miasteczka, lecz po prostu potrzebowaliśmy książek i jedzenia. Być może duma sprawiała, że przed powrotem do domu zachodziłam do Stelli na filiżankę kawy; powiedziałam sobie, że to z dumy, i nie ominęłabym Stelli, choćbym nie wiem jak pragnęła znaleźć się w domu, ale wiedziałam również, że Stella zauważyłaby mnie, gdybym przeszła obok, nie wchodząc, i mogłaby pomyśleć, że się boję, a tego już bym nie zniosła.
– Dzień dobry, Mary Katherine – mawiała zawsze Stella, przecierając ladę wilgotną ściereczką – jak się dzisiaj miewasz?
– Bardzo dobrze, dziękuję.
– A Constance Blackwood dobrze się czuje?
– Bardzo dobrze, dziękuję.
– A on?
– Zupełnie nieźle. Poproszę czarną kawę.
Jeśli ktoś wchodził i siadał przy ladzie, zostawiałam kawę i bez pośpiechu wychodziłam, skinąwszy Stelli głową na pożegnanie.
– Bądź zdrowa – rzucała machinalnie.
W bibliotece starannie wybierałam książki. Mieliśmy, oczywiście, książki w domu, zapełniały dwie ściany gabinetu ojca, ale ja lubiłam baśnie i powieści historyczne, a Constance te o jedzeniu. Stryj Julian nigdy nie wziął książki do ręki, ale lubił patrzeć na Constance czytającą wieczorami, kiedy pracował nad swoimi notatkami, i od czasu do czasu spoglądał na nią, kiwając głową.
– Co czytasz, moja droga? Uroczy widok, dama zksiążką.
– Czytam coś, co nazywa się Sztuka gotowania, stryjku.
– Zachwycające.
Oczywiście nigdy nie milczałyśmy zbyt długo w obecności stryja Juliana, lecz nie przypominam sobie, aby któraś z nas kiedykolwiek otworzyła choć jedną z pożyczonych książek stojących teraz na kuchennej półce. Wyszłam z biblioteki pewnego pięknego kwietniowego ranka; świeciło słońce
i wszędzie wokół spod warstwy brudu dziwacznie przebijały fałszywe obietnice wiosennego przepychu. Pamiętam, że stałam na schodach biblioteki, trzymając książki i, wpatrując się przez chwilę w delikatną zieleń gałęzi na tle nieba, jak zawsze żałowałam, że nie mogę wrócić do domu, krocząc po niebie, a nie przez miasteczko. Mogłam od razu przejść na drugą stronę ulicy i iść dalej aż do sklepu kolonialnego, ale to by oznaczało, że muszę minąć dom towarowy i siedzących przed nim mężczyzn. W tym miasteczku mężczyźni pozostawali młodzi, kobiety zaś starzały się pod wpływem szarego, niedobrego znużenia i czekały milczące, aż mężczyźni wstaną i wrócą do domów. Mogłam iść tą stroną ulicy i przeciąć ją dopiero na wysokości sklepu; wolałam to, choć musiałam przechodzić obok poczty i domu Rochesterów ze stertami przerdzewiałej blachy na podwórzu, popsutymi samochodami, pustymi kanistrami po benzynie, starymi materacami, armaturami i baliami, które rodzina Harlerów przywiozła z sobą i które – w co święcie wierzę – kochała.
Dom Rochesterów był najładniejszym domem w miasteczku i dawniej posiadał bibliotekę z orzechową boazerią, salę balową na piętrze oraz mnóstwo róż wokół werandy. Urodziła się w nim nasza matka i zgodnie z prawem powinien należeć do Constance.
Postanowiłam, jak zawsze, że bezpieczniej będzie przejść obok poczty i domu Rochesterów, choć nie lubiłam patrzeć na budynek, w którym urodziła się matka. Rano po tej stronie ulicy było przeważnie pusto, ponieważ padał na nią cień, ja zaś i tak musiałam minąć dom towarowy po wyjściu ze sklepu, a mijanie go w obydwie strony przekraczało moje siły.
Za miasteczkiem, przy Hill Road, River Road i Old Mountain, ludzie tacy jak Clarke’owie i Carringtonowie pobudowali nowe, piękne domy. Musieli przejeżdżać przez miasteczko, aby dostać się do Hill Road i River Road, ponieważ główna ulica była zarazem stanową autostradą, ale dzieci Clarke’ów i Carringtonów chodziły do prywatnych szkół, a jedzenie dostarczano do kuchni przy Hill Road z większych miast. Samochód dowoził pocztę z miasteczka przez River Road aż do Old Mountain, ale mieszkańcy Mountain wysyłali listy z innych miejscowości, a mieszkańcy River Road jeździli do wielkomiejskich fryzjerów.
Dziwiło mnie zawsze to, że ludzie z miasteczka, mieszkający w brudnych domkach przy głównej drodze albo przy Creek Road, z uśmiechem kiwali głowami i machali do przejeżdżających Clarke’ów czy Carringtonów. Kiedy Helen Clarke wchodziła do sklepu Elberta, żeby kupić puszkę przecieru pomidorowego lub funt kawy, o których zapomniała kucharka, wszyscy mówili jej „dzień dobry” i stwierdzali, że pogoda się poprawia. Dom Clarke’ów jest nowszy niż dom Blackwoodów, lecz wcale nie jest ładniejszy. Nasz ojciec sprowadził pierwszy fortepian, jaki widziano w miasteczku. Carringtonowie są właścicielami papierni, ale do Blackwoodów należy cała ziemia między autostradą a rzeką. Shepherdowie z Old Mountain dali miasteczku ratusz – biały, o spadzistym dachu, okolony zielonym trawnikiem, z armatą stojącą od frontu. Była kiedyś mowa o wprowadzeniu podziału na strefy, wyburzeniu chałup przy Creek Road i rozbudowie miasteczka, tak aby pasowało do ratusza, ale nikt nawet palcem nie kiwnął; może myśleli, że Blackwoodowie zaczną wówczas uczęszczać na zebrania rady miejskiej. Mieszkańcy miasteczka załatwiają w ratuszu karty wędkarskie i łowieckie, a raz w roku przyjeżdżają na zebranie Clarke’owie, Carringtonowie i Shepherdowie, którzy uroczyście głosują za usunięciem śmietniska Harlerów z Main Street oraz ławek sprzed domu towarowego i co roku zostają dziarsko przegłosowani przez pozostałych. Za ratuszem odchodzi w lewo Blackwood Road, która prowadzi do domu. Blackwood Road otacza wielkim kołem posiadłość Blackwoodów, a wzdłuż całej drogi ciągnie się ogrodzenie z drutu, postawione przez naszego ojca. Niedaleko za ratuszem stoi duży czarny głaz oznaczający początek ścieżki przeciętej bramą, którą otwieram i zamykam za sobą, a później przechodzę przez lasek i jestem w domu.
Ludzie z miasteczka zawsze nas nienawidzili”.
| Autor | Jackson Shirley |
| Wydawnictwo | Replika |
| Rok wydania | 2018 |
| Oprawa | twarda |
| Liczba stron | 224 |
| Format | 13.0 x 20.0 cm |
| Numer ISBN | 978-83-7674-698-2 |
| Kod paskowy (EAN) | 9788376746982 |
| Waga | 318 g |
| Wymiary | 130 x 200 x 22 mm |
| Data premiery | 2018.04.17 |
| Data pojawienia się | 2018.03.21 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Od początku książki towarzyszy nam mroczny, ciężki klimat rodem ze starych horrorów. Mamy leciwy dworek, w którym od zawsze mieszka jedna rodzina, mamy dwie ekscentryczne siostry oraz cierpiącego na demencję starszego człowieka, w tle mamy również mieszkańców miasteczka, którzy nie kryją się ze swoją niechęcią do Blackwoodów.
Akcja nie przybiera szybkiego tempa, przez cały czas powoli przesuwa się do przodu. Nastrój, który stworzyła Shirley Jackson, pozostawia w czytelniku uczucie niepokoju i całe mnóstwo pytań. Wydarzenie sprzed lat, w którym zginęła prawie cała rodzina Blackwoodów, odciska na ich życiu nieodwracalne piętno.
Bohaterowie zostali bardzo dobrze nakreśleni. Z jednej strony ma się wrażenie, że mamy do czynienia z inteligentnymi ludźmi, których spotkała tragedia, a z drugiej nasz mózg podczas lektury podpowiada nam, że mogą to być zbzikowanii psychopaci, czy wręcz upiory, które nie istnieją naprawdę.
Katherine jest jedyną osobą, która wychodzi z domu. Dwa razy w tygodniu udaje się na zakupy oraz do pobliskiej biblioteki. Zawsze towarzyszą jej wyzwiska oraz szydercze spojrzenia. Jej siostra Constance wychodzi jedynie do ogrodu, stryj natomiast wciąż na nowo rozpamiętuje dzień, w którym zginęła rodzina. Jest jeszcze Charles – kuzyn, który pewnego dnia niespodziewanie zjawia się w ich domu. Co dzieje się za ich zamkniętymi drzwiami? Czy są szczęśliwi?
„Zawsze mieszkałyśmy w zamku”, to lektura na jeden wieczór. Liczy nieco ponad dwieście stron i muszę przyznać z satysfakcją, że powieść jest ciekawa oraz wciągająca. Jedyne moje zastrzeżenie tyczy się zakończenia. Liczyłam na coś spektakularnego, a było ono zwyczajne, tak jakby autorka urwała w pewnym momencie swą historię i jej nie skończyła. Czytając tę książkę, przypomniał mi się film z 2001 roku, pod tytułem „Inni”. Co prawda tematyka jest nieco inna, ale klimat taki sam.
Cieszę się, że dzieła Shirley Jackson zostały odświeżone. Autorka na koncie ma również poczytny „Nawiedzony dom na wzgórzu” oraz inne warte uwagi pozycje. Gorąco zachęcam Was, do zapoznania się z jej twórczością.
Rodzina Blackwoodów mieszka w starym malowniczym domu na prowincji. Jej członkowie nigdy nie cieszyli się sympatią pozostałych mieszkańców wsi. Tym bardziej, że nie tak dawno temu, w tej rodzinie doszło do tragedii. Z siedmiu przedstawicieli Blackwoodów zrobiła się trójka. Pewnej nocy, nie wiedzieć skąd, w cukiernicy znalazła się śmiertelna dawka arszeniku. Ocalały jedynie dwie siostry Merricat i Constance oraz sparaliżowany stryj Julian. Podejrzenia w sprawie morderstwa pozostałych członków padły na starszą ze sióstr, Constance. Wkrótce została oczyszczona z zarzutów i mogła powrócić do posiadłości. Jednak małomiasteczkowa ludność i tak nie wierzyła w jej niewinność. Żeby zaznać krzty spokoju całkowicie zamykają się na miasteczko. Dni mijają, sielanka trwa, aż tu nagle pojawia się mężczyzna podający się za Charlesa Blackwooda, kuzyna dziewczyn.
To już moja druga książka autorstwa Shirley Jackosn i po raz kolejny mogę uznać to spotkanie za udane. Shirley potrafi naszkicować taki wyraziście mroczny klimat, który utrzymuje we wrażeniu, że lada chwila stanie się coś złego. W napięciu utrzymują również tajemnicze intrygi, których rozwiązania nie sposób się domyśleć. Mimo że książka tak naprawdę nie jest jakoś wyjątkowo straszna, to jednak wywołuje dreszcz. Może akcja nie pędzi na łeb, na szyję, ale jest wartka. Czy ta się przyjemnością i zaangażowaniem. Autorka posługuje się pięknym i pobudzającym wyobraźnię piórem. Wykonała świetną robotę przy kreacji bohaterów. Są ciekawi, absorbujący i naprawdę pokręceni. Warto jeszcze wspomnieć o szacie graficznej, która jest niezwykle klimatyczna. Wydawnictwo ponownie zadbało o ten dość istotny detal.
Nigdy nie oceniaj książki po okładce. Chyba każdy słyszał to powiedzenie i często odnośnie książek właśnie.
I ja stosuję się do tej zasady (zazwyczaj), ale gdyby nie przyciągająca wzrok okładka, to tytuł by mnie nie skłonił do zapoznania się z opisem. A tym samym straciłabym szansę na poznanie niesamowitej historii.
„Zawsze mieszkałyśmy w zamku” to opowieść o siostrach Blackwood – Mary Katherine oraz starszej od niej Constanse – oraz mieszkającym z nimi wujku Julianie.
Kilka lat wcześniej rodzinę Blackwood dotknęło tragiczne wydarzenie, które doprowadziło do śmierci pozostałych członków rodziny. Od tej pory i tak już wcześniej nielubiana rodzina Blackwood żyje w odosobnieniu w swoim domu, w którym czas zatrzymał się niejako w dniu tragedii. Constanse nie wychodzi poza teren posiadłości, wujek Julian po tamtych strasznych wydarzeniach jest osobą niesamodzielną, poruszającą się na wózku. Więc obowiązek wychodzenia do małego miasteczka po zakupy spoczywa na Mary. Dziewczyna robi to niechętnie, nienawidząc wręcz tego obowiązku i niezmiennie taksujących i oceniających spojrzeń ludzi. Pojawienie się w domu sióstr kuzyna Charlesa całkowicie zaburzy spokojną dotąd egzystencję jego mieszkańców.
Powieść rozpoczyna się w wyjątkowy sposób, Mary przedstawia się bowiem czytelnikowi i robi to w specyficzny sposób, który już od pierwszych zdań sugeruje, że ta lektura będzie intrygująca.
Akcja powieści jest spokojna, często koncentruje się na codziennych obowiązkach obu sióstr, dodatkowo narracja jest pierwszoosobowa, pisana z punktu widzenia Mary, co nadaje powieści nutkę szaleństwa.
Głównym motywem, który będzie powracał przez całą powieść, jest tragiczna śmierć członków rodziny Blackwood (rodziców sióstr, ich młodszego brata oraz żony wujka Juliana). Wspomnienie tego wydarzenia będzie pojawiać się podczas wielu sytuacji, rozmów, nie tylko wśród domowników, ale i mieszkańców miasteczka.
Publiczne obnoszenie się z pogardą dla rodziny Blackwood stało się powodem, dla którego siostry odizolowały się od zewnętrznego świata, kontakty z nim sprowadzając do absolutnego minimum. I ta izolacja, to odcięcie się i przebywanie w swojej bezpiecznej enklawie, którą stała się posiadłość Blackwood, autorka pokazała w bardzo wyrazisty i przemawiający do wyobraźni sposób.
Atmosfera w tej książce jest lekko schizofreniczna, ciężka, pełna niepokoju i czającego się gdzieś na granicy świadomości lęku.
I mimo, że nie ma tu szalonych zwrotów akcji, to jednak książkę czyta się z zapartym tchem, snując domysły co do tego, co jeszcze się wydarzy, jak rozegrają się zmierzające do punktu kulminacyjnego wydarzenia puszczone w ruch za sprawą pojawienia się kuzyna Charlesa.
Bohaterowie powieści są wykreowanie wyśmienicie, wycofana i pełna strachu Constanse, uwięziona w swoim ciele i życiu Mary z jej wszystkimi dziwactwami i nienawiścią do świata zewnętrznego, mający zaniki pamięci wujek Julian, który zawsze mówi to co w danej chwili myśli, choćby najbardziej szokujące to było. Do tego kuzyn Charles, którego intencje szybko stają się jasne.
Każde z nich to wyjątkowo intrygująca postać, niejednoznaczna, nie zdradzająca wszystkich swoich tajemnic, pełna sprzeczności i emocji.
Autorka ma świetny styl, bardzo obrazowy i plastyczny. Potrafi oddać niesamowity klimat powieści, jednocześnie będąc oszczędną w słowach.
Jej kunszt pisarski sprawia, że ta powieść tak mocno przemawia do wyobraźni czytelnika, że nie sposób się od niej oderwać, a zwykłe czynności domowe wykonywane każdego dnia przez siostry Blackwood stają się bardzo sugestywne i pobudzają do snucia różnych przypuszczeń i teorii na temat prawdziwej przyczyny tragedii do której w tej rodzinie doszło.
Pisarka ukazała również do czego potrafią być zdolni ludzi, gdy działają w większej grupie, czując ogólne przyzwolenie na swoje zachowanie. Do czego może doprowadzić nienawiść i pogarda względem samotnych, słabszych z natury kobiet, które same nie są w stanie się obronić. Bardzo obrazowo ukazała, jak trudno powstrzymać uwolnioną wtedy niszczycielską siłę, aby nie doprowadzić do tragedii i jak łatwo skazać kogoś na ostracyzm społeczny, gdy jego sposób na życie różni się od sposobu ogółu społeczeństwa.
„Zawsze mieszkałyśmy w zamku” autorstwa Shirley Jackson to świetna powieść, mocno przemawiająca do wyobraźni i poruszająca wiele emocji w czytelniku. To lektura na pograniczu grozy z duszną atmosferą i zbrodnią w tle. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak w tak skromnej objętościowo powieści (książka liczy sobie zaledwie 220 stron) można zawrzeć aż tyle skomplikowanych relacji pomiędzy członkami rodziny Blackwood, emocji i sekretów.
A wisienką na torcie jest nieodłączny towarzysz Mary, pełen sobie tylko znanych i skrzętnie skrywanych tajemnic, kot Jonasz.
Koniecznie muszę sięgnąć po pozostałe powieści autorki. Jestem zauroczona jej powieścią i czuję, że to dopiero początek mojej przygody z jej twórczością.
Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz
Nigdy nie oceniaj książki po okładce. Chyba każdy słyszał to powiedzenie i często odnośnie książek właśnie.
I ja stosuję się do tej zasady (zazwyczaj), ale gdyby nie przyciągająca wzrok okładka, to tytuł by mnie nie skłonił do zapoznania się z opisem. A tym samym straciłabym szansę na poznanie niesamowitej historii.
„Zawsze mieszkałyśmy w zamku” to opowieść o siostrach Blackwood – Mary Katherine oraz starszej od niej Constanse – oraz mieszkającym z nimi wujku Julianie.
Kilka lat wcześniej rodzinę Blackwood dotknęło tragiczne wydarzenie, które doprowadziło do śmierci pozostałych członków rodziny. Od tej pory i tak już wcześniej nielubiana rodzina Blackwood żyje w odosobnieniu w swoim domu, w którym czas zatrzymał się niejako w dniu tragedii. Constanse nie wychodzi poza teren posiadłości, wujek Julian po tamtych strasznych wydarzeniach jest osobą niesamodzielną, poruszającą się na wózku. Więc obowiązek wychodzenia do małego miasteczka po zakupy spoczywa na Mary. Dziewczyna robi to niechętnie, nienawidząc wręcz tego obowiązku i niezmiennie taksujących i oceniających spojrzeń ludzi. Pojawienie się w domu sióstr kuzyna Charlesa całkowicie zaburzy spokojną dotąd egzystencję jego mieszkańców.
Powieść rozpoczyna się w wyjątkowy sposób, Mary przedstawia się bowiem czytelnikowi i robi to w specyficzny sposób, który już od pierwszych zdań sugeruje, że ta lektura będzie intrygująca.
Akcja powieści jest spokojna, często koncentruje się na codziennych obowiązkach obu sióstr, dodatkowo narracja jest pierwszoosobowa, pisana z punktu widzenia Mary, co nadaje powieści nutkę szaleństwa.
Głównym motywem, który będzie powracał przez całą powieść, jest tragiczna śmierć członków rodziny Blackwood (rodziców sióstr, ich młodszego brata oraz żony wujka Juliana). Wspomnienie tego wydarzenia będzie pojawiać się podczas wielu sytuacji, rozmów, nie tylko wśród domowników, ale i mieszkańców miasteczka.
Publiczne obnoszenie się z pogardą dla rodziny Blackwood stało się powodem, dla którego siostry odizolowały się od zewnętrznego świata, kontakty z nim sprowadzając do absolutnego minimum. I ta izolacja, to odcięcie się i przebywanie w swojej bezpiecznej enklawie, którą stała się posiadłość Blackwood, autorka pokazała w bardzo wyrazisty i przemawiający do wyobraźni sposób.
Atmosfera w tej książce jest lekko schizofreniczna, ciężka, pełna niepokoju i czającego się gdzieś na granicy świadomości lęku.
I mimo, że nie ma tu szalonych zwrotów akcji, to jednak książkę czyta się z zapartym tchem, snując domysły co do tego, co jeszcze się wydarzy, jak rozegrają się zmierzające do punktu kulminacyjnego wydarzenia puszczone w ruch za sprawą pojawienia się kuzyna Charlesa.
Bohaterowie powieści są wykreowanie wyśmienicie, wycofana i pełna strachu Constanse, uwięziona w swoim ciele i życiu Mary z jej wszystkimi dziwactwami i nienawiścią do świata zewnętrznego, mający zaniki pamięci wujek Julian, który zawsze mówi to co w danej chwili myśli, choćby najbardziej szokujące to było. Do tego kuzyn Charles, którego intencje szybko stają się jasne.
Każde z nich to wyjątkowo intrygująca postać, niejednoznaczna, nie zdradzająca wszystkich swoich tajemnic, pełna sprzeczności i emocji.
Autorka ma świetny styl, bardzo obrazowy i plastyczny. Potrafi oddać niesamowity klimat powieści, jednocześnie będąc oszczędną w słowach.
Jej kunszt pisarski sprawia, że ta powieść tak mocno przemawia do wyobraźni czytelnika, że nie sposób się od niej oderwać, a zwykłe czynności domowe wykonywane każdego dnia przez siostry Blackwood stają się bardzo sugestywne i pobudzają do snucia różnych przypuszczeń i teorii na temat prawdziwej przyczyny tragedii do której w tej rodzinie doszło.
Pisarka ukazała również do czego potrafią być zdolni ludzi, gdy działają w większej grupie, czując ogólne przyzwolenie na swoje zachowanie. Do czego może doprowadzić nienawiść i pogarda względem samotnych, słabszych z natury kobiet, które same nie są w stanie się obronić. Bardzo obrazowo ukazała, jak trudno powstrzymać uwolnioną wtedy niszczycielską siłę, aby nie doprowadzić do tragedii i jak łatwo skazać kogoś na ostracyzm społeczny, gdy jego sposób na życie różni się od sposobu ogółu społeczeństwa.
„Zawsze mieszkałyśmy w zamku” autorstwa Shirley Jackson to świetna powieść, mocno przemawiająca do wyobraźni i poruszająca wiele emocji w czytelniku. To lektura na pograniczu grozy z duszną atmosferą i zbrodnią w tle. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak w tak skromnej objętościowo powieści (książka liczy sobie zaledwie 220 stron) można zawrzeć aż tyle skomplikowanych relacji pomiędzy członkami rodziny Blackwood, emocji i sekretów.
A wisienką na torcie jest nieodłączny towarzysz Mary, pełen sobie tylko znanych i skrzętnie skrywanych tajemnic, kot Jonasz.
Koniecznie muszę sięgnąć po pozostałe powieści autorki. Jestem zauroczona jej powieścią i czuję, że to dopiero początek mojej przygody z jej twórczością.
Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz
Fascynująca opowieść szkockiego neoromantyka i autora wielu książek przygodowych o dwoistości ludzkiej natury Ceniony londyński lekarz Henry Jekyll uważa, że każdy nosi w sobie dwa przeciwstawne charaktery: jawną prawość i dobroć oraz skrywane zło, agresję i dążenie do destrukcji. Prowadzi doświadczenia chemiczne, które mają na celu wynalezienie eliksiru, radykalnie zmieniającego osobowość. Pod osłoną nocy doktor Jekyll zamienia się w okrutnego pana Hyde'a, który jest ucieleśnieniem zła. Jekyll, nie mogąc się pogodzić z czynami dokonywanym przez siebie pod postacią Hyde'a, popełnia samobójstwo.
Naboje atramentowe do piór w kolorze niebieskim. Nadają się do wszystkich dostępnych typów piór na naboje. Zestaw zawiera 5 sztuk. Ilość wypełnienia: 1.38 g
Historia tragicznej miłości i zemsty osnuta na tle dziejów trzech pokoleń dwóch ziemiańskich rodzin, opowieść, której scenerię stanowią tajemnicze i urzekające wrzosowiska północnej Anglii. „Piekielna to była wyobraźnia i piekło musiała nosić w sobie ta spokojna pozornie dziewczyna. Dla nas pozostała tajemniczym, zachwycającym zjawiskiem”. – Jarosław Iwaszkiewicz Mały chłopiec, Heathcliff, jako osierocone dziecko trafia do domu Earnshawów. Wychowując się w tej zamożnej rodzinie, obdarza odwzajemnioną miłością Katarzynę, córkę swoich przybranych rodziców. Prześladowany przez przyszłego dziedzica Hindleya, poznaje też smak nienawiści. Gdy przekonuje się, że konwenanse mogą pokonać nawet najsilniejszą miłość, znika na trzy lata, aby powró...
Bohaterka powieści, młoda Amerykanka, jest piękna, chuda, świetnie wykształcona i zamożna. Na pierwszy rzut oka powinna być też szczęśliwa, ale nie jest. Mamy rok 2000, za chwilę początek nowego tysiąclecia, gospodarka kwitnie i wszystko mogłoby się układać idealnie, jednak tylko długi odpoczynek i odcięcie się od rzeczywistości dają bohaterce nadzieję na dalsze normalne życie. Mój rok relaksu i odpoczynku to opowieść o niemożliwej do przezwyciężenia samotności i braku radości życia pomimo tego, że na pozór wszystkie okoliczności sprzyjają dobrej i wygodnej przyszłości bohaterki tej historii. W ciągłej pogoni za kimś lub za czymś, co da nam szczęście, warto się zatrzymać na chwilę i zastanowić nad sobą. Może hasło „szczęście jest w n...
Wigilijna opowieść, która zostanie z wami na długo! Najwspanialszy dzień w roku – Wigilia! Dom wypełniają zapachy cynamonu i pomarańczy, pierniczków, dymu ze świec i jodłowych gałązek, a pod choinką czekają prezenty. Dla Juliana to podwójne święto, bo w Wigilię obchodzi także urodziny! Tym razem jednak wszystko jest inne. Pogrążeni w żałobie po stracie najstarszej córki rodzice zdają się nie pamiętać, że Boże Narodzenie już za kilka dni. A Julian martwi się, że tego roku nie będzie ani świąt, ani urodzin. Swoje smutki topi w basenie, gdzie przychodzi niemal codziennie, żeby popływać. I właśnie tam po raz pierwszy spotyka Hedvig! Ubrana na czerwono od stóp do głów, rudowłosa dziewczynka, z piegami na nosie i perlistym śmiechem jest serdeczna,...
Co jest gorsze, samotność wśród ludzi czy w pojedynkę? Maria chce schować się przed światem. Matyldę wpędza w samotność pijany kierowca. Kacper wycofuje się z życia z powodu przeszłości. Izolują się, uciekając w różne miejsca: do łóżka, do świata wirtualnego, do innego kraju. Przygnieceni presją, oczekiwaniami i ambicjami, popadają w letarg. Ukrywają swoje ułomności i tuszują je wraz z prawdziwymi emocjami. Udają, pozują i uśmiechają się, byle tylko nikt się nie domyślił, że bywa im trudno i nie dają rady. Dwanaście historii o hikikomori – japońskim wirusie samotności Może dopaść każdego. Rozprzestrzenia się we współczesnym świecie jak chwasty. Wyklucza z życia społecznego, czasami na chwilę, kiedy indziej na lata. Niezależnie od il...
Pióro wieczne my.pen: – wysokiej jakości stalówka irydowa o grubości M, – smukła oprawa, – zamknięcie z tworzywa sztucznego z klipsem wykonanym z metalu, – najwyższej jakości system dozowania tuszu, – nie wymaga rozpisywania.
Dziesięć osób, każda podejrzana o morderstwo, zostaje zaproszonych przez tajemniczego gospodarza do domu na wyspie Gdy ginie druga osoba, goście szybko zdają sobie sprawę, że to, co początkowo uważali za nieszczęśliwy wypadek, jest robotą zabójcy. Postanawiają odkryć jego tożsamość, ale okazuje się, że nikt nie ma alibi. Odizolowani od społeczeństwa, niezdolni do opuszczenia miejsca pobytu, umierają jeden po drugim w sposób opisany w dziecięcej rymowance, która wywieszona jest w ich pokojach. Najpopularniejsza powieść Agaty Christie, dawniej znana pod tytułem Dziesięciu małych Murzynków.
Życie Shelby nie jest może zbyt ekscytujące, ale za to przewidywalne – a ona za to właśnie je lubi. Jako ofiara przemocy domowej ze strony ojca spędziła całe lata na budowaniu bezpiecznej egzystencji pozbawionej zależności od kogokolwiek. Jednak jej starannie zaplanowane życie zaczyna się rozpadać, kiedy staje się opiekunem prawnym Shayli – czterolatki noszącej w sobie tajemnicę, która sprawia, że świat Shelby wywraca się do góry nogami. Podejmując dramatyczną próbę ucieczki od przeszłości, Shelby przyjmuje posadę nauczycielki w Niemczech. Daje jej to nadzieję na nowy początek. Przystosowanie się do nowej pracy, nowej kultury i nowej córki, a także do wytrwałych zalotów nieustępliwego trenera koszykówki nie jest dla niej łatwe. Shelby zaczyna się...
Jak przystało na wybitnego matematyka, Profesor ma swoje dziwactwa. Pewnego dnia w progu jego domu pojawia się nowa gosposia z synem, nazywanym pieszczotliwie Pierwiastkiem. Wspólne życie pokaże, że znacznie łatwiej jest napisać skomplikowane równanie niż ułożyć relacje z drugim człowiekiem. Językiem, który pozwoli im zbudować namiastkę rodziny, stają się matematyka i baseball. Ale swoją znajomość z Profesorem gosposia i Pierwiastek będą musieli odbudowywać równo co osiemdziesiąt minut? Ukochane równanie profesora Yoko Ogawy zostało wyróżnione pierwszą w historii nagrodą Hon'ya Taisho, przyznawaną przez japoński kolektyw księgarzy. Ta kameralna opowieść do dziś pozostaje bestsellerem i jest jedną z najukochańszych powieści współczesnej Japonii.
Wkrocz do magicznego miasta, w którym przyszłość królestwa spoczywa w rękach sprytnej i buntowniczej oszustki! Nahri nigdy nie wierzyła w magię. Jest oszustką o niezrównanym talencie, żyjącą na ulicach XVIII- wiecznego Kairu. Wie lepiej niż ktokolwiek inny, że jej profesja ? odczyty z dłoni, czary, uzdrowienia ? to wszystko sztuczki i sposób na zmanipulowanie osmańskiej szlachty. Ale kiedy Nahri przypadkowo przywołuje równie przebiegłego, mrocznego i tajemniczego wojownika ? dżina, jest zmuszona zaakceptować fakt, że magiczny świat, o którym myślała, że istnieje tylko w opowieściach z dzieciństwa, jest prawdziwy. Wojownik bowiem opowiada jej historię o legendarnym Daevabad, mieście z mosiądzu, z którym Nahri jest nieodwołalnie związana. Kiedy Nahri decy...
Czy da się przeżyć życie, nie angażując się w sprawy innych i nie mówiąc o tym, co się naprawdę czuje? I nie czytając książek? Takako prawie by się to udało… Po zerwaniu z superprzystojnym Hideakim, z którym łączyła nadzieje na przyszłość, rzuciła pracę i zamierzała przespać resztę życia. Nie pozwolił jej na to wujek Satoru – przyjaciel z jej lat dziecięcych, który teraz jawi się jej jako nieudacznik. No bo kim może być porzucony przez żonę właściciel zatęchłego antykwariatu? Okazuje się jednak, że wujek ma wielu przyjaciół (równie wścibskich jak on), a jego sklep jest ceniony przez znawców literatury. Czy dzielnica pełna książek i jego mieszkańcy odmienią życie Takako? I czy Takako znajdzie w sobie siłę, aby pomóc innym? Powieś...
Już od wielu lat nikt nie odważył się zamieszkać w mrocznej posiadłości na obrzeżach Hillsdale. Nawet służba, która dba w nim o porządek, stara się nie zostawać na noc pod dachem Domu na wzgórzu. Jednak pewnego dnia ciszę otoczonego złą sławą domu zakłóca barwne towarzystwo: badacz zjawisk paranormalnych doktor Montague i jego pomocnicy egzaltowana Theodora, której całkiem nieźle udaje się czytać cudze karty i cudze myśli, przyszły właściciel posiadłości Luke oraz Eleanor, która miała styczność z poltergeistem. Próbując zgłębić tajemnice Domu na wzgórzu, sami odkrywają swoje najgłębsze sekrety. I z każdym dniem staje się coraz bardziej jasne, że to nie goście badają dom, tylko to on ich obserwuje, wybierając sobie ofiarę...
Najsłynniejsza, wielokrotnie ekranizowana, powieść o nawiedzonym domu Do starego, mrocznego i owianego złą sławą domu na wzgórzu przybywają cztery osoby: doktor Montague - znawca okultyzmu, szukający żelaznych dowodów na istnienie zjawisk paranormalnych, jego śliczna asystentka, Eleanor – młoda kobieta posiadająca sporą wiedzę na temat duchów, a także Luke - przyszły spadkobierca rezydencji. Z początku wydaje się, że będą mieć do czynienia jedynie z niewytłumaczalnymi odgłosami i zamykającymi się samoistnie drzwiami. Jednak tak naprawdę mroczny i tajemniczy dom cały czas gromadzi siły, by wybrać spośród śmiałków swoją ofiarę.
Jeden z najbardziej znaczących zbiorów opowiadań w historii literatury dwudziestego wieku Krótkie i pozornie proste. Niekiedy zabawne, innym razem przerażające. Przede wszystkim jednak prowokujące do zadumy nad życiem i skłaniające do refleksji. Oto dwadzieścia pięć opowiadań autorki, która prawdziwą sławę zyskała między innymi dzięki tytułowej Loterii, historii rozpoczynającej się jak wiejska sielanka, która finalnie okazuje się przerażającym horrorem i dziś uważana jest za jedno z najsłynniejszych opowiadań literatury amerykańskiej. „Jackson udało się dokonać czegoś, o czym marzy każdy pisarz – napisane przez nią słowa w jakiś niewyjaśniony sposób stawały się czymś więcej niż tylko zbiorem liter”. – Stephen King
Niesamowita, zekranizowana gotycka opowieść autorki Nawiedzonego domu na wzgórzu i Loterii! Merricat Blackwood wraz z siostrą Constance i wujem Julianem zamieszkują rodzinną posiadłość. Nie tak dawno temu rodzina liczyła siedmiu członków - do czasu, kiedy pewnej nocy do cukiernicy trafiła śmiertelna dawka arszeniku. Uwolniona od zarzutu morderstwa Constance wróciła do domu, gdzie Merricat robi wszystko, by uchronić ją przed natarczywością i wrogością miejscowej społeczności. Dni upływają w dosyć szczęśliwym odosobnieniu, aż pewnego dnia do posiadłości przybywa kuzyn Charles…
'Hilarious, subversive, sharp without being lethal, and loving without an ounce of sentiment, Shirley Jackson's more-or-less autobiographical account of life as a mother of four and faculty wife (and brilliant writer) is an eternal, comic joy' Amy Bloom 'Our new house was waiting for us, eager, expectant, and empty' Shirley Jackson skewered the trials of domestic life in 1950s America with wry wit and uncanny precision. In this sequel to Life Among the Savages, her four offspring have now grown into fully-fledged demons. As their house starts to burst at the seams, the Jackson clan somehow manage (without really planning it) to move into a larger home, only to take the chaos - absent furniture, vanishing children, misbehaving refrigerators, an avalanche of books - right along with them.
A darkly funny account of family life from the author of The Haunting of Hill House and The Lottery 'Sometimes, in my capacity as a mother, I find myself sitting open-mouthed and terrified before my own children' As well as being a master of the macabre, Shirley Jackson was also a pitch-perfect chronicler of everyday family life. In Life Among the Savages, her caustically funny account of raising her children in a ramshackle house in Vermont, she deals with rats in the cellar, misbehaving imaginary friends, an oblivious husband and ever-encroaching domestic chaos, all described with wit, warmth and plenty of bite. 'Jackson's family chronicles have a genuinely subversive aspect ... Read today, her pieces feel surprisingly modern - mainly because she refuses to sentimentalize or idealize mot...
From the peerless author of The Lottery and We Have Always Lived in the Castle, this is a treasure trove of deliciously dark and funny stories, essays, lectures, letters and drawings. Let Me Tell You brings together the brilliantly eerie short stories Jackson is best known for with frank and inspiring lectures on writing; comic essays she wrote about her large, rowdy family; and revelatory personal letters and drawings. Jackson's landscape here is most frequently domestic - dinner parties, children's games and neighbourly gossip - but one that is continually threatened and subverted in her unsettling, inimitable prose. This collection is the first opportunity to see Shirley Jackson's radically different modes of writing side by side, revealing her to be a magnificent storyteller, a sharp,...
The best-known of Shirley Jackson's novels and a major inspiration for writers like Neil Gaiman and Stephen King as well as the hit Netflix series, The Haunting of Hill House is a chilling story of the power of fear 'Shirley Jackson's stories are among the most terrifying ever written' Donna Tartt Alone in the world, Eleanor is delighted to take up Dr Montague's invitation to spend a summer in the mysterious Hill House. Joining them are Theodora, an artistic 'sensitive', and Luke, heir to the house. But what begins as a light-hearted experiment is swiftly proven to be a trip into their darkest nightmares, and an investigation that one of their number may not survive. Twice filmed as The Haunting, and the inspiration for a 10-part Netflix series, The Haunting of Hill House is a powerful wor...
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro
Powiadomienie
