Wichrowe opowieści

Wiersze „życiem pisane”. Jest w nich wszystko to co śmieszy, boli, dziwi. Jest nadzieja, która podobno jest matką „głupich?”. Utwory wiernie oddają klimat życia szarego człowieka. Utwór „Inni” jak wiele innych oddaje wiernie klimat zwykłego, szarego człowieka. Barbara Wrzesińska w 2015 roku wydała pierwszą książkę, w której jak mówi: „mogła się wykrzyczeć, wyżalić i wypłakać a nawet wyśmiać, bo życie w swoim tragizmie jest często śmieszne do bólu. I lepiej się roześmiać niż się poddać, bo może nas rozdeptać…”

Jak wygląda współczesny świat? Pogoń za dobrami materialnymi, człowiek krzywdzi lub jest krzywdzony. Kontakty sąsiedzkie często ograniczają się do uprzykrzania sobie życia lub próby zaakceptowania otaczającej nas rzeczywistości, kosztem własnego świętego spokoju. Barbara Wrzesińska w swojej poezji porusza trudne tematy. Jej twórczość przepełniona jest smutkiem, bezsilnością i czasem wręcz rezygnacją, z przebłyskami nadziei, która mobilizuje do podjęcia walki o lepsze jutro. Pisze o przemijającej młodości, uciekającym życiu i zbliżającej się śmierci. Każdy z jej wierszy ma w sobie cząstkę tego smutku, który nosi się w sercu. Rozczarowanie życiem, światem, otaczającymi nas ludźmi. Degradacja środowiska, nieczułość na krzywdę zwierząt, k...

Krzyk nocy to szósty tomik Barbary Wrzesińskiej, który powstał z gościnnym udziałem córki Magdaleny, prezentującej również swoje wiersze. Treść książki wzbogacona jest fotografiami obrazów akrylowych stworzonych przez samą autorkę, a także rysunkami namalowanymi przez córkę. Wiersze stanowią rymowane wspomnienia głównie dotyczące bezsilności, na wielu płaszczyznach i w różnych sytuacjach życiowych. Pesymistyczne stany, z których bardzo często nie widzimy wyjścia, powodują w nas wielki ból, krzyk i rozpacz. Wiersze autorki są bardzo melancholijne, głęboko emocjonalne na przemian przepełnione cierpieniem i radością.

Utwory przesycone różnymi uczuciami. Każdy z nich jest inny i dotyka wielu emocji: radości, szczęścia, miłości, smutku rozczarowania, złości. Autorka zaprasza do swojego świata, otwiera serce, ukazując cząstkę siebie. Widać jej przywiązanie do świata flory i fauny, bo to właśnie przyroda daje jej ukojenie w chwilach zwątpienia i smutku. W takim miejscu zawsze czuje się bezpiecznie i akceptowana od początku do końca. Pojawiają się też trudne miłości, zdrady, odejścia, rozstania i powroty. Każdy dzień przynosi coś nowego. Sztuką jest nauczyć się wyciągać z tego wnioski, by lepiej odnajdywać się w otaczającym świecie. Poezja Barbary Wrzesińskiej uczy, przynosi ukojenie, ale też nie szczędzi nam bodźców do rozważań nad własnym życiem.

Tomik Barbary Wrzesińskiej przepełniony jest osobistymi przemyśleniami, nasączony rozmaitymi doznaniami. Bardzo osobiste odczuwanie nie jest skupieniem jedynie na własnych przeżyciach, sporo w tej poezji empatii, kierowanej ku ludziom ważnym, bliskim sercu pisarki. Nie umyka uwadze autorki, że w porządek natury i ludzkiego życia wpisane są zarówno dobro jak i zło. We współczesnym świecie nie brak gry pozorów, lęków, melancholijnej zadumy nad uciekającym czasem, przemijaniem i doznaniem śmierci. Poezja jest subiektywna także dla samej autorki, więc przegląda się ją jak swego rodzaju autobiografię. Na pierwszy rzut oka nie ma w tych opowieściach nic trudnego, jednak im dłużej czyta się ten sam wiersz, tym większe odnosi się wrażenie, że gdzieś tu został...

Zbiór wierszy mówiących o życiu codziennym o jego trudach i radościach, a nawet rozpaczy. Autorka opisała w nich odrobinę swojego życia i tego co zaobserwowała u innych. W niektórych wierszach autorka oddaje hołd dręczonym ludziom, o których nie zawsze chce się pamiętać. W niektórych wierszach zauważyć można ból fizyczny i psychiczny. Takie wyładowanie się w wierszach, jak twierdzi autorka, powoduje wielka ulgę i działa jak lek przeciwbólowy.

Pragnienie miłości nadaje życiu sens. Poetka rozpamiętuje gorące chwile zbliżeń i daje upust swojej tęsknocie. Miłość sprawia, że czuje się nieśmiertelna, a zarazem potrafi się w niej zatracić, aż po śmierć. Erotyki Barbary Wrzesińskiej to jeden z największych wyróżników, a zarazem niewątpliwych atutów tego tomiku. Świadomość starości i nieśmiertelności odbija się echem w innych wierszach. Poetka wie, że rzeczywistość nie jest kolorowa i mimo, że człowiek powinien starać się jak najlepiej wykorzystać każdy dzień, często spędza swoje życie na krzywdzeniu innych czy zajmowaniu się rzeczami, które nie dają mu satysfakcji lub nie mają sensu. Autorka pokazuje uwikłanie człowieka w odwieczny konflikt pomiędzy żądzami ciała a żądzami duc...

Zbiór wierszy bardzo emocjonalnych, sensualnych. Barbara Wrzesińska zaprasza nas do świata poezji. Odnajdujemy tu miłość, rozstania, rozczarowania, radości i smutki, nie brakuje też podziękowania i rozmowy z Bogiem. Pojawia się jednocześnie nuta patriotyzmu. Są również wiersze, które powstały w trudnym czasie pandemii i domowej izolacji, co odcisnęło na nich swoje piętno nostalgii. Poezja, która pobudza do refleksji nad własnym życiem, nad tym, co istotne, na czym się skupiamy w codziennej gonitwie, która ma służyć zdobywaniu środków do życia, pozycji społecznej.

Nigdy nie jest za późno, by zacząć żyć. Spokojny i bezpieczny świat Natalii Bruskiej legł w gruzach wraz ze śmiercią ukochanego męża. Z dawnego życia nie pozostało jej nic prócz dorastającego syna. Przepełniona smutkiem i żalem kobieta nie wierzy, że szczęście może się jeszcze do niej uśmiechnąć. A jednak, gdy poznaje intrygującego i zabójczo przystojnego biznesmena, Miłosza Rozterskiego, jej serce nieoczekiwanie zaczyna bić szybciej. Czy Natalia zaufa swojej intuicji i znajdzie w sobie odwagę, by zaryzykować i spełnić wreszcie własne marzenia, a nie cudze oczekiwania? Zerwanie z przeszłością i budowanie wszystkiego od nowa może okazać się największym, a zarazem najbardziej niebezpiecznym wyzwaniem w jej życiu…

Krzyk nocy to szósty tomik Barbary Wrzesińskiej, który powstał z gościnnym udziałem córki Magdaleny, prezentującej również swoje wiersze. Treść książki wzbogacona jest fotografiami obrazów akrylowych stworzonych przez samą autorkę, a także rysunkami namalowanymi przez córkę. Wiersze stanowią rymowane wspomnienia głównie dotyczące bezsilności, na wielu płaszczyznach i w różnych sytuacjach życiowych. Pesymistyczne stany, z których bardzo często nie widzimy wyjścia, powodują w nas wielki ból, krzyk i rozpacz. Wiersze autorki są bardzo melancholijne, głęboko emocjonalne na przemian przepełnione cierpieniem i radością.