Pasjonująca powieść gotycka, która po raz kolejny udowadnia maestrię katalońskiego pisarza o niepodrabialnym stylu
Początek XX wieku. Na końcu świata, gdzie diabeł mówi dobranoc, dogorywa w ciszy zapomniany przez Boga, ludzi i monsiniora Maurycego, biskupa diecezji Feixes, warowny klasztor La Ràpita, siedziba mniszek klauzurowych. Przewodzi im wielebna matka Dorotea, kobieta surowa i pozbawiona poczucia humoru.
Brat Junoy, utalentowany muzyk, zostaje tam zesłany w charakterze spowiednika. Pozbawiony dostępu do instrumentów franciszkanin dzięki sile wyobraźni nieustannie przenosi się do abstrakcyjnego raju muzyki, oazy swojej samotności. W imię zdrowego rozsądku prowadzi także ambicjonalną wojnę ze zgorzkniałą matką przełożoną, niespełnioną poetką. Brat Junoy jest zdania, że umartwianie się nie przybliża nikogo do Boga, a niedożywienie wywołuje halucynacje.
Po proteście przeciw surowej karze nałożonej na dwie nowicjuszki – z których jedna umiera, druga zaś opuszcza klasztor – popada w ostry konflikt z matką przełożoną, trafia do aresztu i staje przed sądem diecezjalnym oskarżony o herezję, nadużycia i samowolę. Rozpoczyna się proces, podczas którego wszystko zdaje się przemawiać przeciw bratu Junoyowi… W świecie, który nie podziela jego pasji, pada ofiarą nietolerancji.
Jaume Cabré urodził się w Barcelonie w 1947 roku. Od lat uznaje się go za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Jest autorem wielu powieści, zbiorów opowiadań, esejów literackich oraz scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Należy do Instytutu Studiów Katalońskich, a jego utwory, wysoko oceniane przez czytelników i krytyków, były wielokrotnie nagradzane, filmowane i tłumaczone. Ukazały się w ponad 25 krajach. Nakładem Wydawnictwa Marginesy ukazały się jego powieści: Wyznaję (2013), Głosy Pamano (2014), Jaśnie pan (2015) i Cień eunucha (2016).
Autor | Jaume Cabré |
Wydawnictwo | Marginesy |
Rok wydania | 2017 |
Oprawa | twarda |
Liczba stron | 336 |
Format | 14.0 x 23.0 cm |
Numer ISBN | 978-83-65780-07-2 |
Kod paskowy (EAN) | 9788365780072 |
Waga | 620 g |
Wymiary | 150 x 235 x 35 mm |
Data premiery | 2017.04.07 |
Data pojawienia się | 2017.04.07 |
Dostępna liczba sztuk | |
---|---|
Dostępność całkowita | 92 szt. |
Dostępność w naszym magazynie | 1 szt. (realizacja jeszcze dzisiaj) |
Dostępność w punktach Bonito |
---|
ul. Jagiellońska 4 (przecznica ul. Wolności) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Dmowskiego 12 (obok stacji Gdańsk Wrzeszcz) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Staromiejska 6 (50 m od Rynku) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Piotrkowska 193 (200 m od Politechniki Łódzkiej) | Zamów i odbierz już jutro |
al. Komisji Edukacji Narodowej 51 (skrzyżowanie z ul. Płaskowickiej) | Zamów i odbierz już jutro |
al. Komisji Edukacji Narodowej 88 (Ursynów - metro Stokłosy) | Zamów i odbierz już jutro |
al. Niepodległości 54 (przy stacji metro Wierzbno) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Chmielna 4 (50 metrów od ul. Nowy Świat) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Czapelska 48 (200 m od ronda Wiatraczna) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Kondratowicza 37 (blisko Szpitala Bródnowskiego) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Pańska 96 (300 m od ronda Daszyńskiego) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Powstańców Śląskich 3 (obok restauracji McDonald's) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Stawki 8 (450 m od CH Arkadia) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Wspólna 27 (przecznica Marszałkowskiej) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Żeromskiego 1 (przy stacji metra Słodowiec) | Zamów i odbierz już jutro |
al. Armii Krajowej 12 (Budynek Centrum AB) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Jedności Narodowej 122 (blisko Parku Słowiańskiego) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Plac Grunwaldzki 25 (w budynku Grunwaldzki Center) | Zamów i odbierz już jutro |
ul. Ruska 2 (przy Placu Solnym) | Zamów i odbierz już jutro |
Darmowa dostawa już od 299,00 zł
Jakże to znajome i współczesne ten świat… „który nie podziela naszych pasji”.
A Cabre w formie, pełnej pasji, powieści gotyckiej, po raz kolejny dowodzi maestrii słowa i stylu literackiego. I w tym wypadku świat w dużej mierze podziela jego pasję…
Bohaterowie „stworzeni” wręcz perfekcyjnie, absolutnie unikatowi, sprawiają, że od początku pałamy do nich jasno określonymi uczuciami, ale i postacie drugoplanowe są nietuzinkowe i godne uwagi.
Cabré mimo swego perfekcjonizmu nie posuwa się do krytyki wiary, czy religii. On posługuje się subtelną ironią, którą zaraża także nas… odbiorców jego prozy.
Cabré zaciekawia, do tego stopnia, że po długim oczekiwaniu, aż szum wokół niego ucichnie, aż się fani nacieszą (przekornie czekałam) w końcu uległam, bo szum nie ucicha, a fani nadal szaleją.
Sięgnę od końca po kolejne jego książki. W sumie to też jest jakiś sposób poznawania pisarza… od ujścia do źródeł.
Powieść 'Agonia dźwięków' traktuje na temat religii i jej instytucji.
Fabuła została poprowadzona dwutorowo: z jednej strony opowiada o pobycie franciszkanina Junoy'a w warownym klasztorze La Ràpita, siedzibie mniszek klauzurowych, a z drugiej strony opisuje proces o herezję przed sądem diecezjalnym, co podkreśla kontrast pomiędzy chorą ortodoksyjnością klasztoru, a laickim praktycyzmem kurii biskupiej. W tym wszystkim prawdziwa religijność, istota wiary, ujawnia się jedynie pod koniec, w duszy brata Junoy'a, gdy to odbywa on walkę wewnętrzną, troszkę w duchu Dostojewskiego.
Powieść została napisana przepięknym językiem, genialnie i oryginalnie. Czytałam ją z zapartym tchem i uważam, że jest jedną z najlepszych książek tego pisarza, obok 'Wyznaję'. Właściwie, wszystkie postacie powieści są bardzo charakterystyczne, a zarazem tragiczne. Oś dramatyzmu i przyczyną nieszczęść jest szalona i bardzo uparta oraz lubiąca stawiać na swoim, według mnie, przeorysza Dorotea. Niszczy ona życie dwóch nowicjuszek oraz biednego brata Junoy'a. Junoy'owi współczułam, bo rozumiem pasję człowieka, bez której życie nie ma sensu. On uwielbiał muzykę, a gdy ją go pozbawiono, stracił sens życia. Powieść Cabré ma jednak wymowę głębszą. Autorowi udało się bowiem pokazać hipokryzję i bezsens instytucji kościelnych, gdy formy przysłaniają człowieka. Oba bieguny są złe, co pokazuje fabuła. Z jednej strony bowiem mamy klasztor kontemplacyjny, w którym mniszki są poddawane bezwzględnemu reżimowi. Teściowa przy nim i więzienie to pestka. W zasadzie klasztor ten jest prywatnym folwarkiem przeoryszy, której sensem życia jest bycie panią umysłu, woli i ciał podopiecznych. Nawet naiwną siostrę Clarę pobyt tam wyzbywa z wiary, z którą przyszła. Z drugiej strony mamy kurię biskupią i całą machinę do walki z herezją. A poza tym kuria jest bardzo wydajną ekonomicznie firmą, zarządzaną przez sprawnego menadżera. Wszyscy po kolei są tam ludźmi praktycznymi, którzy świetnie zdają sobie sprawę z absurdalności tak ostrego rygoru w klasztorze, a jednak w sporze przeoryszy ze spowiednikiem poparli reguły i absurd. Pytanie do czytelnika, jakie mi się wyłoniło po lekturze, było takie, że jaki jest sens tego? Jakie były motywy postępowania postaci? Co konkretne wybory im dały? I że brat Junoy był idealistą, a idealiści zawsze ponosili klęskę. Zresztą, powieści Cabré zawsze są tragiczne i w tym tkwi ich piękno.
Podsumowując, to przepiękna powieść, mistrzowska. Jestem nią zachwycona.
Akcja powieść Jaume Cabré pt. "Agonia dźwięków" przenosi nas za mury klasztoru. Miejsca, w którym zatrzymał się czas. Pisarz przedstawia konflikt między matką przełożona a bratem Junoyem. Co takiego się stało, że kobieta, choć kiedyś sama była wrażliwa, a potem ta niespełniona poetka zamieniła się w niezwykle surową osobę? Pisarz dzieli opowieść na głosy i tę historię zobaczymy z perspektywy kilku bohaterów. Otrzymujemy opowieść o braku tolerancji. O tym, jak może ona niszczyć ludzi. Brat Junoy zostanie posądzony o herezję, bo patrzy na świat inaczej niż wszyscy. Twierdzi, że muzyką można wielbić Boga, ale zwierzchnikom nie odpowiada entuzjazm zakonnika.
„Agonia dźwięków” to również powieść o władzy. Widzimy to i małym klasztorze, i w siedzibie biskupa. Nie ma tu miejsca na wolność osobistą podwładnych.
Pisarz w książce „Agonia dźwięków” skupia się na odczuciach bohaterów. Widzimy ich wrażliwość, jak radzą sobie z problemami. Brat Junoy, choć nie wolno mu grać, ucieka do muzyki, która tkwi w jego wnętrzu. Tego nikt nie może mu zabrać. W powieści nie zabraknie także innych interesujących portretów psychologicznych, ponieważ otrzymujemy przede wszystkim historię o człowieku. Jaume Cabré opowiada o tym, że łatwo go zniszczyć, zabrać wolność. Zwłaszcza osobę, która różni się od innych. Brak tolerancji staje się źródłem zła. Chrześcijańska miłość, miłosierdzie nie istnieją, bo wiara istnieje tylko po to, by człowiek mógł osiągnąć swój cel – czyli panować nad innym.
Podczas lektury zauważamy charakterystyczny styl Cabré. Nikt tak nie potrafi opisywać muzyki słowami, jak ten pisarz, jednocześnie zauważymy, że w „Agonii dźwięków” forma jeszcze nie jest tak skomplikowana, ponieważ książka została napisana na wiele lat przed słynnym "Wyznaję". Historię płynie, zdania nie są jeszcze tak skomplikowane, jak w najnowszej powieści. To wszystko ułatwia odbiór, a książkę pochłania się w kilka chwil.