Skrawki

Są ciała, nie ma zbrodni. Tylko krzyk z przeszłości domaga się prawdy. Zimą 2018 roku ze skutego lodem jeziora obok Chełmży zostają wyciągnięte zwłoki nastolatka. Patolog jest pewien, że śmierć chłopca nastąpiła w wyniku utonięcia. Znamion przestępstwa nie nosi też ciało starszego, bezdomnego mężczyzny o nieustalonej tożsamości. Oba zgony łączy tylko mroźna noc. To jednak za mało, by rozpocząć śledztwo. Zdaniem komisarza Bernarda Grossa pytań w obu sprawach jest zdecydowanie więcej niż odpowiedzi. Kiedy zaczyna je zadawać, mieszkańcy niewielkiego miasteczka nabierają wody w usta. Gross wie, że ich milczenie to mur, za którym czają się duchy przeszłości. Jeśli zdoła go przeskoczyć, dowie się, że kluczem do odkrycia prawdy jest wyjaśnienie...

Przedstawiamy błyskotliwą opowieść o losach domów, cmentarzy i rzeczy, od szaf po oleodruki. Karolina Kuszyk – sama „wychowana na poniemieckim” – tropi ślady, wczytuje się we wspomnienia osadników i przesiedleńców, a przede wszystkim rozmawia – z przedstawicielami trzech pokoleń ludzi mieszkających w poniemieckich domach i korzystających z poniemieckich przedmiotów, ze zbieraczami i kolekcjonerami, z poszukiwaczami niemieckich skarbów, z regionalistami z ziem zachodnich i północnych odkrywającymi przedwojenną historię swoich małych ojczyzn. I zadaje pytania. Czym są dla nas poniemieckie rzeczy? Wdzięcznymi, lecz niewiele mówiącymi gadżetami w rodzaju obrazka z Aniołem Stróżem przeprowadzającym dzieci przez kładkę nad przepaścią? Obcymi śmieciam...

Książka jest zbiorem opowieści ukazujących losy kilku bohaterów mitycznych oraz wielu postaci historycznych żyjących w różnych epokach, od starożytności po współczesność. Są wśród nich przedstawiciele różnych środowisk: mieszczanie i arystokraci, uczennice seminarium nauczycielskiego i poeci, książęta i filozofowie. Znaczący wpływ na ich życie miały problemy z tożsamością płciową lub, mniejszościową orientacją seksualną, wyróżniającą spośród otoczenia. Motywem przewodnim książki, przedstawionym we wstępie i pojawiającym się w kolejnych rozdziałach, jest rola, jaką historia i pamięć odgrywają w życiu jednostek i społeczeństw, w kształtowaniu tożsamości. Innym ważnym wątkiem, rozwiniętym w zakończeniu, jest potrzeba współpracy...

To też jest Kanada: siedem zapałek w słoiku, sny o czubkach drzew, powiewające na wietrze czerwone suknie, dzieci odbierane rodzicom o świcie. I ludzie, którzy nie mówią, że są absolwentami szkół z internatem. Mówią: jesteśmy ocaleńcami. Przetrwaliśmy. „Zniszczono cały nasz naród. Nigdyśmy się nie podnieśli. W Europie ekscytujecie się modą na Kanadę, bo patrzycie na nią przez kolorowe skarpetki naszego nowoczesnego premiera. Ale prawda mniej się nadaje do lajkowania” – mówi jeden z bohaterów książki. Joanna Gierak-Onoszko spędziła w Kanadzie dwa lata, sprawdzając, co ukryto pod tamtejszą kulturową mozaiką. W swoim reportażu autorka kreśli obraz Kanady, który burzy nasze wyobrażenia o tym kraju. Dlaczego Kanada ściąga dziś z pomników i bank...

Wydanie krytyczne dzieł Witolda Gombrowicza ukazuje się pod redakcją Włodzimierza Boleckiego oraz Jerzego Jarzębskiego i Zdzisława Łapińskiego. Tom 4 - Trans-Atlantyk - opracował dr hab. Marian Bielecki z Uniwersytetu Wrocławskiego. Jedyny w swoim rodzaju utwór-wyzwanie, utwór-prowokacja, kapitalna rozprawa Gombrowicza z polskością, z podtrzymywanymi przez tradycję stereotypami narodowymi. Genialny humor i cudowny język, zadziwiające wykorzystanie przez pisarza form gawędy szlacheckiej, nie milknące pytania, które w każdym pokoleniu powinniśmy sobie zadawać.

Są sprawy pogrzebane dawno temu i świeże ślady świadczące o zbrodni. Tylko ciała brak. Groźne burze nad Chełmżą i nieznośne sierpniowe upały. Na leśnej polanie w pobliżu jeziora komisarz Bernard Gross trafia na pusty, zakrwawiony namiot. Stopniowo odkrywa wokół niego znacznie więcej śladów krwi. Wszystko wskazuje na brutalną zbrodnię, której ofiarą mogła paść młoda kobieta. Kłopot w tym, że Gross nie ma żadnego punktu zaczepienia. Brak ciała ofiary, narzędzia zbrodni i sprawcy. Zbyt wiele niewiadomych i zbyt wiele mylnych tropów, którymi musi podążyć, by w gęstniejącym mroku odnaleźć przerażającą prawdę. Prawdę, która odsłoni rodzinną tajemnicę sprzed wielu lat.

Wiedeń ma być spełnieniem marzeń Dianki o raju. Poszukiwania szczęścia rozpoczyna od męskiego szaletu, w którym najłatwiej zarobić. Spotyka pewnego Polaka o tajemniczym pseudonimie „Fynfundcfancyś” Jeden z najlepszych polskich pisarzy współczesnych powraca do literackich korzeni i swoich ulubionych postaci z osławionego Lubiewa. Najnowsza powieść Michała Witkowskiego z cierpkim humorem przedstawia grozę codzienności i niedyskretny urok lat dziewięćdziesiątych. „Opowieść gdzieś pomiędzy Palahniukiem, Dziećmi z dworca Zoo, Jelinek a tradycją prozy obyczajowej dwudziestolecia” – Michał Witkowski. „Historia, która skrzy się i mieni blichtrem upadającej kultury, ale też ściąga w dół w klejące się stacje metra, szemrane bary, czy puste smutne ul...

W 1832 r. w pobliżu Bostonu, pewna „urocza i malownicza” mała szkoła dla młodych dziewcząt przyjęła około dwudziestu uczennic. W okolicy pomyślano, że edukacja dziewcząt jest trochę niedorzeczna i niepotrzebna, ale ostatecznie nie taka zła. Do dnia, w którym „urocza szkoła” zapowiada, że od teraz będzie przyjmować młode… czarne dziewczyny. Trzydzieści lat przed zniesieniem niewolnictwa, około piętnaście młodych uczennic szkoły Crandall zostanie powitanych falą wrogości o ogromnej skali. Biała Ameryka boi się niektórych dzieci.

Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcíi Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał od dziecka historię Macondo i dzieje rodziny Buendía, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwyczajne miały wymiar szarej codzienności, zwyczajność zaś przyjmowana była jak zjawisko nadprzyrodzone; świat bez czasu, gdzie wiele rzeczy nie miało jeszcze nazw, był też jego światem. Potrzebował aż dwudziestu lat, by wreszcie spisać te rodzinne opowieści z całym dobrodziejstwem i przekleństwem odniesień biblijnych, baśniowych, literackich, politycznych; uświadomił nam, że „plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi”.

Autor książki pokazuje, jak postrzeganie homoseksualności zmienia się w czasie i przestrzeni, sięgając w swoich rozważaniach do dzieł historyków, jak też przekazów zawartych w starożytnej literaturze pięknej i mitologii, które są skarbnicą archetypowych prawd o człowieku, życiu i świecie. W książce zostały zaprezentowane przykłady tolerancji, żywej akceptacji i zwalczania homoerotyzmu w różnych tradycjach i kulturach. Zdaniem autora, społeczeństwa akceptujące pierwiastek homoerotyczny rozwijają się bardziej dynamicznie niż te, które spychają to zjawisko na margines. Książka jest kontynuacją rozważań zawartych w poprzednich dwóch tomach poświęconych tej problematyce: "Seksualność, psyche, kultura. Homoerotyzm w świecie starożytnym" (2007) i "Hom...

Miłość w czasach zarazy, napisana przez Gabriela Garcię Marqueza z ogromną czułością, humorem i wyrozumiałością, to niezwykła powieść o miłości, która okazuje się silniejsza od samotności, od fatum i od śmierci. Jest to historia uczucia niewydarzonego bękarta i poety Florentino Arizy oraz trzeźwej, rozsądnej Ferminy Dazy, spełniającego się po półwieczu oczekiwania. Oboje przechodzą przez wszystkie kręgi miłości – młodzieńcze zadurzenie, małżeństwo z rozsądku, szalone namiętności, miłości idealizowane i ulotne pragnienia cielesne. Ta niespotykana w dotychczasowej twórczości Garcii Marqueza tematyka i tonacja przysporzyła pisarzowi miliony nowych czytelników całym świecie.

Są kości i ślady, które rzucają nowe światło na tajemnicze zaginięcie pary studentów. Jednak zmowa milczenia trwa od lat. Kiedy w podchełmżyńskim Grodnie opadają wieczorne mgły, komisarz Bernard Gross bada sprawę odnalezionych w pobliskim lesie kości. Nowe tropy zaprowadzą go do sprawy zagadkowego zaginięcia pary studentów sprzed szesnastu laty. Im głębiej i dokładniej Gross będzie szukał, z tym większym trudem przyjdzie mu przedzierać się przez gąszcz traumatycznych wspomnień skłóconych ze sobą członków rodzin dwojga zaginionych. Prawda o tamtych zdarzeniach okaże się wstrząsająca. Zadra to mroczna opowieść o niszczącej sile miłości, ale też o śmierci, która przedwcześnie zabierając bliskich, strąca w otchłań samotności.

"Adamowski ma pióro i fantastyczny temat, dobrze wie jak zrobić użytek z jednego i drugiego. Przeczytałem z radością, zaciekawieniem, ale i z lękiem w duszy." - Łukasz Orbitowski "To opowieści bawiące się tajemnicą, niedopowiedzeniem i tęsknotą, w których Bóg pojawia się w formie słowa, kochanka, zbawienia, a czasami mielonego kotleta. Dariusz Adamowski stworzył wielobarwne światy, z pozoru dobrze znane, ale ostatecznie zamieszkane przez intrygujące, mistyczne stworzenia. Wciągające!" - Robert Rient

Dwójka szkolnych przyjaciół, Dominik i Rufus, staje w obliczu przeżycia niezwykłej przygody, której początek stanową unikatowa gra komputerowa i tajemniczy antykwariat. świat, w jaki wkraczają bohaterowie zaskakuje feerią barwnych postaci, malowniczością miejsc, a przede wszystkim - wartkim i zdumiewającym przebiegiem zdarzeń. I choć smoki czy elfy nie są obce literaturze fantasy, to nie codziennie jesteśmy świadkami ich literackiej (i nie tylko!) symboliczności, tak jak w tym przypadku. Nie często mamy też do czynienia z książką dla młodzieży, która nawiązuje zarówno do filozoficznych tradycji Dalekiego Wschodu, jak i tematyki rodem ze współczesnej fizyki kwantowej. A nade wszystko, do rzadkości należą momenty, jak ten, w którym czytelnik ma szansę roz...