Matka (prawie) idealna

Maia to kobieta po trzydziestce, matka dwójki dzieci, partnerka faceta, który zamiast zająć się znalezieniem pracy, czas spędza na oglądaniu telewizji. Maia aby związać koniec z końcem pracuje jako sprzątaczka. Niestety rosnąca góra zaległych rachunków nie pozwala kobiecie na chwilę oddechu. Śmierć kobiety, u której Maia sprzątała niesie ze sobą zmiany o jakich rodzina nie śniła. Spadek, który Maia otrzymuje daje możliwość aby jej dzieci rozpoczęły naukę w Stirling Hall School, prestiżowej szkole gdzie dzieci nie wiedzą co to brak pieniędzy na spełnianie ich zachcianek. Czy dzieci odnajdą się w nowych realiach? Maia też nie ma lekko, ponieważ spotkania w gronie mam uczniów tej szkoły nie są czymś co kobieta z biednej dzielnicy polubi. Tej trójce będzie starał się pomóc jeden z nauczycieli. Czy mu się uda? Musicie przeczytać książkę Kerry Fisher aby się tego dowiedzieć.
To lekka i zabawna historia, która pokazuje, że pieniądze szczęścia nie dają, ale jednak kiedy się je ma jest dużo łatwiej w codziennym życiu. Tylko czy na pewno wszystko można za nie kupić? Co z miłością, przyjaźnią, szacunkiem? To wartości, których nie kupi się za żadne pieniądze. Mimo, że zakończenia jest zaskakujące, a miejscami trochę nieprawdopodobne to muszę przyznać, że dobrze spędziłam czas czytając. Jeśli szukacie przyjemnej lektury, na te deszczowe dni to „Matka (prawie) idealna” umili Wam czas.

Książka na sympatyczne podsumowanie ciepłych wakacji. Przyjemnie było się z nią spotkać, zanurzyć się w problemach głównej bohaterki, poczuć smak gorzkich i słodkich niespodzianek. Zdecydowałam się na nią, gdyż potrzebowałam lekkiej przygody czytelniczej, nie wybrzmiewającej przesadną egzaltacją, ambitniejszej niż zwykły romans, ciekawszej niż niezobowiązujące historie o losach ludzkich. „Matka (prawie) idealna” spełniła się jako odskocznia od mrocznych i makabrycznych historii, jakimi lubię się otaczać w literackim świecie. Kontrastowa do nich, odmienna z przesłaniami, stawiająca na humorystyczne spojrzenie na zwykłą codzienność, sprawiła mi frajdę i radość, szybko złapałam wiatr w żagle i z uśmiechem mknęłam po jej stronach.

Przyjemny styl narracji sprzyja atrakcyjnemu śledzeniu zabawnych potknięć kluczowej postaci, jej nieśmiałych ambicji i odważnych decyzji. Trzydziestosześcioletnia Maia Etxeleku wzbudza sympatię, ujmuje osobowością, zbliża przyzwyczajeniami, zwraca uwagę nieszablonowym podejściem do kłopotów. Ambitna i ciekawa świata osóbka, która wychowuje dwójkę dzieci, w zasadzie bez zaangażowania partnera, stara się dopiąć rodzinny budżet sprzątaniem u bogatych ludzi. Nagle dostaje szansę, aby zapewnić córce i synowi najlepsze wykształcenie w elitarnej szkole. Mimo wielu obaw decyduje się na opcję prywatnej edukacji Bronte i Harleya. Mierzy się z wieloma wyzwaniami, przyjemnymi i miłymi, choć i tych o negatywnych barwach też nie brakuje. Od tej chwili niemal wszystko w jej życiu podlega metamorfozie. Na jak wiele spraw ma wpływ sama Maia, a w ilu kwestiach to los i przypadek za nią decydują?

Fabuła rozwija się w przewidywalnym kierunku, oczywiście nie zabrakło perturbacji i zamieszania, czasem zdarzenia idą pod górkę, aby za chwilę gładko sunąć w dół. Jest trochę naigrywania się z ogólnie przyjętych klasowych stereotypów, ale wszystko ze smakiem i wyczuciem. Współczesny Kopciuszek, który najpierw toczy walkę ze złem, a w finalnej odsłonie zbiera to, co najlepsze. Książka na poprawę nastroju, odpoczynek w ujmującym klimacie, wdzięcznie wybrzmiewające nuty i słabość do prawie idealnej matki.

bookendorfina.pl

Maia, jest główną postacią w tej książce, a ty szybko pokochasz ją jak siostrę. Kibicowałam jej od pierwszych stron książki. Maia ma 36 lat, mieszka w mieszkaniu komunalnym ze swoim bezrobotnym partnerem i dwójką dzieci.
Nieoczekiwanie Maia ma możliwość wysłania swoich dzieci do bardzo prestiżowej szkoły, gdzie opłaty wynoszą 12 000 funtów rocznie na dziecko - za darmo. Chociaż chce tego, co najlepsze dla swoich dzieci, wejście w ten świat jest dla nich niezwykle trudne. Na szczęście ma ogromne wsparcie ze strony nauczyciela pana Petersa i innej mamy - Clover.
Maia nie pasuje do innych matek w Stirling Hall i tak naprawdę nie chce mieć z nimi kontaktu, gdyż te kobiety są w większości okropne, ale zaciska zęby i uśmiecha się, ponieważ chce tego, co najlepsze dla swoich dzieci.
To jedna z cech, które w niej podziwiałam. Jest fantastyczną matką, która robi wszystko, co w jej mocy.
Bardzo podobała mi się jej postać i chociaż kręciłam głową przy niektórych jej decyzjach, Kerry Fisher stworzyła wiarygodną osobę, która popełnia błędy i złe wybory, tak jak my wszyscy.
„Matka (prawie) idealna” w trzech słowach: zabawna, przyjazna i zabawna.
Bardzo podobała mi się ta książka, właściwie pochłonęłam ją! Po jej przeczytaniu uważam, że nic w niej mnie nie rozczarowało i sprawiło, że uśmiechałam się i śmiałam przez cały czas.
Jest tylko jedna rzecz ... Tak bardzo mi się podobało, że chcę więcej!!! Tak bardzo związałam się z bohaterami, że nie mogę przestać się zastanawiać, co będzie dalej.