Trzej muszkieterowie

Jedna z najsłynniejszych powieści Aleksandra Dumasa, wielokrotnie ekranizowana i tłumaczona na mnóstwo języków. Autor w tej powieści wykorzystał wiele autentycznych wydarzeń z życia królewskich żołnierzy. Choć książka powstała w roku 1844, jej akcja toczy się w 1625. Autor przeniósł akcję na bardziej burzliwy i ciekawszy okres w dziejach Francji. Dzięki temu książka z pewnością zyskała na wartości jako powieść historyczna.

Dlaczego do tej pory nie sięgnęłam po "Trzech muszkieterów"? Tego nie wiem. Przekonałam się dopiero po licznych namowach Anity z kanału Book Reviews by Anita, która po prostu kocha tę książkę. A że moim zdaniem klasykę należy znać - musiałam po nią sięgnąć.

Ta obszerna powieść jest zdecydowanie warta przeczytania głównie ze względu na zaskakującą, nietuzinkową fabułę. Tak jak już wspomniałam, znajdziecie tutaj mnóstwo historycznych ciekawostek i ogólną panoramę Paryża z siedemnastego wieku. Ponadto niesamowite bohaterki! Kobiety-demony, "słaba płeć", która okazuje się bardziej jadowita niż tarantula. Intrygi w tej książce są lepsze niż w serialu "Wspaniałe stulecie"! :D Książka, która ma ponad 600 stron niektórym może wydawać się zbyt dużym wyzwaniem, ponieważ z pewnością jest wymagająca i męcząca. Wcale nie było tak źle. Oczywiście, były takie fragmenty, które troszkę mnie nudziły albo męczyły. Ale nie jest to wada tylko, być może, zmęczenie materiału.

Na uwagę zasługuje wszechobecny humor. I to nawet mój ulubiony rodzaj humoru, czyli ten sytuacyjny. Aleksander Dumas musiał być naprawdę zabawnym człowiekiem z niesamowitym poczuciem humoru, ponieważ na kartach swojej powieści stworzył bohaterów z ciętym językiem, którzy lubią odpowiadać na zaczepki i tworzyć zabawne sytuacje.

Jak zwykle wspomnę o pięknym wydaniu, które zawdzięczamy wydawnictwu mg. To naprawdę kawał dobrej roboty i zachęta dla czytelników - zwłaszcza dla tych, którzy są okładkowymi srokami. Ale pamiętajcie, że pomijając świetne wydanie tej książki, warto znać jej treść. Dlatego zachęcam do przeczytania tej ponadczasowej powieści.

To moje pierwsze spotkanie z muszkieterami i to dosłownie. Nigdy wcześniej nie czytałam książki, ani nawet nie oglądałam filmu. Oczywiście znałam zarys całej historii, ale jakoś nigdy nie było mi po drodze z tą powieścią, ale w końcu musiałam ją poznać. W końcu kto by nie chciał poznać powieści, w której pełno jest intryg, historii miłosnych, pojedynków, ogromnej przyjaźni.

Rok 1625, młody d'Artagnan opuszcza rodzinne strony by wstąpić do elitarnej jednostki królewskich muszkieterów, o czym od zawsze marzył. Został wyposażony w najważniejsze rzeczy, od ojca dostał szpadę i kilka monet, a matka dała mu przepis na maść leczącą rany. Jak nastało na młodego, narwanego mężczyznę d'Artagnan idąc za radą ojca nikomu nie przepuszczał żadnej zniewagi, przez co jeszcze przed dotarciem do Paryża wpada w tarapaty i gubi list polecający do kapitana muszkieterów. Gdy wreszcie dociera na miejsce wdaje się w kolejne kłopoty, tym razem znieważając trzech najlepszych muszkieterów Atosa, Portosa i Aramisa, dzięki czemu zarazem zyskuje ich przychylność i zostają przyjaciółmi. Od tej pory razem będą stawiać czoła intrygom, które sięgają samych króli, kardynałów, księżniczek i książąt.

Trzej muszkieterowie to powieść, w której naprawdę dużo się dzieje, jest pełna wydarzeń i zwrotów akcji, co sprawia, że nie można się nudzić w trakcie czytania. Przy tym autor nie zaniedbał głównej intrygi związanej z kardynałem Richelieu, który za wszelką cenę próbuje pogrążyć królową. Oczywiście muszkieterowie chcąc nie chcąc zostają wplątani w tę intrygę, co skutkuje różnymi pojedynkami i wyprawami. Dużym plusem powieści jest to, że bohaterowie są bardzo barwni, każdy ma za sobą jakąś historię, której odkrywanie sprawia przyjemność, a momentami ich losy są całkiem zabawne, co sprawia, że nie jest to tylko i wyłącznie poważny klasyk, którego czytanie nie przyprawia o zachwyt, a ich waleczność, temperament i to, jak wielka łączy ich przyjaźń wzbudza naprawdę duży szacunek.

Wiem, że Trzej muszkieterowie mogą nie być łatwą w odbiorze książką ze względu na wiele rozwlekłych opisów. Wiele osób może mieć z tym problem, sama nie przepadam za długimi opisami, bo mogą one być nużące, ale w tym wypadku można to wybaczyć. Mimo tych długich opisów autor całość przedstawił w naprawdę ciekawy sposób. Jednak na pewno nie jest to powieść, którą można przeczytać bez odkładania jej na półkę. Sama musiałam robić kilka podejść tylko dlatego, że momentami potrzebowałam się od niej oderwać i sięgnąć po coś lżejszego, a przeczytanie ponad 600 stron nie jest takie proste.

"Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego" to chyba najbardziej znany tekst z powieści. I właśnie to w całej powieści podobało mi się najbardziej. Ta przyjaźń między muszkieterami, którzy bez względu na sytuacje zawsze trzymali się razem, pomagali sobie i w każdej chwili byli gotowi ruszyć na pomoc towarzyszowi. Zawsze kierował nimi honor i nie było sytuacji, w której o nim by zapomnieli.

Choć to moje pierwsze spotkanie z muszkieterami i trochę ono trwało to wcale tego nie żałuję. Jest to powieść pełna uroku, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Powieść, w której męstwo i honor przeplatają się z intrygami, porywami serca czy kobie uwikłanych w dworskie konwenanse. Myślę, że jeszcze kiedyś wrócę do tej powieści, bo mam wrażenie, że z każdym następnym poznawaniem jej odkryję coś nowego.

Powieść Trzej muszkieterowie to klasyka literatury francuskiej.

Należy do gatunku powieści historyczno przygodowej. Autor wykreował swych bohaterów na tle ważnych i dziejowych wydarzeń historycznych. Genezą do powstania dzieła były natomiast pamiętniki gaskońskiego muszkietera Charlesa de Batza - którego de facto pierwowzorem w powieści jest d'Artagnan. To z owych pamiętników Dumas czerpał przede wszystkim wiadomości na temat ówczesnego życia i obyczajowości żołnierzy królewskich. Innym źródłem inspiracji powstania Trzech muszkieterów były wskazówki historyka Augusta Maquet'a.

Po raz pierwszy powieść w całości została wydana we Francji w roku 1844.

Akcja rozgrywa się we Francji i Anglii. Czas natomiast obejmuje pierwszą połowę XVII w. , czasy Ludwika XIII, kardynała Richelieu i Anny Austriaczki.

Wydarzenia rozpoczynają swój bieg od momentu, jak Gaskończyk d'Artagnan opuszcza rodzinną miejscowość Tarbes, aby wstąpić w szeregi muszkieterów królewskich. Na pożegnanie dostaje od ojca szpadę oraz ważny list, który d'Artagnan ma dostarczyć kapitanowi de Tréville. Odtąd jego życie to pasmo niezliczonych przygód i wielu trudności do pokonania. Nie wszystko przybiera zaplanowany bieg i w pewnej karczmie w Meung nieznajomy drwi z d'Artagnan'a i jego konia i razem ze współtowarzyszami napadają na bohatera, łamiąc mu szpadę podarowaną przed wyjazdem przez ojca. Również polecający list do kapitana de Tréville'a zostaje skradziony. Wkrótce pojawia się do tego tajemnicza milady. Jak z trudnościami poradzi sobie d' Artagnan? Czy uda mu się pokonać klopoty, czyhające na niego w formacji królewskich muszkieterów? Czym zakończy się spotkanie z Atosem, Portosem i Aramisem? Koniecznie przeczytajcie. Owszem jest to powieść, jak już wspomniałam historyczna, ale również przygodowa i obyczajowa. Bardzo wyraźnie autor rysuje tutaj obraz stosunków panujących na ówczesnym dworze królewskim. Dla czytelnika bohaterowie zostali dobitnie przedstawieni. Np. kardynał Richelieu - jako pozbawiony wszelkich morali intrygant rywalizujący o władzę ze "słabym" królem. Wrogość między Richelieu, a Ludwikiem XIII przekłada się tu także na skłócenie ze sobą formacji muszkieterów: królewskich i kardynalskich. Poruszonych jest mnóstwo wątków - to prawda. Niech to jednak nie przeraża, ponieważ całą powieść czyta się bardzo szybko i percepcyjnie bezproblemowo.

Osiemnastoletni d’Artagnan opuszcza rodzinny dom, by wstąpić do muszkieterów króla Ludwika XIII. Na pożegnanie od matki otrzymuje maść, która wyleczy wszystkie rany, a od ojca- szpadę. Ale chyba każdy pamięta akcję powieści.

Ponad dwadzieścia filmowych adaptacji.

Autor młodego muszkietera porównuje do Don Kichota „bez pancerza i nagolenników, w kaftanie wełnianym„- brzmi przyznacie to, trochę komicznie, lecz chłopiec jest bardzo ambitny, gdy od ojca swego otrzymuje polecenie „utrzymaj imię szlachcica, nie ustępuj nikomu, nikomu nic nie puszczaj płazem, oprócz kardynała i króla”.

Dlatego młody d’Artagnan jest waleczny z dwóch powodów: po pierwsze jest Gaskończykiem, a po drugie musi sprostać wymaganiom ojca.

Pędzi więc młodzieniec do Paryża w którym nie zna żywej duszy.

Od razu popada w kłopoty lecz z pomocą przybywają mu Atos, Portos i Aramis, którzy wnet stają się jego przyjaciółmi.

Świetna powieść przygodowa, pełna wartkiej i wciągającej akcji, pojedynki i dworskie intrygi sprawiają, że powieść tę od pierwszych stron czytelnik polubi.

Bohaterowie są pełni temperamentu, a momentami bardzo zabawni, co sprawia, że powieść nie jest ani trochę nudna.

Waleczność i temperament muszkieterów wzbudza szacunek nawet w nieprzyjacielu.

Dumas należy do klasyków, a powieść Trzej Muszkieterowie do kanonu arcydzieł literackich.

Postawa d’Artagnana szlachetna i wyróżniająca się, czyni go muszkieterem i towarzyszem najmilszym pod słońcem.

Rozum i uszczypliwa wesołość, duża odwaga nie była tylko wynikiem zimnej krwi lecz budziła w jego towarzyszach szacunek, przyjaźń i najwyższe uwielbienie.

Akcja powieści rozgrywa się w pierwszej połowie XVII wieku we Francji i Anglii, a Francją zaś rządzi młodociany Ludwik XIII, gdzie oblężenie La Rochelle było jednym z najdonioślejszych wydarzeń politycznych.

Autor w swej powieści podaje wiele szczegółów z tej epoki, która ściśle wiąże się z historią.

W powieści występuje także tzw. „czarny charakter”, czyli Milady.

Jednak muszkieterowie będąc dżentelmenami przebaczają jej wszystko zło, jakie im wyrządziła, złamaną przeszłość, stracony honor i miłość splamioną w jakich ich pogrążyła.

Myślę, że dacie się wciągnąć drodzy czytelnicy w wir czytania, bowiem książka jest naprawdę prześwietna i godna polecenia, a do tego w przepięknym wydaniu , w twardej oprawie sprawia, że tę najsłynniejszą powieść płaszcza i szpady chce się już czytać, bądź jeszcze raz do niej powrócić oraz chce się ją także mieć w swojej domowej biblioteczce.

Życzę wielu uśmiechów podczas czytania tej wspaniałej powieści

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Przenieśmy się do XVII wieku do Francji i Anglii. Osiemnastoletni Gaskończyk d'Artagnan opuszcza swoją rodzinę i wyrusza do Paryża by wstąpić do elitarnej formacji muszkieterów królewskich. Po drodze natrafia na nieznajomego, który kpi z jego konia. Wściekły młodzieniec wyzywa człowieka na pojedynek, jednak ten wysyła swoich ludzi by d'Artagnana pobili i nagle w tajemniczych okolicznościach ginie jego list polecający do kapitana muszkieterów de Tèville'a. Wkrótce po przybyciu do miasta zaraz popada w kłopoty i tak poznaje Atosa, Portosa i Aramisa. Ich losy połączą się i razem odbędą wiele niebezpiecznych przygód.

"(...)O mój drogi d'Artagnanie - rzekł Aramis z lekkim odcieniem goryczy w głosie - wierzaj mi, ukrywaj swoje rany. Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych; strzeż się, by ktokolwiek poznał twoje cierpienie, bo ciekawość ludzka pije nasze łzy jak muchy krew rannego jelenia."

Książka o której naprawdę wiele się dobrego nasłuchałam. Książka o wielkiej przyjaźni i o niesamowitych przygodach. Czy rzeczywiście jest taka wspaniała jak wszyscy mówią? Zdecydowanie TAK! Żałuję, że dopiero teraz zapoznałam się z tą cudowną książką! Wciągnęłam się w nią niesamowicie, a wszystkie przygody przeżywałam równie mocno jak bohaterowie.

Wiadomo akcja powieści opiera się na Gaskończyku, który chce być muszkieterem. Musi wiele przejść by na to miano zasłużyć. Dodatkowo zakochuje się i z tej miłości pojawiają się nowe wyzwania. Powiem Wam, że mimo porywczego charakteru bardzo polubiłam głównego bohatera. Robił czasami głupie rzeczy, ale to młoda postać, więc ma prawo do błędów. Pozostali muszkieterowie byli świetni i bardzo się z nimi zżyłam. Byli wobec siebie lojalni, do tego mają poczucie humoru, swój honor i dumę. No i oczywiście świetnie walczą!

Co bardzo też mi się podobało i było dla mnie wielkim zaskoczeniem, to język. Spodziewałam się, że skoro jest to książka dość dawno napisana to język będzie dla mnie trudny do przyswojenia, a było wręcz przeciwnie! Bardzo mi się spodobał styl pisania Pana Dumas. Był on prosty, a jednocześnie plastyczny. Nie nudziły mnie opisy i o dziwo było też dużo dialogów. Oczywiście czasami były używane francuskie słowa i nie było ich tłumaczenie, i to mi trochę przeszkadzało :/

"Moja siła jest w mej słabości."

Podsumowując książka bardzo mi się spodobała. Najśmieszniejsze dla mnie jest to, ze ja nigdy filmu nie oglądałam i cieszę się, że najpierw zapoznałam się z wersją papierową, a teraz mogę obejrzeć spokojnie ekranizację :) Świetny styl pisania autora, wartka akcja i wiele wątków to idealne połączenie. No i wiecie coś co ja lubię, to intrygi królewskie i to bardzo podstępne i złożone ♥ Cudny klasyk, który powinien znać każdy!

Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o przygodach D'Artagnana, Atosa, Portosa i Aramisa. ,,Trzej muszkieterowie" autorstwa Aleksandra Dumasa to najsłynniejsza powieść z gatunku płaszcza i szpady zaliczana już do klasyki literatury.

Francja, 1625 rok. Osiemnastoletni Gaskończyk D'Artagnan opuszcza rodzinny dom, by wstąpić do elitarnej formacji muszkieterów królewskich. Na pożegnanie otrzymuje od matki przepis na maść leczącą wszystkie rany, zaś od ojca szpadę, list polecający do kapitana muszkieterów de Tréville'a, a także polecenie, żeby pojedynkować się z każdym, kto go obrazi. W przydrożnej karczmie zaczepia człowieka, który naśmiewa się z jego konia. Nieznajomy nie chce jednak walczyć i wysyła swoich ludzi, którzy biją d’Artagnana i łamią mu szpadę ojca. Tajemniczy człowiek kradnie list polecający do kapitana, a na drodze chłopaka pojawia się tajemnicza kobieta. Tak rozpoczynają się niezwykłe przygody młodego D'Artagnana i jego nowych kompanów w Paryżu i innych miejscach.

Aleksander Dumas pokazuje jak wyglądały stosunki panujące na dworze królewskim. Ludwik XIII rywalizował z kardynałem Richelieu o wpływy i władzę, a ich wrogość przenosiła się na konkurencyjne oddziały muszkieterów kardynalskich i królewskich. Kardynał Richelieu ukazany został jako ambitny, ale bezwzględny intrygant pozbawiony wszelkich moralnych hamulców. Król natomiast jest słaby, często nieudolny i ma skomplikowane relacje z piękną i dumną królową.

Autor stworzył wspaniałych bohaterów, których połączyła prawdziwa męska przyjaźń. ,,Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego"- to zawołanie muszkieterów nieustannie kojarzy się z powieścią Aleksandra Dumasa. D'Artagnan, Atos, Portos i Aramis wspólnie przeżywają niejedną niebezpieczną przygodę, ale zawsze mogą na siebie liczyć. Odważni, szlachetni, honorowi gotowi są w każdej chwili ruszyć na pomoc towarzyszowi i stanąć do pojedynku z wrogiem.

,,Trzej muszkieterowie" to wspaniała, klasyczna opowieść historyczno-przygodowa, która niezmiennie zachwyca kolejne pokolenia czytelników. Liczne ekranizacje sprawiły, że przygody muszkieterów są bardzo znane, niemniej warto sięgnąć po pierwowzór i poznać mistrzowski styl Dumasa. Książkę oczywiście polecam:)

Można się sprzeczać czy „Trzej muszkieterowie” to najbardziej znane dzieło Aleksandra Dumasa (ojca) czy może jest nim „Hrabia Monte Christo”, ale chyba nikt nie powie, że istnieje utwór bardziej reprezentacyjny dla gatunku płaszcza i szpady niż przygody młodego d'Artagnana. Tym bardziej nikt nie zaprzeczy ich wielkości i miejscu w historii literatury. Dlatego niezależnie czy jest się miłośnikiem książek historyczno-przygodowych czy też nie, warto je poznać i przekonać się przy okazji, że mimo upływu ponad 170 lat, jakie minęły od powstania powieści, wciąż ma ona wiele do zaoferowania, a styl, jakim została napisana urzeka i fascynuje.

Akcji „Trzech muszkieterów” chyba nikomu nie trzeba przybliżać. Ponad dwadzieścia filmowych adaptacji i niezliczone wersje inspirowane klasyką zrobiły swoje, każdy więc w mniejszym bądź większym stopniu kojarzy treść, nie mniej i tak warto przypomnieć, że powieść przybliża losy osiemnastoletniego Gaskończyka d'Artagnana, który opuszcza dom by przyłączyć się do królewskich muszkieterów. Ojciec na drogę wręcza mu szpadę, list do kapitana i dobrą radę: by bił się jak najwięcej, bo skoro walki są zabronione, podwójnie pokaże swoją odwagę. Matka zaś, oprócz łez i emocji, jakich poskąpił mu ojciec, daje synowi cygańską maść leczącą rany wszelkie, które nie sięgnęły serca. Pierwsze starcie kończy się jednak dla chłopaka w nienajlepszy sposób. Pozbawiony szpady i listu polecającego nadal stara się zostać muszkieterem, pakuje się jednak w kolejne kłopoty, przy okazji znajdując przyjaźń…

I właśnie o przyjaźni przede wszystkim opowiadają „Trzej muszkieterowie”. Nie o władzy, nie o spiskach, nie o polityce i koneksjach, a przyjaźni właśnie. „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” – ten zwrot zna chyba każdy i to właśnie on najlepiej podsumowuje całą tę przygodową historię. Historię pełną akcji, niebezpieczeństw i legendarnych bohaterów takich, jak Milady, Atos, Portos, Aramis czy kardynał Richelieu. Ten drugi zresztą chyba bardziej kojarzony jest z niniejszą powieścią, niż postacią historyczną stanowiącą jej pierwowzór; to ona w końcu ukształtowana jego charakter, jak i utrwaliła go w kulturze masowej.

Najistotniejszym elementem, który po dziś dzień zachował swoją świeżość i niesamowitą siłę jest jednak styl Dumasa. Styl, który klasykom zagwarantował miejsce w historii, a którego najczęściej brakuje współczesnym twórcom, szczególnie tym uprawiającym tzw. literaturę popularną. Na szczęście pisarstwo Dumasa jest pełne, treściwe, soczyste wręcz. Autor nie musi się spieszyć, by wciągnąć, płynie przez treść porywając czytelnika nawet najbardziej statecznymi momentami.

Wszystko to sprawia, że „Trzej muszkieterowie” to jedna z tych powieści, które przeczytać powinien każdy. Nawet jeśli nie czuje tematu, nawet jeśli ma alergię na reprezentowany przez nią gatunek warto by dał jej chociaż szansę. Wysmakowana rozrywka na wysokim poziomie gwarantowana.

Aleksander Dumas, to jeden z najsłynniejszych pisarzy, którego powieści znane są i cenione praktycznie na całym świecie. W swoich dziełach tworzył pełnokrwistych bohaterów, którzy zazwyczaj dla dobra ogółu toczyli walkę z przeciwnościami losu. Awanturnicze tło, historyczne postaci przewijające się na stronicach jego powieści i o wiele więcej.

"Trzej muszkieterowie", to jedna z takich opowieści. Wielokrotnie wznawiana. Przełożono ją na prawie setkę języków. Ekranizowano równie chętnie. Nie są to tylko filmy telewizyjne czy kinowe ale i seriale. Najsłynniejsza ekranizacja, to ta, w której główną rolę zagrał Michael York.

D'Artagnan przybywa do stolicy, uzbrojony w list polecający do kapitana muszkieterów, szpadę ojca, oraz w głowę pełną marzeń i wyobrażeń, jak też cudowne musi być życie takiego muszkietera. Po drodze wdaje się w awanturę która skutkuje tym, że zostaje pozbawiony listu uwierzytelniającego, a szpada jego ojca zostaje złamana. Po przybyciu do Paryża wplątuje się w kolejne kłopoty, jednak swoim zachowaniem zjednuje sobie przyjaźń Atosa Portosa i Aramisa. Razem muszą stawić czoła przebiegłej Milady oraz kardynałowi Richelieu. Zachęcam do lektury.

Przepiękna intryga, doskonali bohaterowie, ciekawe tło epoki. Czy można chcieć więcej? Autor traktuje fakty historyczne, jako zło konieczne i nie wszystkie fakty się zgadzają. Jednak jako pisarz ma prawo do własnej interpretacji zdarzeń, w końcu to nie powieść dokumentalna. To właśnie dzięki Dumasowi, postać kardynała Richelieu jawi się wszystkim, jako osoba do cna zła . A prawda historyczna wyglądała zupełnie inaczej. Tak czy owak, sama powieść jest wspaniała i czytałem ją już wielokrotnie. Polecam nieustająco.