Śladami Emmy

Śladami Emmy to kolejna pozycja na mojej półce, która czekała dość długo na swoją kolej. Przyznaję się szczerze, że nie potrafiłam się jakoś zachęcić do przeczytania tej książki. Zupełnie tak, jakbym podświadomie przeczuwała, jaki jest ten thriller.

Główną bohaterką jest oczywiście Cass Tanner. Dziewczyna, a właściwie już młoda kobieta, powróciła do rodzinnego domu, aby opowiedzieć wszystkim, co przeżyła z siostrą w ciągu tych trzech lat. Kiedy pojawiła się po raz pierwszy, wzbudziła we mnie morze współczucia. W końcu przez kilka lat żyła z dala od rodziny, na jakiejś opuszczonej i tajemniczej wyspie. Jednak coś nie dawało mi spokoju. Oczywiście, wiedziałam, że skoro jest to thriller, to na pewno wyjdą na jaw przeróżne rzeczy, jednak tego, co zrobiła Cass chyba nikt nie zdołałby zgadnąć. Koniec końców uważam, że jest to bohaterka, która dosyć sporo przeszła i pomimo jej różnych decyzji i zachowań, naprawdę ją polubiłam.

Emma już z kolei nie wzbudziła mojej sympatii. Doskonale wiem, że przeszła to samo co jej młodsza siostra, ale na potrafiłam się do niej przekonać. Dla mnie jej zachowanie było gorszące i wzbudzało we mnie jednocześnie złość i zażenowanie. Może i ja też odebrałam to zupełnie inaczej, ponieważ nigdy nie miałam do czynienia z osobowością narcystyczną. Nie zmienia to jednak mojego zdania.

Kolejną bohaterką, która odegrała tu ważną rolę, jest dr. Abby Winter. To właśnie ona rozpoznała cechy osobowości matki sióstr Tanner i dzięki temu wiedziała mniej więcej, na czym opiera się ich relacja. Jednak nie mogłoby być tak pięknie i kolorowo, ponieważ zauważyłam u tej bohaterki niemal obsesyjne zainteresowanie tym tematem. Nieco mnie to odrzucało, ponieważ czułam się zarzucana informacjami, aż za bardzo.

Na początku miałam dość spore zastrzeżenia co do sposobu, w jaki została napisana ta książka. Zamiast standardowych dialogów, gdzie kolejne zdania zaczynają się od myślnika, słowa bohaterów zapisywane były w cudzysłowie. Przywiodło mi to na myśl to, jak zostają wydane książki w języku angielskim, gdzie wygląda to identycznie. Na szczęście po kilku stronach wszystko zaczęło wyglądać tak, jak powinno i Śladami Emmy zaczęło czytać mi się lepiej.

Jak wspomniałam wcześniej, w rozdziałach, gdzie akcja dotyczyła głównie pani psycholog, czułam się wprost zarzucana informacjami. Domyślam się, że autorka zrobiła to celowo i poprzez to chciała czytelnikowi przekazać sporo wiedzy z dziedziny psychologii. Jednak według mnie było tego po prostu za dużo. Naprawdę w pewnych momentach miałam wrażenie, że czytam poradnik psychologiczny, a nie thriller.

Sama fabuła bardzo mi się spodobała. Mimo tego, że jest to coś, co gdzieś tam przewijało się już w powieściach z tego gatunku, to było w tym coś nowego. Na pewno nie jest to książka, gdzie byłam w sanie domyślić się następnego ruchu głównych bohaterów, ponieważ Wendy Walker bardzo długo wodziła mnie za nos. Najpierw przekręcała moją głowę, żebym patrzyła w danym kierunku, a potem okazywało się, że przez cały ten czas gapiłam się jak cielę na malowane wrota w kompletnie złą stronę. I właśnie to sprawiło, że chciałabym bardzo polecić Wam ten thriller.

Pełno tu psychologii, sama historia daje sporo do myślenia no i rozwala kompletnie mózg. Jednak jest to jeden z lepszych thrillerów, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Dlatego, jeżeli poszukujecie dobrej książki oraz trzymającej w napięciu to zdecydowanie Śladami Emmy to pozycja dla Was.

Czasami lubię sięgać po nieco inną literaturę niż tak, fantastyczna, pełna magii. Zgłębiam naturę człowieka, poznaje inne zagadnienia, czuję grozę na własnej skórze. Thrillery psychologiczne, czy medyczne są tym rodzajem literatury, po który sięgam rzadziej, jednak lubię dać sobą wstrząsnąć. Historia musi być dobra, ujmująca, a bohaterowie dobrze wykreowani, nie ciapowaci, ale wyraziści. Muszą przykuwać Twoją uwagę, a czasem nawet szokować. Lubicie takie powieści? Z iloma takimi książkami się spotkaliście? Pewnie jesteście ciekawi jak wypadła Wendy Walker pod tym kątem.

"..ja właśnie podniosłam stawkę w grze, w którą grała, nawet o tym nie wiedząc".

Przed trzema laty rodzinę Tanner spotkała ogromna tragedia, zaginęły dwie dziewczyny, piętnastoletnia Cassandra i siedemnastoletnia Emma. Po upływie tego czasu jedna z sióstr powraca w rodzinne strony, rodzą się pytania, teorie i poszukiwania starszej dziewczyny. W tym domu dzieją dziwne rzeczy, a przede wszystkim relacje między jej członkami nie są takie, jakie być powinny. Może nie wszystko jest takie, jakie się wydaje? Judy Martin, matka dziewczynki mieszka ze swoim drugim mężem, w niczym nie przypomina ciepłej kobiety. Rozpoczyna się śledztwo, które prowadzi FBI, jego przedstawiciel Leo Strauss postanowił poprosić o pomoc psychologa sądowego Abigail Winter, z którą współpracował nad tą sprawą przed trzy laty, kiedy obie dziewczyny zaginęły. Kto inny lepiej ujrzy rodzinne dysfunkcje niż wprawny psycholog? Strauss wie, że Cassie będzie potrzebowała wsparcia, aby stopniowo otworzyć się na tych, którzy chcą udzielić jej pomocy.

"Niewielu ludzi naprawdę wiedziało, czym jest ta choroba. Jak naprawdę wygląda".

Pani Psycholog myśli, że w domu dziewczyn nie działo się zbyt dobrze, krytycznym wzrokiem spogląda na Judy Martin, u której podejrzewa narcystyczne zaburzenie osobowości.

Nie interesowałam się nim wcześniej, nie miałam takiej potrzeby, dlatego moja wiedza na jego temat jest znikoma. Narcyzm wyróżnia się tym, że jest się przekonanym o swojej wyjątkowości, posiadaniu ogromnych możliwości, co za tym idzie braku empatii i szorstkim podejściem do innych ludzi. Takich osobników można bardzo łatwo urazić, a skutki mogą być opłakane. Nic, więc dziwnego, że dr Winter czuła pewne obawy. Cassidy ich nie rozwiała, nie poruszyła tematu atmosfery, która panowała w domu przed zaginięciem, tylko, czy było to istotne? Złożyła zeznania, z których wynikało, że przebywała wbrew woli ze swoją siostrą na wyspie. Wraz z kolejnymi szczegółami agent dochodzi do wniosku, że coś tutaj nie pasuje. Zeznania Cassandry są niespójne, nie łączą się ze sobą w logiczny sposób. Jak to bywa z prawdą? W końcu wychodzi na jaw po nitce do kłębka dostrzegamy coraz więcej wydarzeń, poszlak i dysfunkcji. Czy uda nam się w końcu dowiedzieć, co się stało z dziewczynkami? Gdzie podziała się Emma? Czy matka na pewno ma zaburzenia? A może za zniknięciem Emmy stoi ktoś zupełnie inny?

„Wierzymy w to, w co pragniemy wierzyć”

Na te wszystkie pytania autorka odpowiada nam stopniowo dozując emocjonalne wydarzenia, które zaskakują. W książce występuje narracja dwuosobowa, poznajemy bieżące wydarzenia z perspektywy Cassie i dr Winter. Dziewczyna nade wszystko pragnie się dowiedzieć, co się stało z jej siostrą, śledczy kręcą się w koło, czas biegnie, a Emmy jak nie było, tak nie ma. Czy wróci? Co takiego zrobiła Cassie, że jej zeznania są niespójne? Autorka wie, jak podsycić ciekawość, sprawić, że nie można się oderwać od książki brnąć do przodu, licząc na to, że lada moment uda się rozwikłać zagadkę, otrzymać upragniony finał i informację, co spotkało Emmę? Przyznam szczerze, że nie życzę nikomu, żeby musiał przeżyć takie wydarzenia na własnej skórze. Finał szokuje, książka jest dobra i mocna, z całą pewnością znajdzie swoich odbiorców.

Książka Śladami Emmy wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony ciekawy pomysł na thriller psychologiczny, z drugiej fatalne jego zaprezentowanie. Na pewno autorka ciekawie zaprezentowała toksyczne relacje panujące między siostrami Tanner, a ich matką. Historia opowiadana przez Cass porusza, wzbudza napięcie i ciekawie przedstawia jej stosunki wobec siostry i matki.

Książka pt. ''Śladami Emmy'' autorstwa Wendy Walker rozpoczyna się od rozdziału, w którym to jedna z głównych bohaterek sióstr młodsza Cass prezentuje swoje dotychczasowe życie.

Emma starsza ze sióstr lubi przewodzić tak samo, jak jej matka, gdyż działa pod jej presją rozkazów, a przy tym jest przez nią faworyzowana, ale do czasu...

Natomiast Cass dokładnie i precyzyjnie obserwuje swoją starszą siostrę. Szczególnie zwraca uwagę na sposób jej zachowania, mówienia, śmiechu, ubioru, ale nie czuje do niej żalu z powodu faworyzacji, gdyż wie ona, że są sobie bliskie w okazywanych siostrzanych relacjach.

Dr Abby Winter oraz jej przyjaciel Leo na nowo próbują rozwiązać sprawę zaginięcia sióstr.

Książka ta składa się z 24 rozdziałów skonstruowanych pomysłowo.

Słowa, które kieruje, Cass w swojej opowieści o porwaniu w stronę dr Winter, są podróżą, w której Czytelnik może się wsłuchać i oczami wyobraźni pozwolić sobie na przedstawienie wizji tego, co ona czuła w momencie zniknięcia w ciągu 3 lat.

W tym o to zilustrowanym thrillerze psychologicznym nie pojawiają się pytania, lecz same odpowiedzi przypuszczenia dotyczące wydarzeń związanych z zaginięciem.

Cass Tanner to silna, mocna osobowość, która potrafi sprytnie wykorzystać własną odwagę w drodze do upragnionego celu.

Natomiast Emma to bohaterka zagadkowa, potrafi bawić się uczuciami, a nawet chce, aby podążać za jej śladami.

We właściwy sposób zostały opracowane dialogi oraz dobrane charaktery, są różne. Nadaje im to barwności i wyrazistości. Charaktery u niektórych bohaterów są przedstawione negatywnie, gdyż występuje w nich brak reakcji na zachowania oraz wychwycony jest tu narcyzm, który ma swoje miejsce w zachowaniu matki obu sióstr.

Zapoznając, się z losami sióstr Tanner poczułam do nich ogromną sympatię. Z każdym czytanym przeze mnie rozdziałem chciałam zaczerpnąć wiedzy dotyczącej czy odnajdą się i co oznacza słowo klucz- ślad odnoszący się do jednej z sióstr.

Poruszony został tutaj problem, który pojawia się w wielu rodzinach- narcyzm powodujący faworyzację miłości wśród jednego z rodziców. Tworzy to wówczas niemiły obraz budującej się rodziny, a właściwie tylko jej pusty zarys.

Zaskakujące będzie zakończenie, które wskaże niespodziewanych dróg nie do końca właściwych, ale momencie podążania rozwiązania tajemnicy są godne uznania i pochwały.

Elementami dodatkowymi są tutaj piękna okładka w kolorze jasnoniebieskim, która po części wyjaśnia i nawiązuje ona do tytułu książki oraz tekst zamieszczony w tej oto książce został dobrany za pomocą odpowiedniej czcionki.

Moje pierwsze spotkanie literackie z twórczością Wendy Walker uważam za udane.

Polecam przeczytać tę książkę.

Narracja jest pierwszoosobowa i skaczemy między jednym bohaterem, a drugim. To daje nam możliwość wniknięcia w każdego uczestnika tej tragedii.

Zakończenie nie jest tak zaskakujące jak zapowiada okładka, nie mniej jednak dla średnio zaawansowanego czytacza thrillerów będzie to petarda!

Co do samego tempa akcji, to zbyt dynamiczne nie jest. Raczej umiarkowanie spokojne. Autorka bardziej przybliża nam samych bohaterów, niż biegnie z akcją. Według mnie dobrze to robi tej pozycji, bo dzięki temu trudno oderwać się od tekstu ;)

I ta ponura okładka - kwintesencja tego co w książce.